ΚΑΤΑΡΓΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΕΡΑΣΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (Δ. Νατσιός)

 

ΟΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙΣ, ΣΥΝΤΗΡΕΙΣ καὶ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΕΡΑΣΤΟΥΣ ΔΕΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (Δ. Νατσιός)

Ὅταν κινδυνεύεις, συντηρεῖς καὶ δὲν καταργεῖς τοὺς ἀγέραστους δεσμοὺς τοῦ Ἔθνους

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς

«Μὴ Θρησκευτικὰ πρὸς Θεοῦ! Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος δὲν εἶναι Βυζαντινοί, ἐννοήσατε; Οἱ σημερινοὶἝλληνες εἶναι κατ’ εὐθείαν διάδοχοι τῶν ἀρχαίων. Ἔπειτα ἐκπολιτίσθησαν, ἐπροόδευσαν καὶ αὐτοί. Συμβαδίζουν μὲ τὰ ἄλλα ἔθνη». (Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Λαμπριάτικος ψάλτης»).

.                   Συνόψισε, ὁ μεγάλος μας διηγηματογράφος, σὲ λίγες ἀράδες, τὸ συνομήλικο μὲ τὸνεοελληνικὸ κράτος πρόβλημα: εἴμαστε ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, τὸ ὑποτιμητικῶς λεγόμενο Βυζάντιο, δὲν εἶναι ἑλληνικὸ κατόρθωμα. Ἐξ ἄλλου ἔτσι πρόκρινε ἡ κοραϊκὴ πεφωτισμένη διανόησις. Ὁ Κοραὴς ἐπιδαψιλεύτηκε μὲ τὸν ὑπέροχο τίτλο «Δάσκαλος τοῦ Γένους», ἀλλὰ στὴν οὐσία ὑπῆρξεἁπλῶς ἕνας «σοφὸς» ἄνθρωπος, μὲ ἔντονα ἀντικληρικαλιστικὰ στοιχεῖα. Ἄγευστος τοῦ μεγαλείου τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ θεωρεῖ σκλαβιὰ τῶν Ἑλλήνων τὴν μακεδονικὴ καὶβυζαντινὴ αὐτοκρατορία.
.                   Γράφει: «Ἡ κατάρατος αὕτη φιλαρχία ἐγέννησε τὴν διχόνοια, διήγειρε τὰς πόλεις καὶτοὺς πολίτας κατ’ ἀλλήλων, ἄναψε τῶν ἐμφυλίων πολέμων τὴν πυρκαϊὰν καὶ ὑπέταξε τοὺς Ἕλληνας πρῶτον εἰς τοὺς Μακεδόνας, ἔπειτα εἰς ξένον ἔθνος, τοὺς Ρωμαίους, καὶ τελευταῖον εἰς τὸβαρβαρώτερον καὶ ἀγριώτατον ὅλων τῶν ἐθνῶν τοῦ κόσμου, τοὺς Τούρκους». («Ἅπαντα», ἐκδόσεις Μπίρη, σελ. 100).
.                  Γιὰ τὸν Κοραή, ἡ χιλιόχρονη ἑλληνικὴ αὐτοκρατορία, ἡ Ρωμανία, ἦταν ξενικὴ κατοχή. Καὶ ἐπειδή, οἱ ἐκ Παρισίων ἀπανταχοῦσες τοῦ Κοραῆ, εἶχαν ἰσχὺ νόμου, τὸ ἑλλαδικὸ κράτος ξεκίνησε ἀπορρίπτοντας τὴν ἐξοχότερη κληρονομιά του, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐμφανῆ ἐχθρότητα πρὸς τὴν πάτριο πίστη μας. Καὶ αὐτὸτὸ μένος δυστυχῶς συνεχίζεται ὣς τὶς μέρες μας.
.                Ἡ πρόσφατη, ὕπουλη ἐπίθεση κατὰ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, μὲ τὴν ἀντισυνταγματικὴ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπὸ αὐτὸ καὶ τῶν ὀρθόδοξων μαθητῶν, τὸ ἐπιβεβαιώνει.
.                  Ἔχω σημειώσει ἕνα προφητικὸ κείμενο τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων, ἔτους 1984. Τὸ παραθέτω. «Ἀπὸπολλὰ χρόνια τώρα γίνεται συστηματικὴ προσπάθεια, διαρκῶς αὐξανομένη, νὰ πολεμηθεῖ ἡ πίστη. Νὰβγεῖ ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα ὁ Χριστός. Νὰ διαστρεβλωθεῖ ἡ ἱστορία μας. Νὰ εὐτελισθεῖ ἡ σημασία τῶν μεγάλων ἑορτῶν ποὺ τόσο ζεῖ ὁ λαός μας. Νὰ παύσει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νὰ εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦΓένους μας». Καὶ ὅταν βγαίνει ἀπὸ τὸ σχολεῖο ὁ Χριστός, τὸ σχολεῖο αὐτὸ καταντᾶ ἄχρηστο. Δὲν μορφώνει τὸν χρηστὸ πολίτη, ἀλλὰ τὸ νευρόσπαστο ποὺ ξέρει μόνο νὰ διεκδικεῖ καὶ νὰ ἐκλιπαρεῖ, αὔριο – μεθαύριο, στοὺς βουλευτικοὺς προθαλάμους γιὰ μία ἀργομισθία.
.                   Καὶ ὅλα ἐνορχηστρωμένα καὶ σχεδιασμένα μὲ ἄφθαστη μαεστρία. Τὸ ἑλκυστικὸ καὶ ἀπoενοχοποιητικὸ κέλυφος, γιὰ νὰ παρεισφρήσει ἡ ἀνομία, λέγεται συμμόρφωση μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰδεδομένα, κατοχύρωση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, κατάργηση τῆς ὑποχρεωτικότητας, διαπολιτισμικὴ ἐκπαίδευση καὶ λοιπὲς ἠχηρὲς σαπουνόφουσκες.
.                   Στόχος, πρὸς τὸ παρὸν ἀνομολόγητος, ἡ σταδιακὴ κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἡ ἀντικατάστασή του μ’ ἕνα ὀμιχλῶδες «τίποτε», ποὺ θὰ ὀνομαστεῖ θρησκειολογία, μάθημα προαιρετικό, «μὲ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς γιὰ λόγους συνειδήσεως», ὑποβαθμισμένο, κακόμοιρο, ἀπαξιωμένο. Καὶ τότε θὰ βγαίνουν σωρηδὸν ἀπὸ τὰ σχολεῖα οἱ ἀγελαῖοι καταναλωτές, οἱἄκρατοι ἡδονοθῆρες, διότι «χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται» ἢ χειρότερα, ὅπως τὸ διατύπωσε ὁ Ἔλιοτ, «ἂν δὲν θέλεις νὰ ἔχεις τὸν Θεό, πρέπει νὰ ὑποκλιθεῖς στὸν Χίτλερ ἢ στὸν Στάλιν».
.                   Ἀλλὰ πόσο μετράει ἡ γνώμη τῶν σοφῶν ἀνθρώπων, μπροστὰ στὰ σπιθαμιαῖα ἀναστήματα, ποὺ διαβουκολοῦν τὴν παιδεία μας; Ἄνθρωποι ἀλιβάνιστοι καὶ ἀλειτούργητοι «ἔπιασαν ἕδρες καὶ πόστα» σ’ ὅλες τὶς σχολές, ποὺ προετοιμάζουν τοὺς αὐριανοὺς διακόνους τῆς Ἐκπαίδευσης – δασκάλους καὶ καθηγητὲς – ὁπότε τὰ χειρότερα ἕπονται. Ἀνέξοδο διαπιστευτήριο ἀναρρίχησης σήμερα στὶς ἐκπαιδευτικὲς βαθμίδες τῶν πανεπιστημίων εἶναι ἡ ἀφιλοπατρία, τὸ μένος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας.
.                   Καὶ πόση ζημιὰ γίνεται μ’ αὐτὲς τὶς ἀθλιότητες! Νὰ ἔβλεπε ὅλη αὐτὴ ἡ  κρατικοδίαιτη ψευτοπροοδευτικότητα, πόσο λάμπουν, φέγγουν, ἀστράφτουν τὰ πρόσωπα τῶν μαθητῶν μας, ὅταν τοὺς μιλᾶς γιὰ ἥρωες, γιὰ ἁγίους, γιὰ τὸν Χριστό; Μισὴ ὥρα σπουδὴ στὸ «Μανιάκι» ἢ στὴν «Ἔξοδο τοῦΜεσολογγίου» ἀρκεῖ γιὰ νὰ ψηλώσει ὁ νοῦς τῶν μαθητῶν. Ἄλλη τόση γιὰ νὰ τοὺς διαβάσεις τὸν «Ἄσωτο Υἱὸ» καὶ ἀντικρίζεις τὴν χαρά, τὸν γλυκασμὸ στὰ πρόσωπά τους. «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸςἡμῶν». Μία ἐπίκαιρη μνεία στὸν Ἄη – Δημήτρη, τὸ παλληκάρι τῆς πίστης μας, καὶ νὰ ἡ φιλοτιμία καὶ ἡκαύχηση γιατί «καὶ αὐτὸς ἦταν Ρωμιός, σὰν ἐσᾶς, ἀθλοφόρος». «Τί σημαίνει, κύριε, ἀθλοφόρος»; Ξεκρεμᾶς ἀπὸ τὸ εἰκονοστάσι τῆς ρωμαίικης παιδείας τὴν ἐτυμολογία, μιλᾶς γιὰ τὴν γλῶσσα μας, τὸἕτερον φυλακτήριο καὶ προσάναμμα τῆς ἐθνικῆς μας συνείδησης.
.                   Ὡραῖα μαθήματα. Μὲ πίστη καὶ πατρίδα. Πέτυχες. Ἔκανες τὸ χρέος σου.
.                   Μία παρένθεση. Δεχόμαστε συνεχεῖς ἀπειλὲς ἀπὸ τὰ ἀφιονισμένα μεμέτια τῆς Ἄγκυρας, μόνο ἡμερομηνία ποὺ θὰ μᾶς κηρύξουν τὸν πόλεμο δὲν λένε. Γονατισμένος ὁ λαὸς ἀπὸ τὴν οἰκονομικὴ φρίκη καὶ τὴν διεθνῆ παράνοια, μὲ τὰ σύνορα νὰ πολιορκοῦνται ἀπὸ χιλιάδες μωαμεθανοὺς λαθρομετανάστες καὶ ἀντὶ νὰ καλλιεργεῖς καὶ νὰ προβάλλεις τοὺς ἀγέραστους δεσμοὺς τοῦ Ἔθνους μας, αὐτοὺς ποὺ γεννοῦν γενιὲς ἡρώων καὶ πνεῦμα ἀντίστασης – «κατακλίθημεν ἄνθρωποι καὶ ξυπνήσαμε ἔθνος» ἔγραφε σοφός τῆς ἐποχῆς γιὰ τὴν νύχτα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου – καὶ ἐννοῶ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τὴν φιλοπατρία, ἐδῶ, οἱ ἀμνήμονες καὶ ἀφοσιωμένοι ὀπαδοὶ τῆς «ἀψόγου στάσεως», ὑπονομεύουν, πολεμοῦν τὴν πνευματική μας ἐθνοφυλακή. Εἶναι κατάλληλη ὥρα, γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἡ καρυκευμένη πονηρῶς κατάργησή του; Θὰ τὸγράφω καὶ θὰ τὸ ξαναγράφω: Δὲν προασπίζουν τὴν ἐθνική μας ἀνεξαρτησία καὶ τὴν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα, μόνον οἱ πανάξιες ἔνοπλες δυνάμεις. Ὄχι. Τὶς προασπίζει ὁ λαός, ὁ ψυχικὰ καὶπνευματικὰ ἁρματωμένος. Οἱ ἐλεύθεροι πολίτες πού, ἂν χρειαστεῖ, γίνονται καὶ ὁπλίτες.
.                   Πολλοί, καλοπροαίρετοι, ἐρωτοῦν. Γιατί αὐτὴ ἡ θεομαχία καὶ τὸ μένος κατὰ τοῦμαθήματος; Γιατί, ἀντὶ γιὰ «σκολειὰ γιὰ νὰ γιομίζη ὁ μαθητὴς προκοπὴ καὶ ἀρετή», ὁδεύουμε στὰ σχολειὰ τῆς «ἀπιστίας καὶ τῆς παραλυσίας»; (Μακρυγιάννης). Ἡ ἀπάντηση εἶναι τοῦ Παπαδιαμάντη. Προτάσσει στὸ ἀπόσπασμα τὴν ἀχώνευτη γιὰ τοὺς «Γραικύλους τῆς σήμερον», ἀλήθεια: «Ὁ δὲΧριστιανισμὸς ἔμεινε καὶ θὰ μείνη». Καὶ συνεχίζει: «Ὁ πόθος τῆς μωρᾶς ἐπιδείξεως, ἡ μανία τοῦ κενὰ ἑκάστοτε λέγειν, ἡ δοκησισοφία, ὁ τύφος καὶ ἡ οἴησις ἄγουσιν εἰς τὰς συγχρόνους ἀθεϊστικὰς θεωρίας».
.                  Προσέξτε λέξεις!! Ἐπίδειξη, κενότητα, δοκησισοφία, τύφος, οἴηση, αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ χαρακτηρίζουν τὴν σημερινὴ ἄρχουσα, τοῦ ἔθνους ἡμῶν, τάξη. Ἦρθε ὁ ἅγιος τῆς πολιτικῆς, ὁ Καποδίστριας, νὰκυβερνήσει τὸν αἱματοβαμμένο τόπο ἑδραζόμενος στὰ δύο «ριζιμιὰ λιθάρια»: πίστη καὶ πατρίδα. Δολοφονήθηκε. Πρόλαβε καὶ μᾶς ἄφησε τιμαλφῆ κληροδοτήματα. Ἕνα ἐξ αὐτῶν: «Ἂν ἡ παροῦσα γενεὰ δὲν ἐνδυναμωθεῖ ἀπὸ ἀνθρώπους μορφωμένους ἐν καλῇ διδασκαλίᾳ, καὶ μάλιστα πρὸς τὸν κανόνα τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως καὶ τῶν ἠθῶν μας, θὰ εἶναι δυσοίωνο τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ διακυβέρνησίς της ἀδύνατος».

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς