Σάββατο 14 Μαρτίου 2020

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ  
Ἐν Πάτραις τῇ 13ῃ Μαρτίου 2020
Ἀριθμ. Πρωτ.: 134
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 352η
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς  Μητροπόλεως Πατρῶν 
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Κοντά στά ὃσα ἒχομε ἐπισημάνει μέ τήν Ἐγκύκλιό μας 351/5.3.2020 πρός τούς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί ἐναρμονιζόμενοι μέ τήν ἀπό 1067/435/28.2.2020 Ἐγκύκλιο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συνιστῶμεν γιά μιά ἀκόμη φορά στούς ἀδελφούς μας νά ἐφαρμόζουν μέ κάθε λεπτομέρεια  τίς ἀπαραίτητες ἰατρικές ὁδηγίες, προκειμένου νά ἀποφεύγεται ὁ κίνδυνος μολύνσεως ἀπό τόν κορονοϊό.
          Ἀπό ἡμερῶν στήν Ἱερά Μητρόπολή μας ἀνεστάλη ἡ λειτουργία τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τῆς Σχολῆς Ἁγιογραφίας, τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, τῶν Φοιτητικῶν καί ἂλλων νεανικῶν καί λοιπῶν πνευματικῶν συνάξεων καί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Παιδικοῦ Σταθμοῦ. Ἐπίσης ἀνεστάλησαν ὃλες οἱ ἐκδηλώσεις, ὁμιλίες κ.λ.π. σέ ἐνοριακές καί ἂλλες αἲθουσες.
          Ἐπανερχόμεθα στή σύσταση πρός τούς ἀνήκοντας σέ εὐπαθεῖς ὁμάδες νά παραμένουν στό σπίτι τους ἀποφεύγοντας τίς ὃποιες μετακινήσεις καί συναναστροφές, προκειμένου νά προφυλάξουν τήν ὑγιεία τους κατά τό δύσκολο αὐτό χρονικό διάστημα.
          Ἡ τήρηση κανόνων ὑγιεινῆς πάντοτε, ἰδιαιτέρως ὃμως στήν παροῦσα χρονική συγκυρία, δέν συνιστᾶ πολυτέλεια, ἀλλά ἀδήριτη ἀνάγκη.
          Τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν θά λειτουργοῦν γιά τό κοινό καθημερινά κατά τίς ἐργάσιμες ἠμέρες καί ὣρα 10π.μ.-11π.μ. σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
          Οὐδεμία προσκυνηματική ἐπίσκεψη θά πραγματοποιηθῇ ἀπό Ἐνορίες, πρός Ἱερές Μονές καί ἂλλους ἱερούς καί προσκυνηματικούς τόπους.
          Οἱ Ἱερές Ἀκολουθίες ὃμως καί ἡ Θεία Λειτουργία θά τελοῦνται ἀπό μᾶς καί τούς Ἱερεῖς μας κανονικά σέ ὃλους τούς Ἱερούς Ναούς.
          Γιά ὃσους δέν δύνανται γιά τούς προαναφερθέντας λόγους νά ἐκκλησιάζωνται, ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, διαθέτει τόν τηλεοπτικό Σταθμό, «ΛΥΧΝΟΣ» καί τόν ραδιοφωνικό Σταθμό «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ», ὣστε νά θεραπεύωνται ἒστω καί κατ’ αὐτό τόν τρόπο, οἱ πνευματικές τους ἀνάγκες κατά τό διάστημα αὐτό.
          Εἰς οἱανδήποτε περίπτωση (ὂχι μόνο τώρα), ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία συνιστᾶ καί στούς ἀσθενεῖς καί σέ ὃλους προσοχή, ἀφοῦ ἡ ὑγιεία εἶναι ἀγαθό πολύτιμο καί δῶρο Θεοῦ καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά τήν προστατεύωμε. Στήν Ἐκκλησία προσευχόμεθα καί ὑπέρ τῶν ἀπολειφθέντων ἀδελφῶν ἡμῶν.
          Ὃμως ἀδελφοί μου, ὃλα τά παραπάνω εἶναι καλά καί ἀπαραίτητα. Θεωρῶ ὃμως ὃτι τό πλέον ἀπαραίτητο εἶναι ἡ προσευχή μας καί οἱ δεήσεις μας πρός τόν Θεό, ὣστε νά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπό την λοιμική νόσο ἡ ὁποία μαστίζει ὂχι μόνον τήν Πατρίδα μας, ἀλλά τόν κόσμον ὁλόκληρο.
          Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μᾶς παραγγέλει «Προσευχαῖς τόν Θεόν σφεδονίσωμεν…», δηλ. νά στέλνωμε στόν Θεό, στόν οὐράνιο Πατέρα μας, θερμές προσευχές γιά τήν σωτηρία μας καί «ἐάν εἲπης, ἐν ὀνόματι Πατρός καί Υἱοῦ καί Ἁγίου Πνεύματος μετά πίστεως, πάντα ἢνυσας…Οὓτω ταῖς νόσοις ἐπιτασσόμενον φοβερόν τό ὂνομα…Ἂν  ταύτην ᾆδης τήν ἐπωδήν μετά πίστεως καί νόσους καί δαίμονας ἀπελάσεις…» Δηλαδή, « Ἂν πῆς στό ὂνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ πίστη, τά καταφέρνεις ὃλα…Ἒτσι ὃταν ἐπιστρατεύσῃς τό ὂνομα τοῦ Κυρίου ἐναντίον τῶν ἀσθενειῶν εἶναι φοβερό. Ἂν ψέλνεις μέ πίστη τό γλυκύ αὐτό ἆσμα, μπορεῖς νά ἀπομακρύνῃς καί ἀρρώστιες καί δαίμονες…»
          Ἀγαπητοί μου, γιά μιά ἀκόμη φορά φαίνεται ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἐθεώρησε, δυστυχῶς, ὃτι εἶναι αὐτάρκης καί παντοδύναμος. Ἓνας ἰός καταφέρνει νά παραλύσῃ τόν κόσμον ὁλόκληρο, νά ἀναστείλῃ καί νά ματαιώσῃ τίς κοινωνικές δραστηριότητες, νά δοκιμάσῃ τίς κοινωνικές σχέσεις ἢ ἀκόμα καί τήν συναναστροφή μεταξύ τῶν μελῶν τῆς ἲδιας τῆς οἰκογένειας, να πλήξῃ τήν οἰκονομία, νά κλείσῃ τά σύνορα…
          Ἂς ἐπιστρέψωμε λοιπόν, στόν Πατέρα μας, στόν Κύριό μας καί ἂς ἐκζητήσωμε τό μέγα ἒλεός Του. Ἂς μετανοήσωμε καί ἂς Τόν παρακαλέσωμε νά σπλαγχνισθῇ τόν κόσμο Του, τά παιδιά Του.
          Ἂς προσευχηθοῦμε μπροστά στά θαυματουργά καί περίπυστα, στά ἱερά τῆς Παναγίας μας ἐκτυπώματα καί ἂς παρακαλέσωμε τήν μεγάλη μας Μάνα, τήν τόσο σπλαγχνική στίς δύσκολες στιγμές, τίς προσωπικές, τίς οἰκογενειακές, τίς ἐθνικές, νά σκεπάσῃ  καί τώρα μέ τήν χάρη Της καί τήν μητρική Της στοργή τήν Πατρίδα μας καί τόν κόσμον ὁλόκληρο καί νά πρεσβεύσῃ, ὣστε νά μᾶς ἐλεήσῃ ὁ Κύριος καί νά εὐλογήσῃ καί νά θεραπεύσῃ τήν κληρονομία Του, διά πρεσβειῶν Της ἁγίων.
          Ἂς θερμοπαρακαλέσωμε τούς Αγίους μας, νά πρεσβεύουν πρός Κύριον γιά τήν θεραπεία πάσης νόσου καί ἀρρωστίας, παραβλέπων τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα, μέ τά ὁποῖα καθ’ ἡμέραν Τόν λυποῦμε, μή λογιζόμενοι ὃτι γιά μᾶς ἦλθε στόν κόσμο, ἀνέβη στόν Σταυρό καί κατέβη στόν Ἂδη, ὣστε νά μᾶς χαρίσῃ τήν σωτηρία καί τήν Ἀνάσταση.
          Ἂς γονατίσωμε μπροστά στά πανσεβάσμια Λείψανα τῶν Ἁγίων μας, ὂντες βέβαιοι ὃτι οἱ τοῦ Θεοῦ θεράποντες, οἱ Ἃγιοι δηλαδή, ὃπως ἒπραξαν μέχρι σήμερα, ἒτσι θά κάνουν καί τώρα, ἐκζητοῦντες τό μέγα ἒλεος τοῦ Κυρίου γιά χάρη μας.
          Ἂς θυμηθοῦμε ἀδελφοί μου τίς θαυματουργικές ἀπελάσεις τῶν λοιμικῶν φοβερῶν νοσημάτων πού ἒγιναν στό παρελθόν διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων μας, ὃπως τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους καί ἂλλων Ἁγίων.
          Ἂς ἑτοιμαζόμεθα ὣστε μέ ψυχοσωματική καθαρότητα νά προσερχώμεθα νά κοινωνοῦμε τῶν θείων καί Ἀχράντων Μυστηρίων. Νά γινώμεθα ὃμαιμοι καί σύσσωμοι Χριστοῦ. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ζωή, ἀφοῦ στό Ἃγιο Ποτήριο εἶναι ὁ ἲδιος ὁ Κύριός μας  Ἰησοῦς Χριστός « …Ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ ὑιοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἒχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἒχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰωαν, Στ,53,54) μᾶς λέγει ὁ ἲδιος ὁ Κύριος.
          Λυπούμεθα βαθύτατα γιά ὃσα ἠκούσθησαν τόν τελευταῖο καιρό, προσβλητικά καί ὑβριστικά γιά τήν Θεία Κοινωνία, γιά τό Μυστήριο τῆς Ζωῆς, γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία.
          Ἀντί ἂλλης ἀπαντήσεως εἰς ὃλα αὐτά προσευχόμεθα δεόμενοι τοῦ Κυρίου μας: «Κύριε μή στήσῃς, αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» καί «Πάτερ ἂφες αὐτοῖς οὐ γάρ οἲδασι τί λέγουσι, τί γράφουσι καί τί ποιοῦσι». Καί ἀκόμα «Κύριε φώτισον αὐτῶν τόν νοῦν καί τήν καρδίαν ἳνα τῆς ἀληθείας μέτοχοι γένωνται καί τῆς σωτηρίας ἐν τέλει τύχωσι, διά τῆς μετανοίας».
          Θεωρῶ περιττό νά ἐπαναλάβω ὃσα πάλιν καί πολλάκις ἒχομεν εἲπει περί τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ ὁποία δίδεται εἰς ἲασιν ψυχῆς τε καί σώματος καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον.
          Ἀδελφοί μου, πλησιάζει τό Ἃγιον Πάσχα. Πάλιν ὁ πειρασμός, ὁ μισόκαλος διάβολος, ἐπεθύμησε νά ἁλώσῃ τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ τάς ποικίλας μηχανάς καί μεθοδεύσεις του, ὡς ἒπραξε καί κατά τό παρελθόν πρό τῶν ἁγίων καί μεγάλων ἑορτῶν.
          Ἂς παραμείνωμε ἀμετακίνητοι στήν πίστη μας πρός τόν ἀληθινό Θεό καί στήν πεποίθηση ὃτι ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἃγιοί μας πρεσβεύουν γιά μᾶς.
          Στήν Ἱερά Μητρόπολή μας τελοῦνται δεήσεις καί παρακλήσεις, πρός τήν Κυρία Θεοτόκο καί τόν Ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα ὑπέρ ὑγιείας καί σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ἀπαλλαγῆς ἐκ τῆς ἐπισυμβάσης λοιμικῆς νόσου.
          Προσεύχονται οἱ Ἱερεῖς μας καί τῶν Μοναχῶν μας τά συστήματα, προσεύχονται οἱ εὐσεβεῖς καί φιλόθεοι καί φιλάγιοι ἀδελφοί μας. Προσεύχεται ὁ ἐλάχιστος Ἐπίσκοπός Σας, ὣστε ὁ Κύριος νά ἐλεήσῃ καί νά θεραπεύσῃ ὃλους μας.
          Ὡς ἀκροτελεύτιον λόγον  θά ἢθελα νά ἐκφράσω γιά μιά ἀκόμη φορά τήν πατρική μου ἀγάπη καί τίς ἐκ βάθους ψυχῆς εὐχές μου, τόν ἒπαινο καί τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου, πρός τό προσωπικό τῶν Νοσοκομείων μας, Διοικητικό, Ἰατρικό, Νοσηλευτικό,  σέ ὃλους τούς ἐργαζομένους, οἱ ὁποῖοι κατ’ αὐτόν τόν καιρό ἑαυτούς ὑπερέβαλον καί ὑπερεβάλλουν, θυσιαστικῶς ἐργαζόμενοι ὑπέρ τῆς παροχῆς ἰατρικῆς βοηθείας στούς ἀσθενεῖς.  Ἐπίσης σέ ὃλους τούς δημοσίους Φορεῖς πού κατ’ αὐτό τόν καιρό ἀγωνίζονται γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς λοιμικῆς νόσου. Μέ συνεκίνησε βαθύτατα ἰατρός τοῦ Γ.Π.Ν.Π «Παναγία ἡ Βοήθεια» ὃταν σέ συνομιλία μας, τοῦ συνέστησα νά προσέχῃ καί αὐτός καί οἱ συνάδελφοί του καί τήν ἰδικήν τους ὑγιεία, μοῦ ἀπήντησε: «Προσέχω Σεβασμιώτατε, ἀλλά τό τελευταῖο πού μπορῶ νά σκεφθῶ αὐτή τή στιγμή εἶναι ὁ ἑαυτός μου… Τώρα νά προσεύχεστε θερμότερα γιά μᾶς…»
          Ἐπίσης προσευχόμεθα γιά τούς ἀσθενεῖς καί τούς οἰκείους τους καί ἐκφράζομε τήν ἀγάπη μας καί τήν συμπαραστασή μας στήν οἰκογένεια τοῦ ἀδελφοῦ μας Ἐμμανουήλ ἀπό τήν Ἀμαλιάδα, τόσο ἀγαπητοῦ στήν Ἠλεία, ἀλλά καί στήν Ἀχαΐα πού ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό, ἐξ’ αἰτίας τῆς λοιμώξεως.
          Ἀδελφοί μου, ὁ Θεός βοηθός μας, ὑπερασπιστής καί ρύστης ἀπό παντός κινδύνου καί νόσου λοιμικῆς καί συμφορᾶς.
          Ἡ Παναγία μας καί ὁ Ἃγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας καί πάντες οἱ Ἃγιοι, ἂς πρεσβεύουν γιά ὃλους μας.
          Σᾶς ἀσπάζομαι ὃλους, ἐν Κυρίῳ, μέ ἀγάπη πατρική.
          Καλήν Ἀνάσταση!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Α Υ Λ Η : Εγκύκλιος της Ιεράς Μητροπόλεως για τον ιό.

Α Υ Λ Η : Εγκύκλιος της Ιεράς Μητροπόλεως για τον ιό.: Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς  Μητροπόλεως Πατρῶν Παιδιά μου εὐλογημένα, Κοντά στά ὃσα ἒχομε ἐπισημάνει ...
Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 


«τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας» (Ἐβρ. Β΄ 3)

Σωτηρία

Ποιὸς ἆραγε μᾶς ἀπειλεῖ; Ἀπὸ ποιὸν κινδυνεύουμε; Ποιοὶ εἶναι οἱ κίνδυνοι ἐκεῖνοι ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ πρέπει νὰ φοβῇται καὶ συνεπῶς νὰ λαμβάνῃ μέτρα προστασίας γιὰ νὰ σωθῇ; Πολὺ ἐνδιαφέρον τὸ θέμα ποὺ μᾶς προσφέρει σήμερα τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, καὶ ἀκόμα πιὸ ἐνδιαφέρουσα ἡ προσεκτικὴ καὶ λεπτομερὴς ἀνάλυση ποὺ καλούμεθα νὰ κάνουμε. Ἡ σωτηρία μας ... πάνω ἀπ’ ὅλους καὶ ὅλα. Ὄντως, ἔτσι πρέπει νὰ σκεπτώμεθα καὶ ἀντιστοίχως πρέπει νὰ πράττωμεν. Τὸ τηροῦμε ὅμως ;;;

Οἱ κίνδυνοι

Ὅταν μιλοῦμε γιὰ σωτηρία, φυσικὰ προϋποτίθεται, ὅτι ὑπάρχουν καὶ κάποιοι κίνδυνοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἀπειλούμεθα. Οἱ κίνδυνοι δὲ ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν, εἶναι ὁρατοὶ καὶ ἀόρατοι, σωματικοὶ καὶ πνευματικοί. Ὅσο καὶ ἂν θέλουν κάποιοι νὰ παριστάνουν τοὺς δυνατοὺς καὶ τοὺς ἱκανοὺς νὰ μποροῦν νὰ ἀντιμετωπίζουν τὸν κάθε εἴδους κίνδυνο, δὲν πρόκειται νὰ μᾶς πείσουν, ἀλλ’ οὔτε κἂν νὰ πείσουν καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους γιὰ τὴν δῆθεν ἀσφάλεια ποὺ θέλουν νὰ νιώθουν.
Ἕνας ἀπὸ τοὺς μικροὺς κινδύνους, μπροστὰ στὸν ὁποῖο ὁ κάθε ἄνθρωπος στέκει ἔμφοβος καὶ ἔντρομος, εἶναι οἱ σωματικὲς ἀσθένειες. Ἀκόμα καὶ ὅταν αὐτὲς εἶναι οἱ συνήθεις καὶ μικρές, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ἐντελῶς ἀδύνατος καὶ ἀνίσχυρος μπροστὰ σ’ αὐτές. Ἀναζητεῖ ἰατροὺς καὶ φάρμακα, προκειμένου νὰ μπορέσῃ νὰ «σταθῇ στὰ πόδια του», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον. Ὅταν δὲ ἡ ἀσθένεια εἶναι ἀπὸ ᾽κεῖνες ποὺ ἡ ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ ἀκόμη νὰ «τιθασσεύσῃ», ὁ τρόμος καὶ ὁ φόβος κυριεύουν τὸν ἀσθενῆ, καὶ ἡ ἀγωνία ἀλλὰ καὶ ἡ σωματική του ἀδυναμία τὸν καθιστοῦν ἀνίκανο ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ ἀπαραίτητες κινήσεις.
Θὰ μπορούσαμε δὲ νὰ ἀναφέρουμε πλῆθος παρομοίων μικρῶν κινδύνων ποὺ ἀπειλοῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ τοὺς ὁποίους παρακάμπτωμεν λόγῳ τοῦ περιορισμένου χώρου καὶ χρόνου ὁ ὁποῖος μᾶς προσφέρεται.

Ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς

Ὀνομάσαμε ὅμως τοὺς προαναφερθέντες κινδύνους, μικρούς, ἀφοῦ ὑπάρχουν πολὺ μεγαλύτεροι ἀπὸ αὐτοὺς καὶ οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν ὄχι πλέον τὸ φθαρτὸ σῶμα μας ἀλλὰ τὴν ἀθάνατη καὶ ἀτίμητη ψυχή μας. Δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι σὲ πολὺ μεγάλο ποσοστό, δὲν ἔχουν ἀξιολογήσει ὅπως καὶ ὅσον θὰ ἔπρεπε τὴν ἀξία τῆς ψυχῆς τους. Παρ’ ὅτι ὁ Κύριος μὲ πολὺ σαφήνεια μᾶς ἔχει μιλήσει γιὰ τὴν ἀξία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς μας˙ παρ’ ὅτι γι’ αὐτὴν ἐθυσιάσθη ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ὁ ἄνθρωπος, δυστυχῶς δὲ καὶ ὁ χριστιανὸς ἐν πολλοῖς, ἐλάχιστα ἐνδιαφέρεται γι’αὐτήν. Ἡ ἁμαρτία γιὰ τοὺς πολλούς, ἀκόμη δὲ καὶ ἡ πλέον σοβαρὴ καὶ θανάσιμη, δὲν ἀντιμετωπίζεται μὲ σοβαρότητα καὶ προσοχή, ἀλλὰ μὲ  πολλὴ ἐλαφρότητα καὶ ἐπιπολαιότητα. Ἐνῶ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ σώματος, ἀνησυχοῦμε καὶ ἀγρυπνοῦμε καὶ ἐξοδεύουμε τεράστια ποσά, γιὰ τὴν ἀθάνατη ψυχή μας δὲν κάνουμε οὔτε κἂν τὰ στοιχειώδη.
Καὶ ὅμως˙ γι’ αὐτὴν εἶπε ὁ Κύριος ὅτι ἀξίζει περισσότερον ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον˙ «τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 26). Πόσον πιὸ ἔντονα θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς τὸ εἴπῃ, προκειμένου νὰ εὐαισθητοποιηθοῦμε καὶ νὰ ἀνησυχήσουμε; Ἀς σκεφθοῦμε ὅμως, γιὰ λίγο ἔστω, τὴν ἀξία αὐτῆς τῆς ἀθάνατης ψυχῆς μας. Αὐτὴ κατ’οὐσίαν εἶναι ὁ ἄνθρωπος˙ αὐτὴ ἐνεργεῖ (συνεργοῦντος τοῦ σώματος)˙ αὐτὴ χαίρεται καὶ θλίβεται ἀντίστοίχως˙ αὐτὴ ὁμιλεῖ καὶ αὐτὴ σιωπᾷ˙ αὐτὴ ἁγιάζεται καὶ αὐτὴ ἁμαρτάνει καὶ κολάζεται˙ αὐτὴ δὲ ἐν τέλει θὰ κριθῇ ἀπὸ τὸν Θεὸν ὡς ὁ βασικὸς ἔνοχος κατὰ τὴν δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀθάνατος καὶ ζῶσα καὶ ὄχι βεβαίως τὸ σῶμα, τὸ φθαρτὸν καὶ πρόσκαιρον καὶ θνητόν.
Συνεπῶς, ἂν γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ σώματος κάνωμεν τὰ ... πάντα, γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας πόσα περισσότερα θὰ πρέπει νὰ πράξωμεν; Ἡ ἐρώτηση ποὺ μᾶς ἀπευθύνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως καταλαβαίνουμε, εἶναι ῥητορική. «Πῶς ἡμεῖς ἐκφευξώμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἐβρ. Β΄ 3). Γι’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν σωτηρία ἀγωνίσθηκαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας˙ γι’ αὐτὴν εθυσίασαν ὅ,τιδήποτε κοσμικὸ καὶ φθαρτό˙ γι’ αὐτὴν προτίμησαν σκληροὺς καὶ φρικτοὺς θανάτους˙ γι’ αὐτὴν ὁ Θεὸς ἔγινεν ἄνθρωπος˙ γι’ αὐτὴν τὴ δική μας σωτηρία ἐθυσιάσθη ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ˙ αὐτὴν μᾶς ὑπέδειξε ὡς τὸν μοναδικὸν στόχον ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἐπιδιώκουμε˙ «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ΣΤ΄ 33).

Τὰ ἱερὰ Μυστήρια

Αὐτὴ ἡ σωτηρία εἶναι τὸ πρῶτον ζητούμενον. Γι’ αὐτὴν τὴν σωτηρία ὁ Κύριος μᾶς παρέδωσε τὰ ἅγιά Του μυστήρια. Γι’ αὐτὴν ὑπάρχει τὸ μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ ἱεροῦ Χρίσματος, τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Ἡ ἁμαρτία σὲ ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Θεόν. Τοῦτο τὸ αἰσθάνεσαι καὶ τὸ καταλαβαίνεις. Δὲν εἶναι ὅμως ἡ κατάσταση αὐτὴ ἀδιόρθωτη. Γιὰ τὴν ἁμαρτία σου καὶ τὴν ἁμαρτία μου ὁ Θεὸς μᾶς καταλαβαίνει καὶ μᾶς συμπονεῖ˙ Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποδεχθῇ ὁ Θεὸς, εἶναι, τὸ νὰ μπορεῖς νὰ ἐπανορθώσῃς καὶ νὰ μὴν τὸ κάνῃς. Ἐδῶ ἀκριβῶς εὑρίσκεται ἡ ἀμέλεια διὰ τὴν σωτηρία μας. Δὲν θὰ κριθοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸν γιατὶ ἁμαρτήσαμε˙ αὐτὸ εἶναι ἀναμενόμενο! Αὐτὸ ὁ Κύριος τὸ γνωρίζει καὶ περὶ αὐτοῦ μᾶς ἔχει κατ’ ἐπανάληψιν ὁμιλήσει. Ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ κριθοῦμε καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο - ὁ Θεὸς φυλάξοι – θὰ κατακριθοῦμε, εἶναι τὸ ὅτι ἐνῶ εἴχομεν τὰ σωτήρια μυστήρια, δὲν τὰ ἀξιοποιήσαμεν.
Ἡ ἐξομολόγησις ὑπάρχει καὶ ἀλλοίμονον ... ἀδιαφοροῦμε ! Προφασιζόμεθα «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις», προκειμένου νὰ ἀποστασιοποιούμεθα ἀπ’ αὐτήν. Συμπεριφερόμεθα σὰν τὸν ἀνόητο ἐκεῖνο, ποὺ ἐνῶ ὑποφέρει ἀπὸ τοὺς πόνους, δὲν πηγαίνει εἰς τὸν ἱατρόν, δὲν ἀναζητεῖ θεραπευτικὰ φάρμακα, δὲ συζητᾷ διὰ τὴν θεραπείαν του, καὶ περιμένει τὸν θάνατον.
Ἐκεῖνα τὰ δύο δηνάρια ποὺ ὁ Καλὸς ἐκεῖνος Σαμαρείτης, ἄφησε εἰς τὸν «πανδοχέα» - κατὰ τὴν γνωστὴν Παραβολήν – τὰ ὁποῖα συμβολίζουν αὐτὰ τὰ δύο σωτηριώδη μυστήρια τῆς Μετανοίας καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας, τὰ ἀφήνομεν δυστυχῶς ἀνεκμετάλευτα ἀδιαφορῶντες διὰ τὴν σωτηρίαν μας. Ἀς ἀναλογισθοῦμεν μὲ σοβαρότητα καὶ περίσκεψιν ποίαν ὄντως σωτηρίαν ἀμελοῦμεν !!!

                                                                                   Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                            Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

ΣΩΖΕΙ. ΔΕΝ ΜΟΛΥΝΕΙ Η Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ. «Ἡ θεία Κοινωνία σκοτώνει τὸ χειρότερο μικρόβιο, τὸν ἰό τοῦ θανάτου».

Ἡ θεία Κοινωνία σώζει, δέν… μολύνει!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη

.                 Ἡ Ζωὴ δὲν προκαλεῖ τὸ θάνατο. Ὅταν κατὰ τὴ θεία Λειτουργία οἱ πιστοὶ καὶ σωστὰ προετοιμασμένοι προσέρχωνται στὴ θεία Κοινωνία, μεταλαμβάνουν «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον»Ἡ θεία Κοινωνία σκοτώνει τὸ χειρότερο μικρόβιο, τὸν ἰό τοῦ θανάτου. Μόνο ἄπιστοι μποροῦν νὰ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ - "ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ζ...

Χρήστος Μαντζιάρης : Καπνός, χαλκός και κορωνοϊός. Η κρυφή σχέση μεταξύ τους … ένα άρθρο που θα κάνει αίσθηση.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ. ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΖΙΑΡΗΣ. - 12 Μαρ 2020 - 21:02
Συντονισμένοι και συνασπισμένοι οι δοτοί άρχοντες των δεσμίων χωρών, επιτίθενται με ανείπωτη σατανικότητα εναντίον των ανθρώπων, εκτελώντας προθύμως και άνευ αντιλογίας τις διαταγές τῶν δημιουργών τους οι οποίοι επιθυμούν άμεσα την εδραίωση της Παγκόσμιας δικτατορίας σε έναν πλανήτη, που μεταξύ άλλων, φαντάζονται ότι θα είναι χωρίς την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μέσα στις ενέργειές τους είναι και η εξάπλωση των κορωνοϊού, έστω και αν αυτές τελέσθηκαν εν αγνοία τους.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ... !!!

Σαν σήμερα 14 Μαρτίου

Τα σημαντικότερα γεγονότα της ημέρας στο newsbeast.gr

Σαν σήμερα 14 Μαρτίου


1489: Η βασίλισσα της Κύπρου, Κατερίνα Κορνάρο, πουλάει το βασίλειό της στη Βενετική Δημοκρατία.
1647: Η Βαυαρία, η Κολωνία, η Γαλλία και η Σουηδία υπογράφουν ανακωχή στο Ουλμ.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ


ΑΝΕΚΔΟΤΟ !!!


ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

                                      14 ΜΑΡΤΙΟΥ


Ὁ Ὅσιος Βενέδικτος ὁ ἐκ Νουρσίας

Ὁ Ὅσιος Βενέδικτος γεννήθηκε τὸ ἔτος 480 μ.Χ. στὴν ἐπαρχία Νουρσίας τῆς Οὐμβρίας. Οἱ γονεῖς του τὸν ἔστειλαν νὰ σπουδάσει στὴ Ρώμη, ἀλλὰ ἡ χλιδὴ τῆς πρωτεύουσας εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ φουντώσει στὴν ψυχή του ἡ ἐπιθυμία τοῦ μοναχικοῦ βίου. Ὅταν ἔχασε τοὺς γονεῖς του, ἡ τροφός του ἀνέλαβε τὴν κηδεμονία ἐκείνου καὶ τῆς ἀδελφῆς του Ἁγίας Σχολαστικῆς. Σὲ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἐγκατέλειψε τὴν οἰκογένειά του καὶ ἀφιερώθηκε στὸν Θεό. Ἀρχικὰ ἀσκήτεψε στὸ Ἀφίλε, βορειοανατολικὰ τῆς Ρώμης καὶ κατόπιν σὲ δυ ...
περισσότερα...