Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019
ΦΕΓΓΑΡAΚΙ ΜΟΥ ΛΑΜΠΡO… (Δ. Νατσιός)
Φεγγαράκι μου λαμπρό…
Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
«Ἔλεγον οἱ Γέροντες: παιδεύσατε τὰ παιδία, ἀδελφοί, ἵνα μὴ παιδεύσωσιν ὑμᾶς, αὐτὰ» (Εὐεργετινὸς)
. Ἦταν προαιρετικὸ καὶ ἔγινε ὑποχρεωτικό. Ἡ τσάντα στὸ σχολεῖο. Καὶ μάλιστα γιὰ δύο, κάθε μήνα, Σαββατοκύριακα. Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι!! Ποιός ὁ λόγος; Ἡ τσάντα, εἶπαν, ἐφ’ ὅσον εἶναι περιουσία τοῦ γονέα, μπορεῖ ὁ μαθητὴς νὰ τὴν παίρνει στὸ σπίτι. Τὰ βιβλία ὅμως θὰ παραμείνουν στὸ σχολεῖο. Ἐρωτῶ: Ἐφ’ ὅσον τὰ βιβλία διανέμονται δωρεὰν στοὺς μαθητές, δὲν παραχωρεῖ, τρόπον τινά, τὸ κράτος καὶ τὴν κυριότητά τους; Τὰ βιβλία στὸ τέλος τοῦ σχολικοῦ ἔτους δὲν ἐπιστρέφονται. Τὸ ὑπουργεῖο ἀδιαφορεῖ -προσωπικὰ καὶ ὁ γράφων λόγῳ
Μέσα στο Χριστό δεν υπάρχουν ζωντανοί και πεθαμένοι γιατί όλοι είναι «ζώντες εν Αυτώ»-
Η προσευχή για τους κεκοιμημένους-π.Αλεξ. Σμέμαν
Αυτή πραγματικά είναι η μεγάλη μέρα της Εκκλησίας κατά την οποία προσευχόμαστε για τα κοιμηθέντα μέλη της. Για να καταλάβουμε το νόημα που υπάρχει στη σχέση της Μεγάλης Σαρακοστής και της προσευχής για τους κοιμηθέντες θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ο Χριστιανισμός
Το σκέφθηκες ποτέ αὐτό το «ἄξει συν αὐτῷ;»(Άγ.Πορφύριος)
Μὲ ἀφορμή τὸ Ψυχοσάββατο ένας καταπληκτικὸς διάλογος τοῦ Ἁγ. Πορφυρίου καὶ τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητῆ Ἰατρικῆς Γεωργίου Παπαζάχου.
«...Ἠμουν θλιμμένος μετὰ ἀπὸ πρόσφατο θάνατο προσφιλοῦς μου προσώπου. Σκεπτόμουν γιὰ μέρες τὸ θέαμα τοῦ ἐνταφιασμοῦ, τὴν κάλυψη τοῦ νεκροῦ μὲ τὸ χῶμα καὶ τὴν ἐπακόλουθη σήψη τοῦ σώματος. Πῶς θὰ ἦταν ὁ ἄνθρωπος ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων; Διαρκὴς χαρά, κανένα ἐρώτημα γιὰ τὴν αἰώνια μακαριότητά μας. Τώρα, «σκωλήκων βρῶμα καὶ δυσωδία». Ἐπάνω σ᾿ αὐτὲς τὶς σκέψεις μὲ πέτυχε ὁ παππούλης μ᾿ ἕνα τηλεφώνημά του.
-Γιωργάκη, κάνεις ἰατρεῖο αὐτὴ τὴν ὥρα;
-Γιωργάκη, κάνεις ἰατρεῖο αὐτὴ τὴν ὥρα;
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
4 ΜΑΡΤΙΟΥ
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)