Λέει στο Γεροντικό ένας αββάς: «Το πρωί μπορεί να είσαι στην κόλαση και το απόγευμα μπορείς να είσαι στον παράδεισο» (*). Θέλει
να πει ότι το πρωί ο άνθρωπος μπορεί να έκανε αμαρτίες, αλλά, καθώς στη
διάρκεια της ημέρας ήρθε σε συναίσθηση, ήρθε σε κατάνυξη, μετενόησε,
έκλαψε. Δεν είναι τίποτε για τον Θεό να τον βάλει στον παράδεισο. Τα
πράγματα είναι εύκολα, και ο