Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

Ὁ Ἅγιος Χαραλάμπης. Ομιλία Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη

ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΔ΄ «ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΥΙΟΥ» 



«Δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ
πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. ΣΤ΄ 20)

Ἀξία πολὺ μεγάλη, ἀλλὰ καὶ πολὺ περιφρονημένη, μᾶς δείχνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μὲ τὰ παραπάνω λόγια. Ἀξία, καὶ συνᾶμα ἀρετὴ οὐράνια, γιὰ τὴν ὁποία κατ’ἐπανάληψη ὁ Κύριος μᾶς ὁμιλεῖ στὴν Ἁγία Γραφὴ μὲ ἰδιαιτέρως κολακευτικὰ λόγια. Ἀξία, ὅμως, ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, μειώσαμε καὶ ὑποτιμήσαμε καὶ ἀπαξιώσαμε, ἐπειδὴ ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὸν Θεὸν. Ἐπειδὴ προσαρμοστήκαμε στὰ δεδομένα τῆς κοσμικῆς ζωῆς καὶ νοοτροπίας καὶ «θεοποιήσαμε» τὸν ἑαυτό μας καὶ τὰ ἄθλια θελήματά μας. Ἐπειδὴ δὲν θελήσαμε νὰ φυλάξουμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ τὸν κόσμον, δίνοντας τὴν ἀπαιτούμενη προσοχὴ στὸν λόγο τοῦ Κυρίου τὸν ὁποῖο ἀπηύθυνε πρὸς τὸν Πατέρα Του ὀλίγον πρὸ τοῦ πάθους Του, «τήρησον αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου».

Ἀξία ἡ ἁγνότης καὶ παρθενία

Ποία ὅμως ἡ ἀξία ; Ἡ καθαρότητα τοῦ σώματος! Ὄχι τόσον ἀπὸ τὴ φυσιολογικὴ ρυπαρότητα ἀλλὰ κυρίως καὶ πρώτιστα ἀπὸ τὴν ψυχικὴ ἀκαθαρσία. Ἡ πνευματικὴ καθαρότητα τοῦ σώματος εἶναι ἐκείνη ποὺ κάνει τὸ σῶμά μας «ναὸν τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος». Ἡ πνευματικὴ δὲ αὐτὴ καθαρότης εἶναι Παρθενία. Ὅσο καὶ ἂν προσπαθοῦν οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως νὰ μᾶς πείσουν ὅτι τὸ σῶμα, εἶναι στὴν ἐλεύθερη διαχείρηση αὐτοῦ ποὺ τὸ ἔχει, ὁ θεοκήρυκας Ἀπόστολος Παῦλος, «βάζει τὰ πράγματα στὴ θέση τους». Ὁμιλεῖ μὲ τὴν αὐθεντία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ὄχι ἁπλῶς συνιστᾷ, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς τὴν Παρθενίαν. «Φεύγετε τὴν πορνείαν», ἀπαιτεῖ, ὅπως ὁ γονιὸς ποὺ τρομάζει μπροστὰ στὸν κίνδυνο ποὺ ἀπειλεῖ τὸ παιδί του καὶ προσπαθεῖ νὰ τὸ διαφυλάξει.
Μία φυγή, ποὺ ἐξασφαλίζει τὴν αἰώνια ζωή. Μία φυγὴ ποὺ προστατεύει καὶ διαφυλάττει αἰώνιους καὶ ἀθάνατους θησαυρούς. Μία φυγὴ ποὺ μᾶς γλυτώνει ἀπὸ τὸν αἰώνιο ἐχθρό μας τὸν μισάνθρωπο διάβολο ποὺ «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίει». Καὶ ἐπειδὴ ὁ κίνδυνος τῆς πτώσεως εἶναι πολὺ πιθανός, παρουσιάζει ὁ Ἀπόστολος, τὴν ἀξία τοῦ σώματος.

Τὸ σῶμά μας

Ἂν ἐκτιμήσουμε τὸ σῶμά μας θὰ ἀνταποκριθοῦμε καὶ στὶς ἀπαιτήσεις του. Αὐτὸ συμβαίνει πάντοτε ἀπὸ τὸν κάθε ἄνθρωπο καὶ γιὰ ὅ,τιδήποτε ἀντιμετωπίζει στὴ ζωή του. Ἂν ἐκτιμήσουμε τὴν ἀξία τοῦ ὅποιουδήποτε πράγματος τὸ περιποιούμεθα ἀνάλογα. Ἐπὶ παραδείγματι, ἕνα κόσμημα ἀνεκτίμητης ἀξίας, τὸ προσέχουμε, τὸ φυλάσσουμε, τὸ χρησιμοποιοῦμε, ἐκτιμῶντας τὴν ἀξία του. Ἀντίθετα, κάποιο ἄλλο ἀντικείμενο ποὺ μᾶς ἀνήκει καὶ τὸ ὁποῖο ἔχει ἀσήμαντη ἀξία, οὔτε τὸ προσέχουμε ἰδιαίτερα, ἀλλὰ καὶ ἂν γιὰ τὸν ὅποιοδήποτε λόγο καταστραφῇ ἢ τὸ χάσουμε, δὲν  θὰ πικραθοῦμε ἰδιαίτερα.
Κάτι ἀντίστοιχο συμβαίνει καὶ μὲ τὸ σῶμα μας. Ἂν τὸ ἀντιμετωπίζουμε μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι ἔχει δοθῇ ἀπὸ τὸν Θεὸν στὸν ἄνθρωπο σὰν Ναὸς καὶ κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀξία του εἶναι ἀνεκτίμητη. Ἂν σκεφθοῦμε ὅτι ἁγιάζοντας τὸ σῶμά μας, ἁγιάζεται καὶ ἡ ψυχὴ μας ... Ἂν νιώσουμε ὅτι μέσα σ’αὐτὸ τὸ σῶμα θὰ ἔλθει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος κατὰ τὴν Θεία Εὐχαριστία καὶ θὰ γίνουμε «σύσσωμοι καὶ σύναιμοι» μὲ τὸν Κύριο, τότε καταλαβαίνουμε πόσο πρέπει νὰ τὸ καλλωπίζουμε πνευματικά, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀνταποκρίνεται στὸν προορισμό του.
Ἂν, ὅμως, ἀντίθετα, θεωρήσουμε ὅτι τὸ σῶμά μας διατίθεται μόνον πρὸς ἐξυπηρέτηση γηΐνων, βιολογικῶν καὶ σαρκικῶν ἀπαιτήσεων ἀναγκῶν καὶ ἐπιθυμιῶν, τὸτε τὸ ἐκτιμοῦμε πολὺ φθηνὰ καὶ ἀνόητα ... Ὁ θεῖος Ἀπόστολος, μὲ τὴν ἐρώτηση, «οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;», θεωρεῖ αὐτονόητη τὴν ἀπάντηση καὶ ἀπαιτεῖ, οἱ Χριστιανοὶ νὰ γνωρίζουν τέτοιες μεγάλες ἀλήθειες.

«ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ»

Μὲ τὴν φράση αὐτή, ὁ Θεῖος Ἀπόστολος, προχωρεῖ ἀκόμη περισσότερον καὶ μᾶς καθιστᾷ ἀπόλυτα ὑπεύθυνους ἀπέναντι στὸν Θεόν, διὰ τὴν πνευματικὴ ἀκεραιότητα μὲ τὴν ὁποία ὀφείλουμε νὰ διατηρήσουμε τὸ σῶμά μας. Δὲν εἶναι δικό μας ... λέγει ὁ Κύριος διὰ τοῦ Ἀποστόλου! Δὲν μοῦ ἀνήκει καὶ δὲν σοῦ ἀνήκει! Εἶναι ξένη περιουσία, ἡ ὁποία κάποια στιγμὴ θὰ μᾶς ζητηθῇ νὰ τὴν ἐπιστρέψουμε! Καὶ ὅταν σοῦ ἔχει δοθῇ τὸ ὅποιοδήποτε πρᾶγμα γιὰ νὰ τὸ διαφυλάξῃς καὶ κάποια στιγμὴ νὰ τὸ ἐπιστρέψεις, προσπαθῇς νὰ τὸ διατηρῇς ὅσον τὸ δυνατὸν στὴν τελειότητα ποὺ τὸ παρέλαβες.
Δυστυχῶς μία τόσο μεγάλη ἀλήθεια, τὴν ἀγνοήσαμε, τὴν περιθωριοποιήσαμε καὶ τὴν ρίξαμε «στὸν κάλαθον τῶν ἀπορριμμάτων». Ὑποκύψαμε, δυστυχῶς, στὰ θελήματα τοῦ κόσμου καὶ τῆς σαρκός, καὶ ἀδιαφορήσαμε διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ σώματός μας εἰς τὸν Δημιουργόν του.

Διέξοδος εἰς τὸ «ἀδιέξοδον»

Ὅταν ὁ ὀφειλέτης τῶν μυρίων ταλάντων, σύμφωνα μὲ τὴν παραβολὴν τοῦ Κυρίου μας, ἔπρεπε νὰ ἐπιστρέψει τὰ ὀφειλόμενα εἰς τὸν δανειστὴν καὶ Κύριόν του, εὑρέθη εἰς ἀδιέξοδον. Τὸ χρέος ἦτο τεράστιον καὶ ἡ ἀνέχειά του προεξοφλοῦσε τὴν καταδίκη του. Δὲν εἶχε τί ἄλλο νὰ προσφέρει εἰς τὸ ἀφεντικό του, παρὰ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας του καὶ τὶς ἀκατάπαυστες ἱκεσίες του ὅπως μακροθυμήσει ὁ Κύριός του καὶ κάνει ... κάτι προκειμένου νὰ διασωθῇ ἀπὸ τὴν ἀπειλή τῆς καταδίκης του. «Μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοὶ καὶ πάντά σοι ἀποδώσω».
Ὑποχώρησε ὁ Κύριός του καί, προσωρινὰ «τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ». Στὴ συνέχεια, βεβαίως, ἡ κακότητα ποὺ ἐπέδειξε στὸν σύνδουλό του, ἐπέφερε καὶ τὴν δικαιολογημένη ὀργὴ τοῦ δανειστοῦ ὁ ὁποῖος καὶ τὸν τιμώρησε παραδειγματικά. Ὅμως ἐν πρώτοις, «ἀφῆκεν αὐτῷ». Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ οὐσία ... Πάντοτε, δυστυχῶς θὰ εἴμεθα οἱ ὀφειλέται τῶν μυρίων ταλάντων ἢ ἴσως καὶ περισσοτέρων, πρὸς τὸν Θεόν. Ὅμως τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου μας, ἀναμένει τὴν ἰδικήν μας μετάνοιαν. Πάντοτε, «φιλότιμος ὁ Δεσπότης», δέχεται τὸν κάθε μετανοοῦντα, «ὡς τὴν πόρνην˙ ὡς τὸν ληστὴν˙ ὡς τὸν τελώνην καὶ ὡς τὸν ἄσωτον». Εἰς τὴν μετάνοιάν μας ἐπαφίεται ἡ ἀποκατάστασις τῶν σχέσεών μας μὲ τὸν Θεόν.
Προσοχὴ, συνεπῶς, εἰς τοὺς θησαυροὺς ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριός μας.

                                                                                         Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
                                                                                                  Ἱεροκῆρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν

ΑΝΕΚΔΟΤΟ !!!


ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

                                      15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ


Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος ὁ Ἀπόστολος μαθητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Ὁ Ἅγιος Ὀνήσιμος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, ἦταν δοῦλος στὸ σπίτι τοῦ Ρωμαίου ἄρχοντα Φιλήμονο&sig ...
περισσότερα...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ... !!!

Σαν σήμερα 15 Φεβρουαρίου

Τα σημαντικότερα γεγονότα της ημέρας στο newsbeast.gr

Σαν σήμερα 15 Φεβρουαρίου


399 π.Χ: Ο φιλόσοφος Σωκράτης καταδικάζεται να πιει το κώνειο, επειδή «εισήγαγε καινά δαιμόνια» στην Αθηναίων Πολιτεία.
360: Εγκαινιάζεται ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνστάντιο. Στην τελετή μιλούν ο Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ