Στόν κολοφώνα τῆς «ὀρθοπολιτικῆς» ζούγκλας.
Στό παλιὸ τὸ λιοτριβεῖο/ ... / στὰ λιθάρια ποὺ γυρίζαν
κι ἐλιῶναν τὸν καρπὸ/ πέταξαν ἕνα παιδί, ... /
γιὰ νὰ λιώσει νὰ χαθεῖ./... / οἱ ἀνθρῶποι οἱ κακοὶ/ .../
τὸ λουλούδι τὸ σεμνὸ/λιώσαν τὸ παιδὶ μὲ βία/
καὶ δὲν εἶναι αὐτὸ ἱστορία.
Μιχάλης Κατσαρός «Στά λιθάρια»(1).
Ὁ Σύλλογος Προστασίας τοῦ Ἀγέννητου Παιδιού «Ἀφῆστε με νά ζήσω», εἶχε ἀναρτήσει πρόσφατα σέ σταθμό Μετρό τῶν Ἀθηνῶν, μιά ἀφίσα. Εἰκόνιζε ἕνα ἔμβρυο καί ἔδινε κάποια ἐπιστημονικά στοιχεία, πού ἔδειχναν ὅτι τό ἔμβρυο, κατά τή διάρκεια τῆς κύησής του, εἶναι ζωντανό πλάσμα σέ πορεία ταχείας ἀνάπτυξης. Προφανῶς, τό μήνυμα πού ἤθελε νά προωθήσει ἡ
