«ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΗΡΘΕ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΕΙΡΑ. Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ γίνουμε οἰκονομικοὶ μετανάστες καὶ νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν πατρίδα μας».

Κραυγὴ ἀγωνίας μίας δασκάλας ἀπὸ τὴν Λέσβο
γιὰ τὸ προσφυγικὸ

.               Συγκλονίζει ἡ ἀνάρτηση στὸ Facebook τῆς Ἀφροδίτης Βάτη Μαριόλα, δασκάλας ἀπὸ τὴν Λέσβο, γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις τῆς προσφυγικῆς κρίσης στὴν τοπικὴ κοινωνία. .               Μὲ μία ἀνάρτηση – κραυγὴ ἀγωνίας στὸ Facebook ἡ δασκάλα Ἀφροδίτη Βάτη Μαριόλα, προσπαθεῖ νὰ ἀφυπνίσει Ἕλληνες καὶ Εὐρωπαίους γιὰ τὴν προσφυγικὴ κρίση καὶ τὶς ἐπιπτώσεις της στὴν κοινωνία καὶ τὴν οἰκονομία τοῦ νησιοῦ. .               Ὁλόκληρο τὸ κείμενο τῆς Ἀφροδίτης Βάτη Μαριόλα ἔχει ὡς ἑξῆς:  

.                 «Ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη ἀκυρώνονται οἱ πτήσεις τσάρτερ στὸ ὄμορφο νησί μας, τὴν Λέσβο γιὰ τὴν καλοκαιρινὴ σεζὸν τοῦ 2016. Οἱ ἀρχικοί μας φόβοι ἐπιβεβαιώθηκαν καὶ εἶναι ἡ ἀρχὴ ἑνὸς ἀνεξέλεγκτου σπιράλ. Δὲν μιλᾶμε πλέον γιὰ μία μικρὴ μείωση τοῦ τουρισμοῦ. Βλέπουμε, μία μείωση τοῦ τουρισμοῦ ἄνω τοῦ 80% – ποσοστὸ ποὺ θὰ ὑπῆρχε, μόνο ἂν ἤμασταν σὲ κατάσταση πολέμου. Μέχρι σήμερα, ὁ κόσμος εἶχε ἐπικεντρωθεῖ στὸ πῶς θὰ ἀντιμετωπίσει τὴν προσφυγικὴ κρίση, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἐγκαταλείπουν τὶς χῶρες τους ἀλλά κανεὶς δὲν ἔχει ἀσχοληθεῖ μὲ τὶς τοπικὲς κοινότητες ποὺ ζοῦν αὐτὴ τὴ νέα πραγματικότητα καὶ ἔχουν ἐπίσης ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ αὐτὴν καὶ ἔχουν μπεῖ στὴν ἄκρη τὰ δικά τους ἀνθρώπινα δικαιώματα ἐπίσης.
.               Ἔχουμε δώσει τὴν ὁλόψυχη ὑποστήριξή μας καὶ ἔχουμε ὡς προτεραιότητα τοὺς συνανθρώπους μας ποὺ ἔχουν περισσότερη ἀνάγκη ἀπὸ ἐμᾶς. Ἔχουμε βάλει στὴν ἄκρη τὶς ζωές μας, τὶς ἀνάγκες μας, τὰ θέλω μας, τὰ ὄνειρά μας, ἔτσι ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸ κύμα τῶν προσφύγων, ποὺ περνοῦν στὴν κυριολεξία μέσα ἀπὸ τὶς αὐλές μας. Τώρα ὅμως ἔχουμε φτάσει στὸ σημεῖο ποὺ κι ἐμεῖς πρέπει νὰ ρωτήσουμε πῶς θὰ μᾶς ὑποστηρίξουν ἡ κυβέρνησή μας καὶ ἡ διεθνὴς κοινότητα. Τί μέτρα θὰ ληφθοῦν, ἔτσι ὥστε νὰ μᾶς σώσουν ἀπὸ ὁλοκληρωτικὴ οἰκονομικὴ καὶ ψυχολογικὴ ἀπόγνωση; Σκεφτόμαστε τὶς τοπικὲς ἐπιχειρήσεις ποὺ δὲν θὰ ἀνοίξουν φέτος, γιατί δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ λειτουργήσουν κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες. Σκεφτόμαστε ὅλους ἐκείνους, ποὺ δὲν θὰ προσληφθοῦν, γιὰ νὰ δουλέψουν φέτος στὸ νησί, ἀφοῦ δὲν θὰ ὑπάρχουν δουλειές. Πῶς θὰ βάλουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι φαγητὸ στὸ τραπέζι τους καὶ θὰ παρέχουν ἀσφάλεια καὶ ὑγιεῖς συνθῆκες γιὰ τὶς οἰκογένειες καὶ τὰ παιδιά τους; Πῶς θὰ διατηρήσουμε τὴν ποιότητα ζωῆς μας μὲ ἀξιοπρέπεια; Σκεφτόμαστε ἤδη τοὺς φίλους καὶ τὰ μέλη τῶν οἰκογενειῶν μας, ποὺ κάνουν ἤδη σενάρια νὰ φύγουν ἀπὸ τὸ νησί. Σκεφτόμαστε πῶς θὰ πληρώσουμε τὰ δάνειά μας, τοὺς φόρους μας, τὶς ἀσφαλιστικές μας εἰσφορὲς καὶ τοὺς λογαριασμοὺς τοῦ ἠλεκτρικοῦ.
.               Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν ὅτι οἱ ἐπιχειρήσεις μας ἔχουν “ἀνθίσει” ἀπὸ τὴν προσφυγικὴ κρίση ἀλλὰ εἶναι τόσο λάθος! Ναί, ὑπάρχουν ἐπιχειρήσεις ποὺ ἔχουν βγάλει χρήματα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὑπόθεση ἀλλὰ μετριοῦνται στὰ δάχτυλα τῶν δύο χεριῶν. Πρέπει νὰ ἔχει κανεὶς τὴν εἰκόνα ὅλου τοῦ νησιοῦ καὶ νὰ λάβει ὑπ᾽ ὄψιν του τὶς ἐπιχειρήσεις, τὰ ξενοδοχεῖα, τὰ ἑστιατόρια, τὰ τουριστικὰ μαγαζιά, τοὺς κινηματογράφους, τὰ χρυσοχοεῖα κ.τλ. τὰ ὁποία δὲν ἔχουν ἀνοίξει ἀκόμα! Ὁ “ἐθελοντικὸς τουρισμός” δὲν μπορεῖ νὰ κρατήσει ἀνοικτὲς ὅλες αὐτὲς τὶς ἐπιχειρήσεις, ὅλες αὐτὲς τὶς οἰκογένειες, γιατί πρέπει νὰ λάβετε ὑπ᾽ ὄψιν σας ὅτι οἱ περισσότερες ἐπιχειρήσεις, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸν τουρισμό, εἶναι οἰκογενειακές.
.               Ὑπάρχουν ἄρθρα ποὺ μιλοῦν γιὰ τὴν “ἀνθρωπιστικὴ καρδιὰ” τῆς Λέσβου καὶ οἱ ἄνθρωποι ψηφίζουν γιὰ νὰ πάρουμε τὸ Νόμπελ Εἰρήνης. Τοὺς εὐχαριστοῦμε ὅλους γι᾽ αὐτὸ ἀλλὰ ἀλήθεια στὰ δικά μου μάτια ὅλα τὰ Νόμπελ Εἰρήνης τοῦ κόσμου δὲν σημαίνουν τίποτα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γνωρίζω καὶ εἶναι ἄνεργοι, δὲν ἔχουν οἰκονομικὴ ἀσφάλεια, δὲν ἔχουν πίστη στὸ μέλλον τους καὶ μὲ κοιτάζουν μὲ μάτια κλαμένα καὶ φοβισμένα, γιατί ξέρουν ὅτι δὲν θὰ ἔχουν σύντομα νὰ φᾶνε οὔτε ἐκεῖνοι οὔτε οἱ οἰκογένειές τους!
.               Δὲν θὰ ἔχει ἀξία τὸ Νόμπελ Εἰρήνης, ὅταν καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι θὰ ἀναγκαστοῦμε νὰ γίνουμε οἰκονομικοὶ μετανάστες καὶ νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν πατρίδα μας. Μακάρι νὰ ἤμουν μελοδραματικὴ ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν εἶμαι. Οἱ συνεταῖροι μας καὶ τὰ ταξιδιωτικὰ πρακτορεῖα κοιτάζουν μόνο τὸ τί συμβαίνει καὶ μᾶς ἔχουν γυρίσει τὴν πλάτη ἀντὶ νὰ παλέψουν μαζί μας νὰ βροῦμε δημιουργικὲς λύσεις γιὰ νὰ ὑποστηριχθοῦμε καὶ νὰ μᾶς προωθήσουν. Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ χῶρες – μέλη τῆς ΕΕ, μᾶς ἔχουν γυρίσει τὴν πλάτη, κλείνοντας τὰ σύνορά τους καὶ ἐγκλωβίζοντας χιλιάδες πρόσφυγες στὴν Ἑλλάδα, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν ποῦ νὰ πᾶνε. Καὶ ἀναρωτιόμαστε: πόσο καιρὸ θὰ ἐθελοτυφλοῦν καὶ θὰ κουνοῦν τὸ δάχτυλο στὴν Ἑλλάδα;
.               Ἡ οἰκογένειά μου εἶναι στὴν πρώτη γραμμὴ βοηθώντας στὴν ἀντιμετώπιση τῆς προσφυγικῆς κρίσης ἀπὸ τὸν περασμένο Ἀπρίλιο καὶ ἔχουμε παίξει τὸν δικό μας ρόλο ὑποστηρίζοντας τὰ δικαιώματα καὶ τὴν ἀσφαλῆ ἄφιξη ὅλων ὅσων φτάνουν στὶς ἀκτές μας. Εἶμαι ὅμως καὶ μητέρα καὶ δασκάλα. Τί εἴδους μάνα θὰ ἤμουν, ἂν δὲν λάμβανα ὑπ᾽ ὄψιν τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μου καὶ τὰ δικαιώματά τους; Τί εἴδους δασκάλα θὰ ἤμουν, ἂν δὲν ὑπερασπιζόμουν τὸ μέλλον καὶ τὰ δικαιώματα τῶν μαθητῶν μου;
.               Δὲν ξέρω πῶς τί νὰ αἰσθανθῶ πλέον… ντροπή, ὀργή, πόνο, ἀπόγνωση, ἀπογοήτευση, φόβο…Μετὰ κοιτάζω ἔξω ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ βλέπω τὰ παιχνίδια τοῦ φωτός, τὶς ἀμυγδαλιὲς ποὺ ἀνθίζουν στὸν κῆπο μου καὶ τὰ παιδιά μου ποὺ παίζουν στὴν αὐλή. Σκέφτομαι ὅλους αὐτοὺς τοὺς ὑπέροχους ἀνθρώπους ποὺ γνώρισα σὲ αὐτὸ τὸ “ταξίδι” καὶ ποὺ στήριξαν ἐμᾶς καὶ τὸ νησί μας. Σκέφτομαι ὅλες τὶς νέες φιλίες ποὺ ἔκανα σὲ αὐτὸ τὸ ταξίδι. Ὅλες αὐτὲς οἱ σκέψεις, οἱ ἦχοι καὶ οἱ εἰκόνες μοῦ δίνουν τὴν δύναμη νὰ ἀρνηθῶ νὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἐλπίδα τιμώντας ὅλους αὐτοὺς καὶ γιὰ τὸ δικό μου καλό.
.               Ζητοῦμε τὴν ἀλληλεγγύη καὶ τὴν ὑποστήριξη ὄχι μόνο γιὰ τοὺς πρόσφυγες ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς τοπικὲς κοινότητες ποὺ ἔχουν ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ ὅλο αὐτό. Ζητοῦμε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸ ὄμορφο νησί μας καὶ νὰ στηρίξουν τὶς ἐπιχειρήσεις μας. Εἴμαστε στὸ σημεῖο ποὺ πρέπει νὰ παλέψουμε γιὰ νὰ μείνουμε ζωντανοί».

ΠΗΓΗ: thetoc.gr

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ