ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ καὶ “ΕΞΩΣΕΙΣ” ΒΡΕΦΩΝ (ἐκτρώσεις)! [Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης]

Μετανάστες καί φιλοξενία

 τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Πολὺ σημαντικὴ ἡ ἐπισήμανση στὸ τέλος τοῦ ἄρθρου, ἐπειδὴ ἐπισημαίνει τὴν ΑΘΛΙΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ τῆς συντεταγμένης κοινωνίας μας καὶ τὴν ἐγκληματικὴ ἐπιπολαιότητα τῶν ἀρχόντων. 

.           Ἡ ἰστορία εἶναι γεμάτη ἀπό κύματα, ἀπό λαούς ὁλόκληρους, πού μετακινοῦνται ἀπό τόπο σέ τόπο. Και μεῖς, ὡς λαός, ζήσαμε τήν προσφυγιά, ἀλλά καί μέχρι πρίν ἀπό σαράντα, περίπου, χρόνια καταφεύγαμε ὡς μετανάστες για ἐργασία κυρίως στή Γερμανία, την Ἀμερική, τόν Καναδᾶ, την Αὐστραλία.

.           Κατανοοῦμε, λοιπόν, την ταλαιπωρία ἀλλοδαπῶν ἀδελφῶν μας, πού μέ σαπιοκάραβα καταφθάνουν στά νησιά μας. Ἄνθρωποι εἶναι, στοργἠ θἐλουν, στέγη καί φιλοξενία ἀναζητοῦν. Ἀλλά!…

• Πρῶτον: Γιατί φεύγουν ἀπό τίς πατρίδες τους, ἰδίως ἀπό τη Συρία; Διότι ὑπάρχει ἐμπόλεμη κατάστασις. Κάποιοι, λοιπόν, οἱ «μεγάλοι» τῆς γῆς, θά ἔπρεπε νά στείλουν εἰρηνευτικές δυνάμεις, ὥστε νά μήν ἀναγκάζονται πληθυσμοί ὁλόκληροι νά φεύγουν ἀπό τά σπίτια καί τόν τόπο τους.

• Δεύτερον: Πῶς ἔρχονται στά νησιά μας; Κάποιοι τούς μεταφέρουν… Εἶναι οἱ δουλέμποροι. Δέν μποροῦν οἱ Τοῦρκοι νά ἐλέγξουν τά παράλιά τους καί νά τιμωροῦν παραδειγματικά τούς δουλεμπόρους, πού ἐκμεταλλεύονται τόν πόνο καί τή δυστυχία τῶν ἀλλοδαπῶν;

• Τρίτον: Ἀντέχει ἡ Ἑλλάδα νά φιλοξενήση ἑκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων; Πού κάποτε δίνουν καί τήν εἰκόνα τῆς ἐπιδρομής…

Καί ἐδῶ γεννιῶνται ἐρωτήματα:

• Εἶναι ἆραγε φιλοξενία τό νά παραδώσουμε τά νησιά καί τά σύνορά μας στίς ὀρδές ποικίλης φύσεως ἀλλοδαπῶν;

• Εἶναι ἆραγε φιλοξενία τό νά δεχώμαστε ἄνευ ὅρων τά θύματα τῶν δουλεμπόρων πού ὑπερφορτώνουν σαπιοκάραβα (ἀκόμα καί φουσκωτά) γιά τίς ἑλληνικές ἀκτές καί συγχρόνως ὑπερφορτώνουν τίς τσέπες τους μέ ἄτιμο χρῆμα;

• Ἀγάπη εἶναι νά ξενίζης τόν ξένο (τόν ὄντως ξένο…), πού εἶναι εὐγενής στά αἰτήματά του καί δέν ἀπαιτεῖ νά σοῦ πάρη καί τό σπίτι! Τό «ξένος ἤμην καί συνηγάγετέ με» (Ματθ. κε´ 35) εἶναι κανόνας ἔμπρακτης ἀγάπης καί προϋπόθεσις σωτηρίας καί ξενίας μας στήν αἰώνια Βασιλεία. Μήπως ὅμως ὁ ξένος, γιά τόν ὁποῖον μιλάει ὁ Κύριος, ταυτίζεται μέ τόν ἑαυτό Του;

• Τό πρόβλημα τῶν μεταναστῶν εἶναι καί διπλωματικό καί διακρατικό καί οἰκονομικό καί ὑγειονομικό και στρατιωτικό. Κινδυνεύουν οἱ λίγοι ἡμεδαποί νά ὑπερκερασθοῦν ἀπό τούς ὑπεραρίθμους μετανάστες. Κινδυνεύουν και ἀπό τή διάδοσι μολυσματικῶν ἀσθενειῶν.

• Τό πρόβλημα εἶναι καί πνευματικό. Νά δείξουμε χριστιανική ἀγάπη στούς μετανάστες. Ἀλλά, κυρίως, νά φιλοξενοῦμε τά δικά μας παιδιά, πού τούς κάνουμε ἔξωσι ἀπό τή ζωή μέ τή φρικτή ἔκτρωσι. Ἑλλάδα χωρίς παιδιά θά παραδοθῆ στούς ξένους.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ