Η ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος) «Ἡ Εὐρώπη δέχεται τοὺς μουσουλμάνους στὸ ἔδαφός της ἐφαρμόζοντας τὶς παραδοσιακὲς δημοκρατικὲς ἀρχές της καὶ σεβόμενη τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν μεταναστῶν, χωρὶς ὅμως νὰ διατηρεῖ τὰ πνευματικὰ θεμέλια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προῆλθαν αὐτὲς οἱ ἀξίες».

Ἡ παραδεισιακὴ ἐποχὴ τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Παραδεισιακὴ ἐποχὴ τῆς Ἐκκλησίας χαρακτήρισε ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Παν. Τρεμπέλας αὐτὴ τῶν πρώτων τριῶν χριστιανικῶν αἰώνων. Στὸ σχετικὸ κείμενό του -εἰσαγωγὴ στὸ βιβλίο τοῦ Βασ. Μουστάκη «Οἱ Ἀποστολικοὶ Πατέρες» (Ἔκδ. Αλ. καὶ Ε. Παπαδημητρίου, Β´ Ἔκδοση, Ἀθῆναι, 1986) τονίζει: «Δικαίως οἱ πρῶτοι αἰῶνες τῆς Ἐκκλησίας ἐχαρακτηρίσθησαν ὡς ἡ παραδεισιακὴ ἐποχὴ αὐτῆς, πρὸς τὴν ὁποίαν ἀτενὲς δέον νὰ ἔχωσι τὸ βλέμμα αἱ μετέπειτα γενεαὶ αὐτῆς».
.             Εἶναι παράδοξο νὰ χαρακτηρίζονται οἱ τρεῖς πρῶτοι χριστιανικοὶ αἰῶνες παραδεισιακοί. Στὴν τότε κατεστημένη κατάσταση εἰδωλολατρίας, αὐταρχικῆς ἐξουσίας καὶ προσωπολατρίας πρὸς τοὺς αὐτοκράτορες ἑκατομμύρια Χριστιανῶν ὁδηγήθηκαν στὸ μαρτύριο. Τὸ παράδοξο ἐξηγεῖται μὲ τὴ ζωή τους, ποὺ ὡς κύρια στοιχεῖα εἶχε τὴν Πίστη, τὴν Ἁγία Ζωὴ καὶ τὴν Ἀγάπη, ἀκόμη καὶ σὲ ὅσους τοὺς μισοῦσαν, τοὺς ἀδικοῦσαν, καὶ τοὺς ὁδηγοῦσαν στὸν μαρτυρικὸ θάνατο. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε: Δώδεκα ἁπλοϊκοὶ ψαράδες ἀπὸ ἕνα ἐδαφικὸ πολλοστημόριο τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας κήρυξαν τὸ σωτηριῶδες Εὐαγγελικὸ μήνυμα τοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὑπέστησαν διωγμοὺς καὶ μαρτυρικὸ θάνατο. Τὸ Εὐαγγελικὸ μήνυμα ὅμως διαδόθηκε μέσα ἀπὸ τὶς κατακόμβες καὶ ὁ σπόρος τοῦ βίου τῶν Μαρτύρων κατέστη γόνιμο λίπασμα γιὰ τὴν ἀνάπτυξή Του στὶς ψυχὲς ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων.
.             Στὴν πρὸς Διόγνητον ἐπιστολή, ποὺ γράφτηκε στὰ τέλη τοῦ 2ου αἰώνα, ὁ συγγραφέας της περιγράφει τὴν παραδεισιακὴ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν: «Μετέχουν σὲ ὅλα ὡς πολίτες καὶ ὅλα τὰ ὑπομένουν ὡς ξένοι…Ἐν σαρκὶ βρίσκονται, ἀλλὰ ζοῦν ὄχι κατὰ σάρκα…Ὑπακούουν στοὺς νόμους τοῦ κράτους, ἀλλὰ μὲ τὴ ζωή τους νικοῦν τοὺς νόμους. Ἀγαποῦν ὅλους καὶ ὅλοι τοὺς καταδιώκουν. Δὲν τοὺς ξέρουν καὶ ὅμως τοὺς καταδικάζουν. Τοὺς θανατώνουν καὶ ζωοποιοῦνται…Λοιδοροῦνται καὶ εὐλογοῦν. Ὑβρίζονται καὶ τιμοῦν. Ἀγαθοποιοῦν καὶ τιμωροῦνται ὡς κακοποιοί…».
.             Πάρα κάτω ὁ ἴδιος ἐξηγεῖ ὅτι ὁ κόσμος μισεῖ τοὺς Χριστιανούς, ὅπως ἡ σάρκα μισεῖ τὴν ψυχή: «Μισεῖ ἡ σάρκα τὴν ψυχὴ καὶ τὴν πολεμᾶ ἐνῶ σὲ τίποτε δὲν τὴν ἀδικεῖ, μόνο καὶ μόνο γιατί τὴν ἐμποδίζει νὰ ριφθεῖ στὶς ἡδονές. Ἔτσι καὶ ὁ κόσμος μισεῖ τοὺς χριστιανούς, ἐνῶ σὲ τίποτε οἱ χριστιανοὶ δὲν τὸν ἀδικοῦν, μόνο καὶ μόνο γιατί ἀντιτάσσονται στὶς ἡδονές». Γι’ αὐτὸ ὁ κόσμος καὶ στὶς ἡμέρες μας ἐπιδιώκει οἱ Χριστιανοὶ νὰ συσχηματισθοῦν μαζί του καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν τοὺς κανόνες ποὺ ἐπιβάλλει, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει τὸ παράδειγμα καὶ ἑπομένως ὁ ἔλεγχος ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὴν παραδείσια ζωή…
.             Τὸ θαῦμα τῆς εἰρηνικῆς ἐξάπλωσης τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου στοὺς τρεῖς πρώτους αἰῶνες, ἔχει χαώδη διαφορὰ μὲ τὴ γέννηση καὶ ἐξάπλωση τοῦ Μωαμεθανισμοῦ. Ὁ ἱδρυτής του διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου ἐπέβαλε τὴ θρησκεία του στὴ Μέκκα. Διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν ἐξάπλωσαν οἱ διάδοχοί του. Ὑπέταξαν λαοὺς πανάρχαιους καὶ οὐσιαστικὰ τοὺς ἐξαφάνισαν. Οἱ Χριστιανοὶ Ἀσσύριοι, Ἀραμαῖοι, Αἰγύπτιοι, Φοίνικες, Καρχηδόνιοι, κάτοικοι ὅλοι τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Βόρειας Ἀφρικῆς, βιαίως ἐξισλαμίστηκαν. Ὅσοι ἀπὸ αὐτοὺς ἐπιβίωσαν μέσα στοὺς αἰῶνες, ἀφοῦ δοκιμάστηκε ἡ Πίστις τους ὡς χρυσὸς σὲ καμίνι, σήμερα ἐξοντώνονται ἀπὸ τοὺς σύγχρονους αἰμοδιψεῖς ἰσλαμιστὲς τοῦ «Ἰσλαμικοῦ Κράτους», ὑπὸ τὴν ἀνοχὴ τῶν λεγομένων χριστιανικῶν κρατῶν. Εἶναι οἱ σύγχρονοι μάρτυρες.
.             Παράλληλα μὲ τὴν ἐξόντωση τῶν Χριστιανῶν στὴ Μέση Ἀνατολὴ ἕνα γιγάντιο κύμα μουσουλμάνων ἐγκαθίσταται στὴν Εὐρώπη, τῆς ὁποίας οἱ κάτοικοι παρακμάζουν ὡς πρὸς τὶς παραδοσιακές τους ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικά τους. Τὸ ἀξιοπερίεργο εἶναι ὅτι γιὰ νὰ φτάσουν στὴν Εὐρώπη οἱ μουσουλμάνοι διέρχονται ἀκωλύτως ἀπὸ μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ εἰδικότερα, μὲ ἀφορμὴ τὰ ὅσα συμβαίνουν στὴ χώρα μας, ἀπὸ τὴν αὐτοανακηρυσσόμενη ἀνεπτυγμένη οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ Τουρκία, ἀλλὰ δὲν ἐγκαθίστανται ἐκεῖ. Οἱ τουρκικὲς ἀρχὲς ὄχι μόνο ἀνέχονται, ἀλλὰ διευκολύνουν τοὺς ἐμπόρους τῆς ἀνθρώπινης σάρκας νὰ διασχίσουν τὴ χώρα, περνώντας μαζὶ μὲ τὸ ἀνθρώπινο ἐμπόρευμά τους χωρὶς ἐπιπτώσεις χιλιάδες χιλιόμετρα! Καὶ χωρὶς ἡ γειτονικὴ χώρα νὰ ἔχει ὁποιαδήποτε ἐπίπτωση ἀπὸ τὶς θιγόμενες χῶρες τῆς Εὐρώπης…
.             Ἡ Εὐρώπη συνολικὰ καὶ ἡ Ἑλλάδα εἰδικότερα ἐπιχειροῦν χωρὶς ἐπιτυχία νὰ διαχειριστοῦν τὸ ζήτημα τῆς παράνομης καὶ ἄναρχης μαζικῆς μετανάστευσης ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων, ἀλλὰ ἀποτυγχάνουν. Ἡ ριζικὴ λύση θὰ ἦταν νὰ ὑπάρξουν στὶς χῶρες ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέρχονται τόσο καλὲς συνθῆκες, ποὺ νὰ τοὺς κάνουν νὰ μὴν θέλουν νὰ φύγουν ἀπὸ τὶς πατρίδες τους. Ὅταν ὅμως οἱ ἴδιες οἱ δυτικὲς χῶρες προκαλοῦν, εὐνοοῦν ἢ ἀνέχονται τὴν ἐξαθλίωση αὐτῶν τῶν λαῶν καὶ τοὺς ἐμφυλίους πολέμους, ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἐξελίσσονται μὲ ὅλη τὴν ἀγριότητά τους, δυσκολεύονται νὰ μὴν δέχονται τὰ θύματα αὐτῶν τῶν καταστάσεων, ποὺ διακινδυνεύουν τὴ ζωή τους καὶ πληρώνουν ἁδρά τοὺς ἐκμεταλλευτὲς ἐμπόρους γιὰ τὴ διαφυγή τους στὴν Εὐρώπη.
.             Συνέπεια τοῦ ὁλοένα αὐξανομένου κύματος μουσουλμάνων μεταναστῶν εἶναι καθημερινὰ νὰ ἀλλάζει ἡ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Εὐρώπης. Ἕνας μουσουλμάνος στοχαστὴς προβλέπει ὅτι στὸ τέλος τοῦ 21ου αἰώνα οἱ μουσουλμάνοι θὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς στὴν Εὐρώπη καὶ ἔτσι αὐτὴ θὰ καταστεῖ μία μουσουλμανικὴ ἤπειρος. Ἤδη ὑπάρχουν ἁπτὰ σημεῖα τῆς ἔντονης παρουσίας τῶν μουσουλμάνων σὲ ὁρισμένα εὐρωπαϊκὰ κράτη. Στὴ Μεγ. Βρετανία λ.χ. Ἀγγλικανὸς Ἐπίσκοπος πρότεινε ὁ Βασιλιὰς νὰ ὁρκίζεται καὶ στὸ Κοράνιο, γιὰ ἔνδειξη σεβασμοῦ πρὸς τοὺς μουσουλμάνους πολίτες τῆς χώρας…
.             Ἡ Εὐρώπη δέχεται τοὺς μουσουλμάνους στὸ ἔδαφός της ἐφαρμόζοντας τὶς παραδοσιακὲς δημοκρατικὲς ἀρχές της καὶ σεβόμενη τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες τῶν μεταναστῶν, χωρὶς ὅμως νὰ διατηρεῖ τὰ πνευματικὰ θεμέλια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προῆλθαν αὐτὲς οἱ ἀξίες. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ οἱ μουσουλμάνοι δὲν ἀφομοιώνονται στοὺς κανόνες ζωῆς τῆς Εὐρώπης καὶ ἐκμεταλλευόμενοι τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δίκαιο διοργανώνουν τὴ ζωή τους κατὰ τὰ δικά τους θρησκευτικὰ πρότυπα. Τὴν ὥρα λοιπὸν ποὺ οἱ ὅπου γῆς μουσουλμάνοι ἔχουν στέρεες ἀπόψεις περὶ ζωῆς καὶ περὶ τῆς τύχης τῶν «ἀπίστων», οἱ περισσότεροι Εὐρωπαῖοι ἔχουν χάσει τὴ χριστιανική τους πίστη καὶ ἐπιδίδονται μόνο στὶς σαρκικὲς ἡδονὲς τοῦ σήμερα, ποὺ δὲν ἔχει αὔριο…
.           Παραδείσια ἦταν ἡ ζωὴ τῶν χριστιανῶν τῶν αἰώνων τῶν διωγμῶν, γιατί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἦταν μέσα τους, γιατί ἦταν ἀνεξάρτητη ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς παράγοντες. Σήμερα οἱ Χριστιανοὶ ζοῦν σὲ μία νεοειδωλολατρικὴ Εὐρώπη, ἡ ὁποία, σὲ μεγάλο βαθμό, βρίσκεται σὲ ἠθική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ παρακμή, ποὺ συνοδεύεται μὲ τὴν εἴσοδο σ’ αὐτὴν ἑκατομμυρίων μουσουλμάνων, μὲ ἔντονα βιώματα σὲ μία θρησκεία ποὺ ἐμπνέει φανατισμό. Καὶ δύσκολα, πλὴν κάποιων ἁγίων ἐξαιρέσεων, μποροῦν οἱ Χριστιανοὶ νὰ ποῦν ὅτι ζοῦν παραδείσια ζωὴ καὶ ἀποτελοῦν ἑστίες ἀντίστασης στὴν παρακμὴ τῆς Εὐρώπης…
.           Ὁ Χάντινγκτον προέβλεψε ὅτι ὁ νέος παγκόσμιος πόλεμος θὰ εἶναι τῆς σύγκρουσης τῶν θρησκειῶν – πολιτισμῶν. Πιθανότατα ἡ πρόβλεψή του νὰ βγεῖ ἀληθινή, μὲ μία πρόσθετη λεπτομέρεια. Ὁ πόλεμος στὴν Εὐρώπη θὰ εἶναι ἄνισος: Οἱ φανατικοὶ μουσουλμάνοι, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς γηραιᾶς ἠπείρου, θὰ ἀντιμετωπίσουν ἄχρωμους θρησκευτικὰ Εὐρωπαίους, ἀποκομμένους ἀπὸ τὶς ρίζες τους …-

 ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ