ΟΤΑΝ Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΥΚΟΣ

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης,

Εἰς τὸν ἀπόηχον τοῦ χειροκροτήματος ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 29.05.2015

.           Ἡ ἐκλογὴ καὶ στὴ συνέχεια ἡ ἐνθρόνιση ἑνὸς Μητροπολίτη συνήθως προκαλοῦν χειροκροτήµατα καὶ δηµιουργοῦν καλὲς ἐντυπώσεις στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὁ νεοεκλεγεὶς Μητροπολίτης συγκινεῖται καὶ ἐνθουσιάζεται, χωρὶς νὰ πολυσκέφτεται τὰ πολλὰ καὶ δύσκολα προβλήµατα, ποὺ θὰ κληθεῖ νὰ ἀντιµετωπίσει. Ὅσο θὰ φτάνει ὁ ἀπόηχος τοῦ χειροκροτήµατος στὰ αὐτιά του, θὰ ἔχει τὴν αἴσθηση ὅτι ἀπέκτησε Μιὰ σπουδαία καὶ ἰσόβια ἐξουσία καὶ θὰ µπορεῖ νὰ κάνει ὅ,τι ὁ ἴδιος θὰ κρίνει ὀρθό. δηλ., θὰ νιώθει ἀπόλυτα ἐλεύθερος καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο, γιατί ἕνας κληρικὸς καὶ πολὺ περισσότερο ἕνας Μητροπολίτης, ποτὲ δὲν εἶναι ἐλεύθερος, παρὰ µόνο ὅταν εἶναι ἐνάρετος καὶ ὑπηρετεῖ πιστὰ τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ. Σὲ ὅλες τὶς ἄλλες περιπτώσεις ὑπηρετεῖ τὸν ἐγωισµό του καὶ τὰ πάθη του.
.       Καὶ τὸ βλέπουµε αὐτὸ συχνά. Πολλοὶ νέοι Μητροπολίτες, νεαρῆς συνήθως ἡλικίας, παίρνουν διάφορες πρωτοβουλίες, ποὺ ἀποκαλύπτουν τὴν πνευµατική τους ἀνωριµότητα. Εἶναι δραστήριοι πρὸς ἐντυπωσιασµὸν καὶ ὄχι πρὸς οἰκοδοµὴν τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι γιὰ νὰ ἐπαναλαµβάνεται τὸ χειροκρότηµα, ἔστω καὶ µὲ τρόπο νωχελικό. Ἐπιθυµοῦν τὸν ἔπαινο, καλλιεργοῦν τὴν καλὴ φήµη, ἀπαιτοῦν τὸ σεβασµὸ ἀπὸ ὅλους καὶ τροφοδοτοῦν συνεχῶς τὴν ἀκόρεστη φιλοδοξία τους. Οἱ συγκεκριµένοι αὐτοὶ ἀρχιερεῖς ἔχουν τὴν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι πλούσιοι στὶς ἀρετὲς καὶ ὅτι ἡ ἐµπειρία τους στὸ ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐκείνη ποὺ τοὺς καθοδηγεῖ καὶ τοὺς ἐµπνέει.
.           Αὐτὸ συµβαίνει καὶ µὲ ἐκείνους ποὺ ποτὲ δὲν ἐργάστηκαν στὴν Ἐκκλησία, ἀλλ᾽ ἁπλῶς φόρεσαν τὸ ράσο καὶ ἀπολαµβάνουν ὅλα ὅσα τοὺς ἐξασφαλίζει. Καὶ γιὰ νὰ ἔχουν ἀδιατάρακτη τὴν κοσµική τους µακαριότητα εἶναι πρόθυµοι νὰ ἱκανοποιοῦν τὶς ἐπιθυµίες τῶν ἀκαλλιέργητων πνευµατικὰ ἀνθρώπων. Ρίχνουν ἄφθονο νερὸ στὸ κρασί τους καὶ εἶναι συµβιβασµένοι µὲ τὸν κόσµο. Ἰδιαίτερη σηµασία δίνουν στὰ ἀρχιερατικὰ συλλείτουργα. Καλοῦν ἐν Χριστῷ ἀδελφοὺς γιὰ περισσότερη λάµψη, χωρὶς ὄµως νὰ προσέχουν ποιοὺς καλοῦν! Εἶναι προκλητικό, γιὰ παράδειγµα, νὰ συλλειτουργοῦν µὲ ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὸ παρελθὸν ὑπῆρξαν πρωταγωνιστὲς ποικίλων σκανδάλων καὶ ἔχουν µείνει ἀτιµώρητοι – γιὰ νὰ µὴ πῶ ὅτι φιλαδέλφως ἔχουν ἐπαινεθεῖ! – περιφρονώντας τὴν πνευµατικὴ εὐαισθησία τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
.             Ἀλλὰ καὶ µὲ τοὺς ἱερεῖς τους ἔχουν μιὰ ἀπαράδεκτη σχέση. Τοὺς προτρέπουν νὰ εἶναι ἀνοιχτοὶ στὸν κόσµο, νὰ εἶναι δίπλα του, νὰ συµµετέχουν στὶς πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις καὶ φυσικὰ πρῶτοι νὰ σέρνουν τὸν χορὸ στὰ πανηγύρια! Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὅµως δὲν θὰ µπορέσουν νὰ τοὺς βάλουν σὲ μιὰ σειρὰ καὶ νὰ τοὺς κάνουν ἀξιοσέβαστους στὸ ποιµνιό τους. Ἐκεῖνο ὄµως ποὺ σίγουρα πετυχαίνουν εἶναι ὁ καθηµερινὸς σκανδαλισµὸς τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
.           Δὲν µπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανεὶς τί µπορεῖ νὰ συµβεῖ, ὅταν ὁ ποιµένας εἶναι λύκος! Ὅταν τὸ ποίµνιο δέχεται ἐπιθέσεις καὶ δαγκώµατα ἀπὸ τὸν ποιµένα, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι φωτεινὸς φάρος καὶ παράδειγµα πρὸς µίµηση.

ΠΗΓΗ: ipaideia

 ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ