Ο Ξενιτεμένος θυμάται τις συγκλονιστικές στιγμές του ’40…
Θυμάμαι τα λόγια του Γυμνασιάρχη μετά την προσευχή μας αυτό το πρωί
του 1940 «θέρος, τρύγος, πόλεμος, είχαμε το θέρο, είχαμε τον τρύγο, και
τώρα αρχίσαμε τον πόλεμο.» Συνέχισε και μάς είπε ότι το σχολείο θα
κλείσει. Ηλθε ο πατέρας μου από το χωριό και με πήρε.
Το βράδυ μαζεύτηκε κόσμος στο τοπικό μπακάλικο με το μοναδικό ράδιο στο χωριό μας, για να ακούσει τα νέα. Θυμάμαι από το ράδιο το τραγούδι «Μάνα μ’ , σγουρός βασιλικός
Πλατύφυλλος και δροσερός …. » Και μετά, τα τροκάνια, το σήμα το του
ραδιοφωνικού σταθμού Αθηνών. Θυμάμαι λίγες μέρες αργότερα να χτυπούνε οι
καμπάνες χαρμόσυνα και τις χαρούμενες φωνές «πήραμε την Κορυτσά» και
αργότερα το Τεπελένι. Σήμερα ξαναζώ με ρίγος αυτές τις αξέχαστες ώρες.
Ξενιτεμένος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου