Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

ΝΥΦΗ – ΠΕΘΕΡΑ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΤΙΣ ΝΥΦΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΘΕΡΕΣυπ. π. Α

«Είπε Ρούθ˙ Μη απάντησαί μοι του καταλιπείν σε ή αποστρέψαι όπισθέν σου˙ ότι συ όπου εάν πορευθεής, πορεύσομαι, και ου εάν αυλισθής, αυλισθήσομαι˙ ο λαός σου λαός μου, και ο Θεός σου Θεός μου˙ και ου εάν αποθάνης, αποθανούμαι, κακεί ταφήσομαι»

Το όγδοο βιβλίο, της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται Ρούθ. Ονομάζεται δε έτσι, δίοτι, το μικρό αυτό βιβλίο διηγείται την ιστορία μιας εκλεκτής γυναίκας, της Ρούθ, η οποία αξιώθηκε να γίνει πρόγονος του Χριστού κατά σάρκα. Αλλά ας δούμε την ιστορία της.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Ρούθ βρισκόμαστε στο τέλος της περιόδου, η οποία, όπως είδαμε στο προηγούμενο βιβλίο, ονομάζεται περίοδος των κριτών. Στον Ισραήλ τότε είχε πέσει πείνα μεγάλη. Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιόδους, οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον τόπο τους και καταφεύγουν σε άλλους τόπους, όπου θα μπορέσουν να βρούν τροφή. Έτσι μια οικογένεια Ισραηλιτών, ο Ελιαμέλεχ, η Νωεμίν και οι δυό γυιοί τους,  πέρασαν τα σύνορα του Ισραήλ και ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη χώρα Μωάβ. Οι δυό γυιοί τους, όταν μεγάλωσαν, πήραν γυναίκες Μωαβίτισσες. Η μια ονομαζόταν Ορφά και η άλλη Ρούθ. Ο Ελιμέλεχ όμως στην ξένη χώρα πέθανε. Πέθαναν δε και οι δυό γυιοί του. Τρείς χήρες τώρα έμειναν, η Νωεμίν και οι δυό νύφες, χωρίς παιδιά. Τρείς χήρες˙ ένα δράμα από τα πολλά οικογενειακά δράματα που συμβαίνουν στη ζωή.
Η Νωεμίν, όταν πληροφορήθηκε ότι ανέτειλαν καλύτερες ημέρες για τη χώρα του Ισραήλ, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της. Όταν ήρθε η ώρα να ξεκινήσει, η Νωεμίν είπε στις νύφες της που την ξεπροβοδούσαν˙ Σας ευχαριστώ για την αγάπη που δείξατε στα παιδιά μου και σ’ εμένα, σας ευχαριστώ. Σεις τώρα να επιστρέψετε στα πατρικά σας σπίτια. Και καθώς είστε νέες, να παντρευθήτε και να βρείτε την ευτυχία στα νέα σπίτια σας. Ο Θεός να σας ευλογεί! Τις αγκάλιασε και τις φίλησε και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους. Αλλά οι δυό νύφες ήταν τόσο αγαπημένες με την πεθερά τους, ώστε δεν ήθελαν να την αποχωρισθούν. Μα η Νωεμίν επέμενε. Η Ορφά τελικά κάμφθηκε και επέστρεψε στο πατρικό της. Η Ρούθ όμως με κανένα τρόπο δεν θέλησε να χωρίσει από τη Νωεμίν. Ακούστε τι είπε η νύφη στην πεθερά˙ Μη γένοιτο να σε εγκαταλείψω. Όπου θα πας, θα έλθω μαζί σου, και όπου θα κατοικήσεις, θα κατοικίσω. Η πατρίδα σου πατρίδα μου. Ο λαός σου λαός μου. Και ο Θεός σου Θεός μου. Κι όταν πεθάνεις, θέλω να ταφώ κοντά στον τάφο σου… Λυγμοί ακούσθηκαν. Δάκρυα έτρεξαν. Η Ρούθ δεν ήθελε να αποχωρισθεί την πεθερά της. Τότε η Νωεμίν, μπροστά στην επιμονή της Ρούθ, υποχώρησε. Έτσι τώρα πεθερά και νύφη, δύο σώματα αλλά μια ψυχή, βαδίζουν μαζί το δρόμο της επιστροφής.
Ύστερα από κουραστική οδοιπορία φθάνουν στη Βηθλεέμ. Πολλά χρόνια είχαν περάσει από τότε που η Νωεμίν με τον άνδρα της τον Ελιμέλεχ είχαν φύγει από τη Βηθλεέμ. Αλλά οι κάτοικοι της Βηθλεέμ δεν είχαν λησμονήσει το αγαπημένο αυτό ανδρόγυνο. Μόλις άκουσαν ότι ήρθε η Νωεμίν, όλοι έτρεξαν να την υποδεχθούν. Στις προσφωνήσεις τους, που της έλεγαν, Γλυκειά μας Νωεμίν, πόσο χαιρόμαστε που σε ξαναβλέπουμε! Εκείνη απαντούσε˙ Μη με λέτε Νωεμίν, αλλά πέστε με Πικρία, διότι η ζωή μου είναι γεμάτη θλίψεις˙ πέθανε ο άνδρας μου, πέθαναν τα παιδιά μου, και άδεια επιστρέφω.
Οι δυό γυναίκες είχαν φθάσει στη Βηθλεέμ την εποχή του θερισμού. Στην περιφέρεια της Βηθλεέμ ζούσε τότε ένας πολύ πλούσιος γαιοκτήμονας που ονομαζόταν Βοόζ. Αυτός είχε εργάτες και εργάτριες, που θέριζαν τα σπαρτά του με δρεπάνι. Όταν μια μέρα ο Βοόζ πήγε στα κτήματα να δει τι κάνουν οι εργάτες, βλέπει μια γυναίκα που μάζευε τα λίγα στάχυα που έμειναν μετά το θερισμό σκορπισμένα στο χωράφι. Υπήρχε διάταξη του Νόμου, αυτά τα λίγα στάχυα να μην τα μαζεύει ο ιδιοκτήτης, αλλά να τα μαζεύουν οι φτωχοί, τα ορφανά και οι χήρες. Ο Βοόζ ρώτησε ποια είναι αυτή η γυναίκα. Είναι, του είπαν, η Μωαβίτισσα, που δεν άφησε την πεθερά της τη Νωεμίν αλλά ήρθε μαζί της. Ο Βοόζ, όταν άκουσε ποια είναι η γυναίκα, συγκινήθηκε. Διότι σ’ όλους τους κατοίκους της Βηθλεέμ είχε κάνει μεγάλη εντύπωση πως μια ξένη γυναίκα, από εχθρική χώρα, άφησε τους δικούς της και συνώδευσε την πονεμένη χήρα πεθερά της. Ο Βοόζ διέταξε τον υπηρέτη του να μη την αφήσουν να πάει αλλού, αλλά να της δώσουν το ελεύθερο να μαζεύει στάχυα απ’ τα δικά του κτήματα. Κάλεσε δε και την ίδια και άκουσε όλη την ιστορία της. Συγκινήθηκε ακόμη περισσότερο. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τέτοια στοργή θα υπήρχε στα στήθη μιας ξένης γυναίκας, και μάλιστα από τη Μωάβ που τόσο μισούσε τον Ισραήλ.
Η Ρούθ, κατάφορτη από στάχυα, γύρισε στην πεθερά της. Η Νωεμίν πληροφορήθηκε τα της συναντήσεώς της με τον Βοόζ και –μυαλωμένη γυναίκα- έδωσε στη νύφη της πολύτιμες συμβουλές. Η Ρούθ κάθε μέρα πήγαινε στα κτήματα του Βοόζ. Στενώτερες αλλά άψογες σχέσεις αναπτύχθηκαν μεταξύ Βοόζ και Ρούθ. Και όταν η Ρούθ ζήτησε από τον Βοόζ να την κρατήσει κοντά του σαν δούλη του, εκείνος ακόμη περισσότερο συγκινήθηκε˙ και τέλος, αφού τηρήθηκαν ορισμένες διατάξεις του Νόμου, σύμφωνα με τις οποίες ο πλησιέστερος συγγενής του αποθανόντος ανδρός θα έπρεπε να πάρει τη χήρα αλλ’ αυτός δεν θέλησε, ο Βοόζ νυμφεύθηκε τη Ρούθ. Και η Ρούθ αναδείχθηκε πιστή και αφωσιωμένη σύζυγος του Βοόζ. Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Ωβήδ, από τον Ωβήδ γεννήθηκε ο Ιεσσαί, και από τον Ιεσσαί γεννήθηκε ο Δαυΐδ. Από τη γενιά δε του Δαυΐδ γεννήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Έτσι η Μωαβίτισσα αυτή, κατά τις ανεξιχνίαστες βουλές του Θεού αξιώθηκε να γίνει πρόγονος του Χριστού και είναι μια από τις 4 γυναίκες που αναφέρονται στο γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου.

Αγαπητοί μου χριστιανοί! Πολλά είναι τα διδάγματα που βγαίνουν από τη συγκινητική περίπτωση της Ρούθ. Όλα διδάσκουν. Μήπως π.χ. το ότι, φτωχή χήρα αυτή, πήγαινε στα χωράφια από το πρωί ως το βράδυ και με μεγάλη επιμέλεια μάζευε στάχυα, δεν μας διδάσκει το μάθημα της εργατηκότητος και της οικονομίας; Και –ακόμη πνευματικώτερα- δεν διδάσκει ότι εμείς οι κληρικοί, που εργαζόμαστε στον πνευματικό αγρό της Εκκλησίας ως θερισταί, πρέπει ακούραστα να εργαζώμαστε, συλλέγοντας και σταχυολογώντας ό,τι χρήσιμο υπάρχει, και το ελάχιστο ακόμη;
Αλλά το κυριότερο δίδαγμα είναι το δίδαγμα που μας δίνει η αγάπη της Ρούθ προς την πεθερά της Νωεμίν. Καταπληκτικό παράδειγμα. Όποιος το διαβάσει δεν μπορεί παρά να συγκινηθεί. Τόση αγάπη, τόση στοργή, τόση αυτοθυσία από μια γυναίκα ειδωλολάτρισσα! Μου έρχεται να κλάψω, αγαπητοί μου. Γιατί από πολλά οικογενειακά προβλήματα, που ως ποιμενάρχης λαμβάνω γνώση, βλέπω πως τέτοια αγάπη νύφης προς πεθερά και πεθεράς προς νύφη είναι φαινόμενο σπανιώτατο, για να μην πω πως δεν υπάρχει. Καθημερινά επεισόδια συμβαίνουν μέσα στις οικογένειες μεταξύ των δύο αυτών προσώπων. Αλλοίμονο! Η νύφη δεν σέβεται την πεθερά. Η πεθερά δεν αγαπά την νύφη. Από διάφορες μικροδιαφορές ένα μίσος άσπονδο φωλιάζει μέσ’ στις καρδιές. Αναφέρω μια περίπτωση. Μια νύφη, αναγνώρισε το λάθος της και με δάκρυα ζήτησε συγνώμη από την πεθερά της. Αλλ’ η πεθερά, λες και είχε πέτρινη καρδιά, έμεινε σκληρή και ασυγκίνητη. Δεν σε συγχωρώ! φώναζε συνεχώς. Και έφυγε από το γραφείο εκστομίζοντας φρικτές κατάρες. Πού είσαι, Νωεμίν, που τόσο αγαπούσες τη νύφη σου! Και που είσαι, Ρούθ, που τόσο αγαπούσες την πεθερά σου! Σε ποιόν αιώνα ζούμε!…
Όλοι μας ας διαβάσουμε το συγκινητικό αυτό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Αλλ’ ιδιαιτέρως παρακαλώ να το διαβάσουν οι νύφες και πεθερές. Το βιβλίο είναι ένας αστραφτερός καθρέφτης που δείχνει όλη την αθλιότητά μας.
+ Ο Φλωρίνης, Πρεσπών $ Εορδαίας
Αυγουστίνος

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου