Αναγνώστες: «μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσην κρίνατε».

Δεν κατακρίνουμε και μισούμε τον αιρετικό αδελφέ μου. Μισούμε την πλάνη και την αίρεση και σε αυτό νομίζω συμφωνούμε όλοι. Ο Απόστολος Παύλος δεν μας λέει να μην μιλάμε αλλά αντίθετα, ότι είμαστε υποχρεωμένοι, κινούμενοι από αγάπη, με διάθεση νουθεσίας, να του επισημάνουμε την απόκλιση της πίστεως. Και μάλιστα όχι μόνον μία φορά, αλλά και δεύτερη, αλλά μέχρι εκεί.(«αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» Τιτ. γ΄ 10).
Αδιαφορία εκ μέρους μας θα σημαίνει μάλλον έλλειψη αγάπης και απομειωμένη χριστιανική πίστη, αλλά και το να επιμένουμε και να θέλουμε αδιάκοπα να του υπενθυμίζουμε την απόκλισή του, τότε αυτό θα σημαίνει την δική μας απόκλιση, θα μας κινεί, ο δικός μας εγωισμός, ο οποίος προφανώς δέν θα ανέχεται την διαφορετική επιλογή του άλλου. Επιλογή την οποία καλή ή κακή, πρέπει να την σεβαστούμε. Εξάλλου είναι και άσκοπο. Ο Απόστολος είναι σαφής: η επιμονή στην αίρεση, παρ’ όλη την νουθεσία, φανερώνει ότι ὁ αιρετικός έχει αποφασίσει τον χαμό του. «Εξέστραπται ὁ τοιούτος και αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος».

Οι πατέρες της Εκκλησίας κάνουν σαφή διάκριση μεταξύ αφενός μεν αποκλίσεων σε θέματα πίστεως και δογμάτων, αφετέρου δε σε θέματα ανθρωπίνης συμπεριφοράς. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας διδάσκει ότι σε θέματα που αφορούν στό δόγμα και στο περιεχόμενο της πίστεως μας δεν υπάρχουν περιθώρια συμβιβασμού. Όσο για αυτό που λές ότι «όποιος αγαπάει τον Χριστό θα σιωπήσει» κάνεις μεγάλο λάθος. Που το είδες γραμμένο αυτό;
Ο Ιησούς Χριστός εκτός της εντολής "Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε", η οποία προσταγή είναι για τον βίο και όχι για την πίστη, μας προστάζει επίσης και: «μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσην κρίνατε».

Το «μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε (Ματθ. ζ' 1) περί βίου εστίν, ού περί πίστεως. «Οράς ότι ού περί δογμάτων εστίν ο λόγος, αλλά περί βίου και έργων;» (Χρυσοστόμου, PG.63,232).
ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ ΙΣΧΥΕΙ Η ΕΝΤΟΛΗ, «ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΑΝ ΚΡΙΣΙΝ ΚΡΙΝΑΤΕ» (Ιωάν. ζ΄ 24).
Η λέξη αίρεση προέρχεται από το ρήμα αιρούμαι πού σημαίνει προτιμώ, εκλέγω. Κι αυτό θα πει ότι ο αιρετικός κάνει επιλογή. Από το όλον της αλήθειας επιλέγει ένα κομμάτι της, το οποίο κομμάτι τό απολυτοποιεί θεωρώντας το ως το όλον. Κι αυτό σημαίνει ότι τελικώς διαστρεβλώνει την Μόνη και Πραγματική Αλήθεια. Κατασκευάζει έναν Χριστό όχι αληθινό, όχι την εικόνα πού Εκείνος αποκάλυψε, αλλά ένα κατασκεύασμα του δικού του μυαλού, ένα είδωλο πού απλώς το ντύνει με το όνομα του Χριστού. Γι’ αυτό σε όλες τις χριστιανικές αιρέσεις ο κάθε αιρετικός αποτελεί στην ουσία και μία διαφορετική αίρεση.

Γι αυτό και το βάθος πάντοτε μίας αίρεσης είναι ένας απύθμενος εγωισμός. Η άκρως εγωιστική πεποίθηση ότι μπορούν να πιστεύουν και να λατρεύουν τον Θεό όχι όπως Αυτός μας αποκάλυψε, αλλά όπως θέλουν και όπως τους βολεύει και όπως φαίνεται αρεστό σε αυτούς. Κατά συνέπεια δέν παραξενευόμαστε που οι άγιοι Πατέρες μας λένε ότι δέν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αίρεση…

Εμείς αυτό κυρίως έχουμε μόνο να πούμε:
Ουκ αρνησόμεθά Σε φίλη Ορθοδοξία, ού ψευσόμεθά Σε πατροπαράδοτον σέβας, ούκ αφιστάμεθα Σου μήτερ ευσέβεια. Εν Σοὶ εγεννήθημεν καὶ Σοί ζώμεν και εν Σοὶ κοιμηθησόμεθα.Εί δε καλέσει καιρός και μυριάκις υπὲρ Σου τεθνηξόμεθα. (Ιωσήφ Βρυέννιου)

Μάρκος - Φώτιος - Γρηγόριος

Σχόλιο αναγνώστη στο : «ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ενας άριστος εργάτης στο project «ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ» »

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/08/katakrisi-peri-pisteos.html#ixzz2cPxhliPE