Posted: 14 May 2013 04:19 AM PDT
Για όλα λοιπόν φταίνε οι άλλοι, κάτι σαν κουτσομπολίστικη στήλη και με μια ανάλαφρη διάθεση. Τα πράγματα θα είναι δύσκολα για την κυρία, αν κάποιοι αποφασίσουν να ανοίξουν το στόμα τους.
Πέρα από τις προσωπικές εμπάθειες που βγάζει στο βιβλίο, η αποθέωση έρχεται στο τέλος του πονήματος της, η ίδια να παρουσιάζεται πικραμένη να παρηγορείται με την πνευματική συντροφιά άλλων μεγάλων Ελλήνων που γνώρισαν την αχαριστία (αναφέρονται οι Σωκράτης, Καποδίστριας, Φειδίας, Τρικούπης, Βενιζέλος, ο Αλκιβιάδης).
Αντιλαμβάνονται όλοι το σύνδρομο του μεγαλείου που δεν γιατρεύεται και το είχαμε ξεχάσει μετά την οδυνηρή εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η «Βασίλισσα» επιστρέφει σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού της διαδρομής της, λες και σε αυτή τη χώρα δεν γνωριζόμαστε…. Από την εποχή που η υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Γιάννα Παρθένη-Δασκαλάκη, με το πορφυρό… κραγιόν προσπαθούσε να μπει στην πολιτική σκηνή του τόπου.
Το πρόβλημα για την ίδια, είναι ότι κάνεις, πλέον, δεν ενδιαφέρεται για τα ακριβά της γούστα και τις ιδιοτροπίες της… Κερδίζει λοιπόν, τη κουτσομπολίστικη δημοσιότητα και μας θυμίζει την Ελένη Λουκά που τραβάει τον δημοσιογράφο από το μπράτσο, φωνάζει κατά των Γερμανών και αναγκάζει την Τρέμη να ξεσπάσει σε γέλια.
Χρειάζεται προσπάθεια να γίνεις γραφική φιγούρα αλλά η κ. Αγγελοπούλου δεν θα πρέπει να ξεχνάει: «Από το σοβαρό στο γελοίο, η απόσταση είναι μικρή. Από το γελοίο όμως στο σοβαρό, η απόσταση είναι τεράστια» -Γουίλιαμ Σαίξπηρ.
«Καρφώνει» το πολιτικό σύστημα
Στο βιβλίο της «My Greek drama» (Το ελληνικό μου δράμα) η πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 Γιάννα Αγγελοπούλου αναφέρεται σε πολλά πρόσωπα και περιγράφει πολλές καταστάσεις από τη θητεία της αυτή.
Η κυρία Αγγελοπούλου αναφέρεται σε συγκεκριμένες συζητήσεις και στιχομυθίες και δεν… χαρίζεται σε κανέναν, σε ένα βιβλίο που όπως λέει η ίδια είναι «μια ιστορία ζωής και αγάπης, επιτυχίας και αποτυχίας, προδοσίας και δικαίωσης».
Χαρακτηριστικά είναι ορισμένα μόνον αποσπάσματα όπως δημοσιεύονται σήμερα σε ένα τετρασέλιδο αφιέρωμα στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Πρώτο Θέμα».
Για τον Κώστα Καραμανλή
Σκέφτηκε για αρκετή ώρα πριν σκύψει προς το μέρος του Γιάννη (σ.σ. Παπουτσάνη που ήταν διευθυντής στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος) και χτυπώντας τον φιλικά δυο φορές στο πόδι -σημάδι πως ήταν έτοιμος να εκμυστηρευθεί κάτι που ήταν ταυτόχρονα προσωπικό αλλά και προαποφασισμένο- είπε «η πιο ευτυχισμένη στιγμή για μένα θα είναι όταν θα φύγω από εδώ μέσα». Εγώ δεν εξεπλάγην τόσο πολύ, εκτός ίσως από το ότι ο πρωθυπουργός παραδεχόταν ανοιχτά κάτι τέτοιο»
Για τον Νίκο Χριστοδουλάκη
Είχα φιλικές σχέσεις με το δημοσιογράφο που έτυχε να βρίσκεται δίπλα στο Χριστοδουλάκη όταν εκείνος σήκωσε το τηλέφωνο. Κι ενώ ο Σημίτης χαμογελούσε και έκανε νεύματα διαβεβαιώνοντάς με ευγενικά ότι θα έπαιρνα αυτό που ζητούσα ο οικονομικός του σύμβουλος εξέφραζε ανοικτά την απέχθειά του: «Εχω κι αυτή την πλούσια βρόμα που έρχεται εδώ και παίζει τα παιχνίδια της, λες και θα κερδίσουμε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών».
Για την Ντόρα Μπακογιάννη
Ενα άτομο που δεν έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για μένα και δεν έμπαινε στον κόπο να το κρύψει ήταν η κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η Ντόρα Μπακογιάννη. Την έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αυτιά να με χαρακτηρίζει θρασεία και ξεδιάντροπη.
Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο
Ο Βενιζέλος ήθελε να περιμένουμε έως την τελευταία στιγμή πριν από τους Αγώνες και απλώς να περάσει τότε έναν καινούργιο νόμο που θα όριζε όλες τις αλλαγές και θα προέβλεπε ποινές για τους παραβάτες.
Είπα σε αυτόν και τον πρωθυπουργό ότι η ιδέα του είναι απαράδεκτη. Εκείνος επέμεινε και με το αλαζονικό και πομπώδες ύφος του, χωρίς καν να με κοιτάζει, είπε στον Σημίτη: Το δικό μου σχέδιο είναι το καλύτερο».
Για τον Θεόδωρο Πάγκαλο
Είχα προγραμματίσει να πάω στους Ολυμπιακούς του Σίδνει το 2000 μαζί με τον υπουργό που ήταν αρμόδιος για τους αγώνες της Αθήνας 2004, τον Θεόδωρο Πάγκαλο προκειμένου να επιδείξουμε ότι η Ελλάδα θα τιμούσε τη δέσμευσή της με ανανεωμένες δυνάμεις. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν εκείνος επικαλέστηκε κάποιες φτηνές δικαιολογίες και δεν ήρθε ποτέ στην Αυστραλία.
Για τον Γιώργο Παπανδρέου
Από τη στιγμή που είχε αρχίσει να φαίνεται ότι η Αθήνα είχε αυξημένες πιθανότητες να κερδίσει την διοργάνωση των Ολυμπιακών, ορισμένοι πολιτικοί ήθελαν να βγουν μπροστά. Ο Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος η΄ταν τότε υπουργός Εξωτερικών όχι μόνο επέμενε ναν είναι μαζί μας στη Λωζάνη, αλλά απαιτούσε να είναι μέλος της επιτροπής που θα παρουσίαζε την υποψηφιότητά μας.
Για τις κατασκευαστικές
Ορισμένες κατασκευαστικές ανάγκασαν την κυβέρνηση να ανεβάσει τις τιμές. Δεν είχαν έλεος.
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου