ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν
κ.κ. Χρυσοστόμου
Εις το βιβλίο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΞΕΝΟΦ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Πέρασαν ἄνθρωποι ἀπό τήν γῆν οἱ ὁποῖοι ἐγνώρισαν δόξαν κοσμικήν καί ἀπήλαυσαν μεγάλων τιμῶν παρά τῶν ἀνθρώπων.
Ἐπίσης πέρασαν ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀπήλαυσαν πολλῶν ἀνέσεων καί ὑλικῶν ἀγαθῶν
καί ὡς ἐκ τούτου ἐθεώρησαν ἑαυτούς εὐτυχεῖς. Δυστυχῶς ὅμως οἱ πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν ἐλησμονήθησαν ὑπό τῶν ἀνθρώπων καί ἐξέλιπον, ὡς νά μή διῆλθον ποτέ ἐκ τῆς ζωῆς ταύτης, ἐπειδή ἐστήριξαν τήν ζωήν αὐτῶν καί τήν ἐλπίδα εἰς τά πρόσκαιρα καί φθαρτά μόνον, ἀμελήσαντες διά τά πνευματικά καί τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς των.Ὅμως ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν βίον ἁπλοῦν καί ἡσύχιον καί ἐπολιτεύθησαν ἐν ἁγνότητι καί πίστει πολλῇ εἰς τόν Ζωοδότην Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν καί ἐξεμέτρησαν τό ζῆν αὐτῶν ἐν ταπεινώσει καί ἀγάπῃ, ἐδοξάσθησαν παρά Θεοῦ καί ἐτιμήθησαν ὑπό τῶν ἀνθρώπων, προβαλλόμενοι ὡς ἀστέρες πολύφωτοι καί ὡς πρότυπα ζωῆς εἰς τούς ἐπιγενομένους.
Ἡ Ἀποστολική πόλις τῶν Πατρῶν ἔχει εὐλογηθῆ ἰδιαιτέρως παρά τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, ὥστε νά καυχᾶται διά πρόσωπα τά ὁποῖα ἔλαμψαν καί ἐφώτισαν τά πνευματικά σκότη καί ἠναλώθησαν ὡς λαμπάδες καιόμεναι καί γλυκαίνουσαι μέ τήν θερμότητα τῆς πρός τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους ἀγάπην. Τά πρόσωπα αὐτά ἔζησαν εἰς τήν ἁπλότητα τήν ὁποίαν ὑπηγόρευε ἡ οὐσιαστική σχέσις αὐτῶν μέ τόν Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα Γλυκύτατον Νυμφίον τῶν ψυχῶν, τόν Ὡραῖον κάλλει παρά πάντας ἀνθρώπους, τόν ἐπί Σταυροῦ τάς Ἀχράντους Χεῖρας ἐκτείναντα καί μέχρις Ἅδου κατελθόντα καί ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντα. Αὐτή ἡ σχέσις τούς ἔκαμε ἰσχυρούς καί μεγάλους ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτῶν. Ἡ ψυχή αὐτῶν ἦτο κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὡς ἐκ τούτου ὁ λόγος αὐτῶν ὑπέρ μέλι γλυκύτερος, τά πρόσωπα αὐτῶν τάς ἀκτίνας τοῦ οὐρανίου Φωτός ἐκλάμποντα, ἡ παρουσία αὐτῶν ὡς δρόσος χαρᾶς, παρηγορίας καί γαλήνης, στηρίζουσα διά τῆς διδαχῆς πάντα ἄνθρωπον.
Πάντα τ᾿ ἀνωτέρω συνεδύαζεν, ὁ ἁπλοῦς καί γαλήνιος, ὁ πραΰς καί ἀκέραιος, ὁ ὄντως τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, ὁ ἀδάμας ὁ πνευματικός, ὁ ἀοίδιμος Γεώργιος Οἰκονόμου, ὁ ὁποῖος ἐν φόβῳ Θεοῦ, ἐν ζήλῳ Ἱερῷ, ἐν πραΰτητι σοφίας, ἐν προσευχῇ, ἐν δάκρυσιν, ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ, ἐν Μυστηριακῇ ζωῇ, ἔζησεν ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἀποστολικῆς ἡμῶν πόλεως. Ἐνταῦθα τόν ἐτοποθέτησεν ὁ Θεός, θά ἠδυνάμεθα νά εἴπωμεν τῇ κυριολεξίᾳ, «ὡς φῶς ἐπί τήν λυχνίαν..... ἵνα ἐξαστράπτῃ φωτισμόν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί δογμάτων καί πράξεων», ἐπαναλαμβάνοντες τούς λόγους τοῦ Ἱεροῦ Πατρός τῆς Ἐκκλησίας, Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου.
Ἀμετεώριστος, ἀνυποχώρητος, ἑδραῖος εἰς τήν Ἁγίαν καί ἀμώμητον πίστιν καί τήν Ἁγίαν ἡμῶν, Μίαν, Καθολικήν, Ἀποστολικήν, Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, δέν ἔκαμε οἱανδήποτε ἔκπτωσιν εἰς θέματα δογματικῆς διδασκαλίας, ἔχων κατά νοῦν τήν Ἱεράν καί Ἁγίαν παραγγελίαν τοῦ Οὐρανοβάμονος Ἁγίου, Ἀποστόλου Παύλου λέγοντος: «καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν, παρ᾿ ὃ εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1, 8). Δηλαδή, ἄν ὑποτεθῇ, ὅτι ἀκόμη καί ἡμεῖς ἤ καί ἕνας ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό κατέβαινε καί σᾶς ἔλεγε πράγματα ἀντίθετα ἀπό τό Εὐαγγέλιο τό ὁποῖο σᾶς ἐκηρύξαμε, νά εἶναι ἀνάθεμα.
Ζωή τοῦ «Κυρ Γιώργη», ὅπως ἔμεινε γνωστός εἰς τήν πόλιν τῶν Πατρῶν, καί μέλημά του τόσον διά τήν προσωπικήν πνευματικήν του πορείαν, ὅσον καί διά τήν πορείαν πρός σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, ἦτο τό: «οὐκ ἀρνησόμεθά σε φίλη Ὀρθοδοξία, οὐ ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας. Ἐν σοί ἐγεννήθημεν, ἐν σοί ζῶμεν, ἐν σοί κοιμηθησόμεθα, εἰ δέ καλέσει καιρός καί μυριάκις ὑπέρ σοῦ τεθνηξόμεθα» καί τό «ἡμῖν γάρ τοῦτ᾿ ἔστι τό εἶναι ἡμῖν, ἡ πίστις ἡμῶν, ἡ πατροπαράδοτος κληρονομία. Αὕτη πλοῦτος ἡμῶν, αὕτη δόξα, αὕτη γένος, αὕτη στέφανος, αὕτη καύχημα. Ἕν βάπτισμα, μία πίστις ἡμῖν, Ἐκκλησία μία, καί Θεός εἷς δοξάζεται τρισυπόστατος. Πάντες οἱ μή οὕτω πιστεύοντες ἀπολέσθωσαν». (Ἰωσήφ Βρυέννιος).
Πράγματι, ἀδελφοί μου, τά Ἱερά Δόγματα, εἶναι ἀλήθειες ἀπό τόν Θεόν ἀποκεκαλυμμένες καί διά τοῦτο ἔχουν ἀπόλυτον καί ὑποχρεωτικόν κῦρος διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν καί τήν εἴσοδον ἡμῶν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἀοίδιμος Γεώργιος Οἰκονόμου, δέν ἦτο κληρικός, ἀλλά ζοῦσε βίον Ἱεραποστολικόν καί Ἅγιον, ὥστε ἡ παρουσία του ὅλη νά εἶναι πατερική ὑπό τήν ἔννοιαν ὅτι ἠκολούθη τοῖς ἴχνεσι τῶν Ἁγίων Πατέρων, διδακτική ὑπό τήν ἔποψιν ὅτι παρ᾿ ὅτι δέν εἶχε φοιτήσει εἰς θεολογικάς Σχολάς, ἐγνώριζε τάς Ἱεράς Ἀληθείας καί ἐδίδασκεν ἀπαύστως τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, παραμυθητική διότι μέ τήν φωτεινήν προσωπικότητά του, ἔδιδε παρηγορίαν εἰς τούς θλιβομένους καί τέλος σωτήριος ἀφοῦ πολλούς ἥρπασεν ἐκ τῶν παγίδων τοῦ διαβόλου καί τούς ὡδήγησεν εἰς Θεογνωσίαν καί Θεοκοινωνίαν.
Ὅτε ἦλθον, ὡς Ἐπίσκοπος, εἰς τήν Ἀποστολικήν Μητρόπολιν Πατρῶν, ἐζήτησα πληροφορίας περί τοῦ ἐν λόγῳ ἐναρέτου ἀνδρός διά τόν ὁποῖον πολύ ὀλίγα ἐγνώριζον. Ἐκ πηγῶν ἀψευδῶν καί ἐξ ἀνθρώπων πνευματικῶν, ὡς ὁ πολύς καί σεβάσμιος Μητροπολίτης πρ. Ὕδρας κ. Ἱερόθεος, ὁ ἐκ Πατρῶν, ἐπληροφορήθην τά περί τῆς ἐναρέτου καί Ἁγίας βιοτῆς καί πολιτείας του καί ἐπισκεφθείς τόν ἀπέριττον τάφον του εἰς τό Κοιμητήριον τῆς Ἱερᾶς καί σεβασμίας Μονῆς τῆς Γηροκομειτίσσης, προσηυχήθην ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας ψυχῆς του.
Εἰς τήν πνευματικήν Πάτραν καί οἱ λίθοι κεκράξονται διά τό λαμπρόν τοῦ χαρακτῆρος, τό ἄδολον, τό ἄκακον, τό ἁπλοῦν καί ἀνεπιτήδευτον τῆς καρδίας του, τήν καθαρότητα καί τόν φωτισμόν τοῦ νοός του, διά τήν ἀκάματον ἐργασίαν του εἰς τόν Ἱερόν Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου μας, εἰς τούς Ἱερούς δηλαδή Ναούς, εἰς τάς κατασκηνώσεις καί εἰς τάς αἰθούσας εἰς τάς ὁποίας ὁ ἴδιος ἐδίδασκε, διά τόν ἔνθεον ζῆλον του, διά τήν, συνελόντ᾿ εἰπεῖν, μεγίστην προσφοράν του εἰς τήν τοπικήν μας Ἐκκλησίαν.
Αὐτόν τόν πνευματικόν εὐεργέτην τῆς τοπικῆς μας κοινωνίας, τόν ἀνεπανάληπτον ἄνθρωπον καί διδάσκαλον τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τόν ζήλῳ θείῳ πεπυρωμένον καί χάριτος οὐρανίου πεπληρωμένον, παρουσιάζει μέσα ἀπό τό παρόν βιβλίον ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Τιμόθεος Παπασταύρου, Ἱεροκῆρυξ τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ζήλῳ θείῳ πυρούμενος, μαθητής πνευματικός χρηματίσας τοῦ μακαρίου ἀνδρός ἐκ τοῦ ὁποίου πολλά πνευματικά ἀπεκόμισεν καί τά ὁποῖα μετά ζέσεως ψυχῆς καί ἀγάπης πολλῆς πρός τούς ἀνθρώπους, σήμερον προσφέρει.
Τόν ἀγαπητόν π. Τιμόθεον ἀπό καρδίας συγχαίρω καί ἐπαινῶ καί μετά συγκινήσεως τήν παροῦσαν συγγραφήν του προλογίζω καί εὐλογῶ, αἰσθανόμενος ὅτι ὡς Ἐπίσκοπος καί Ποιμήν τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως, συμβάλλω ἔστω διά τῶν ὀλίγων αὐτῶν γραμμῶν εἰς τήν προβολήν προσωπικότητος τοσούτου πνευματικοῦ διαμετρήματος, οἵα ἡ προσωπικότης τοῦ μακαριστοῦ Γεωργίου Οἰκονόμου, τοῦ τῶν Πατρῶν Διδασκάλου καί Ἱεροκήρυκος, ὅν εὐχόμεθα, ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν ἀναπαύῃ ἐν σκηναῖς Ἁγίων καί Δικαίων, ἐν τοῖς ἐπουρανίοις σκηνώμασι.
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου