Του Αρχιμανδρίτου Θεοδώρου Αναγνώστου
Παρήλθον ήδη τρία έτη εκ της οσιακής κοιμήσεως του πολυσεβάστου Γέροντός μας, πατρός Θεοδώρου Γρηγοριάτου...
Ανήρ, μετρημένος, σώφρων, σοβαρός και ιεροπρεπής.
Γόνος ευλαβούς υπερπολύτεκνης Πατραικής οκογενείας.
Από παιδιόθεν είχε κατηχητή τον Όσιο Γερβάσιο Παρασκευόπουλο.
Οι αείμνηστοι γονείς του, Αθανάσιος και Κλεοπάτρα έφεραν στην ζωή, ένδεκα τέκνα, εκ των οποίων τα οκτώ προσέφεραν εις τον μοναχισμόν!
Τα δύο αγόρια, ο πατήρ Θεόδωρος και ο πατήρ Αυξέντιος, εμόνασαν εις την Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου, Αγίου Όρους, πλησίον του σοφού και λόγιου Γέροντα και Ηγουμένου, αοιδίμου π.Γεωργίου Καψάνη.
Οι έξι αδελφές τους, εκάρησαν μοναχές εις την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Μακρυνού, πλησίον του οσίου πατρός Δαμασκηνού Κατρακούλη και της Γεροντίσσης Μακρίνης, των και ανακαινιστών της αυτής Ι.Μονής.
Έλαβε το μοναχικό σχήμα και αργότερα τον α' βαθμό του Διακόνου, λαβών το όνομα του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, η μνήμη του οποίου εορτάζεται την ενδεκάτη Νοεμβρίου, ενώ Πρεσβύτερος εχειροτονήθη υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Βαγδάτης και Κουβέιτ κυρού Κωνσταντίνου.
Ο πατήρ Θεόδωρος εκ νεότητός του είχε ασκηθεί εις την προσευχήν και εις την υπακοήν υπό των πατρικών νουθεσιών του Γέροντός του, π.Γεωργίου Γρηγοριάτου.
Ήταν πάντοτε μετρημένος με τους πάντες, ενώ είχε πλήρη συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης, της ιεράς αποστολής του.
Κάνοντας τελεία υπακοή εις τον Γέροντά του, του ανετέθη η διακονία του μετοχίου της Ι.Μονής, του Προφήτου Ηλιού, εις το Λιβάδιον, νομού Πιερίας.
Εκεί ο πολυσέβαστος Γέροντάς μας, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, αναλωνόταν, εις το μυστήριον της ιεράς εξομολογήσεως, χιλιάδων ανθρώπων, άνευ υπερβολής και πάντοτε με διάκριση, αγάπη και στοργή προς κάθε άνθρωπο πονεμένο, δοκιμασμένο και λυπημένο...
Όταν τον βλέπαμε, ειδικά κατά την περίοδο των αγίων Τεσσαρακοστών, να είναι υπερβολικά κουρασμένος και από τις εξομολογήσεις και από τις ιερές ακολουθίες, του λέγαμε, μήπως θα ήταν καλό για εκείνον να έβλεπε λιγότερο κόσμο.
Η απάντησίς του αφοπλιστική. " είναι δυνατόν,να θα έρθει κάποια ψυχή έως εδώ και εγώ να την διώξω, τι απολογία θα δώσω ενώπιον του Μεγάλου Κριτού; "
Αγάπησε εξ όλης της ψυχής και της διανοίας του, τον Θεόν και αυτό είχε φανεί στα πρόσωπα των ανθρώπων, διότι λέγει ο ίδιος ο Θεός, είδες τον αδελφόν σου, είδες Κύριον, τον Θεόν σου...
Τα τελευταία έτη που όλη σχεδόν η ανθρωπότητα, πέρασε την μεγάλη δοκιμασία του κορωνοιού, δυστυχώς υπήρξαν κάποιοι, που ως συνήθως, έσπευσαν να τον κατηγορήσουν με λυσσαλέα μανία για θέματα τα οποία ουδεμία σχέση είχαν, εις το ελάχιστον, με την πραγματικότητα...και όλα αυτά όπως ήταν φυσικό, τον στεναχώρησαν κατ' άνθρωπον και έθλιψαν την ψυχήν του...
Ας τους λυπηθεί όλους, ο Πανάγαθος Θεός, εν ημέρα κρίσεως! Εμείς, πάντως όλα τα πνευματικά του παιδιά, είμαστε υπόχρεοι της πατρικής του αγάπης και της συμπαραστάσεώς του, εις όλους μας!
Δεν είναι δυνατόν να περιγράψω, όταν εις ένα μεγάλο μου πειρασμό και προσωπικό Γολγοθά, πόσο πολύ με στήριξε, μου συμπαραστάθηκε και με ανέπαυσε!
Αποτελεί μεγίστη τιμή και υπέρμετρη ευλογία, το ότι έστω και αναξίως, φέρω το όνομά του... Μία ημέρα, αυθόρμητα του λέγω " Γέροντά μου, ευλόγησον σε κούρασα! "
"Μην το ξαναπείς ποτέ αυτό," μου απάντησε αμέσως!
Γνωρίζω ότι ο ίδιος, δεν θα ήθελε ποτέ να γράψω ή να πω τίποτε για εκείνον, έστω και αυτά τα ελάχιστα.
Δεν του άρεσαν ποτέ οι έπαινοι των ανθρώπων... Αλλά ως ένα μικρό αντίδωρο, όλων των απείρων πνευματικών ευργεσιών του προς εμέ και προς όλους μας τα λέγω!
Και πάλι Γέροντά μου σ' ευχαριστώ πολύ για όλα!
Ο Πανοικτίρμων Κύριος να σε έχει κοντά Του! Ας είναι αγήρατος η μνήμη σου!
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου