Η διαστρέβλωση του Μυστηρίου του Γάμου

 

Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου στην Romfea.gr
Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών
Δρος Θεολογίας

---

Ο γάμος είναι ένα από τα βασικά Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Όπως κάθε Μυστήριο τοιουτοτρόπως και ο γάμος δεν είναι μία απλή θρησκευτική προσθήκη στη ζωή του πιστού, όπως θα ήθελαν να τον παρουσιάσουν οι ευσεβιστές, αλλά είναι ο χώρος,

μέσα στον οποίο η σχέση των συζύγων καθίσταται εν Αγίω Πνεύματι εκκλησιαστικό γεγονός, εμπειρία μετοχής στην κοινωνία των Αγίων.

Ο Απόστολος Παύλος, τονίζοντας την μεγαλειότητα του Μυστηρίου του γάμου γράφει στους Εφεσίους: «Το μυστήριον τούτο (ο γάμος δηλαδή) μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν» (5, 32).

Εδώ χαρακτηρίζεται ο γάμος ως «μυστήριον μέγα». Παρ᾽ όλα αυτά παρεμένει Μυστήριο απρόσιτο στις ψυχολογικές η κοινωνιολογικές αντιλήψεις κυρίως της σημερινής εποχής.

Η σχέση άνδρα και γυναίκας μέσα στον χώρο του Μυστηρίου του γάμου συνιστά γεγονός μεταμορφώσεως της τεμαχισμένης φύσεως σε εικόνα της Τριαδικής κοινωνίας: πατέρας - μητέρα - παιδί.

Τοιουτοτρόπως ο γάμος καθίσταται Μυστήριο, πραγματώνοντας τον όντως έρωτα. Δύο πρόσωπα ενώνονται σε ένα.

Αυτό το γεγονός είναι κάτι ακατανόητο στον απομακρυσμένο από τον Δημιουργό του Θεό άνθρωπο.

Μέσα στο Μυστήριο του γάμου ο άνδρας γνωρίζεται οντολογικά με την γυναίκα και η γυναίκα με τον άνδρα, όχι απλώς στα όρια των σχέσεων του έρωτα και της οικογένειας, αλλά στα όρια των σχέσεων, οι οποίες συγκροτούν την Εκκλησία.

Το Μυστήριο του γάμου γίνεται πλέον ο χώρος απελευθερώσεως του ανθρώπου από κάθε αναστολή, φόβο και εντροπή.

Μεταβάλλεται σε αγαπητική κοινωνία, δόξα και τιμή του άνδρα και της γυναίκας, εφόσον ο γάμος, ως εικόνα της Τριαδικής κοινωνίας, όπως ήδη σημειώσαμε, μεταποιείται σε μία μικρή «κατ᾽οίκον εκκλησία» (Βλ. Ρωμ. 16, 5. Α´ Κορ. 16, 19. Κολ. 4, 15).

Για τον λόγο αυτό και η Εκκλησία στεφανώνει τους δύο ως μάρτυρες της αληθείας.

Η αγάπη, η τεκνογονία, η κοινωνία των δύο επανευρίσκουν την προπτωτική ευλογία του Τριαδικού Θεού.

«Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μη-τέρα αυτού και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γεν. 2, 24) και σε μία νέα διάσταση πραγματώνουν πλέον το χάρισμα της όντως ζωής.

Έτσι καθίσταται ο γάμος ο βασικός πυρήνας της ανθρώπινης κοινωνίας και Μυστηριακή εκκλησιαστική και σωτηριολογική αρχή.

Μετά τα ανωτέρω πως ημπορεί να γίνει αποδεκτή η νομοθεσία περί της συμβιώσεως δύο ατόμων του ιδίου φύλου μέσα στην κοινωνία του γάμου, έστω κι αν αυτός δεν είναι εκκλησιαστικός;

Και αυτό να συζητήται και να συμβαίνει στον Ορθόδοξο Ελληνικό χώρο, η βασική αξία του οποίου ήταν και είναι η παραδοσιακή οικογένεια, αποτελούμενη από γονείς διαφορετικού φύλου, πατέρας-άνδρας, μητέρα-γυναίκα και τέκνα.

Η ομοφυλοφιλία, όπως διεξοδικά αναπτύξαμε και σε άλλα δημοσιεύματά μας, ανέκαθεν αντιμετωπίζονταν ως αντιανθρώπινο, αντικοινωνικό και παρά φύσιν φαινόμενο και για την Εκκλησία είναι βαρύ αμάρτημα που επισύρει την οργή του Θεού.

«Και κύριος έβρεξεν επί Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά κυρίου εκ του ουρανού και κατέστρεψεν τας πόλεις ταύτας και πάσαν την περίοικον και πάντας τους κατοικούντας εν ταίς πόλεσιν και πάντα τα ανατέλλοντα εκ της γης» (Γεν. 19, 24-25).

Και ενώ έτσι έχει η αλήθεια –όσο κι αν εθελοτυφλούν– οι κυβερνώντες, ορισμένοι επιστήμονες και τινές εκ των κληρικών στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας τίθενται υπέρ της ομοφυλοφιλίας.

Και αντί να βοηθήσουν τους ομοφυλόφιλους να επιστρέψουν στην αλήθεια και να ζήσουν μία φυσιολογική ζωή, τους διευκολύνουν να ζουν σε μία ανώμαλη ψευδαίσθηση γάμου, όπου θα στερούν από τα ανυπεράσπιστα υιοθετημένα «τέκνα τους» την ελευθερία και την δυνατότητα να γνωρίσουν φυσιολογικούς γονείς, ώστε να μεγαλώσουν φυσιολογικά.

Για τους λόγους αυτούς καλούνται οι κυβερνώντες να αναθεωρήσουν την στάση τους και να μην οδηγήσουν τον λαό της Ορθοδόξου Ελλάδος μας στην φοβερά πλάνη της ομοφυλοφιλίας, βάζοντας δυναμίτη στα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας σε μια πορεία χωρίς επιστροφή. 

ΠΗΓΗ:  ΚΛΙΚ