ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Με ευκαιρία την Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
«Εγώ έκαμα τον σταυρό μου, μίλησα με τον Θεό και απεφάσισα να σώσω όσες ψυχές Εβραίων ημπορώ, έστω κι αν κινδυνεύω...»
«Οι Ιεράρχες της Ελλάδος, στρατηγέ Στρόουπ, δεν τουφεκίζονται, απαγχονίζονται. Σας
παρακαλώ να σεβασθήτε αυτήν την παράδοσιν…»+ Mακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ (Παπανδρέου)
«Ο Χριστιανικός κόσμος στη Γερμανία, ο μέσος Γερμανός, φέρει πολύ μεγαλύτερη ευθύνη ενώπιον του Θεού, από τους εθνικοσοσιαλιστές, τα Ες-Ες και την Γκεστάπο. Οφείλαμε να αναγνωρίσουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό στο πρόσωπο του αδελφού μας που υπέφερε, διωκόταν, εξοντωνόταν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, ανεξάρτητα αν ήταν κομμουνιστής, ή Εβραίος…Επομένως, εμείς οι Χριστιανοί δε φέρουμε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, εγώ προσωπικά δεν είμαι πολύ περισσότερο ένοχος από πολλούς που έβαψαν τα χέρια τους με αίμα;»
Μάρτιν Νιμέλερ, Γερμανός λουθηρανός πάστορας
«Δύο τρίγωνα, ένα κίτρινο αστέρι, Η ασπίδα του βασιλιά Δαβίδ, του προπάτορά μας στα στήθη των παιδιών σας. Αυτό είναι τιμή δεν είναι προσβολή. Ο ξακουσμένος δρόμος όχι ένα κακό. Ξανά επιβεβαιώνονται οι προφήτες, ξανά ηχεί η σάλπιγγα του τέλους και η μοίρα ενός Μεγάλου λαού και πάλι από τον προφήτη αναγγέλλεται. Ξανά σε καταδιώκουν Ω Ισραήλ! Αλλά πως μπορεί να σε νοιάξει η ανθρώπινη κακία εσένα που άκουσες τον Θεό να μιλάει μέσα από το σύννεφο στο Σινά;»
Αγία Μαρία Σκομπτσόβα.
(δολοφονήθηκε στο Ράβενσμπρουγκ)
79 χρόνια μετά…
Με αφορμή την απρόκλητη όσο και βάρβαρη τρομοκρατική επίθεση της ισλαμοφασιστικής ΧΑΜΑΣ κατά αμάχων πολιτών, βρεφών, παιδιών, γυναικών, ηλικιωμένων και πάντως αόπλων στις 7 Οκτωβρίου 2023 στο Ισραήλ και την κήρυξη πολέμου εναντίον της, ο αντισημιτισμός βρίσκεται ξανά σε μεγάλη έξαρση σε όλο τον κόσμο.
Για ακόμη μια φορά τα τελευταία 2000 χρόνια βρίσκεται μια αφορμή που χρησιμεύει ως δικαιολογία προκειμένου το δηλητήριο του μίσους εναντίον των Εβραίων να ξεχυθεί στους δρόμους και τα στενά των πόλεων.
Πότε η «θεοκτονία», πότε οι «ανθρωποθυσίες», πότε η «τελετουργική αφαίμαξη παιδιών», πότε η ναζιστική θεωρία περί συλλογικής ευθύνης των Εβραίων, όλων των Εβραίων για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας, πότε ο σιωνισμός και τώρα το Ισραήλ και το δικαίωμά του να αμύνεται για να συνεχίσει να υπάρχει, πάντα όμως βρίσκεται ένας λόγος για να φουντώνει το μίσος εναντίον των Εβραίων…
Πέρασαν μόλις 79 χρόνια από την ημέρα που οι στρατιώτες της 322ης Μεραρχίας Τυφεκιοφόρων της 60ης Στρατιάς του Κόκκινου Στρατού άνοιγαν την εξωτερική πύλη του στρατοπέδου του θανάτου με το διαβόητο σύνθημα “ARBEIT MACHT FREI” (η εργασία απελευθερώνει (sic!) και αντίκριζαν συγκλονισμένοι τους περίπου 7000 εναπομείναντες εξαθλιωμένους επιζήσαντες ομήρους του στρατοπέδου Άουσβτς στην Πολωνία, όπου οι ναζί και οι συνεργάτες τους δολοφόνησαν περίπου 1,1 εκτμ ανθρώπους, στη συντριπτική πλειοψηφία τους Εβραίους.
Η ανθρωπότητα έμενε άναυδη μπροστά στο μέγεθος της φρίκης που ξετυλίγονταν μπροστά της.
Κι όμως, απ’ ότι φαίνεται, η ανθρωπότητα είτε δεν μαθαίνει ή ξεχνάει πολύ γρήγορα.
Κι όπως είναι γνωστό, όταν ξεχνάς είσαι καταδικασμένος να το ξαναζήσεις! Πως φτάσαμε όμως ως εδώ;
ΑΝΤΙ-ΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΨΕΥΔΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ANTI-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ
Οι ζηλωτές είπαν: "Οι Εβραίοι, δεν έχουν δικαίωμα να ζουν ανάμεσά μας, αν δεν εκχριστιανιστούν."
Οι κοσμικοί άρχοντες είπαν: "Οι Εβραίοι, δεν έχουν δικαίωμα να ζουν ανάμεσα μας."
Οι ναζιστές είπαν: "Οι Εβραίοι δεν έχουν δικαίωμα να ζουν. "
Αν η εφαρμογή του σχεδίου της «Τελικής Λύσης» όπως ονόμασε η Ναζιστική Προπαγάνδα την βάρβαρη εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης, είχε τέτοια συντριπτική «επιτυχία», αυτό βασίζεται στην συνεργασία ή έστω στην ανοχή και την αδιαφορία του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού των κατεχομένων χωρών, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν χριστιανοί.
Η τάση για άρνηση της πραγματικότητας του αντισημιτισμού και για θεώρηση του Ολοκαυτώματος ως μιας εκτροπής των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς καθόλου ή με ελάχιστες ρίζες στο παρελθόν και χωρίς καμιά σύνδεση με το παρόν, επικρατεί ακόμα και έτσι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται.
Το γεγονός αυτό απογυμνώνει τον χριστιανό από κάθε ενδιαφέρον να πάρει στα σοβαρά το μίσος κατά των Εβραίων ως ένα πολύ σημαντικό πνευματικό, ηθικό και κοινωνικό πρόβλημα, να το ανακαλύψει μέσα του και να το εξαλείψει.
Του στερεί την ευκαιρία να αντιμετωπίσει μια τεράστια αμαρτία του χριστιανικού παρελθόντος που ανακυκλώνεται διαρκώς, μέσα του, στο παρόν και να περάσει στη μετάνοια.
Κεφαλαιώδους σημασίας, τέλος, είναι το γεγονός ότι αυτή η Χριστιανική άρνηση να αντιμετωπίσουμε το αντισημιτικό μας παρελθόν είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη διαιώνιση του μεγαλύτερου σε χρονική διάρκεια μίσους στην ανθρώπινη ιστορία.
Γι’ αυτό, είναι τόσο σημαντικό γεγονός οι πρωτοβουλίες Ορθοδόξων Ιεραρχών εναντίον του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού.
Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η έρευνα, η μελέτη, η εκπαίδευση για το Ολοκαύτωμα ιδιαιτέρως για τους χριστιανούς νέους στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Όλα αυτά μπορούν να χρησιμεύσουν ως πρόσκληση στους χριστιανούς να εισέλθουν στην σκοτεινή πλευρά της κατ’ όνομα μόνον,...χριστιανικής παράδοσης και να υποβληθούν σε μια ιστορική ψυχανάλυση, με την ελπίδα ότι ανιχνεύοντας την καταγωγή και την ανάπτυξη του μίσους κατά των Εβραίων, αυτός ο πανάρχαιος δαίμονας θα εκ βληθεί από την Ιστορία και από τα βάθη της χριστιανικής ψυχής.
Ο δαιμονικός χαρακτήρας του αντισημιτισμού, που είναι «φύσει και θέσει» αντιχριστιανικός είναι και μισάνθρωπος, όπως ο ίδιος ο διάβολος. Οποιοσδήποτε συνεχίζει το ταξίδι μέσα σ’ αυτόν τον λαβύρινθο του μίσους θα ανακαλύψει ότι έρχεται αντιμέτωπος με ένα απύθμενο κακό. Μόνον ένας τέτοιος «εξορκισμός» των δαιμόνων του παρελθόντος θα επιτρέψει, αν επιβεβαιώσουμε την ποιότητα του Χριστιανισμού που πιστεύουμε και την αλήθεια της θεολογίας μας και θα μας οδηγήσει στη στάση της ωριμότητας και υπευθυνότητας που είναι τόσο ουσιώδης, αν θέλουμε να γίνει πραγματικότητα η ευχή: «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΚΑΝΕΝΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ».
Αυτοί που δεν θα μπουν στην βάσανο της κάθαρσης και της μετάνοιας κινδυνεύουν να γίνουν όργανο αυτού του μίσους, που επέτρεψε σε ανθρώπους και όχι σε κτήνη ή σε τέρατα όπως συχνά περιγράφουμε τους Ναζί δολοφόνους των στρατοπέδων, επέτρεψαν λοιπόν σε ανθρώπους απλούς, καθημερινούς, να μετατραπούν σε δολοφόνους μικρών παιδιών, ηλικιωμένων, γυναικών, αναπήρων και σε εκατομμύρια ανθρώπων να στέκονται είτε απαθείς παρατηρητές ή και ακόμη χειρότερα, να συνεργάζονται σ’ αυτό το ανοσιούργημα του αφανισμού τουλάχιστον 6.000.000 ανθρώπων μόλις 70 χρόνια πριν.
Οι Εβραίοι θεωρήθηκαν λοιπόν, υπεύθυνοι για την Σταύρωση του Χριστού, βάσει της ναζιστικής αρχής της συλλογικής ευθύνης, έστω και αν είναι γνωστό ότι την θανατική καταδίκη την αποφάσισε και την εκτέλεσαν οι Ρωμαίοι. Με την ίδια λογική οι Αθηναίοι πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για το φαρμάκι που ήπιε ο Σωκράτης. Δεν μας φαίνεται γελοίο; Κι όμως!
Στο συλλογικό υποσυνείδητο των περισσοτέρων χριστιανών ακόμα και σήμερα υποβόσκει η άποψη πως για τα δεινά του εβραϊκού λαού ανά τους αιώνες ευθύνεται αυτή η συλλογική «ευθύνη» η «αδιαμφισβήτητη» ενοχή για την διαπραχθείσα «θεοκτονία!»
Τα τερατώδη ποσοστά των απωλειών των ελληνικών εβραϊκών κοινοτήτων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής που ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο της υπόλοιπης Ευρώπης και στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης (-96%), φτάνουν στα όρια του ολοκληρωτικού αφανισμού, σκιάζουν και καθιστούν «ασήμαντη», ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, την θαρραλέα στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας που μέσω, τόσο της Ηγεσίας της όσο και των απλών Ιερωμένων, αντιστάθηκε όσο και όπως μπόρεσε στους εκτοπισμούς των Εβραίων, διέσωσε πολλούς και μοιράστηκε σε αρκετές περιπτώσεις την ίδια τρομερή μοίρα.
Είναι προφανές ότι, χωρίς τουλάχιστον την ανοχή της πλειοψηφίας των υπολοίπων, των μη-εβραίων δηλαδή, αυτό ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ.
Ο αντισημιτισμός δυστυχώς, διαποτίζει ακόμη την χώρα μας. Η αστεία συκοφαντία αρχηγού ελληνικού κοινοβουλευτικού κόμματος για τον ρόλο των Εβραίων στην τραγωδία των Δίδυμων Πύργων, βρίσκει απήχηση στα λαϊκά στρώματα.
Τα κατασκευασμένα από την τσαρική μυστική αστυνομία Οχράνα με τίτλο «Πρωτόκολα των Σοφών της Σιών», ένας αντισημιτικός λίβελος που χαλκεύτηκε περί το 1898, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1903 και αποκαλύπτει μια δήθεν παγκόσμια συνωμοσία των Εβραίων, πλασάρονται και στη χώρα μας ήδη από την δεκαετία του 1920 μέσω ακροδεξιών και φανατικών εκκλησιαστικών κύκλων, κυκλοφορούν σε εκκλησιαστικά βιβλιοπωλεία και ενορίες και βρίσκουν απήχηση σε ένα κοινό καχύποπτων αμαθών, που βλέπουν παντού συνωμοσίες και αναζητούν επίμονα αποδιοπομπαίους τράγους.
O αρχιμανδρίτης Χ.Β. στον πρόλογο της ελληνικής μετάφρασης, υπερβαίνει κάθε όριο, «αποκαλύπτοντας» πως τον Νοέμβρη του 1979 δημοσιεύτηκε στις ΗΠΑ πως «οι Μασώνοι και οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για τους δυο παγκόσμιους πολέμους και όλα τα δεινά από τα οποία μαστίζονται οι λαοί της γης».
Ο Άγγλος λόγιος ορθόδοξος επίσκοπος Κάλλιστος Ware Διοκλείας μιλώντας για την σημερινή Ρωσία παραδέχεται: «Υπάρχουν επίσης και ποταπά στοιχεία μέσα στην Εκκλησία. Η έντονα εθνικιστική Ορθόδοξη οργάνωση Pamyat, στην οποία μετέχουν και κάποιοι ιερείς, είναι ανοιχτά ή συγκαλυμμένα αντισημιτική».
Μην ξεχνάμε πως και η λέξη που «στοίχειωσε» τους Εβραίους όλης της Ευρώπης πολύ πριν το Ολοκαύτωμα είναι η ρωσική λέξη погром (πογκρόμ), από το ρήμα "громить" (γκρομίτ) που σημαίνει «συντρίβω» και έφτασε να γίνει συνώνυμη με κάθε άκριτο μαζικό δολοφονικό διωγμό μιας κοινότητας ανθρώπων για λόγους εθνικής ή θρησκευτικής καταγωγής με ταυτόχρονο αφανισμό όλης της ζωής τους.
ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΚΑΙ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, ΣΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ
Ήδη από τη δεκαετία του 1920 στη Γερμανία υπήρχε μια σχεδόν καθολικά αποδεκτή αντίληψη για τους εβραίους που αποτέλεσε αυτό που μπορεί να ονομαστεί ως βάση της μετέπειτα ναζιστικής ιδεολογίας της «εξόντωσης», δηλαδή η πίστη πως η επιρροή των Εβραίων είναι από τη φύση της καταστρεπτική και άρα πρέπει να εκριζωθεί μία και καλή από την κοινωνία.
Είναι απολύτως σαφές βεβαίως πως αυτή η “καθολικά αποδεκτή αντίληψη” παρά το γεγονός ότι εμφανιζόταν ως αποτέλεσμα της χριστιανικής αντίληψης κατά των εβραίων, δεν έχει απολύτως κανένα έρεισμα στην Αγία Γραφή αλλά αντιθέτως το μίσος κατά των Εβραίων έρχεται σε ξεκάθαρη αντίθεση με το Λόγο του Θεού, απορρίπτει την αγάπη και το έλεος του Ιησού Χριστού προς όλους, και τέλος απορρίπτει το ευαγγελιστικό κήρυγμα των Αποστόλων.
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό αν υποστηρίζαμε ότι εν τέλει Ο ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ είναι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ μιας και αντίκειται στη βασική, νέα εντολή του Χριστού προς τον άνθρωπο, που είναι η αγάπη προς όλους, ακόμη και προς τους εχθρούς μας.
Ο Αντισημίτης είναι και Αντίχριστος, εφόσον αντιστρατεύεται και διαψεύδει τον ίδιο το Χριστό που είπε: “Εγώ σας λέω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε αυτούς που σας καταριούνται, να κάνεται καλό σ’ αυτούς που σας μισούν κια να προσεύχεστε γι αυτούς που σας καταδιώκουν.” (Ματθ. 5:44-48) Τα ίδια αυτά λόγια εμφανίζονται και στα Τέσσερα Ευαγγέλια και στις Επιστολές του Απ. Παύλου.
Ο Χίτλερ και οι Ναζί κατόρθωσαν να αξιοποιήσουν «υποδειγματικά» αυτή την πραγματικότητα. Κατόρθωσαν να παγιδέψουν την συντριπτική πλειοψηφία της γερμανικής κοινωνίας στην «κοινή λογική» τους που δεν ήταν άλλη από τον ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟ.
Στα στρατόπεδα του θανάτου πάνω στο μαρτύριο και τις στάχτες εκατομμυρίων εβραίων, οι ναζί έχτιζαν μεθοδικά την «ηθική» της νέας Ευρώπης τα χαρακτηριστικά της οποίας βρισκόταν στον αντίποδα της χριστιανικής ηθικής και του Ουμανισμού της εποχής του Διαφωτισμού, «εκείνα τα ανόητα, ψεύτικα και βλαβερά ιδανικά της ανθρωπότητας», όπως τα αποκαλούσε ο Γκέρινγκ.
Το σύστημα των στρατοπέδων εξόντωσης απέρριπτε στην πράξη την πίστη του χριστιανισμού στην ηθική ισότητα των ανθρώπων. Βασίστηκε στην ύπαρξη κατώτερων και ανώτερων, αφεντάδων και δούλων. Οι Εβραίοι έπρεπε να εξοντωθούν εξαιτίας της βιολογικής τους συγκρότησης.
Άλλοι λιγότερο υπάνθρωποι έπρεπε να δουλεύουν σαν σκλάβοι για τα συμφέροντα του Ράϊχ. Γύρω από το συγκρότημα του Άουσβιτς βρισκόταν τα εργοστάσια της SIEMENS, KRUPP, UNION-VERKE, BAYER, AGFA κλπ.
Τα 30 και πλέον στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης αποτέλεσαν την πλήρη περιφρόνηση των χριστιανικών αρχών της αγάπης για το συνάνθρωπο, της ευσπλαχνίας για τους αναξιοπαθούντες, της ελεήμονος συμπεριφοράς.
Κυριαρχούσε το μίσος για τον πλησίον, δεν υπήρχε οίκτος, καλλιεργήθηκε συστηματικά η ικανοποίηση για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταλαιπωρία του «άλλου», την μέγιστη αποτελεσματικότητα, που οδηγούσε στην ταχύτερη επίτευξη του επιθυμητού που ήταν η «λύτρωση της κοινωνίας από την παρουσία των υπανθρώπων».
Το Άουσβιτς-Μπίρκεναου, το Μπέργκεν-Μπέλσεν , το Σόμπιμπορ, το Νταχάου, η Τρεμπλίνκα, το Μαϊντάνεκ δεν αποτελούν προσωρινή, ακραία πρακτική μιάς μικρής μειοψηφίας φανατικών δολοφόνων.
Ο κόσμος των στρατοπέδων αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μιας Γερμανίας που παραδομένη άνευ όρων στον ναζισμό, «χτίζει το πρότυπο για το χιλιόχρονο Ράϊχ». Οι τερατώδεις φυσικοί αυτουργοί των ανομολόγητων και ανήκουστων για το ανθρώπινο γένος εγκλημάτων, αποκαλύπτουν τις σφαγές και τις βαρβαρότητες, τις οποίες διέπραξαν απλοί Γερμανοί προκειμένου να σώσουν την Γερμανία και τον κόσμο από το μεγαλύτερο εχθρό: DER JUDE (ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ)
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ...
Τη θλίψη που αναδύεται από τις γραμμές του παραπάνω κειμένου προτιμώ να «σβήσω» με τη μαρτυρία της κυρίας Ρένας Μόλχο από τη Θεσσαλονίκη, καθηγήτριας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ιστορικού, συγγραφέως βραβευμένης από την Ακαδημία Αθηνών που αναφερόμενη στη διάσωση οικογένειας συγγενών της Εβραίων στη Σκόπελο:
«Αν δεν υπήρχε η συνείδηση κάποιων πραγματικών χριστιανών, εγώ δεν θα υπήρχα, ούτε ο μπαμπάς μου ούτε η μαμά μου ούτε ο πεθερός μου ούτε η πεθερά μου. Ο πατέρας μου υπηρετούσε στο πυροσβεστείο και έλειπε όταν ήρθαν οι Γερμανοί να τον βρουν. Οταν επέστρεψε, ο διοικητής του, με δική του πρωτοβουλία, τού έδωσε ψεύτικη ταυτότητα και πήγε στην Αθήνα και σώθηκε. Ούτε παρακάλεσε κανέναν ούτε τίποτε…Κατεβαίνοντας στην Αθήνα κι επειδή οι Γερμανοί είχαν κάνει μπλόκο στη Θήβα, ο πατέρας μου πήγε στα χωράφια κι εκεί τον έπιασε ένας χωρικός το πρωί, ο οποίος αμέσως τον κατάλαβε από την προφορά του ότι ήταν Εβραίος και του είπε: "Εγώ είμαι κομμουνιστής κι εσύ είσαι Εβραίος. Κακομοίρη μου, είσαι μουγκός! Ετσι και μιλήσεις τη βάψαμε και οι δύο!".
Η μητέρα μου σώθηκε στη Θεσσαλία, από χριστιανούς και Εβραίους Θεσσαλούς, ο πεθερός μου, ο Σόλων Μόλχο, βιβλιοπώλης, με 13 μέλη της οικογένειάς του σώθηκε στη Σκόπελο, με τη συμπαράσταση του δημάρχου της Γλώσσας. Στη Γλώσσα πρέπει να ήταν και 3.000 άτομα. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο ο δήμαρχος Σκοπέλου βοήθησε τον πεθερό μου, αλλά ότι συνέπραξαν 3.000 άτομα για να μην προδώσουν αυτούς τους 13 Εβραίους σε μια γερμανοκρατούμενη Σκόπελο.
Ενας να βρισκόταν και να κατέδιδε, έφτανε...Το ποσοστό όμως της απώλειας των Εβραίων αλλά και η διαχείριση αυτού του θέματος είναι, κατά την άποψή μου, ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας.
Υπό την έννοια ότι αν σώθηκε μόνο το 13% των Εβραίων, δηλαδή αν έχουμε ποσοστό απώλειας 87% στην Ελλάδα, αυτό είναι αρνητικό ως προς τη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αυτών που μπορούσαν να βοηθήσουν και δεν το έκαναν.
Στη Θεσσαλονίκη το νούμερο απώλειας των Εβραίων είναι 96%, που είναι 4 μονάδες υψηλότερο και από το Βερολίνο! Δηλαδή μέσα στη "φωλιά του λύκου" ήταν μικρότερο το ποσοστό απώλειας απ' ό,τι εδώ... Πώς μεταφράζεται αυτό το πράγμα; Οι Γερμανοί όταν πήγαιναν κάπου προσπαθούσαν να προσεταιριστούν τη φιλία και την εμπιστοσύνη του τοπικού πληθυσμού για να μπορούν να λεηλατήσουν τους διωκόμενους με την άνεσή τους. Γιατί ήξεραν ότι αν ο τοπικός πληθυσμός αντιδρούσε δεν θα μπορούσαν να διεκπεραιώσουν το έργο τους. Όπως δεν μπόρεσαν σε πολλά σημεία της Ελλάδας».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου