ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ !!!

Ἕνα χρόνο προτοῦ φτερουγίσῃ ἡ ἁγία του ψυχὴ εἰς τὰ οὐράνια σκηνώματα τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ μας,

ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς

εἶπε δυο προφητείας

γιὰ μᾶς τοὺς ῥασοφόρους,

γιὰ μᾶς ποὺ κρατοῦμε τὸ ῥάσο ἀνάξια πάνω στὶς πλάτες μας.

Τί εἶπε; ὅτι:

Θὰ παύσῃ ἡ ἁρμονία μεταξὺ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ.

Ἡ Ἐκκλησία εἶνε ὅπως ἡ κιθάρα•

ὅπως, ὅταν οἱ χορδὲς στὴν κιθάρα εἶνε κανονικὰ χορδισμένες, ἡ κιθάρα βγάζει ἕνα ὡραῖο ἦχο,

ἔτσι ἀκριβῶς εἶνε καὶ ἡ Ἐκκλησία•

κιθάρα εἶνε, λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ ἔχουν μιὰ ἁρμονία.

Ἄχ τὰ χρόνια ἐκεῖνα,

ποὺ ὁ παπᾶς καὶ ὁ δεσπότης ἦταν ἕνα πρᾶγμα μὲ τὸ λαό, μαζί, δὲν ξεχωρίζανε.

Ὅπως ὁ τσομπάνης εἶνε μαζὶ μὲ τὰ πρόβατά του, κι ὅπως ὁ καλὸς ἀξιωματικὸς εἶνε μαζὶ μὲ τοὺς στρατιώτας του

ἕνα πρᾶγμα,

καὶ κοιμᾶται μέσα στὰ ἀντίσκηνα καὶ πολεμᾷ μαζί τους

καὶ τρώει ὅ,τι τρῶνε κι αὐτοί, ἔτσι τὰ παλιὰ τὰ χρόνια, παπᾶς καὶ δεσπότης καὶ λαὸς ἤτανε μιὰ κιθάρα, μιὰ ἁρμονία.

Θά ᾽ρθουν χρόνια κατηραμένα,

εἶπε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἡ ἁρμονία αὐτή, ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ, δὲν θὰ ὑπάρχῃ πιά.

Ὁ λαὸς θὰ εἶνε ἐναντίον τοῦ κλήρου.

Καὶ νά τὰ χρόνια αὐτά.

Ποῦ νὰ πᾷς, Χριστιανέ μου;

Νὰ κατεβῇς στὶς ταβέρνες;

Νὰ πᾷς στὰ καφφενεῖα;

Νὰ πᾷς στὰ χωριά;

Νὰ πᾷς στὶς πολιτεῖες;

Ν᾽ ἀνεβῇς στὰ βουνά;

Ποῦ νὰ φτάσῃς;

Δὲν ὑπάρχει, δὲν ὑπάρχει στόμα, ποὺ νὰ μὴ κατηγορῇ τὸν παπᾶ, ποὺ νὰ μὴ κατηγορῇ τὸν δεσπότη του.

Μὰ εἶνε ὅλα ἄδικα;

Δὲν εἶνε ὅλα ἄδικα.

Ἔχει δίκιο ὁ λαός, ἔχει δίκιο ὁ λαὸς ὁ Ἑλληνικὸς νὰ καταφέρεται ἐναντίον τῶν ἱερέων του, ἐναντίον τῶν ἀρχιερέων του, ἐναντίον τοῦ κλήρου του,

διότι ὁ κλῆρος δὲν ἐφάνη ἀντάξιος τῶν παραδόσεων του, τῆς ἱστορίας του, τῆς θυσίας του, τῶν ἀγώνων του, τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἔχει δίκιο, τὸ εἶπε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, θά ᾽ρθῃ μέρα ποὺ θὰ πιάσουν τὰ ξύλα οἱ Χριστιανοὶ νὰ καταδιώκουν καὶ παπᾶδες καὶ δεσποτάδες.

Αὐτὰ τὰ εἶπε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός,

δὲν τὰ λέγω ἐγώ, δὲν τὰ λέγω ἐγώ.

Εἶπε, ὅτι θὰ παύσῃ ἡ ἁρμονία μεταξὺ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ.

β΄) Εἶπε καὶ κάτι ἄλλο, ποὺ δὲν θὰ τολμοῦσα νὰ τὸ πῶ,

γιατὶ ἀρκετοὺς διωγμοὺς ἔχω εἰς βάρος μου

ἐκ μέρους τῆς ἐπισήμου ἐκκλησίας,

ἡ ὁποία παρερμηνεύει τοὺς λόγους μου καὶ εὑρίσκονται ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι νὰ μὲ συκοφαντοῦν καὶ νὰ μὲ διαβάλλουν.

Ἀλλὰ λέγω ἀπόψε τὰ λόγια τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Τί εἶπε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός;

Ότι θά ᾽ρθῃ ἡμέρα ποὺ οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτάδες θὰ εἶνε οἱ χειρότεροι ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

Ὦ Χριστέ, ὦ Χριστέ, γιά ἀκοῦστε τί λόγια εἶπε ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

Καὶ τὰ εἶπε τὰ λόγια αὐτὰ κλαίοντας ὄχι γελώντας,

κλαίοντας εἶπε ὅτι θά ᾽ρθουν χρόνια κατηραμένα,

χρόνια τῆς Δευτέρας Παρουσίας,

ποὺ οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτάδες θὰ εἶνε οἱ χειρότεροι ὅλων τῶν λαϊκῶν•

ὅλων τῶν λαϊκῶν, ἀδελφοί μου.

Ἔε, ἀλλὰ ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς δὲν ἀπελπίζετο, ἐπίστευε εἰς τὸν Θεόν, ἐπίστευε εἰς τὴν αἰωνιότητα, ἐπίστευε εἰς τὴν πατρίδα μας, καὶ προφήτευσε ὅτι στὸ μικρὸ αὐτὸ βασίλειο θὰ ἔρθουν καὶ καλύτερες ἡμέρες»..

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου +