«Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ»

«Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο:
Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου,
Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους
“Ὁμιλίες σὲ Ἑορτὲς τοῦ Τριωδίου καὶ περὶ Ἀρετῶν”
(τῶν ἐτῶν 1981-1991), τ. Γ´,
ἔκδ. Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος 2017,
σελ. 126-128
ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία»

.                           […] Ἄρα λοιπόν, ὅταν τὸν ἕβδομο αἰώνα ἄρχισε ἡ εἰκονομαχία, ἦταν γνωστὸ ὅτι ἦταν παλαιὰ παράδοσις ἡ ἀνάρτησις τῶν ἁγίων εἰκόνων μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ οἱ εἰκονομάχοι ἤθελαν νὰ καινοτομήσουν, ἤθελαν νὰ δημιουργήσουν τὴν δική τους παράδοσι, ἤθελαν νὰ παραμερίσουν τὴν Θεανθρωποκεντρικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τὴν παράδοσι τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, καὶ νὰ τὴν ἀντικαταστήσουν μὲ τὴν δική τους νόθα καὶ ἀνθρωποκεντρικὴ παράδοσι. Καὶ ταλαιπώρησαν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ βρέθηκαν καὶ οἱ ἴδιοι ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ μόνο ποὺ κέρδισαν γιὰ τὸν ἑαυτό τους ἦταν τὸ αἰώνιο ἀνάθεμα τῆς Ἐκκλησίας.
.                      Ἡ Ἐκκλησία ταλαιπωρήθηκε, ἐπόνεσε, ἀλλὰ τελικὰ βγῆκε ὠφελημένη, διότι νέους μάρτυρας καὶ νέους ὁμολογητὰς καὶ νέους Ἁγίους ἐδημιούργησε ἡ εἰκονομαχία, ἀλλὰ καὶ νέα Θεολογία, τὴν Θεολογία τῶν ἁγίων εἰκόνων, διὰ μεγάλων Θεολόγων τῆς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ διάβολος προσπαθεῖ πάντοτε νὰ πλήξῃ τὴν Ἐκκλησία διὰ τῶν ὀργάνων του, οἱ ὁποῖοι εἶναι καὶ πρόδρομοι τοῦ Ἀντίχριστου. Ἀλλὰ τελικά, τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου καὶ ὁ διάβολος, αὐτοὶ εἶναι ποὺ παθαίνουν τὴν ζημιά. Διότι ὁ Θεὸς μετατρέπει τοὺς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας διωγμοὺς τελικὰ σὲ εὐλογία γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ σὲ φανέρωσι τῆς δόξης καὶ τῆς δυνάμεώς Του, μέσα στὴν ζωὴ τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
.                               Τὸ ὅτι λοιπόν, Πατριάρχαι, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχοί, θεολόγοι παρεσύρθησαν ἀπὸ αὐτὴν καὶ ἄλλες αἱρέσεις –μὴ λησμονοῦμε τὸν Νεστόριο πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἄλλους– αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ πρέπει κι ἐμᾶς νὰ μᾶς φοβίζει, ὅτι γιὰ νὰ ὀρθοτομοῦμε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, γιὰ νὰ πιστεύουμε Ὀρθοδόξως καὶ νὰ ζοῦμε Ὀρθοδόξως –διότι αὐτὰ τὰ δύο εἶναι ἀλληλένδετα, ἡ Ὀρθόδοξος ζωὴ καὶ ἡ Ὀρθόδοξος πίστις– χρειάζεται νὰ ἔχουμε τὴν Ὀρθόδοξο ταπείνωσι. Δὲν ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρχη Ὀρθόδοξος ζωὴ οὔτε ἀληθινὴ Ὀρθόδοξος πίστις χωρὶς τὴν Ὀρθόδοξο ταπείνωσι. Οἱ βάσεις καὶ οἱ προϋποθέσεις τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῆς Ὀρθοδόξου ζωῆς εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος ταπείνωσις.