ΜΟΡΦΕΣ TOY 1821- ΡΗΓΑΣ: Ο ΣΠΟΡΕΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ-1 (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
Ρήγας: Ὁ σπορέας τῆς ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων
Α΄ Μέρος
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
ΜΟΡΦΕΣ TOY 1821 – 1. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 2. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 3. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 4. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 5. ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΩΓΩΝ ΙΩΣΗΦ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 6. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ E΄ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 7. ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΪΡΟΝ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 8. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 9. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 9. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ [Β´] (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 10. ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 11. ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 11. ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ [Β´] (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 12. ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 13. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 14. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 14. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ [B´] (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 15. Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ KΥΠΡΙΑΝΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 16. ΕΫΝΑΡΔΟΣ: Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗΣΕ ΤΟΝ ΜΕΤΕΡΝΙΧ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 17. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 17. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ [Β´- Ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ρήγας καὶ ὁ Κοραὴς] (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 18. ΟΙ ΦΙΛΙΚΟΙ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΝ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 18. ΟΙ ΦΙΛΙΚΟΙ: ΛΗΘΗ καὶ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ [Β´] (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 19. ΟΙ ΦΙΛΙΚΟΙ: Η ΔΕΣΠΩ καὶ Η ΜΟΣΧΩ, Οἱ ἡρωίδες τοῦ Σουλίου (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 20. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 21. ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 22. Π. ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ [Α], Ο ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 22. Π. ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ [B], ΑΞΙΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ, ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 1821– 22. Π. ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ [Γ], ΠΡΟΣΦΟΡΑ καὶ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ (Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος)
. Ὁ Ρήγας ὁ Βελεστινλὴς (1757-1798) εἶναι ὁ σπορέας τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 καὶ τῆς ἐλευθερίας τῶν Ἑλλήνων. Εἶναι χαρακτηριστικὸς ὁ λόγος τοῦ Μακρυγιάννη στὸν πίνακα ζωγραφικῆς γιὰ τὴν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ περιέγραψε καὶ ἀπέδωσαν οἱ λαϊκοὶ καλλιτέχνες Παναγιώτης καὶ Δημήτριος Ζωγράφοι. Σημειώνει: «Μετὰ πολλοὺς αἰώνας Ρήγας ὁ Βελεστινλὴς σπείρει τὸν σπόρον τῆς ἐλευθερίας εἰς τοὺς Ἕλληνας καὶ τοὺς ἐνθαρρύνει ὁδηγῶν αὐτοὺς τὸν τρόπον τῆς ἀπελευθερώσεώς των. Οἱ Ἕλληνες ἐνθουσιασθέντες καὶ ἐνθαρρυθέντες ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Ρήγα ἔλαβον τὰ ὄπλα ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας». (Βλ. σχ. Δημ. Καραμπερόπουλου «Ρήγας Βελεστινλὴς καὶ τὸ στρατηγικὸ σχέδιο τῆς ἐπανάστασής του», Ἐπιστημ. Ἑταιρεία Μελέτης Φερῶν- Βελεστίνου – Ρήγα, Ἀθήνα, 2017, σελ. 272).
. Ὁ Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος στὴν «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» ποὺ ἔγραψε, περιγράφει ὡς ἀκολούθως τὸν Ρήγα: «Ἀθλητικὸς τὸ σῶμα καὶ γενναῖος τὴν ψυχὴν …δὲν εἶχε μόνον καρδίαν εὐπαθῆ, εἶχε προσέτι νοῦν ὑγιᾶ καὶ πρακτικὸν» (Τόμος Ε΄, Μέρος Β΄ σελ. 212). Ὁ Ρήγας ἦταν ἰδιοφυὴς καὶ φιλομαθής. Γεννήθηκε στὸ Βελεστίνο καὶ τὰ πρῶτα γράμματα τὰ ἔμαθε στὴ φημισμένη σχολὴ τῆς Ζαγορᾶς. Τὶς γνώσεις του ἀνέπτυξε στὸ Βουκουρέστι, ὅπου ἡ οἰκογένειά του εἶχε καταφύγει.
. Ὁ ἐπιφανὴς λόγιος Ἀνδρέας Μουστοξύδης στὴ βιογραφία τοῦ Ρήγα γράφει γιὰ τὴ μόρφωσή του: «Ἦτο μόλις 16 ἐτῶν, ὅταν οἱ γονεῖς του ἐγκατέλειψαν τὴν πατρίδα του διὰ νὰ ἐγκατασταθοῦν εἰς Βουκουρέστιον ἐν Βλαχίᾳ. Ἡ περίστασις ἦτο λίαν εὐνοϊκὴ διὰ τὸν νεαρὸν Ρήγαν, δεδομένου ὅτι τὸ Γυμνάσιον τοῦ Βουκουρεστίου, στηριζόμενον εἰς τὰς γενναιοδωρίας τοῦ πρίγκηπος Ὑψηλάντου καὶ ἔχον καθηγητὰς τοὺς διασήμους Νεόφυτον καὶ Θεόδωρον, ἐθεωρεῖτο ὡς τὸ καλύτερον ὅλων ἐν Ἑλλάδι. Ὁ Ρήγας ἐφοίτησεν εἰς τὸ γυμνάσιον τοῦτο ἐπὶ μερικὰ ἔτη, ἐτελειοποιήθη εἰς τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ καὶ παρηκολούθησεν ἐπιτυχῶς ὅλα τὰ διδασκόμενα ἐκεῖ φιλολογικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ μαθήματα. Ἔμαθε ἐπὶ πλέον τὴν ἰταλικήν, γαλλικὴν καὶ γερμανικήν, τὰς ὁποίας ὡμίλει εὐχερέστατα…» (Dict.Univ.Hist., 9me ed. T. XIX (Suppl.), Paris 1812, p. 464).
. Τὸν Ρήγα στὴν κατάρτισή του ὠφέλησε ἐπίσης ἡ γνωριμία του μὲ τὸν 70ούτη Δημήτριο Καταρτζῆ μία ἐξαιρετικὴ πνευματικὴ φυσιογνωμία. Μαζὶ μὲ αὐτὸν γνώρισε καὶ τοὺς πατριῶτες του Θεσσαλοὺς λογίους κληρικοὺς Δανιὴλ Φιλιππίδη καὶ Γρηγόριο Κωνσταντᾶ. Στὴ Βιέννη ἐπίσης, κατὰ τὸ σύντομο (1796-1797) ἀλλὰ πολὺ παραγωγικὸ διάστημα ποὺ παρέμεινε, γνώρισε τὸν κληρικὸ Ἄνθιμο Γαζῆ καὶ τοὺς Στέφανο Κομμητᾶ καὶ Δημ. Δάρβαρη. Ὁ Δάρβαρης δώρισε στὸν Ρήγα τὸ βιβλίο του «Ἀληθὴς ὁδὸς εὐδαιμονίας» μὲ τὴν ἀκόλουθη ἀρχαϊκὴ ἀφιέρωση: «Δημήτριος Ρηγίνῳ τὴν δέλτον ἑταίρῳ πέμψε, μικρόν, μεγάλης μνημόσυνον φιλίας» (Βλ.σχ. Ἄρθρο καθηγητοῦ Ἀπ. Β. Δασκαλάκη «Σπουδαὶ καὶ γνώσεις τοῦ Ρήγα Βελεστινλῆ», εἰς περιοδικὸ «Παρνασσός», περ. Β΄, Τόμος Ε΄ Ἀρ. 2 (Ἀπρίλιος – Ἰούνιος 1963), σελ. 185).
. Ὁ Ρήγας ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια ἦταν ζωηρὸς στὸν χαρακτήρα. Τὸ πρῶτο ἔργο ποὺ ἐξέδωσε, τὸ 1790, στὸ Τυπογραφεῖο Ἰωσὴφ Μπαουμάιστερ τῆς Βιέννης ἦταν ἡ μεταφορὰ στὰ ἑλληνικὰ διηγημάτων τοῦ Γάλλου λαϊκοῦ συγγραφέα Restif de la Bretone, ποὺ ἔχει ἀποκληθεῖ «ὁ Ρουςὼ τοῦ περιθωρίου», ὑπὸ τὸν τίτλο «Τὸ σχολεῖο τῶν ντελικάτων ἐραστῶν – Περιπέτειες τῶν πιὸ ὄμορφων γυναικῶν τῆς παρούσης ἐποχῆς». Στὶς ἀντιδράσεις, ποὺ ὑπῆρξαν γιὰ τὸ βιβλίο του, ὁ Ρήγας ἀπάντησε στὸ προλογικό του σημείωμα, ὅτι οἱ φιλοκατήγοροί του «ἐφευρίσκουν αἰτίας διὰ νὰ ἐξασκοῦν τὴ γλώσσα τους», καὶ ὅτι τὰ κείμενα αὐτὰ «μὲ τὴν ἐρωτικὴ ὕλη» τὰ διάλεξε «διὰ γύμνασιν τῆς φιλοπονίας του καὶ πὼς «οἱ ἔρωτες ποὺ περιέχονται στὸ βιβλίο εἰς ὑπανδρείαν ὁδηγοῦν, ἡ ὁποία εἶναι μυστήριο», τονίζοντας ἔτσι ὅτι ἀποδέχεται τὴ θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας περὶ γάμου (Βλ. σχ. Προλογικὰ Δημ. Καραμπερόπουλου εἰς ἀναστατικὴ ἐπανέκδοση τοῦ βιβλίου ἀπὸ τὴν Ἑτ. Μελ. Φερῶν – Βελεστίνου – Ρήγα).
. Γιὰ τὴν ἐνόχληση τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ Ρήγα ἔγραψε τὸ 1957 ὁ φιλέλληνας Ὑποδιευθυντὴς τοῦ Γαλλικοῦ Ἰνστιτούτου Ἀθηνῶν Roger Milliex: «Σὲ μερικοὺς κακοφάνηκε τὸ “νεανικὸ ἁμάρτημα” τοῦ μελλοντικοῦ ἐθνομάρτυρα – πράγματι νεανικὸ ἄν, καθὼς ὑποθέτει ὁ Βρανούσης, τὸ ἔκανε στὴν Πόλη τὸ 1786, δηλαδὴ πρὶν γίνει 30 χρονῶν. Πρέπει ἐδῶ νὰ ἔχωμε ὑπ’ ὄψη μας ὅτι ἐθνομάρτυρας ἔγινε κάποτε ὁ Ρήγας, δὲν ἦταν ἐκ γενετῆς! Νὰ μὴν τὸν βλέπουμε σὰν κρύο ἄγαλμα. Ἦταν ζωντανὸς ἄνθρωπος, μὲ ζεστὸ αἷμα, μὲ ὄρεξη γιὰ κάθε ἐκδήλωση ζωῆς καὶ κάπως ζωηρούτσικος περὶ τὰ ἐρωτικά…Ἔπειτα ἂς παρατηρήσουμε ὅτι δὲ διάλεξε τὰ πιὸ τολμηρὰ διηγήματα τοῦ Ρεστὶφ ντὲ λὰ Μπρετόν, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὰ πιὸ σεμνὰ» (Ἄρθρο ὑπὸ τὸν τίτλο «Ὁ Ρήγας κι ἡ Γαλλία» στὸ Περιοδικὸ «Ἱστορία καὶ ζωή», τ. Ἰουνίου 1957, σελ. 77).
. Ὁ Ρήγας ἀποτελεῖ λάβαρο τῶν ὀπαδῶν τοῦ γαλλικοῦ διαφωτισμοῦ. Δὲν εἶναι ὅμως ἔτσι, ὅπως τὰ προβάλλει ἡ μυθοπλασία τους. Ὁ Ρήγας ὡς Ἕλληνας πράγματι πῆρε στοιχεῖα γνωσιολογικά, ἐπιστημονικά, λογοτεχνικά, πολιτικὰ ἀπὸ τὴ Γαλλία, ὅμως τὰ προσάρμοσε στὴ δική του Παράδοση. Συνέχισε αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Αἰγύπτιος ἱερέας ἀπευθυνόμενος στὸν ἐπισκέπτη τοῦ Σόλωνα ἐπαίνεσε τοὺς Ἕλληνες, ὅτι μένουν πάντα νέοι στὴ σκέψη, γιατί εἶναι δημιουργικοί, προσλαμβάνουν ἐπιτεύγματα ἄλλων λαῶν, τὰ προσαρμόζουν στὸν δικό τους πολιτισμὸ καὶ τὰ ἀναπτύσσουν.
. Σημειώνεται ὅτι ὁ Ρήγας ἐπέλεξε νὰ ἀρχίσει τὸν ἀγώνα του γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὴν Βιέννη καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ ἐπαναστατημένο Παρίσι. Τὸ 1790 πραγματοποίησε τὴν πρώτη του σύντομη ἐπίσκεψη σὲ αὐτὴν καὶ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1796 τὴ δεύτερη, ἡ ὁποία κράτησε ἕως τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1797, ὅταν ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν Βιέννη γιὰ νὰ κατέβει στὴν Ἑλλάδα διὰ μέσου Τεργέστης. Ἐκεῖ συνελήφθη μὲ ἑπτὰ συνεργάτες του ἀπὸ τοὺς Αὐστριακούς, ποὺ τοὺς μετέφεραν στὴ Βιέννη καὶ τοὺς φυλάκισαν. Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1798 μὲ πλοῖο τοὺς ὁδήγησαν στὸ Βελιγράδι καὶ τοὺς παρέδωσαν στοὺς Ὀθωμανούς. Αὐτοὶ τοὺς φυλάκισαν στὸν πύργο Νεμπόιζα, τοὺς βασάνισαν καὶ τοὺς στραγγάλισαν, στὶς 24 Ἰουνίου τοῦ 1798.
. Οἱ θυσιασθέντες γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος ἦσαν οἱ: 1. Ρήγας Βελεστινλὴς ἀπὸ τὴ Θεσσαλία, 41 ἐτῶν. 2. Εὐστράτιος Ἀργέντης ἀπὸ τὴ Χίο, 31 ἐτῶν. 3. Ἀντώνιος Κορωνιὸς ἀπὸ τὴ Χίο, 27 ἐτῶν. 4. Ἰωάννης Καρατζᾶς ἀπὸ τὴν Κύπρο, 31 ἐτῶν. 5.Δημήτριος Νικολίδης ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, 32 ἐτῶν, 6. Θεοχάρης Γ. Τουρούντζιας ἀπὸ τὴ Μακεδονία, 22 ἐτῶν, 7. Ἰωάννης Ἐμμανουὴλ ἀπὸ τὴν Μακεδονία, 24 ἐτῶν καὶ 8. Παναγιώτης Ἐμμανουήλ, ἀδελφός τοῦ Ἰωάννη, 22 ἐτῶν.
. Ἡ θυσία τοῦ Ρήγα καὶ τῶν συνεργατῶν του, ἡ προδοσία ἀπὸ Ἕλληνα τοῦ Ρήγα καὶ τῶν ἐπαναστατικῶν προετοιμασιῶν του, ἡ δουλικὴ συμπεριφορὰ τῆς αὐστριακῆς κυβερνήσεως πρὸς τοὺς μουσουλμάνους δυνάστες τῶν Ἑλλήνων, ἡ ἀδιαφορία τῆς Γαλλίας καὶ τῶν ἄλλων μεγάλων δυνάμεων γιὰ τὴν τύχη τοῦ Ρήγα καὶ ἡ ἐγκληματικὴ ἐνέργεια τῶν ὀθωμανῶν εἶναι στοιχεῖα ποὺ μὲ παραλλαγὲς ἐπαναλαμβάνονται ἕως τὶς ἡμέρες μας.-
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου