ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΙ !!!

 

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΙ

Προβληματίζομαι

Τοῦ Μητροπολίτου Καστορίας Σεραφείμ,
Ὑπερτίμου καὶ Ἐξάρχου Ἄνω Μακεδονίας

ΠΗΓΗ: imkastorias.gr

.                   Προβληματίζομαι μὲ τὰ ὅσα συμβαίνουν στὸν τόπο μας.
.                   Προβληματίζομαι μὲ τὴν τρομοκρατία καὶ τὸν φόβο ποὺ ἀσκεῖται στὸν ἐλεύθερο στὴ σκέψη καὶ ἀδούλωτο στὴν καρδιὰ Ἕλληνα Ὀρθόδοξο.
.                   Καὶ ποιὸς δὲν προβληματίζεται τὶς ἡμέρες αὐτές, ἀπὸ τὸν ἀπρόσκλητο ἐπισκέπτη, τὸν ἰό, ποὺ καθήλωσε τὴν ἔπαρση ὅλων μας, τὴν ὀφρὺν τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν ἐπιστήμη; Ἦρθε νὰ μᾶς θυμίσει πόσο ἀδύναμοι εἴμαστε καὶ πόσο μικροὶ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε τίποτα ἀπολύτως χωρὶς τὴν παρουσία Του στὴ ζωή μας: «Χωρὶς ἐμοῦ, οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν»[1].
.                   Προβληματίζομαι, ὅταν βλέπω τὰ ἀστυνομικὰ ὄργανα νὰ περιφρουροῦν τὸν ὑπερμεγέθη Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα στὴν Πάτρα, μὴν τυχὸν καὶ πλησιάσει κανεὶς κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου, ποὺ τόσο εὐλαβικὰ τιμᾶται στὴν πρωτεύουσα τῆς Πελοποννήσου. Σκέφτηκα, μήπως θὰ συλλάβουν τὸν ἀπόστολο, ὁ ὁποῖος ἐπὶ τόσα χρόνια εἶναι ὁ προϊστάμενος τῶν Πατρέων καὶ ὁ ὁποῖος ἔσωσε τὴν ἱερά του κληρουχία – τὴν πόλη ποὺ μαρτύρησε καὶ κατέχει ὡς πολύτιμο θησαυρὸ τὸν τάφο του καὶ τὴ χαριτόβρυτο τιμία κάρα του – ἀπὸ πολλὲς δυσκολίες καὶ ἰσχυροὺς σεισμούς, ἱκετεύοντας τὸν Δεσπότη Χριστὸ γιὰ τὰ παιδιά του; Ἔτσι τὸν εἶδε ὁ Ὅσιος Παΐσιος, γονατιστὸ στὸν θρόνο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, νὰ Τὸν παρακαλεῖ γιὰ τὴν Πάτρα καὶ τοὺς Πατρινούς. «Εἶναι παιδιά μου», τοῦ ἔλεγε, «καὶ σὲ παρακαλῶ νὰ τοὺς βοηθήσεις». Αὐτό, μάλιστα, τὸ διηγήθηκε ὁ ἴδιος στὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Πατρῶν, κυρὸ Νικόδημο.
.                   Προβληματίζομαι, ὅταν παραθεωρεῖται ἡ Ἐκκλησία καὶ μάλιστα, τοποθετεῖται ἡ λατρεία κάτω ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὶς καθημερινὲς συνήθειες τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Μποροῦμε νὰ περπατοῦμε, μποροῦμε νὰ ἐπισκεπτόμαστε τὶς ὑπεραγορές, μποροῦμε νὰ ἀθλούμαστε, μποροῦμε νὰ βγάζουμε βόλτα τὸ κατοικίδιό μας, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ ἐκκλησιαστοῦμε. Δὲν μποροῦμε νὰ κοινωνήσουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Δὲν μποροῦμε νὰ πάρουμε μέσα μας τὴν ἀθάνατη τροφή, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Μά, ὁ ἄνθρωπος εἶναι διφυὴς καὶ δισυπόστατος! Ἀποτελεῖται ἀπὸ ὕλη καὶ ἀπὸ πνεῦμα καὶ τὸ πνεῦμα τρέφεται μὲ τὴν ἀθάνατη τροφὴ καὶ ζωογονεῖται μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.
.                   Ἡ Ἐκκλησία εἶναι γιὰ τὴ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν ὅ,τι εἶναι ἕνα νοσοκομεῖο ἢ ἕνα θεραπευτήριο γιὰ τὴ ζωὴ τῶν ἀσθενούντων. Μάλιστα, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τὴν ὀνομάζει «τὸ μέγα καὶ θαυμαστὸν καὶ εὐρύχωρον πανδοχεῖον»[2]. Κι ὅπως μέσα στὸ νοσοκομεῖο ὑπάρχουν ἰατροί, νοσοκόμοι καὶ ἀσθενεῖς, τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία.
.                   Ὑπάρχουν οἱ ἰατροί, οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ χειρίζονται τὴν τέχνη τῆς ἰατρικῆς καί, μὲ τὴ χάρη τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, παρέχουν τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος σὲ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι τὴν ζητοῦν. Αὐτὸ σημαίνει κάτι πολὺ σπουδαῖο, ὅτι γνωρίζουν δηλαδὴ τί εἶναι ἡ ὑγεία, εἶναι οἱ ἴδιοι ὑγιεῖς καὶ παρέχουν τὴν ὑγεία καὶ στοὺς ἀσθενοῦντες. Ἂν δὲν ὑπάρχει ὑγεία σὲ αὐτούς, δὲν μποροῦν καὶ νὰ τὴ μεταδώσουν, ἄρα καὶ νὰ θεραπεύσουν. Ὑπάρχουν οἱ νοσοκόμοι, ποὺ βοηθοῦν τοὺς γιατροὺς στὸ ἔργο τῆς θεραπείας, ὑπάρχουν καὶ οἱ ἄρρωστοι, ποὺ ζητοῦν τὴ θεραπεία.
.                   Μποροῦμε νὰ κλείσουμε ἕνα νοσοκομεῖο;
.                   Μποροῦμε νὰ βομβαρδίσουμε ἕνα νοσοκομεῖο;
.                   Βεβαίως, τοποθετοῦμαι εὐθέως: εἶμαι ὑπὲρ τῶν μέτρων γιὰ τὴν προστασία τῆς ὑγείας τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχω συστήσει μέχρι τώρα ἄπειρες φορὲς στὸν ἀκριτικὸ λαὸ τῆς Καστοριᾶς νὰ ἀπέχει ἀπὸ τοὺς συνωστισμούς, νὰ φορᾶ τὴ μάσκα, τὴν ὁποία συνιστοῦν οἱ λοιμωξιολόγοι, ὅπως π.χ. ἡ ἐξαίρετη κ. Γιαμαρέλλου, ἔχω συστήσει, ἀκόμη, ὅταν οἱ Ἐκκλησίες ἦταν ἀνοιχτές, νὰ τηροῦνται ἐπακριβῶς οἱ ἀποστάσεις.
.                  Προβληματίζομαι, ἀκόμη, γιατί στὴν Κύπρο, στὴν Ἀγγλία, στὴ Γαλλία, στὴν Ὀλλανδία, στὴν Πολωνία, σὲ χῶρες τῆς Εὐρώπης δηλαδή, μὲ πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς νὰ ἔχουν πιὸ ἐπιβαρυμένο φορτίο ἀπὸ τὸ δικό μας, σύμφωνα μὲ τὶς δηλώσεις τῶν ἐπιστημόνων ἀλλὰ καὶ τὴν παραδοχὴ τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης, οἱ τόποι λατρείας δὲν ἔκλεισαν καθόλου ἢ ἀνοίγουν μὲ περιορισμούς. Τὸ ἴδιο καὶ στὶς ΗΠΑ, μὲ βάση πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου. Μήπως, ἄραγε, ἡ ἀβίαστη τέλεση τῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων δὲν κατοχυρώνεται συνταγματικὰ στὴν Ἑλλάδα;
.                   Προβληματίζομαι ἀκόμη περισσότερο γι’ αὐτὸν τὸν λαὸ ποὺ ὑποφέρει. Πονεμένος, ἄνεργος, πτωχός, δὲν ἔχει ποῦ νὰ ἀκουμπήσει, περιμένει μία ἀνάσα. Περιμένει ἕναν λόγο, μία παρηγοριά, ἰδιαίτερα τὶς ἡμέρες αὐτὲς τὶς μεγάλες τῆς πίστεώς μας. Νὰ ἐπισκεφθεῖ τοὺς ναούς, νὰ συμμετάσχει στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ ὄχι νὰ τὶς παρακολουθήσει, γιατί, δὲν πρόκειται γιὰ θέατρο ὅπως πολλοὶ νομίζουν, ἀλλὰ γιὰ βιωματικὴ συμμετοχὴ στὰ δεσποτικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, ὁ λαός μας, αὐτὸ τὸ μικρὸ λῆμμα. Ἄλλωστε, ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν στάθηκε στοὺς πολλούς, παρὰ στοὺς ὀλίγους, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον»[3]. Αὐτὸ τὸ μικρὸ ποίμνιο ζητεῖ νὰ πάρει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ τόσο ἔχει ἀνάγκη καὶ μάλιστα, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀνακαινίζει τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου.
.                Προβληματίζομαι, ὅταν ἀκούω ὅτι γιὰ ὅλα φταίει ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ ποὺ μέχρι σήμερα προσέφερε τὰ πάντα γιὰ τὸν λαό της. Θέλουμε τὴν Ἐκκλησία νὰ μὴν ἔχει φωνή, νὰ μὴν ἔχει λόγο, νὰ ἀσκεῖ μόνο τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴ διακονία της στὸν παράγοντα ἄνθρωπο, ὅπως τὴν ἐφήρμοζε ὅλα τὰ χρόνια ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της καὶ ἰδιαίτερα σήμερα, μὲ χιλιάδες συσσίτια καὶ ἀμέτρητη βοήθεια. Τὴν ἀναγνωρίζουμε μόνο γι’ αὐτὸ καὶ τὴ θέλουμε μόνο γι’ αὐτό, μὲ συνέπεια ἐκεῖνοι ποὺ διακονοῦν τὸ ἔργο της μὲ σύνεση καὶ ἀκρίβεια νὰ μὴν ὑπολογίζονται ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες. Προτιμοῦν, μήπως, νὰ μὴν ἔχουν φωνή, νὰ μὴν εἰσακούονται, ὅπως οἱ ὑπόλοιπες τάξεις τοῦ λαοῦ μας καὶ νὰ χαρακτηρίζονται ὡς «ἀνθρωπάκια»;
.               Προβληματίζομαι, ὅταν βλέπω στὴ Ρουμανία καὶ σὲ ἄλλα κράτη τοὺς ἀνθρώπους, ἔστω καὶ ἀποσπασματικὰ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν ναῶν, νὰ προσεύχονται καὶ νὰ ζητοῦν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Νὰ λιτανεύουν, ἀκόμη, τὰ ἱερὰ λείψανα καὶ νὰ ἱκετεύουν τὸν Ἅγιο Θεό, Ἐπίσκοποι καὶ Πρεσβύτεροι, γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Θὰ πείραζε, ἄραγε, νὰ ἦταν ἀνοιχτοὶ οἱ ναοὶ ὅπως γίνεται σὲ ἄλλα κράτη, μὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα προβλέπει ἡ πολιτεία γιὰ τὴν ἀποφυγὴ μετάδοσης αὐτῆς τῆς μολυσματικῆς ἀσθενείας;
.                Σκεφθήκαμε τί γίνεται μέσα στὰ σπίτια τοῦ λαοῦ μας, τὰ ψυχολογικὰ προβλήματα, τὴν ἐνδοοικογενειακὴ βία κι ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἐπακόλουθα; Ξεχνοῦμε, ἀκόμη, τὶς αὐτοκτονίες; Ἀγνοοῦμε τὸν κόπο στὸν ὁποῖο ὑποβάλλονται Ἐπίσκοποι καὶ Πρεσβύτεροι τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νὰ κρατοῦν σὲ ἠρεμία αὐτὸν τὸν πονεμένο λαὸ καὶ νὰ τὸν ἀποτρέπουν ἀπὸ δυσάρεστες καταστάσεις; Ἔλεγα σὲ κάποιο ὑψηλόβαθμο τῆς πολιτείας, πρὶν ἀπὸ καιρό, ὅτι δὲν πρέπει νὰ στεκόμαστε μόνο στὴν προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ἀλλὰ κυρίως στὰ πνευματικά, γιατί ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως χαρίζει γαλήνη, ἰσορροπία καὶ προσαρμοστικότητα στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.
.                Εἶμαι, λοιπόν, ὑπὲρ τῶν μέτρων, ὅπως καὶ πιὸ πάνω δήλωσα, γιατί πρέπει νὰ προστατέψουμε τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὑγεία τοῦ καθενός μας. Γι’ αὐτὸ καὶ συνιστῶ ἀνεπιφύλακτα ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα σήμερα μᾶς προτείνουν οἱ ἐπιστήμονες. Θέλω, ὅμως, νὰ δηλώσω ὅτι ἐπιθυμῶ οἱ ναοί μας νὰ εἶναι ἀνοιχτοί, «γιὰ νὰ μείνει ἀνοιχτὴ καὶ μία χαραμάδα ἐλπίδας μέσα μας. Λίγο φῶς. Τὸ ὀξυγόνο τῆς θείας λατρείας μας εἶναι πολὺ πιὸ ἀναγκαῖο ἀπὸ τὸ ὀξυγόνο τῆς ἀναπνοῆς»[4]. Ἐπιθυμῶ οἱ ναοὶ νὰ μείνουν ἀνοιχτοί. Ὁ λαός μας τὸ ἀπαιτεῖ, διότι δὲν μπορεῖ νὰ κάνει Χριστούγεννα μὲ κλειστοὺς ναούς…
.                   Γιὰ ἐμᾶς, ὁ ναὸς δὲν εἶναι ἕνας χῶρος συνηθισμένος ὅπως ἄλλοι χῶροι, ἀλλὰ τόπος ἀφιερωμένος στὸν Θεό, ποὺ ἔχει ἔνοικο τὸν Θεὸ καὶ πλούσια τὴν παρουσία τῆς χάριτός Του. Γι’ αὐτό, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης θὰ πεῖ πῶς ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ σχολεῖο τῆς πίστεως καὶ τῆς λατρείας ποὺ θεμελίωσε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἡ ψυχὴ μέσα στὸν ναὸ μαλακώνει ἀπὸ τὴν κατανυκτικὴ προσευχὴ καὶ τὰ δάκρυα ποὺ τρέχουν ἀπὸ τὰ μάτια μας. Μέσα στὸν ἅγιο ναὸ καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γινόμαστε ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὲ τὶς προσευχές, τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ μυστήρια[5].
.             Προβληματίζομαι, ἀλλὰ ἐλπίζω!
.             Προβληματίζομαι, ἀλλὰ δὲν ἀπελπίζομαι!
.            Προβληματίζομαι καὶ ἀναμένω…
.            Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἶναι ἀποκαλυπτικὸς καὶ σήμερα: «Ἔρρει τὰ καλά, γυμνὰ τὰ κακά, ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει»[6]. Ὁ Χριστὸς καθεύδει, ὁ Χριστὸς προσμένει τὴ μετάνοιά μας γιὰ νὰ κοπάσει ἡ θύελλα. Προσμένει τὴν τόλμη τῆς πίστεως γιὰ νὰ ἀκουστεῖ ὁ προστακτικός Του λόγος : «Σιώπα, πεφίμωσο»[7]…

——————–

[1] Ἰω. 15,5.

[2] Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐµπεσόντος εἰς τοὺς ληστάς, ΕΠΕ

[3] Λκ. 12,32.

[4] Κείμενο Μητροπολίτου Μεσογαίας, «Οἱ κλειστοὶ Ναοὶ ἀπειλοῦν τοὺς πιστούς. Οἱ ἀνοιχτοὶ ὅλους τους ἰούς», romfea.gr/epikairotita-xronika/40785-mesogaias-oi-kleistoi-naoi-apeiloun-tous-pistous-oi-anoixtoi-olous-tous-ious. («ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΣΟ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ; ΟΙ ΝΑΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΑΜΕΣΑ. ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΑΣΦΑΛΩΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΣΤΗΡΟΥΣ» )

[5] Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰερόθεος, Ὁ βλέπων, ἔκδ. Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), Ἃ’ ἔκδ., 1991, σ.85.

[6] Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Ἐπιστολὴ 80η, Εὐδοξίῳ ῥήτορι , PG 37, 153.

[7] Μρκ. 4,39. 

ΠΗΓΗ:  ΚΛΙΚ