ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΦΥΣΕΚΙΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ… (Δ. Νατσιός)
Τὰ σημερινὰ σχολικὰ βιβλία οὔτε γιὰ φυσέκια δὲν ἀξίζουν…
Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς
. 30 Ἰουνίου 1999. Στὴν Νέα Ὑόρκη συναντιέται ὁ ΓΑΠ μὲ τὸν Τοῦρκο ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν Ἰσμαὴλ Τζέμ. Πρωθυπουργὸς ὁ σπιθαμιαῖος Σημίτης. Ὁ ΓΑΠ δηλώνει ὅτι ἡ μωαμεθανικὴ μειονότητα τῆς Θράκης ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ αὐτοαποκαλεῖται τουρκική. Ὁ τύπος τῆς Τουρκίας πανηγυρίζει καὶ μὲ πηχυαίους τίτλους, τὸν ἐγκωμιάζει. «Bravo
. Δηλαδή, μέσα σὲ 10 χρόνια, τρεῖς Ἕλληνες πρωθυπουργοί, εἰσέπραξαν ἐπαίνους ἀπὸ ὅμορες χῶρες, ποὺ ἀπροκάλυπτα ἀμφισβητοῦν τὴν Ἱστορία καὶ τὴν Γεωγραφία μας. Τί μᾶς παρέδωσε ὁ μεγαλοφυὴς νοῦς τῶν ἀρχαίων προγόνων μας; «Ἐπαινούμενος γὰρ ὑπὸ τῶν ἐναντίων ἀγωνιῶ μή τι κακὸν εἴργασμαι». «Ὅταν μὲ ἐξυμνοῦν οἱ ἐχθροί, πρέπει νὰ ἀγωνιῶ μήπως διαπράττω κάτι κακό». Καὶ τὸ «κακὸ» ἔχει ὄνομα στὴν ἐξωτερικὴ πολιτική. Λέγεται προδοσία.Πάντοτε τὰ «μπράβο» ἐπαναλαμβάνονται καὶ στὶς εὐρωπαϊκὲς αὐλές. Μπράβο γιὰ τὰ ἐθνοκτόνα μνημόνια, μπράβο γιὰ τὴν «φιλοξενία» παράνομων μεταναστῶν, γιὰ τὰ Σκόπια, γιὰ τὶς διαπραγματεύσεις μὲ τὰ ἁρπακτικὰ τῆς Ἄγκυρας. Εἶναι οἱ ἀνύστακτοι φρουροὶ καὶ Προστάτες τῆς ὑποτελοῦς νομιμοφροσύνης μας, «οἱ φίλοι μας», οἱ Εὐρωπαῖοι.
. Γυρίζω πίσω. Στὸ ἀθάνατο Εἰκοσιένα. Τὸ ἔχω ξαναγράψει. Τώρα ποὺ μᾶς πνίγουν οἱ ἀναθυμιάσεις καὶ πιάνουμε τὴν μύτη ἀπὸ τὰ ὅσα παρανοϊκὰ συμβαίνουν, ἀνασασμὸ καὶ παρηγοριὰ βρίσκουμε στὶς λεβέντικες «ἀποκοτιὲς» τῶν προγόνων μας. «Αὕτη ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ», ἡ ἡμέρα τῆς Παλιγγενεσίας. Ἀγαλλίαση καὶ ἐλπίδα τούτη τὴν ἐποχὴ τῆς ἀχαλίνωτης τιποτολογίας, θὰ βροῦμε στὰ ἅγια δισκοπότηρα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὰ ἀντρειωμένα ἅρματα τοῦ ’21.
. Κάποτε ὁ ἀρχηγὸς τοῦ στρατοῦ τῆς γαλλικῆς κατοχῆς, στρατηγὸς Μαιζόν, μετὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, πρότεινε κάποτε στὸν Καποδίστρια νὰ τοῦ δώσει στρατιῶτες γιὰ προσωπική του φρουρά, νὰ τὸν προστατέψουν σὲ ὥρα ἀνάγκης. Ὁ Κυβερνήτης εὐχαρίστησε καὶ εἶπε:
-Ὡς Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος πρέπει νὰ φρουροῦμαι ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Ἂν φθάσω στὸ σημεῖο νὰ χρειάζομαι ξενικὴ φρουρά, θὰ παραιτηθῶ ἀμέσως ἀπὸ τὸ ἀξίωμά μου». (Περιοδικὸ «Γνώσεις», σελ. 47, 1958).. Λαμπρὸ μάθημα ἀπὸ τὸν μεγάλο, ἀκενόδοξο ἡγέτη. Ἡ Ἑλλάδα πρέπει νὰ φρουρεῖται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες. Νὰ τὴν ὑπερασπίζονται χέρια ἑλληνικά. Διότι «ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης». Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν δολοφονήθηκε, πανηγύριζαν οἱ Φράγκοι καὶ φραγκοέλληνες τύπου Κοραῆ.
. Μετέχουμε καὶ εἴμαστε μέλη τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς τάχα καὶ Ἕνωσης. Ποῦ εἴδαμε τὸ καλό τους, τὴν ὑποστήριξη; Πουθενά. Μᾶς θυμοῦνται, ὅταν χρειάζονται τὴν συμμετοχή μας σὲ «εἰρηνευτικὲς ἀποστολές», Κορέα, Ἰράκ, Περσικὸς κόλπος καὶ ὅπου ἀλλοῦ σπέρνουν ἐρείπια.
. 1805. Αὔγουστος. Οἱ Ρῶσοι προτείνουν στὸν Θοδωρὴ Κολοκοτρώνη, νὰ μπεῖ στὴν «δούλευσή τους γιὰ νὰ χτυπήσουν τὸν Ναπολέοντα». Ἀποκρίνεται ὁ ἀπαράμιλλος Γέρος τοῦ Μοριὰ καὶ τῆς πατρίδας ὅλης: «Ὅσον διὰ τὸ μέρος μου δὲν ἐμβαίνω εἰς τὴν δούλευσιν. Τί ἔχω νὰ κάμω μὲ τὸν Ναπολέοντα; Ἂν θέλετε ὅμως στρατιῶτες διὰ νὰ ἐλευθερώσουμε τὴν πατρίδα μας, σᾶς ὑπόσχομαι καὶ πέντε καὶ δέκα χιλιάδες στρατιῶτες. Μία φορὰ ἐβαπτίσθημεν μὲ τὸ λάδι, βαπτιζόμεθα καὶ μίαν φορὰ μὲ τὸ αἷμα διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος μας». («Κολοκοτρώνης», ἔκδ. Πάπυρος, σελ.34). Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κολοκοτρώνη ἀποστομώνει καὶ ὅσους ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση εἶναι «ἀποπαίδι» τῆς γαλλικῆς ἢ τῆς ἀμερικανικῆς, ὅπως πρόσφατα ἀκούστηκε ἀπὸ τὸν πρωθυπουργό, προφανῶς γιὰ νὰ κολακέψει τὸν φιλοξενούμενό του ὑπουργὸ τῶν Ἐξωτερικῶν. Αὐτὰ παθαίνεις καὶ ἀσυλλόγιστα λές, ἂν ἀγνοεῖς τὴν ἱστορία μας καὶ τὰ χρόνια τῆς σπουδῆς σου «ἔβοσκες» στὰ πανεπιστήμια τῆς ἀλλοδαπῆς ἢ κοιμόσουν μὲ τὸ «Κεφάλαιο» στὸ μαξιλάρι σου. Ἀμφιβάλλω «σφοδρῶς», ἂν οἱ πρωθυπουργοὶ τοῦ «μπράβο» ἔχουν διαβάσει ἔστω καὶ μία ἀράδα ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Κολοκοτρώνη ἢ τοῦ Μακρυγιάννη. Ἀπελέκητοι καὶ ἀμόρφωτοι προσέρχονται στὰ διαβούλια μὲ τὰ πτυχία τοῦ Χάρβαρντ ἢ τοῦ Στάνφορντ, τὰ ὁποῖα ἐπιδοτοῦν τὰ «ἱδρύματα» ποὺ μᾶς κληροδότησαν οἱ πατεράδες καὶ οἱ θεῖοι τους, μήπως καὶ μείνει κάποιο πορφυρογέννητο «παιδὶ» μετεξεταστέο.
. Ὁ Ἐρντογὰν ποὺ ψευτοσπούδασε σὲ ἱερατικὲς σχολὲς «τοὺς χορεύει ὅλους στὸ ταψί», γιατί ξέρει τὴν τουρκικὴ ἱστορία, τὸ ρατσιστικὸ καὶ φιλοπόλεμο αὐτὸ κήρυγμα τῶν ἰμάμηδων, μὲ τὸ ὁποῖο τὸν δασκάλευαν στὰ μαθητικά του χρόνια. Τὸ πόσο πετυχημένος εἶναι γιὰ τοὺς Τούρκους, τὸ συμπεραίνουμε καὶ ἀπὸ τὴν ἀντιμετώπισή του ἀπὸ τὸν ἔντυπο ἢ ἠλεκτρονικὸ τύπο ὅλης τῆς Εὐρώπης, τελευταῖα καὶ τῆς πατρίδας μας. Δὲν ἐπαινεῖται ὑπὸ τῶν ἐναντίων, ἀντιθέτως λοιδορεῖται, διότι ἐργάζεται μόνο γιὰ τὴν χώρα του. Τρελὸ τὸν κατεβάζουν, φασίστα καὶ σουλτάνο τὸν ἀνεβάζουν, γιὰ τοὺς ὑπηκόους του εἶναι ὅμως μέγας καὶ τρανός. Καὶ νὰ ὑπενθυμίσω ὅτι στὰ τουρκικὰ σχολικὰ βιβλία τὸ Ἰσλὰμ παρουσιάζεται ὡς ὁ σημαντικότερος παράγοντας τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, ἐκθειάζεται ὑπερβαλλόντως ὁ ἡρωισμὸς τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν θύματα περίπου γενοκτονίας ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς Ἀρμένιους. Ὅταν δὲ ἀνοίγει τὸ βιβλίο του ὁ μικρὸς μαθητής, συναντᾶ τὴν ρήση τοῦ Κεμὰλ «ἡ εὐτυχία νὰ εἶσαι Τοῦρκος» καὶ τὸν ἐθνικό του ὕμνο.. Ἐμεῖς τί διδάσκουμε; Συνταγὲς μαγειρικῆς, ὁδηγίες χρήσης καφετιέρας, τὸν ἡρωισμὸ τῆς «Σόνιας τῆς γάτας», τὸ ὅτι κρυφτήκαμε στὰ ὑπόγεια τῶν σπιτιῶν, ὅταν κηρύχτηκε ὁ πόλεμος τοῦ ’40, συγκρίνουμε τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο μὲ τὴν Κοκκινοσκουφίτσα, ἀφαιροῦμε τὸν σταυρὸ ἀπὸ ὅσες εἰκόνες παρουσιάζουν ναούς, διακωμωδοῦμε τὸ ’21 μὲ ἄθλια κείμενα τοῦ τύπου: δίνουμε παράσταση γιὰ τὴν ἐπέτειο καὶ κάποιος μαθητὴς ποὺ ὑποδυόταν τὸν Κολοκοτρώνη «φαινόταν τὸ βρακί του» καὶ οἱ ὑπόλοιποι χαχάνιζαν, ἐπαινεῖται ὁ δεσμὸς τοῦ 25χρονου Σάκη μὲ δεκαπεντάχρονη μαθήτρια (κείμενο στὴν Γλώσσα τῆς Α´ γυμνασίου) καὶ ἄλλα πολλὰ ἀνάξια λόγου σκουπιδογραφήματα. (Στὸ προηγούμενο ἄρθρο μου μίλησα γιὰ «Φροντιστήρια Ἑλληνισμοῦ». Πῶς θὰ γίνουν; Ὅπως κάποιος ἀνοίγει φροντιστήριο ξένων γλωσσῶν, θὰ μποροῦσαν ὁμάδες δασκάλων, μὲ ἰθαγένεια ἑλληνικὴ καὶ ὄχι νεοταξική, νὰ ἱδρύσουν τέτοια φροντιστήρια. Νὰ σωθεῖ μαγιὰ Ἑλλήνων…).. Πίσω γιὰ ἀνάσες. «Ἐπῆγε κάποτε ὁ Κολοκοτρώνης πρὸς χαιρετισμὸν τοῦ ἀξιοτίμου διδασκάλου Νικολάου Καλύβα καὶ ἀκροάζετο τὴν διδασκαλίαν.-Τί εἶναι τοῦτα, λέγει μεμιᾶς, ποὺ διδάσκεις τὰ παιδιὰ τώρα; Τοῦτο νὰ τοὺς φωτίσεις. Καὶ ἐχύθη μὲ γελούμενο πρόσωπο νὰ σχίση ἕνα Βόλφιον, in folio, μεγάλο βιβλίο, γιὰ νὰ δείξει πῶς φτιάνουν τὰ φυσέκια». Ὁ διδάσκαλος ἔπεσε καὶ ἀγκάλιασε τὸ βιβλίο, γιὰ νὰ τὸ γλιτώσει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ καπετάνιου. Τὰ παιδιὰ γελοῦσαν βλέποντάς τους…(«Οἱ λόγιοι καὶ ὁ ἀγώνας», Α. Ἀγγέλου, σελ. 15). Τὰ σημερινὰ σχολικὰ βιβλία οὔτε γιὰ φυσέκια δὲν ἀξίζουν…
Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκὶς
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου