ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ: ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑΣ-ΕΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΝΟΡΙΑ (Δ. Νατσιός)

Γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ Πατρίδα: Σχολεῖα πατριδογνωσίας.Ἕνα σὲ κάθε ἐνορία.

Δημήτρης Νατσιὸς
δάσκαλος-Κιλκίς 

.                          “Ἔσκασε σὰν βόμβα στὴν γειτονιά”. “Ἔπεσαν ἀπὸ τὰ σύννεφα οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς”. “Δὲν ἔδωσε ποτὲ δικαιώματα”. Εἶναι οἱ γνωστὲς ἀφόρητες κοινοτοπίες ποὺ ἐκτοξεύουν οἱ… δαιμόνιοι ἀπεσταλμένοι τῶν καναλιῶν, ὅταν καλύπτουν ἕνα ἀποτρόπαιο, εἰδεχθὲς ἔγκλημα καὶ μάλιστα ὅταν σχετίζεται μὲ παιδιά.
.                          Ξεβράστηκαν τελευταῖα δύο ὑποθέσεις παιδεραστίας. Θύματα μικρά, ἀνήλικα κορίτσια. Στὸ ἄκουσμα τέτοιων φρικτῶν πράγματι εἰδήσεων, ἡ ὀργισμένη ἀντίδραση τοῦ κόσμου συνοδεύεται μὲ προτροπὲς ποινῶν ὅπως: κρέμασμα, ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα, εὐνουχισμὸς καὶ πολλὰ ἄλλα ποὺ δὲν μποροῦν νὰ καταγραφοῦν…
.                          Ὅμως, γιατί δὲν ὑπάρχει καμμία ἀντίδραση, ὅταν σὲ σχολικὰ βιβλία προωθεῖται καὶ διαφημίζεται, αὐτὸ ποὺ ὅλοι μετὰ βδελυγμίας καταδικάζουν; Διαβάζω ὅτι τὸ ὑπουργεῖο “Παιδείας” παρακολουθεῖ ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὶς ὑποθέσεις, γιατί ἐμπλέκονται ἐκπαιδευτικοὶ – τί νὰ πεῖ κανείς; – καὶ σίγουρα θὰ λάβει αὐστηρότατα μέτρα. Γιατί δὲν ἐπιδεικνύει τὴν ἴδια στάση καὶ στὸ θέμα τῶν βιβλίων; Γιατί ἀνέχεται σὲ σχολικὰ βιβλία νὰ ὑπάρχουν κείμενα, ποὺ περιγράφουν μὲ ἐντελῶς ἀθῶο, σχεδὸν παροτρυντικὸ τρόπο, τὸ ἔγκλημα τῆς παιδεραστίας; (Καὶ ποιός δὲν σκέφτεται ὅτι ἴσως τὰ παιδιὰ “ἐμπνεύστηκαν” ἀπὸ τὰ σχολικὰ κείμενα; “Ἀφοῦ τὸ γράφουν τὰ βιβλία Γλώσσας καὶ τὸ ἐπαινοῦν, γιατί νὰ μὴν τὸ δοκιμάσω”; (Τὸ ἔχω ξαναγράψει καὶ ξανατονίσει ὅτι ὅλοι οἱ εἰδικοὶ καὶ ἐπιστήμονες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν γλώσσα καὶ τὴν διδακτική της, γνωρίζουν πὼς δὲν ὑπάρχουν ἀθῶα παραμυθάκια καὶ ὅτι κάθε γλωσσικὸ κείμενο -κυρίως αὐτὰ ποὺ ἀπευθύνονται σὲ ἀνώριμα καὶ ἀθώα παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ- ἀκόμα καὶ ἕνα πρόβλημα μαθηματικῶν, προάγει συγκεκριμένες ἀξίες καὶ στάσεις ζωῆς). Μήπως αὐτὸ ὀνομάζεται, δὲν εἶμαι νομικός, ἠθικὴ αὐτουργία; Ἄρα, “διὰ νὰ δικαιοῦται νὰ ὁμιλεῖ”, πρῶτα νὰ καθαρίσει τὸ ὑπουργεῖο τὴν “κόπρο” τῶν βιβλίων ποὺ φέρουν τὴν ὑπογραφή του καὶ κατόπιν νὰ τιμωρήσει.
.                          Συγκεκριμένα, γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, παραθέτω κείμενο, τὸ ὁποῖο περιέχεται στὸ «τετράδιο ἐργασιῶν» τοῦ μαθήματος «Νεοελληνικὴ Γλώσσα», Α´ Γυμνασίου (σελ. 16). Δηλαδὴ ἀπευθύνεται σὲ παιδιὰ 12-13 ἐτῶν, ποὺ μόλις ἐγκατέλειψαν τὸ δημοτικὸ σχολεῖο. Τίτλος του «Ὁσάκις». Ὑποτίθεται ὅτι ἀποσκοπεῖ στὴν γλωσσικὴ καὶ πνευματικὴ καλλιέργεια μαθητῶν τῆς Α´ Γυμνασίου: «Ὁ καθηγητὴς τῆς φιλολογίας ἔριχνε κάθε μέρα τὸ μπαλάκι. Ὅλη ἡ τάξη τὸ ἔπιανε σὰν ἕνα γαργαλιστικὸ μήνυμα. Τὸ πετοῦσε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Χαρᾶς εὐαγγέλια. «Ὁσάκις…» ἄρχισε τὴ φράση του ὀ φιλόλογος. «Ναί. Ναί. Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!» φώναζαν ὅλες μαζὶ οἱ μαθήτριες γελώντας. Κι ὁ καθηγητὴς τρελαινόταν. «Ὁσάκις…» ἐπαναλάμβανε τονίζοντας τὴ λέξη σὰν νὰ ἔλεγε «σκάστε». «Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!» ἀκουγόταν πάλι ἀπὸ κάτω καὶ τὸ γέλιο ἔδινε κι ἔπαιρνε.
.                          Ὁ καθηγητὴς δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει ποιὲς ἀπὸ τὶς μαθήτριες ἦταν οἱ δράστες. Ἡ λέξη – μπαλάκι κυλοῦσε ἀκαριαῖα σὲ κλάσμα δευτερολέπτου μέσα ἀπὸ τὰ χείλια τους ποὺ ἦταν κρυμμένα στὸ κάτω μέρος τοῦ σκυμμένου τους κεφαλιοῦ. Νόμιζε πὼς ἁπλῶς ἐπαναλάμβαναν τὴ λέξη. Πῶς τὶς ἐρέθιζε αὐτὴ ἡ λέξη. Δὲν ἦταν ὅμως ἔτσι. Ἄλλο πράγμα τὸ «Ὁσάκις» κι ἄλλος ἄνθρωπος «Ὁ Σάκης». Ὁ Σάκης ἦταν ἠλεκτρολόγος μὲ μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 μὲ 25 ἐτῶν. Τὰ εἶχε φτιάξει μὲ τὴν Ἀλέκα. Μία ἀπὸ τὶς μαθήτριες τῆς τάξης. Ψηλὴ κι ἀδύνατη, μὲ κοντὰ ξανθὰ μαλλιὰ καὶ μεγάλα καστανὰ μάτια, μακρὺ λαιμὸ καὶ μακριὰ χέρια καὶ πόδια, κάπως ξερακιανή, ἀλλὰ ζόρικη. Στὰ 15-16, ὅπως ὅλες τους. Ἡ πρώτη ποὺ ἔβγαινε ραντεβοὺ μῆνες τώρα. Ὁ Σάκης τὴν περίμενε τὸ μεσημέρι στὴν ἄλλη γωνία κι οἱ ἄλλες μαθήτριες ἔτρεχαν ἀπὸ πίσω της νὰ τὸν δοῦνε. Τὰ σχόλια ἔδιναν κι ἔπαιρναν. Ἦταν ὁ πρῶτος ἔρωτας τῆς τάξης. Ὁ καθηγητής φωναξε τὴν πρώτη μαθήτρια, τὴ Μαρία, στὸ γραφεῖο του καὶ τὴ ρώτησε. «Τί συμβαίνει μὲ τὸ «Ὁσάκις»; Γιατί αὐτὴ ἡ ἀντίδραση;» «Δὲν ξέρω, κύριε. Στὸ δικό μου θρανίο δὲν ξέρουμε τίποτα. Τὸ πῆραν ἔτσι φαίνεται καὶ τὸ διασκεδάζουν», τοῦ ἀπάντησε. Ρώτησε κι ἄλλες μαθήτριες. Μερικὲς δὲν κρατήθηκαν καὶ γελοῦσαν. Ὁ καθηγητὴς προσπάθησε νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό του τὴ λέξη «Ὁσάκις». Αὐτὴ ὅμως ἀντιστεκόταν. Τοῦ ἔβγαινε αὐθόρμητα, ἔστω καὶ μὲ κάποια καθυστέρηση. Τότε, ὅμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σὰν νὰ τὴν εἶχε στερηθεῖ ἡ τάξη καὶ ξεσποῦσε «Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!», φώναζαν ἀκόμα πιὸ δυνατὰ καὶ γελοῦσαν μὲ τὴν καρδιά τους. Γιατί ἦταν ὑπόθεση καρδιᾶς καὶ ὄχι γραμματικῆς».
.                          Ἐρωτῶ: Τί διαβάζουμε ἐδῶ; Περιγράφει ἢ δὲν περιγράφει τὸ κείμενο ἀποπλάνηση ἀνηλίκου; Ἐρωτῶ: Ὅπως παρουσιάζει τὸ κείμενο αὐτὴν τὴν σχέση, σὰν κάτι τὸ φυσιολογικό, τὸ ἀκίνδυνο, δὲν ἀποτελεῖ ἔμμεση παρότρυνση γιὰ ἐπιδίωξη τέτοιων καταστρεπτικῶν σχέσεων; Μπορεῖς νὰ περιγράφεις μὲ χαζοχαρούμενο τρόπο μία τέτοια κατάσταση; Ποιός γονέας θὰ ἀνεχόταν ἡ κόρη του «νὰ βγαίνει ραντεβοὺ» μὲ εἰκοσιπεντάχρονο; Δὲν πρόκειται γιὰ ἐξύμνηση τῆς παιδεραστίας, τοῦ σιχαμεροῦ αὐτοῦ ἐγκλήματος, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀνατριχιάζουμε ὅλοι καὶ στὸ ἄκουσμά του μόνον; Καὶ κάτω ἀπὸ τὸ κείμενο «καμαρώνει», γιὰ ἐμπέδωση προφανῶς, ἡ ἑξῆς κρανιοκενὴς ἐρώτηση: «γιατί γελοῦσε ἡ τάξη, ὅταν ἀκουγόταν ἡ λέξη Ὁσάκις στὸ κείμενο». Τί θὰ ἀπαντήσει τὸ παιδὶ σὲ μία τέτοια «παραλυμένη» ἐρώτηση;
.                          Κατὰ τὰ ἄλλα τὸ ὑπουργεῖο εἰσάγει τὴν σεξουαλικὴ ἀγωγὴ ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο ἀκόμη. Ἀπὸ τὴν μία αἰχμάλωτα, ἐξαρτημένα τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὶς νέες τεχνολογίες καὶ τὸ διαδίκτυο, στὰ ὁποῖες ἔχουν δοθεῖ μεσιανικὲς διαστάσεις. Ἀπὸ τὴν ἄλλη σεξουαλικὲς ἀγωγές, ποὺ οὐσιαστικὰ εἶναι πυρήνας ἀποαθωοποιήσεως καὶ πρόωρης ἐνηλικίωσης, πράγμα καταστρεπτικὸ γιὰ τὴν ψυχικὴ ὑγεία τους. Χῶρος γιὰ τὴν χαρὰ τῆς μελέτης, τοῦ εὐλογημένου κόπου ποὺ προσφέρει ἡ ἡλιόλουστη ἑλληνικὴ Παιδεία, δὲν ἀπομένει.
.                          Τί κάνουμε;  Υπάρχει ἐλπίδα ἀλλά, πρῶτον, «θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στὴν Τῆνο, ποὺ νά ᾽ρθει μὲ τὴν εὐχὴ τῆς Παναγίας νὰ καθαρίσει τὸν τόπο ἀπ’ ὅλων τῶν λογιῶ τῆς Τουρκιᾶς καὶ τῆς γηραιᾶς Εὐρώπης τὰ ἀπομεινάρια», (Ἐλύτης), καί, δεύτερον, «ἀπ’ ἔξω μαυροφόρ’ ἀπελπισιὰ καὶ χειροπιαστὸ σκοτάδι»: Σχολεῖα πατριδογνωσίας. Ἕνα σὲ κάθε ἐνορία -ὅπου ὑπάρχει φιλότιμος ἱερέας- στὰ ὁποῖα θὰ διδάσκουν δάσκαλοι μὲ ψυχὴ καὶ Χριστό.  Ἡ Ἐκκλησία πάντα στάθηκε ἑλληνοσώτειρα. Οἱ καιροὶ ἀπαιτοῦν Πατροκοσμάδες καὶ δασκάλους, δασκάλες σὰν αὐτὲς ποὺ κράτησαν ὄρθια τὴν Μακεδονία στὰ χρόνια του Ἀγώνα, ποὺ ἔγραφαν στοὺς μαυροπίνακες, ὄχι μὲ κιμωλίες, ἀλλὰ μὲ τὸ αἷμα τους. Τὴν πατρίδα τὸ ’21, τὴν Μακεδονία, τὴν Κρήτη, τὰ νησιά μας, τὴν Θράκη κατοπινά, δὲν τὰ ἐλευθέρωσε ἡ Εὐρώπη καὶ καμμιὰ συμμορία τύπου Τρόικας. Τὴν ἀνέστησε ἡ μαγιά, τὰ πνευματικοπαίδια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Δασκαλογιάννη καὶ τοῦ Παύλου Μελᾶ.

ΠΗΓΗ:    ΚΛΙΚ