«Οὐ πάντες χωροῦσιν ...» Περί τῆς θείας Κοινωνίας

«Οὐ πάντες χωροῦσιν...»

 Περί τῆς θείας Κοινωνίας

Ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

Οἱ λειτουργοὶ τοῦ Χριστοῦ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ αὐθεντοῦν σχετικὰ μὲ ἰατρικὰ θέματα. Βρίσκονται μακρυὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ γνωστικὸ ἀντικείμενο τῆς ἐπιστήμης. Ἐξαιροῦνται οἱ λίγοι λειτουργοί, πού εἶναι συγχρόνως καὶ ἰατροί... Ὅπως ὅμως οἱ λειτουργοί, οἱ θεράποντες τῆς Θεολογίας, δὲν πρέπει ν᾽ αὐθεντοῦν περὶ τὰ ἰατρικά, ἒτσι (καὶ γιὰ ὁπωσδήποτε σπουδαιότερους λόγους) οἱ ἰατροὶ καὶ οἱ θεράποντες τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ αὐθεντοῦν σὲ θεολογικὰ θέματα, νὰ

ἀποφαίνωνται πάνω σε θέματα πίστεως, λατρείας καὶ μυστηριακῆς ζωῆς.

•Βεβαίως ὑπάρχουν καὶ ἐπιστήμονες, καὶ μάλιστα ἰατροί, πού εἶναι πιστοί, μὲ ὅλο τὸ βάθος τῆς λέξεως. Ἔχουν γνῶσι τοῦ ἐπιστημονικοῦ τους χώρου, ἀλλὰ περισσότερο ἔχουν ἐπίγνωσι τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶναι χριστιανοὶ ἐπιστήμονες, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὶς πολλές τους γνώσεις τὶς θεωροῦν λίγες καὶ μικρὲς μπροστὰ στὴν παγγνωσία τοῦ Θεοῦ.

•Ἐπειδὴ ἡ πίστις τοὺς κάνει σεμνοὺς καὶ ταπεινούς, γι᾽ αὐτὸ καὶ στέκουν μὲ δέος μπροστὰ στὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ. Ὅταν σὲ θέματα τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος, τοῦ φυσικοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ δὲν μποροῦν νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ 1+1=2, πολὺ περισσότερο στὸ ἄπειρο τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν πανσοφία τοῦ Χριστοῦ δὲν χρησιμοποιοῦν τὴ λογικὴ τοῦ 1+1=2 καὶ τὴν πρακτικὴ τοῦ πειράματος.

•Ὅσοι πιστοὶ, ζοῦν τὸ μυστήριο ὡς ἐμπειρία ζωῆς. Δέχονται τὸ θαῦμα, πού λέγεται Ἐκκλησία ὡς ἱστορικὴ πραγματικότητα. Σκύβουν τὴ διάνοιά τους νὰ προσκυνήση τὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας ὡς ὑπέρβασι τῆς ὕλης καὶ τῶν ὑλικῶν καὶ φυσικῶν δεδομένων.

•Πολλοὶ χρησιμοποιοῦν ὡς ἀπόδειξι, ὅτι εἶναι ἀδύνατον διὰ τῆς θείας Κοινωνίας νὰ μεταδοθῆ ἰοφόρος ἀσθένεια, τὸ γεγονός, ὅτι μὲ τὸν τρόπο μεταδόσεως τῆς θείας Κοινωνίας οὐδεὶς ποτὲ (στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ 20 αἰώνων) μολύνθηκε ἢ δηλητηριάσθηκε. Ἆραγε χρειάζονται ἀποδείξεις, ὅτι ὁ Ἥλιος δὲν μολύνεται οὔτε μολύνει ὅταν ἐγγίζη κοπριές; Βεβαίως στὴν περίπτωσι τῆς θείας Κοινωνίας οἱ δεχόμενοι τὸν Ἥλιο, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι καὶ αὐτοὶ κοπριές, πού ὅμως προσέρχονται πρῶτα εἰς μετάνοιαν. Ἐξομολογοῦνται πρῶτα καὶ ὕστερα πλησιάζουν τὸ Ποτήριο τῆς ζωῆς. Ἡ εἰλικρινὴς μετάνοια μεταβάλλει τὰ σκουπίδια (τὰ ἀνθρώπινα σκεύη) σὲ λουλούδια. Καὶ αὐτὴ ὁδηγεῖ τοὺς πιστοὺς στὸ μυστήριο, ὅπου ἡ Χάρις μεταβάλλει τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ.

•Ὅσοι ἀμφιβάλλουν ἢ εἶναι ὀλιγόπιστοι ἢ «ἄθεοι», αὐτοὶ ἄς μὴν ἔχουν τὴν ἀπαίτησι νὰ ἐπιζητοῦν νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας καὶ νὰ τὸ ἐξετάσουν στὸ μικροβιολογικὸ ἐργαστήριο τῆς πεπερασμένης διανοίας. Τοὺς ἀγαπᾶμε καὶ αὐτούς, ἀλλὰ θὰ τοὺς ποῦμε ἁπλά, ὅτι «οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν», δηλαδή, ἄς μὴν ἀσχολοῦνται μὲ τὰ τῆς Πίστεως, ὅσο ὁ χῶρος τῆς ψυχῆς τους εἶναι ἀκόμα κλειδωμένος γιὰ τὸν Θεό.

Ἐκεῖνο πού θλίβει τὴν Ἐκκλησία, εἶναι ἡ ἀπαίτησις καὶ ἡ προσπάθεια ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας νὰ θέτουν τὸ ἐξουσιαστικό τους veto, εἴτε ἐμμέσως εἴτε ἀμέσως, καὶ μέσα στὸ ἅγιο Ποτήριο!

• Τὸ νὰ λέη ἡ ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Νίκη Κεραμέως ἀπὸ τὴ μιὰ μεριά, ὅτι ἡ θεία Κοινωνία εἶναι θέμα πίστεως, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ν᾽ ἀφήνη ὑπονοούμενα μέ τό... σάλιο (στὴν περίπτωσι τῆς θείας Κοινωνίας!), αὐτὸ εἶναι πέρα ἀπὸ τὴν ἁρμοδιότητά της. Θὰ μπορούσαμε νὰ τῆς ποῦμε, ὅτι τὸ ὑπονοούμενο κατὰ τῆς θείας Κοινωνίας εἶναι ἀνάρμοστο σὲ μία ὀρθόδοξο ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων!

• Πιὸ ἀσεβὴς προσέγγισις στὸ θέμα τῆς θείας Κοινωνίας ἦταν ἐκείνη τοῦ κ. Ἠλία Μόσιαλου, πού εἶναι «ἐκπρόσωπος τῆς κυβερνήσεως σὲ διεθνεῖς ὀργανισμοὺς γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ». Ρωτήθηκε σχετικὰ μὲ τὴ μετάδοσι τῆς θείας Κοινωνίας. Καὶ ἀπάντησε: «Ἡ γνώμη μου εἶναι πώς θὰ πρέπει νὰ ἀποφευχθεῖ μὲ τὴ σημερινή της μορφὴ ἡ θεία Κοινωνία, μέχρι νὰ ἔχουμε ἀσφαλές ἐμβόλιο»!

• Βέβαια ὁ Χριστός, πού ἡ ἀγάπη Του προσφέρει τὸν ἑαυτὸ Του «εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς», δὲν ζήτησε τὴ γνώμη τῶν ἀκροατῶν Του, ὅταν τοὺς ἐξήγγειλε τὴ δωρεὰ τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματός Του. Καὶ κανενὸς κ. Μόσιαλου δὲν ζητάει τὴ γνώμη γιὰ τὴ θεία Κοινωνία. Σέ ὅσους δὲν νοοῦν (δὲν πιστεύουν) τὸ σημαινόμενο «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. στ´ 56-57), ὁ Χριστὸς δείχνει τὸ δρόμο τῆς ἐλεύθερης ἀσυμφωνίας: «Μή καί ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;» (Ἰωάν. στ´ 61). Δὲν ὑποχρεώνει κανένα νὰ μετάσχη τοῦ Δείπνου. Πολὺ περισσότερο δὲν θὰ γίνουν ρυθμιστὲς τῆς οἰκονομίας καὶ ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὅσοι καμμία σχέσι δὲν ἔχουν μὲ τὴ θεία Κοινωνία.

•Δὲν συμφωνεῖτε, κύριοι; Τραβῆξτε τὸ δρόμο σας, μέχρι νὰ σᾶς καταπλήξη τὸ φῶς ἔξω ἀπὸ τὴ Δαμασκό. Ἡ Ἐκκλησία θὰ ἱερουργῆ τό μυστήριο γιὰ ὅσους μὲ πίστι, μὲ φόβο Θεοῦ καὶ μὲ ἀγάπη θὰ προσέρχωνται. Οἱ συνειδητὰ χριστιανοὶ θὰ προσέχουν, θὰ προσεύχωνται, θὰ λαχταροῦν καὶ θὰ προσέρχωνται.