ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

«οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ

παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις» (Πράξ. Α΄ 3)

Τὸ μοναδικὸν γεγονός

Ἂν ὁ ἄνθρωπος προσπαθοῦσε νὰ ἀξιολογήσῃ τὰ γεγονότα ποὺ ἔχουν συμβεῖ στὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ γενέσεως κόσμου ἕως καὶ σήμερον, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴν παραδεχθῇ, ὅτι τὸ κορυφαῖο καὶ ἀσύγκριτο καὶ ἀπλησίαστο σὲ ἀξία, εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἴτε τὴν δέχεται, εἴτε τὴν ἀπορρίπτει, εἴτε τὴν πιστεύει, εἴτε τὴν ἀρνεῖται, δέχεται ὅμως ὅτι, ἐὰν ὄντως συνέβη, εἶναι τὸ μοναδικὸ γεγονός, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου, ὅποιοδήποτε ἄλλο ὠχριᾷ καὶ ὑποχωρεῖ.

Ἕνεκα, συνεπῶς, αὐτῆς τῆς μοναδικότητος τὴν ὁποίαν κατέχει, τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ συνέβη ἕως σήμερον ποὺ γράφονται αἱ παροῦσαι σκέψεις, εὗρεν ἀπείρους ἀρνητὰς καὶ ἀμφισβητητὰς ἀλλὰ καὶ πλήθη ἀναρίθμητα ὑπερασπιστῶν καὶ πιστῶν προσκυνητῶν. Εἶναι τὸ «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» ἐνώπιον τοῦ ὁποίου, ἄλλοι προσκυνοῦν ... καὶ ἄλλοι μαίνονται καὶ βλασφημοῦν. Εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος ἐκεῖνος λίθος ἐπί τοῦ ὁποίου ἄλλοι θὰ στηρίζονται καὶ θὰ ἐνισχύεται ἡ πίστις των καὶ ἄλλοι θὰ συντρίβονται στὴν προσπάθειάν των νὰ συντρίψουν καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τοῦτο τὸ γεγονός.

Ἡ ἀποσιώπησις καὶ συκοφάντησις

Ἀπὸ τὴν στιγμὴν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρός μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἤρχισεν ἡ προσπάθεια ἀποσιωπήσεως καὶ συκοφαντήσεως τοῦ γεγονότος, ἀπὸ τὴν ἡγεσίαν τῶν Ἐβραίων. Τοῦτο δέ, διότι ἡ Ἀνάστασις τοῦ, ὡς πλάνου καταδικασθέντος καὶ Σταυρωθέντος Ἰησοῦ πρὸ δύο μόλις ἡμερῶν, καθιστοῦσε τούτους δολοφόνους ἑνὸς Ἁγίου καὶ ἀθώου. Βεβαίως, ἡ προσπάθεια αὕτη ἔγινε στηριζομένη εἰς πολὺ σαθρὰ ἐπιχειρήματα. Παρήγγειλαν εἰς τοὺς φύλακας τοῦ τάφου, «εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων. Καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν» (Ματθ. ΚΗ΄ 13-14).

Εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ σιωπήσουν οἱ φύλακες καὶ νὰ ἀποκρύψουν τὸν τρόμον τους; Πόσον θὰ ἠδύναντο κάποια «ἀργύρια», ἀκόμη καὶ πολλά, νὰ κρατήσουν ἀπόκρυφο ἕνα τέτοιο γεγονός; Ὅταν μάλιστα ὁ Κύριος ἤρχισε νὰ ἐμφανίζεται εἰς τὰς Μυροφόρους καὶ εἰς τοὺς Μαθητάς Του κατ’ ἐπανάληψιν˙ ὅταν δὲν ὑπάρχει τὸ παραμικρὸν στοιχεῖον τὸ ὁποῖον νὰ ἐπιβεβαιώνῃ ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστη καὶ τὰ ὀθόνια κείτονται μόνα εἰς τὸν τάφον καὶ μαρτυροῦν τὸ ἀντίθετον˙ ὅταν, ἀντὶ νὰ τιμωρηθοῦν οἱ στρατιῶται διὰ «παράβασιν καθήκοντος» (ἀφοῦ ὁμολογοῦν ὅτι «ἡμῶν κοιμωμένων»), πριμοδοτοῦνται˙ ὅταν οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ παραμένουν κεκρυμμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἀρνοῦνται τὴν Ἀνάστασιν εἰς τὰς γυναίκας αἱ ὁποῖαι τοὺς βεβαιώνουν ὅτι εἶδον τὸν Ἀναστάντα˙ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν διαρρεύσῃ τὸ τοιοῦτον γεγονός; Ἀκόμη δὲ περισσότερον, πῶς θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ ἀποκρυβῇ τοῦτο τὸ γεγονὸς ὅταν, τὴν  «διαρροήν» του τὴν ἀναλαμβάνει ὁ ἴδιος ὁ Ἀναστάς;

«ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις»

Αἱ ἀποδείξεις καὶ τὰ τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, εἶναι, θὰ ἐλέγομεν, περισσότερον ἰσχυρὰ ἀπὸ ὅσον θὰ ἠδύνατο κανεὶς νὰ διαπιστώσῃ. Αἱ περισσότερον δὲ ἰσχυραὶ ἀποδείξεις, μᾶς προσφέρονται, - καὶ τοῦτο ἴσως ἀκούεται ὀξύμορον - ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς ἐχθροὺς καὶ σταυρωτὰς τοῦ Ἰησοῦ. Ἤδη προαναφέραμεν μερικὰς περιπτώσεις εἰς τὰς ὁποίας οἱ Ἐβραῖοι εἰς τὴν ἀγωνιώδη προσπάθειάν των ὅπως ἀποσιωπήσουν τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως, διαφημίζουν καὶ προβάλλουν αὐτὴν περισσότερον καὶ ἐντονώτερον.

Ποία ἆραγε ἰσχυροτέρα ἀπόδειξις θὰ ἠδύνατο νὰ ὑπάρξῃ, παρὰ ἡ κίνησις τῆς ἡγεσίας τῶν Ἐβραίων νὰ χρηματοδοτήσουν τοὺς φύλακας τοῦ Τάφου καθ’ ἥν στιγμὴν μάλιστα θὰ ἔπρεπε νὰ τοὺς καλέσουν εἰς ἀπολογίαν καὶ νὰ τιμωρηθοῦν παραδειγματικῶς; Πολὺ σαθρὰ ἐπίσης ἡ δικαιολογία τῆς ὁμαδικῆς ὑπνώσεως τῶν μελῶν τῆς κουστωδίας καὶ δὴ ἐν ὥρᾳ καθήκοντος! Ἀκόμη δὲ ἀστειότερον τὸ «ἐπιχείρημα» τῆς κλοπῆς ἑνὸς πτώματος τὸ ὁποῖον ἀκόμη ... παραμένει κεκρυμμένον ὑπὸ τῶν μαθητῶν τὸσον «ἀσφαλῶς», ποὺ ἀκόμη δὲν ... εὑρέθη !!! Στοιχειωδῶς, ἴσως θὰ ἔπρεπε νὰ προνοήσουν καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὰ «ὀθόνια ... καὶ τὸ σουδάριον ὃ ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς Αὐτοῦ» τὰ ὁποῖα, «μερίμνησαν» οἱ «κλέπται» μαθηταί Του νὰ τὰ ἀφήσουν μέσα εἰς τὸν Τάφον - διατὶ ἆραγε;;; - καὶ ὅλη αὐτὴ ἡ διαδικασία ὑπὸ τὸν κίνδυνον, μήπως ἐξυπνήσουν οἱ «ὑπνοῦντες» φύλακες !!! Ὦ ἀνόητοι ἐχθροὶ τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του «Τίς εἶδε; τίς ἤκουσε νεκρὸν κλαπέντα ποτέ; μάλιστα ἐσμυρνισμένον καὶ γυμνόν, καταλιπόντα καὶ ἐν τῷ τάφῳ τὰ ἐντάφια αὐτοῦ;» (Στιχηρὸν τῶν Αἴνων τοῦ πλ. Α΄ ἤχου).

Ὅμως, καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀναστὰς Κύριος, ὡς ἠκούσαμεν εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, «ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος» (Πράξ. Α΄ 3), δίδει καὶ εἰς τοὺς Ἀποστόλους ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε καλόπιστον μελετητήν, τὰς ἀπαραιτήτους ἐκείνας ἀποδείξεις διὰ τὴν Ἀνάστασίν Του ὡς αὗται περιγράφονται καὶ εἰς τοὺς τέσσαρας Εὐαγγελιστάς, κατ’ ἐξοχὴν δὲ εἰς τὸν Εὐαγγελιστὴν Λουκάν. Καὶ ὁ χῶρος ἀλλὰ καὶ ὁ χρόνος μᾶς περιορίζουν ἀπείρως. Θὰ ἠδυνάμεθα νὰ καταγράψωμεν πληθώραν ἀποδείξεων˙ περιοριζόμεθα ὅμως εἰς δύο πολὺ χαρακτηριστικὰς.

Πρώτην θεωροῦμεν τὰς ἐμφανίσεις τοῦ Κυρίου εἰς τοὺς μαθητὰς ἀφ’ ἑνὸς καὶ μετὰ μίαν ἑβδομάδα καὶ εἰς τὸν Θωμᾶν. Ἀξίζει ἐδῶ νὰ ὑπογραμμίσωμεν ὅτι οἱ μαθηταὶ ἀπιστοῦν εἰς τὸν ἐμφανιζόμενον Ἰησοῦν καὶ ὁ Θωμᾶς ἀπαιτεῖ, διὰ νά πιστεύσῃ, ὄχι μόνον νὰ ἴδη ἀλλὰ καὶ νὰ βάλῃ τὸ δάκτυλόν του εἰς τὸν τῦπον τῶν ἥλων καὶ νὰ βάλῃ τὴν χεῖρα του εἰς τὴν πλευρὰν Αὐτοῦ. Ὁ καθεὶς ἀντιλαμβάνεται ἀπὸ τὴν παροῦσαν συμπεριφοράν, πόσον «κλέπται» τοῦ νεκροῦ Ἰησοῦ «ἀποδεικνύονται» οἱ Μαθηταί.

Δευτέραν δὲ ἀπόδειξιν ἄκρως χαρακτηριστικήν, νομίζομεν τήν, ἐν συνεχείᾳ στᾶσιν καὶ συμπεριφορὰν τῶν Ἀποστόλων, ὅταν οὗτοι πορεύονται εἰς τὰ ἔθνη ὅπως φέρουν τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως εἰς τὸν «κόσμον ἅπαντα». Ἡ ἀποφασιστικότης καὶ ὁμολογία των, τὸ ἀτρόμητον εἰς τὰς ἀπειλὰς τὰς ὁποίας δέχονται, ἀλλὰ καὶ ἡ προθυμία των εἰς τὸν μαρτυρικὸν καὶ ὁδυνηρὸν θάνατον, καταδεικνύουν περιτράνως τὴν ἀλήθειαν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας

Τὸ Ἅγιον Φῶς

Μίαν ἀκόμη ἀπόδειξιν, ὡς κατακλεῖδα εἰς τὴν παροῦσαν, θεωροῦμεν τὴν θαυμαστὴν ἐμφάνισιν τοῦ Παναγίου Φωτὸς κατ’ ἔτος τὸ Μέγα Σάββατον τὴν μεσημβρίαν, ἀναδυόμενον ἐκ τοῦ Παναγίου Τάφου. Πολλὰ θὰ ἠδυνάμεθα νὰ γράψωμεν ἐπ’αὐτοῦ. Ἴσως μᾶς δοθῇ ἡ εὐκαιρία ἄλλην στιγμὴν νὰ καταθέσωμεν καὶ τὰς ἐμπειρίας καὶ τὰς ἀπόψεις μας.

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                                                                           Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

                                                                                 Ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν