ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ!…

Ὣς ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει!…

τοῦ Στέλιου Παπαθεμελῆ

    .               Τὸ κλίμα εἶναι βαρύ. Ὁ ἀγαρηνὸς ἔχει ξεσαλώσει. Καὶ δὲν ἀπειλεῖ μόνον, ἀλλὰ πραγματοποιεῖ. Ἡ ἐπιθετικότητά του ἔχει ὑπερβεῖ κάθε ὅριο καὶ συνεχίζει νὰ τὴν κλιμακώνει, ἐνῶ οἱ ἡμέτεροι ψελλίζουν νερόβραστες παραπομπὲς στὸ … διεθνὲς δίκαιο! Ὣς ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει!…
.               Ὁ Ἀνώνυμος Ἕλλην τῆς «Ἑλληνικῆς Νομαρχίας»(1806), συγκλονιστικοῦ κειμένου, προσγείωνε τοὺς Ἕλληνες καλώντας τους νὰ στηριχτοῦν στὶς δικές τους δυνάμεις καὶ νὰ μὴν περιμένουν βοήθεια ἀπὸ τοὺς ὅποιους ξένους. Γράφει: «Ἴσως, τέλος πάντων, προσμένετε νὰ μᾶς δώσει τὴν Ἐλευθερίαν κανένας ἀπὸ τοὺς ἀλλογενεῖς δυνάστας; Ὦ Θεέ μου! Ἕως πότε, ὦ Ἕλληνες, νὰ πλανώμεθα τόσον ἀστοχάστως; (…) Ποῖος ἀγνοεῖ, ὅτι ὁ κύριος στοχασμὸς τῶν ἀλλογενῶν δυναστῶν εἶναι εἰς τὸ νὰ προσπαθήσουν νὰ κάμουν τὸ ἴδιον των ὄφελος μὲ τὴν ζημία τῶν ἄλλων;»
.               Ψηλαφοῦμε τοὺς «τύπους τῶν ἥλων» τῆς κοινωνίας μας. Στὸ ἀρνητικό της θυμίζει σημεῖα ἀπὸ τὶς ἐναλλασσόμενες φάσεις τοῦ Ἀγώνα τοῦ ’21, ὅπου ὡστόσο καὶ στὶς πιὸ κρίσιμες στιγμὲς κυριαρχοῦσε ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ βεβαιότητα τῆς νίκης καὶ ὄχι ἡ ἀπόγνωση.
.               Βιώνουμε μία φάση ποὺ θυμίζει τὴν δραματικὴ δυσθυμία καὶ ἀθυμία ποὺ πρὸς στιγμὴν ἐπεκράτησε στοὺς Ἀγωνιστὲς μετὰ καὶ λόγῳ τῆς πτώσης τοῦ Μεσολογγίου.
.               Στὰ Ἀπομνημονεύματά του ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ σχολιάζει τὰ “ὕστερα” τῆς πτώσεως: “Τί νὰ κάνομεν τώρα Κολοκοτρώνη;” “Τί νὰ κάνομεν;” τοὺς λέγω: “Τὴν αὐγὴν νὰ κάνομεν συνέλευσιν ν’ ἀποφασίσουμε κυβέρνηση πέντε, ἕξι, ὀκτὼ ἄτομα διὰ νὰ μᾶς κυβερνήσουν (…) καὶ ἡμεῖς οἱ ἄλλοι νὰ σκορπίσομεν εἰς τὲς ἐπαρχίες καὶ νὰ πιάσομεν γενικῶς τὰ ἅρματα, ὡς τὰ πρωτοπιάσαμεν εἰς τὴν Ἐπανάστασιν” (Τερτσέτη / Κολοκοτρώνη Ἀπομνημονεύματα, τ.4, σ.167).
.               Πρακτέα καὶ στὴ παροῦσα ἐθνικὴ κρίση ὅσα ὑπέδειξε στὴν τοτινὴ ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ.
.               Ἡ ἐπίσημη Ἑλλὰς ὅμως ἀντιπαρέρχεται σιωπῶσα, ἢ τὸ πολὺ ψελλίζουσα ἀναφορὲς στὸ διεθνὲς δίκαιο, τὴν αἰσχρὴ ρητορικὴ ἐπιθετικότητα τοῦ ἐξ ἀνατολῶν ἀνισόρροπου.
.               Δὲν ἔχουμε στρατηγική. Ὀφείλουμε ἀμελλητὶ νὰ ἀποκτήσουμε. Μετὰ τὴν προχθεσινὴ συνάντηση Μητσοτάκη-Ἐρντογάν, οἱ Τοῦρκοι ἀνεκοίνωσαν ὅτι θὰ προχωρήσουν σὲ νέες γεωτρήσεις καὶ ἔρευνες, καὶ δὴ στὶς περιοχὲς τοῦ παράνομου μνημονίου συνεννόησης Τουρκίας-Λιβύης.
.               Καὶ ἡ ἐξ ἀρχῆς κενόδοξη περὶ «γαλάζιας πατρίδας» ρητορεία τους ἔχει μετατραπεῖ ἤδη σὲ ἐμπράγματη.
.               Εἶναι ἀδιανόητο – τί ἄλλο πρέπει νὰ δοῦν τὰ μάτια τῶν Ἑλλήνων γιὰ νὰ ἀποφασίσει τὸ κράτος τους νὰ συμπεριφερθεῖ ὡς κράτος. Δηλαδὴ νὰ προστατέψει τὰ σύνορά του;
.               Σὲ μία περίεργη ἔξαρση τῆς λεγόμενης «διπλωματίας τῶν προγευμάτων» ὁ Ἕλλην ὑπΕξ καλεῖ διαδοχικὰ τὸν Ἀλβανὸ καὶ Σκοπιανὸ ὁμολόγους του, προφανῶς γιὰ νὰ τοὺς «γλυκάνει» μετὰ τὸν Μακρόν. Ἐναντίον του ἔχει ἀναφανδὸν ταχθεῖ ἡ Κυβέρνησή μας! Κάποιος πρέπει νὰ διδάξει στοὺς διαχειριστὲς τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς ὅτι ὁ χρυσοῦς κανών της εἶναι τὸ «do ut des».
.               Ἐν προκειμένῳ δὲν μπορεῖ νὰ παίρνει ὁ (τουρκ)ἀλβανὸς τὰ πάντα καὶ νὰ συνεχίζει νὰ μεταχειρίζεται τὴν ἑλληνικὴ Ὁμογένεια ὡς πολίτες γ´ κατηγορίας! Δὲν γίνεται!
.                Ἀπὸ τὸ Montego Bay, ὁπότε ὑπεγράφη (1982) ἡ Διεθνὴς Σύμβαση γιὰ τὸ δίκαιο τῆς Θάλασσας, παρῆλθαν 37 χρόνια. Ἐμεῖς ὅμως δὲν κάναμε τὴν παραμικρὴ ἐνέργεια κατοχύρωσης τῶν θαλασσίων ζωνῶν μας. Εἴμαστε ἀναπολόγητοι διότι, ἐνῶ βαλλόμεθα πανταχόθεν (ἔσχατο ἐπεισόδιο ἡ «συμφωνία» Τουρκίας – Λιβύης) ἐφησυχάζουμε μακαρίως ὡς νὰ μὴν συμβαίνει τίποτα!…
.               Δὲν ὑπάρχουν προστάτες. Δὲν ὑπάρχουν σταθερὲς συμμαχίες. Ὑπάρχουν μόνον συμφέροντα. Μὲ τὴν πρώτη κανονιὰ οἱ Ἀμερικανοὶ θὰ μᾶς προδώσουν, αὐτοὶ κυρίως. Πρόσφατο παράδειγμα ὁ ἰδιόρρυθμος πρόεδρός τους πρόδωσε τοὺς Κούρδους (ὑπὲρ τοῦ Ἐρντογὰν) καὶ ἀμέσως μετὰ πρόδωσε καὶ τοὺς Ἀρμένιους καὶ πάλι ὑπὲρ τοῦ ἴδιου ἀδίστακτου ἰσλαμιστῆ, τὸν ὁποῖον καλοδέχτηκε καὶ κατ᾽ ἐξαίρεση προχθές.
.               Ἀντεπίθεση τώρα. Ὣς ἐδῶ καὶ μὴ παρέκει!.. 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ