ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΛΑΤΙ

ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΛΑΤΙτοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,
ἀρ. τ. 2211, 15.12.2019
ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστ. Βιβλιογρ.»

.                 Ἕνας στάβλος μέσα σ᾽ ἕνα ὑγρὸ καὶ σκοτεινὸ σπήλαιο. Μία φάτνη ποὺ χρησίµευε γιὰ τὴν τροφὴ τῶν ζώων. Ἡ πλέον ἀκατάλληλη κατοικία γιὰ κάθε ἄνθρωπο, πολὺ περισσότερο γιὰ ἕνα νεογέννητο Βρέφος. «Τί γὰρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δὲ ταπεινότερον σπαργάνων; … »¹. Κι ὅµως! Σ᾽ αὐτὸν τὸν πάµπτωχο καὶ ἀφιλόξενο τόπο γεννήθηκε ὁ Θεός, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ ἦλθε στὸν κόσµο καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ἀλλάξει τὸν κόσµο καὶ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Ἐκεῖ στὴ Βηθλεὲµ ἄλλαξαν ὅλα τὰ δεδοµένα. Μέσα στὸν φτωχικὸ στάβλο «διέλαµψεν ὁ τῆς θεότητος πλοῦτος»², καὶ τὸ κατασκότεινο σπήλαιο ἔγινε ὁλόλαµπρο παλάτι!
.                 Πολὺ ἐκφραστικὰ τὸ περιγράφει ὁ ἱερὸς ὑµνογράφος στὸ Ἀπολυτίκιο τῆς παραµονῆς τῶν Χριστουγέννων: Ὅταν ἔφτασε ὁ καιρὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπῆρχε πουθενὰ τόπος, γιὰ νὰ µείνει ἡ Παρθένος καὶ νὰ γεννήσει τὸ θεῖο Βρέφος. Μόνο ἕνα σπήλαιο βρέθηκε γιὰ κατάλυµα. Ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ φτωχικὸ σπήλαιο ἀποδείχθηκε ὁλόλαµπρο παλάτι γιὰ τὴ Βασίλισσα Κόρη, τὴν Ὑπερευλογηµένη Θεοτόκο «ἀλλ᾽ ὡς τερπνὸν παλάτιον τὸ σπήλαιον, τῇ Βασιλίδι ἐδείκνυτο»³.
.                 Πῶς εἶναι ὅµως δυνατὸν τὸ σπήλαιο νὸ χαρακτηρίζεται «τερπνὸν παλάτιον», δηλαδὴ παλάτι µὲ ὅλες τὶς ἀνέσεις; … Ἀφοῦ ὁ στάβλος καὶ τὰ ζῶα, ἡ ὑγρασία καὶ ἡ δυσοσµία, τὸ πρόχειρα σπάργανα καὶ τὸ ἀχυρένιο στρῶµα συνθέτουν μιὰ ἐντελῶς διαφορετικὴ εἰκόνα, μιὰ εἰκόνα φτώχειας καὶ ἐξαθλίωσης; γιὰ ποιό παλάτι μιλᾶµε; …
.                 Κι ὅµως! Ὁ ἱερὸς ὑµνογράφος δὲν κάνει λάθος, οὔτε ὑπερβάλλει, ὅταν ὀνοµάζει τὸ σπήλαιο παλάτι. Φωτισµένος ἀπὸ τὸ θεῖο Πνεῦµα βλέπει πίσω ἀπὸ τὰ φαινόµενα. Στὸ πρόσωπο τοῦ νεογέννητου Βρέφους ἀναγνωρίζει τὸν µοναδικὸ Βασιλέα τοῦ κόσµου, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Θεό. Δίπλα Του βλέπει νὰ παραστέκει σεµνὴ Βασίλισσα, ἡ Παναγία Μητέρα Του. Καὶ τὴν ἴδια ὥρα πλήθη Ἀγγέλων, ὡς τιµητικὴ συνοδεία, νὰ ὑµνοῦν ἀκατάπαυστα τὸν Ὕψιστο Βασιλέα: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…». Καὶ ὡς ἀφοσιωµένοι ὑπήκοοι νὰ καταφθάνουν εὐλαβεῖς προσκυνητὲς οἱ Ποιµένες καὶ οἱ Μάγοι ποὺ προσφέρουν τὰ πολύτιµα δῶρα τους.
Πράγµατι, ἐκείνη τὴ νύχτα στὸ ἀνήλιαγο σπήλαιο τῆς Βηθλεέµ, ἀνέτειλε ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης κι ἔγινε τὸ σπήλαιο οὐρανός, ἡ ἀγκαλιὰ τῆς Παρθένου θρόνος χερουβικὸς καὶ ἡ φάτνη «χωρίον ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος Θεός»⁴, δηλαδὴ τόπος στὸν ὁποῖο καταδέχθηκε ν᾽ ἀνακλιθεῖ ὁ ἀχώρητος Θεός.
.                 «Εἶδες πλοῦτον ἐν πενίᾳ πoλλῇ;», ἐρωτᾶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστοµος. Εἶδες πόσος πλοῦτος κρύβεται μέσα σὲ τόσο μεγάλη φτώχεια; … «Ὦ πενία, πλούτου πηγή! ὦ πλοῦτε ἄµετρε, πενίας πρόσχηµα φέρων!»⁵. Πράγµατι, θαυµάζει κανεὶς τὴ φτώχεια αὐτὴ ποὺ ἔγινε πηγὴ πλούτου. Ἀπορεῖ µὲ τὸν ἀµέτρητο πλοῦτο τῆς θεότητος ποὺ κρύφτηκε μέσα στὸ φτωχικὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέµ.
.                 Ἂς γνωρίζετε, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «δι᾽ ὑµᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑµεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε»⁶. Ἐνῶ, δηλαδή, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ –λόγῳ τοῦ ἀπείρου μεγαλείου τῆς θεότητός Του– ἦταν πλούσιος, ἔγινε γιὰ σᾶς φτωχός. Φόρεσε τὴ φτωχὴ ἀνθρώπινη φύση κι ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνετε ἐσεῖς πλούσιοι πνευµατικὰ µὲ τὴ φτώχεια Ἐκείνου.
.                 Ναί! Ἔγινε φτωχὸς γιὰ νὰ µᾶς κάνει πλούσιους! Γεννήθηκε στὴ φάτνη καὶ τὴν ἔκανε ὁλόλαµπρο παλάτι. Καὶ περιµένει νὰ γεννηθεῖ καὶ στὴ δική µας ψυχή, γιὰ νὰ τὴ μεταµορφώσει. Νὰ τὴ λαµπρύνει µὲ τὰ πλούσια δῶρα Του: τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας, τὴ θαλπωρὴ τῆς ἀγάπης Του, τὴν Χάρι τῆς ἀφέσεως τῶν ἁµαρτιῶν, τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία.
.                 Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ψυχή µας εἶναι χειρότερη κι ἀπὸ στάβλο ζώων. Γεµάτη ἀπὸ ἀκάθαρτα πάθη καὶ κακὲς ἐπιθυµίες. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι εἴµαστε ἐντελῶς φτωχοὶ καὶ ἐνδεεῖς. Δὲν ἔχουµε τίποτε δικό µας, γιὰ νὰ τὸ προσφέρουµε στὸ θεῖο Βρέφος, γιὰ νὰ φιλοξενήσουµε μέσα µας τὸν νεογέννητο Χριστό.
.                 Ἐλπίζουµε ὅµως στὴν ἀγάπη Του, ποὺ φανερώθηκε µὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του. Καταφεύγουµε στὸ ἄπειρο ἔλεός Του. Καὶ µὲ εἰλικρινῆ μετάνοια ζητοῦµε νὰ συγχωρήσει τὶς ἁµαρτίες µας καὶ νὰ ἔλθει νὰ κατοικήσει στὴν ταπεινὴ ψυχή µας, ποὺ προετοιµάζεται νὰ δεχθεῖ τὴν ὑψίστη δωρεὰ τῆς Θείας Κοινωνίας:
.                 Κύριε ὁ Θεὀς µου … «ὡς κατεδέξω ἐν σπηλαίῳ καὶ φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καὶ ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου µου ψυχῆς, καὶ ἐν τῷ ἐσπιλωµένῳ µου σώµατι εἰσελθεῖν»⁷. Ὅπως καταδέχθηκες νὰ ἀνακλιθεῖς στὸ σπήλαιο καὶ στὴ φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων, ἔτσι νὰ καταδεχθεῖς νὰ εἰσέλθεις στὴ φάτνη τῆς ἄµυαλης ψυχῆς µου καὶ στὸ ἀκάθαρτο σῶµα µου. Ναί, Κύριε, ἔλα νὰ ἀνακλιθεῖς στὴν ψυχή µου, γιὰ νὰ κάνεις καὶ τὴ δική µου ὕπαρξη ὁλόλαµπρο παλάτι, ὅπου θὰ λάµπει καὶ θὰ ἀστράφτει ἡ δόξα τῆς θεότητός Σου!

——————————

1. Ὑπακοὴ (Τροπάριον) Ὄρθρου Χριστουγέννων.
2. ὅ.π.
3. Προεόρτιον Ἀπολυτίκιον 24ης Δεκεµβρίου («Ἀπεγράφετό ποτε … »).
4. Ὄρθρος Χριστουγέννων, Εἱρµὸς θ´ Ὠδῆς.
5. PG 56, 392.
6. Β´ Κορ. η´ 9.
7. Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόµου, Ἀκολουθία Θείας Μεταλήψεως, Εὐχή γ´. 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ