ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ καὶ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ-2 (Μητροπ. Πάφου Γεώργιος) «Ὅταν ὁ Ἑλληνισμὸς ὑπέκυπτε σὲ ξένους κατακτητές, τοῦτο δὲν ὀφειλόταν μόνο, ἢ κυρίως, στὶς ὑπέρτερες δυνάμεις τοῦ ἐχθροῦ. Ὀφειλόταν πρωτίστως στὴν προηγούμενη ἀπομάκρυνση τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὶς διαχρονικὲς ἑλληνικὲς ἀξίες, ποὺ ἐνεργοῦσαν ὡς θώρακας προστασίας καὶ σωτηρίας»

ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ
-Β´-

Τοῦ Μητροπολίτου Πάφου Γεωργίου

Ὁμιλία στὸν Σύλλογο Χημικῶν
«Οἱ φίλοι του Ἁγίου Μενίγνου»
       Ἀθήνα 24.11.2019

Mέρος Α´: ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ-1 (Μητροπ. Πάφου Γεώργιος)

.                   Πρῶτος στόχος τους, ποὺ τὸν πέτυχαν, ἦταν ἡ παρεμπόδιση τῆς ἀπόδοσης τῆς Κύπρου στὴν Ἑλλάδα. Ὁ ἀπελευθερωτικός μας ἀγώνας γινόταν γιὰ τὴν ἕνωση. Μπόρεσαν, μέσῳ τῆς Ἀγγλικῆς δολιότητας, νὰ μὴν μᾶς παραχωρηθεῖ τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης καὶ ἀπέτρεψαν τὴν ἕνωση. Δεύτερο στόχο ἔθεσαν τὴν ἀπόκτηση νόμιμων δικαιωμάτων ἐπὶ τῆς Κύπρου, τὰ ὁποῖα εἶχαν ἀπεμπολήσει μὲ τὴ συνθήκη τῆς Λωζάνης. Τὸ πέτυχαν κι αὐτὸ μὲ τὶς συνθῆκες τῆς ἐγκαθίδρυσης τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, πάλι μὲ τὴ δολιότητα τῶν Ἄγγλων. Τοὺς δόθηκαν ἐγγυητικὰ δικαιώματα, καὶ δικαίωμα διατήρησης μικροῦ στρατιωτικοῦ ἀποσπάσματος στὴν Κύπρο. Τρίτος στόχος ἦταν ἡ συγκέντρωση σὲ θυλάκους, τῶν Τουρκοκυπρίων ποὺ ἦταν διεσπερμένοι σὲ ὅλη τὴν Κύπρο. Μὲ τὴν τουρκοανταρσία τοῦ 1963-64 τοὺς μάζεψαν, μὲ τὴ βία, σὲ μικροὺς θυλάκους, ὅπου δὲν ἐπέτρεπαν ἔλεγχο ἀπὸ τὸ κράτος. Ἔπρεπε νὰ μὴ δείχνουν πειθαρχία σὲ καμιὰ κυβέρνηση, εἴτε αὐτὴ ἦταν τότε ἡ ἀποικιοκρατική, εἴτε ὁποιαδήποτε ἄλλη θὰ ἐγκαθιδρυόταν μελλοντικά, καὶ νὰ ἀποκτήσουν δομὴ κράτους. Ἑπόμενος στόχος ἦταν ἡ “θεραπεία” τῆς ἀριθμητικῆς μειονεξίας τους. Ἦταν τὸ 18% κι ἤμασταν οἱ Ἕλληνες τὸ 82%. Ἔπρεπε, ἔτσι ἔλεγε τὸ σχέδιο Νιχὰτ Ἐρίμ, νὰ κουβαλήσουν κόσμο, ὥστε νὰ μὴ φοβοῦνται κάποιο δημοψήφισμα, ἂν τοὺς ἐπιβληθεῖ, ἢ νὰ τὸ ἐπιδιώξουν, ὅταν θὰ μπορέσουν. Μετὰ τὴν εἰσβολὴ τοῦ 1974 μεταφέρουν συνεχῶς ἐποίκους ἀπὸ τὴν Ἀνατολή. Ὑπάρχει ὁ φόβος σήμερα νὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ μᾶς. Εἶναι, βέβαια, παράνομοι -ὁ ἐποικισμὸς συνιστᾶ ἔγκλημα πολέμου- ἀλλὰ αὐτοὶ ἐλπίζουν καὶ μεθοδεύουν νομιμοποίησή τους. Ὁ πέμπτος στόχος τους ἦταν ἡ ἐπίτευξη στρατιωτικῆς ὑπεροχῆς στὴν περιοχή. Μὲ 45 χιλιάδες στρατὸ κατοχῆς, 400 ἅρματα μάχης, μὲ τὰ πλοῖα τους νὰ ἁλωνίζουν στὴν ΑΟΖ μας, καὶ τὰ ἀεροπλάνα τους νὰ παραβιάζουν τὸν ἐναέριο χῶρο καὶ τῆς Κύπρου καὶ τῆς Ἑλλάδος, δὲν ὑπάρχει κανένας ποὺ νὰ ἀμφισβητεῖ τὴν ἐπίτευξη καὶ αὐτοῦ τοῦ στόχου τους. Μένει, εὐτυχῶς, ἀνεκπλήρωτος καὶ δύσκολο νὰ ἐκπληρωθεῖ, χωρὶς τὴ συγκατάθεσή μας, ὁ ἕκτος τους στόχος ποὺ εἶναι νὰ ἀποκτήσουν καὶ τὸν πολιτικὸ ἔλεγχο τῆς Κύπρου. Ὅσο ὑπάρχει ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία, τὸ νόμιμο καὶ ἀναγνωρισμένο ἀπὸ τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη Κράτος, τὸ ὁποῖο διαχειριζόμαστε ἐμεῖς, δὲν μπορεῖ νὰ ὑλοποιηθεῖ ὁ στόχος τους αὐτός.
.                   Ξεκάθαροι, λοιπόν, οἱ προγραμματισμοὶ τῶν Τούρκων καὶ σταθεροί. Δὲν ὑπάρχει ἐρασιτεχνισμὸς στὴ διαχείριση τῶν ἐθνικῶν θεμάτων τους. Μπορεῖ οἱ συγκυρίες νὰ τοὺς ἐπιβάλλουν κάποιους ἑλιγμούς, μπορεῖ νὰ ἀποκρύβουν ἀπὸ τὸν διεθνῆ παράγοντα τὶς στοχεύσεις τους, ὅμως ὁ τελικὸς στόχος μένει ἀμετακίνητος: Ἀνάκτηση τῆς Κύπρου, δηλ. κατάληψη καὶ τουρκοποίηση ὁλόκληρης τῆς Κύπρου. Ἐνδεικτικὸ παράδειγμα εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ἀναφέρει στὸ βιβλίο του «Ἡ Ἑλλάδα σὲ κίνδυνο», ὁ Περικλῆς Νεάρχου, πρέσβης τῆς Κύπρου στὸ Παρίσι ἐπὶ προεδρίας Τάσου Παπαδόπουλου.
.                   Γράφει, λοιπόν, ὁ Περικλῆς Νεάρχου πὼς λίγους μῆνες μετὰ τὴν Τουρκικὴ εἰσβολή, τὴν ἄνοιξη τοῦ 1975, ἀντιπροσωπεία ἐπιφανῶν Τουρκοκυπρίων ἐπεσκέφθη τὸν πρωθυπουργὸ τῆς εἰσβολῆς Ἐτζεβίτ, καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἀνακηρύξει ἐπισήμως τὴ διχοτόμηση, ὅπως ἦταν ὁ Τουρκικὸς στόχος μέχρι τότε. Ὁ Ἐτζεβὶτ τοὺς ἀπάντησε ὅτι μετὰ τὴν εἰσβολή, ποὺ εἶχε κάνει πράξη τὴ διχοτόμηση, δὲν συνέφερε πλέον στὴν Τουρκικὴ πλευρὰ ἡ διχοτόμηση. Τοὺς εἶπε ὅτι μία λύση χωριστοῦ κράτους καὶ συνομοσπονδίας, ὑπὸ τὴν ἐγγύηση τῆς Τουρκίας, θὰ ἐξασφάλιζε καλύτερα τὰ Τουρκικὰ συμφέροντα, ἐφ᾽ ὅσον ἡ Τουρκικὴ πλευρὰ θὰ εἶχε «ἴσο» λόγο πάνω σὲ ὁλόκληρη τὴν Κύπρο καὶ ταυτόχρονα θὰ ἐπιτυγχανόταν γεωπολιτικὴ ἔξωση τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Συμπλήρωνε ἐπὶ πλέον: «Μία τέτοια λύση ἀφήνει ἀνοικτὴ τὴν προοπτικὴ γιὰ τὸν ἔλεγχο στὸ μέλλον ὁλόκληρης τῆς Κύπρου ἀπὸ τὴν Τουρκία» (Π. Νεάρχου, «Ἡ Ἑλλάδα σὲ κίνδυνο»,σελ.170).
.                   Ὁ ἀείμνηστος Νεοκλῆς Σαρρῆς, στὸ βιβλίο του «Ἡ ἄλλη πλευρὰ» σημειώνει: «… Ἡ στοχοθεσία τῆς Τουρκίας προχωρεῖ πολὺ πέραν τῆς διχοτόμησης. Περιλαμβάνει τὸ σύνολο τῆς Κύπρου…» Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ δήλωση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας στὴν «Ἐλευθεροτυπία» Ἀθηνῶν στὶς 11 Σεπτεμβρίου 1976, ὅτι ἡ διχοτόμηση εἶναι γι’ αὐτοὺς καθαρὴ παραφροσύνη, γιατί θέτει σὲ κίνδυνο τὴν ἀσφάλεια τῆς Κεντρικῆς καὶ Ἀνατολικῆς Μ. Ἀσίας.
.                   Ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἶναι γνωστὸ πὼς καὶ ὁ πρώην πρωθυπουργὸς τῆς Τουρκίας, ὁ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου ξεκάθαρα εἶπε, καὶ τὸ ἀναλύει στὸ βιβλίο του, πὼς καὶ ἕνας Τοῦρκος νὰ μὴν ὑπῆρχε στὴν Κύπρο, τὸ ἐνδιαφέρον τῆς Τουρκίας γιὰ τὴ νῆσο θὰ ἦταν δεδομένο.
.                   Γιατί ἐξ ἄλλου, οἱ πολυχρόνιες συνομιλίες, παρὰ τὶς τόσες ὑποχωρήσεις μας, δὲν ὁδήγησαν σὲ λύση; Δεχθήκαμε, σχεδόν, ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις τῶν Τούρκων, ὅσο παράλογες καὶ ἀντιδημοκρατικὲς κι ἂν ἦταν, μὲ σκοπὸ νὰ φτάσουμε σὲ μίαν ὑποφερτὴ λύση, σ’ ἕνα συμβιβασμό, ἀλλὰ μάταια. Κάθε φορὰ ποὺ ἀποδεχόμασταν μίαν ἀξίωση τῶν Τούρκων, ἐκεῖνοι πρόβαλλαν μίαν ἄλλη πιὸ προχωρημένη.
.                   Μέσα στὰ πλαίσια τῶν σχεδιασμῶν της καὶ τοῦ μόνιμου στόχου της, ἡ Τουρκία ἄλλαξε βίαια ὅλα τὰ ἑλληνικὰ τοπωνύμια, ὄχι μόνο στὶς κατεχόμενες ἀλλὰ καὶ στὶς ἐλεύθερες περιοχές, περίπου 400.000, καὶ τὰ ἀντικατέστησε μὲ τουρκικά, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν εἰσβολὴ καὶ ἐθνοκάθαρση, γιὰ νὰ ἐξαλειφθεῖ κάθε ἴχνος ἑλληνικῆς παρουσίας στὸ νησὶ (Ἀνδρέα Μακρίδη «Ὁ Ἐκτουρκισμὸς τῶν Ἑλληνικῶν Τοπωνυμίων στὴν Κύπρο», 2010).
.                   Μέσα στὰ ἴδια πλαίσια ἐπιδιώχθηκε καὶ ἡ ἰσλαμοποίηση τῶν κατεχομένων. Ἀπὸ τὸ 1974 μέχρι τὸ 2019, 74 ἐκκλησίες μας μετατράπηκαν σὲ τζαμιά, κτίστηκαν 85 νέα ἰσλαμικὰ τεμένη καὶ προστέθηκαν ὀθωμανικοῦ-τουρκικοῦ τύπου μιναρέδες σὲ 51 μικρὰ τουρκοκυπριακὰ τζαμιὰ (Πέτρου Σαββίδη «Ἡ ἰσλαμοποίηση τῆς κατεχόμενης Κύπρου», 2019).
.                   Μία προσεγμένη ἀνάλυση τῶν κινήσεων τῆς Τουρκίας καταδεικνύει ὅτι μὲ τρεῖς κυρίως τρόπους ἐπιδιώκει τὴν κατάληψη καὶ τουρκοποίηση τῆς Κύπρου:
α) Πρῶτα μὲ τὴν ἀποδοχή, ἐκ μέρους μας, μίας λύσης ποὺ νὰ προνοεῖ κατάργηση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ δημιουργία ἐξ ὑπαρχῆς ἑνὸς νέου κράτους. Ὅσο ὑπάρχει ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία, συνυπάρχουν καὶ τὰ ψηφίσματα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ποὺ τὴ θωρακίζουν καὶ δὲν μπορεῖ ἡ Τουρκία νὰ νομιμοποιήσει τὴν κατοχή. Ὁ μόνος τρόπος νὰ ἀπαλλαγεῖ ἡ Τουρκία ἀπὸ τὰ ψηφίσματα καὶ τὶς ἀποφάσεις αὐτὲς εἶναι ἡ διάλυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Τὸ νέο κράτος ποὺ θὰ προκύψει θὰ εἶναι ἀθωράκιστο. Γιὰ νὰ προσφύγει στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη ἢ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση θὰ θέλει τὴ συγκατάθεση τοῦ Τουρκοκυπριακοῦ «συνιστῶντος κρατιδίου», ποὺ δὲν θὰ τὴν ἔχει. Μὴ ἔχοντας τότε ποῦ νὰ προσφύγουμε, ἀφοῦ μὲ τὴ διάλυση τοῦ νέου κράτους θὰ εἴμαστε κοινότητα καὶ ὄχι κράτος, θὰ γίνουμε ὅμηροι τῆς Τουρκίας. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν θὰ πρέπει νὰ παρασυρθοῦμε μὲ κανέναν τρόπο σὲ μίαν τέτοια λύση.

β) Ὁ δεύτερος τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖο οἱ Τοῦρκοι ἐπιχειροῦν ὑλοποίηση τοῦ στόχου τους, εἶναι ὁ ἐποικισμός. Οἱ μαρτυρίες τῶν ἴδιων τῶν Τουρκοκυπρίων -ὅσων ἀπ’αὐτοὺς ἀπέμειναν- εἶναι ὅτι σήμερα, πέραν τοῦ στρατοῦ κατοχῆς, ὑπάρχει στὸ κατεχόμενο μέρος τῆς Κύπρου καὶ ἕνας πολὺ μεγάλος ἀριθμὸς ἐποίκων. Πιθανὸν νὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ μᾶς σὲ πληθυσμό. Τὸ 2007, ὁ τότε ἐκπρόσωπος τοῦ Γ.Γ. τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν Μάϊκλ Μῶλλερ εἶχε πεῖ σὲ κάποιον ἐπιχειρηματία τῆς Πάφου, στὴν παρουσία μου, ὅτι ὁ πληθυσμὸς στὰ κατεχόμενα ἦταν πέραν τῶν 500.000. Καὶ αὐτὸ τὸ συμπέραναν τὰ Ἡνωμένα Ἔθνη, ὅπως μᾶς εἶπε, κυρίως ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ κινητῶν τηλεφώνων. Ἔκτοτε ὁ ἐποικισμὸς συνεχίστηκε μὲ ἐντατικοὺς ρυθμούς. Ὁ ἐποικισμὸς ἀποτελεῖ, βέβαια, ἔγκλημα πολέμου καὶ καταδικάζεται ἀπ’ ὅλα τὰ κράτη. Ἐπιχειροῦν ὅμως οἱ Τοῦρκοι νομιμοποίησή του, μὲ διάφορους τρόπους. Προβάλλουν ἤδη τὶς δικαιολογίες ὅτι κάποιοι γεννήθηκαν στὴν Κύπρο, κάποιοι παντρεύτηκαν, κλπ. Ἂν συνεχίσουμε νὰ μὴν ἀντιδροῦμε δυναμικά, ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτό, κάποια στιγμὴ θὰ ἔχουμε τὴν τύχη τῆς Ἀλεξανδρέττας. Ἀφοῦ φέρουν μὲ τὸ μέρος τους τοὺς ἰσχυρούς τῆς γῆς, ἔχοντας τὴν πλειοψηφία τοῦ πληθυσμοῦ, οἱ Τοῦρκοι θὰ ἐπιδιώξουν ἑνιαῖο κράτος καὶ δημοψήφισμα. Ὁ καθηγητὴς Βασίλης Κατσαρός, Ὁμότιμος καθηγητὴς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὡς ἱστορικός, μᾶς λέει ὅτι τὸ 1908 στὴν Ἀλεξανδρέττα, ἐπαρχία τότε τῆς Συρίας, ποὺ ἦταν ἀποικία τῆς Γαλλίας, ζοῦσαν 8000 Τοῦρκοι καὶ 2.500.000 Σύροι (Ἄραβες). Οἱ Ἀγγλογάλλοι, θέλοντας νὰ ἔχουν τὴν Τουρκία μὲ τὸ μέρος τους σὲ ἕναν ἐνδεχόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο, ἀνέθεσαν σ’ αὐτὴ μίαν ἐποπτεία στὴν περιοχή. Σὲ 30 χρόνια, τὸ 1939, ἡ Τουρκία ἄλλαξε τὸν δημογραφικὸ χαρακτήρα τῆς περιοχῆς. Ἔφερε Τούρκους, ἔδιωξε τοὺς ντόπιους, ζήτησε καὶ πέτυχε δημοψήφισμα καὶ κατέστησε τὴν Ἀλεξανδρέττα ἐπαρχία τῆς Τουρκίας. Ἂν δὲν ἀντισταθοῦμε ἀποτελεσματικὰ στὰ ἐποικιστικὰ σχέδια τῆς Τουρκίας θὰ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς τὴν τύχη τῆς Ἀλεξανδρέττας.
.                   Ἐπαναλαμβάνονται καὶ σήμερα τὰ ἴδια πράγματα στὴ Συρία. Ἡ πρόσφατη εἰσβολὴ τῆς Τουρκίας στὴ Συρία, ὅπως παρουσιάστηκε σὲ πρόσφατο ἄρθρο στὴν «Κυριακάτικη Δημοκρατία», ἔχει ὡς στόχο τὴ δημιουργία ζώνης στρατιωτικῆς κατοχῆς, στὴν ὁποία νὰ ἀντικατασταθεῖ ὁ κουρδικὸς πληθυσμὸς μὲ ἐθνοκάθαρση καὶ νὰ δημιουργηθοῦν διοικητικές, ἐκπαιδευτικὲς καὶ θρησκευτικὲς δομὲς (ὅπως ἔπραξε καὶ στὸ κατεχόμενο τμῆμα τῆς Κύπρου), προκειμένου νὰ ἀκολουθήσουν τὰ στάδια τῆς αὐτονόμησης καὶ τῆς ἐνσωμάτωσης στὴν Τουρκία ( Ἄρθρο τοῦ Σάββα Καλεντερίδη, 4 Νοεμβρίου 2019).

γ) Καὶ τέλος, θὰ ἐπιδιώξουν τὸν στόχο τους, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ ἐκφοβισμοῦ. Θὰ πράξουν ὅ,τι ἔπραξαν στὴν Ἴμβρο καὶ στὴν Τένεδο, ἀναγκάζοντάς μας νὰ φύγουμε στὸ ἐξωτερικό, γιὰ ἐξασφάλιση ἀσφάλειας γιὰ τὰ παιδιά μας. Ἡ παραμονὴ τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου στὰ νησιά τους ἐξασφαλιζόταν μὲ τὴ συνθήκη τῆς Λωζάνης. Θὰ εἶχαν εὐρεῖες ἐλευθερίες, σχολεῖα, αὐτοδιοίκηση κλπ. Οἱ Τοῦρκοι τότε μετέφεραν τὶς φυλακὲς ὑψίστης ἀσφαλείας τους στὴν Ἴμβρο. Τὴ μία νύκτα ἄφησαν νὰ διαφύγει ἕνας βαρυποινίτης ποὺ σκότωσε κάποιον Ἕλληνα, τὴν ἄλλη ἄφησαν ἄλλον ποὺ βίασε μίαν Ἑλληνίδα, μὲ ἀποτέλεσμα σιγὰ-σιγὰ ὁ Ἑλληνικὸς πληθυσμὸς νὰ φύγει. Ἔτσι θὰ ἐπιδιώξει καὶ στὴν Κύπρο ἡ Τουρκία. Προκαλώντας προβλήματα στὴ γραμμὴ ἀντιπαράταξης, ἢ μὲ τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς λαθρομετανάστες ποὺ διατηροῦν ὡς ἐγκάθετους στὶς ἐλεύθερες περιοχές, θὰ δημιουργήσουν κλίμα ἀνασφάλειας καὶ πανικοῦ στὶς τάξεις τοῦ λαοῦ, μὲ μόνο τρόπο ἀντίδρασης τὴν φυγή.

.                   Τὸ πόσο ἐμεῖς ὑπνώττουμε, ἢ ἐθελοτυφλοῦμε, ἐνῶ τὰ σχέδια τῆς Τουρκίας εἶναι ξεκάθαρα, ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς ξένους, φαίνεται ἀπὸ τὸ ἑξῆς περιστατικό, ποὺ ὅσες φορὲς κι ἂν τὸ ἀφηγηθῶ, ἀνατριχιάζω στὴν ἀφήγησή του: Ὁ προηγούμενος Πατριάρχης Ἀντιοχείας, ὁ Μ. Ἰγνάτιος, λόγῳ τῶν πολλῶν δυσκολιῶν ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸ ποίμνιό του στὴ Συρία, πρὶν ἀκόμα ξεσπάσει ἐκεῖ ἡ σημερινὴ κρίση, σκεφτόταν ὅτι κάποτε θὰ ἀναγκαζόταν νὰ φύγει ἀπὸ τὴ Δαμασκό, ἕδρα τοῦ Πατριαρχείου κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἔλεγε, λοιπόν, πρὶν ἀπὸ 20 περίπου χρόνια, στὸν τότε Μητροπολίτη Πάφου, τὸν σημερινὸ Ἀρχιεπίσκοπο, ὅτι σκέψη του, παλαιότερα, ἦταν νὰ μεταφέρει τὴν ἕδρα του στὴν Κύπρο. Τώρα, ὅμως, ἔλεγε, φοβοῦμαι ὅτι θὰ σᾶς διώξουν πρὶν ἀπὸ μᾶς. Ἐκεῖνος ἔβλεπε ἀπὸ τότε, πρὶν 20 χρόνια, καὶ τοὺς σχεδιασμοὺς καὶ τὴν πολιτικὴ τῶν Τούρκων. Ἐμεῖς ἐξακολουθοῦμε νὰ ὑπνώττουμε.
.             Ἡ Κύπρος βρίσκεται, χωρὶς ἀμφιβολία, αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὴν κρισιμότερη φάση τῆς ἐθνικῆς της ζωῆς. Ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Κύπρου βρίσκεται, σήμερα, σὲ τροχιὰν ἀφανισμοῦ ἀπὸ τὸν τόπο στὸν ὁποῖο ζεῖ ἐδῶ καὶ 35 αἰῶνες.
.                   Γνωστοὶ καὶ θανάσιμοι οἱ σχεδιασμοὶ τῶν Τούρκων. Θὰ ὁδηγηθοῦμε, ὅμως, στὴν ἀπόγνωση; Θὰ σταθοῦμε σὲ ρυθμοὺς «εὐσυμπάθητου θρήνου…στενάζοντες ὀδυνηρῶς ἐκ βάθους ψυχῆς..» νὰ κλαῖμε ἁπλῶς τὴ μοίρα μας; Θὰ παρακολουθήσουμε παθητικὰ τὴν ἔκβαση τῶν πραγμάτων; Ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ ἀντισταθοῦμε στὴν ὑλοποίηση τῶν Τουρκικῶν στόχων καὶ νὰ τοὺς ματαιώσουμε. Ὀφείλουμε νὰ ἀναχαιτίσουμε τὴν ψυχολογικὴ κατάρρευση τοῦ λαοῦ, νὰ ἀνορθώσουμε τὸ ἠθικό του, νὰ τοῦ ἐμπνεύσουμε πίστη στὶς δυνάμεις του.
.                   Εἶναι γεγονὸς πὼς τὰ συγκριτικὰ ὑλικὰ μεγέθη, μὲ ἀντίπαλο τὴν Τουρκία, εἶναι συντριπτικὰ σὲ βάρος μας, ὅπως, ἐξ ἄλλου, ἦταν πάντα στὴν ἱστορικὴ διαδρομὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Εἶναι, ὅμως, ἐπιλογὴ ἡ παράδοση, γιατί ὁ ἀντίπαλος εἶναι ἰσχυρός; Στὴν Ἱστορία μας, ἀποδείχτηκε πολλὲς φορές, ὅτι τὸ ψυχικὸ σθένος καταβάλλει τὸν ἀριθμό.
.                   Χωρὶς νὰ παραγνωρίζουμε τὴν ἐπιβαλλόμενη σύνεση στὶς κινήσεις καὶ στὶς προσπάθειές μας, ἄλλο τόσο θὰ πρέπει νὰ ἀγνοήσουμε τὶς φωνὲς τῶν λεγόμενων ρεαλιστῶν γιὰ «ἀμετακίνητα τετελεσμένα», καὶ οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὡς «ἐθνικὴ αὐτοκτονία» κάθε ἀντίσταση στὰ σχέδια τοῦ κατακτητῆ. Οὔτε ὁ Παλαιολόγος, οὔτε ὁ Ἐθνομάρτυς Κυπριανός, οὔτε ὁ Λεωνίδας, οὔτε ὁ Αὐξεντίου, ποὺ ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴν πατρίδα, ἐν γνώσει τους ὅτι θὰ πέθαιναν, ἀνέμεναν νὰ κριθοῦν οἱ πράξεις τους ἀπὸ Ἐφιάλτες, ἀπὸ Περσόφιλους, Ἀγγλόφιλους, ἢ Τουρκόφρονες. Ἡ ἐθνικὴ ἀντίσταση δὲν ὑπῆρξε ποτὲ καὶ δὲν εἶναι ἐθνικὴ αὐτοκτονία. Ἀντίθετα θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ πρώτη προτεραιότητα τῆς ζωῆς μας.

.                   Πῶς θὰ πρέπει, λοιπόν, νὰ δράσουμε ;
.                  Θὰ πρέπει πρῶτα οἱ ἡγεσίες Κύπρου καὶ Ἑλλάδας νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι τὸ κυπριακὸ εἶναι πρόβλημα πανεθνικό.
.                   Εἰδικά, ἡ Ἑλληνικὴ ἡγεσία ὀφείλει νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ Κυπριακὸ ὡς ζωτικὸ ἐθνικὸ θέμα, ὄχι ἁπλῶς μὲ τὴν ἔννοια τῆς συμπαράστασης ἢ συμπαράταξης πρὸς τοὺς «ἀδελφοὺς Κυπρίους», ὅπως συνηθίζει νὰ λέει, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἔννοια ὅτι τὸ Κυπριακὸ ἀφορᾶ εὐθέως τὴν ἀσφάλεια τοῦ ἑλληνικοῦ χώρου. Τὸ Κυπριακὸ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένο μὲ τὸ θέμα τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου. Ἡ ἀσφάλεια τῆς Κύπρου εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἀσφάλεια τῆς Ἑλλάδας καὶ ἀντίστροφα.
.                   Οἱ τουρκικὲς ἀπειλές, τόσο στὴν Κύπρο ὅσο καὶ στὸ Αἰγαῖο, ἔχουν παλιὰ ἱστορία καὶ δὲν εἶναι ἕνα πρόσφατο ξέσπασμα ἑνὸς νοσηροῦ μεγαλοϊδεατισμοῦ τοῦ Ἐρντογάν. Ὁ Γκιουνές, ποὺ ἦταν ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας κατὰ τὴν εἰσβολή, δήλωσε ἀπερίφραστα: «Ἡ Κύπρος εἶναι τόσο πολύτιμη, ὅπως τὸ δεξὶ χέρι μίας χώρας ποὺ νοιάζεται γιὰ τὴν ἄμυνά της ἢ γιὰ τοὺς ἐπεκτατικούς της στόχους, ἂν ἔχει…». Ἀναφορικὰ μὲ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ἡ Τουρκία ἔχει θέσει στόχο της τὴν ἀναθεώρηση τοῦ καθεστῶτος τους, ἀπὸ τὸ 1973. Ἡ Τουρκία οὔτε ἀποκρύπτει οὔτε συγκαλύπττει τὴν ἐπιδίωξή της αὐτή. Ὁ πρώην Πρωθυπουργὸς καὶ Πρόεδρος Τουργοὺτ Ὀζάλ, ποὺ ἐθεωρεῖτο μάλιστα μετριοπαθής, δήλωνε τὸ 1986 ὅτι «ἡ παροῦσα κατάσταση, ἡ ὁποία ὑπάρχει μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας, δὲν εἶναι ἱκανοποιητική. Ἐὰν ἡ Τουρκία ἤξερε ποῦ θὰ τὴν ὁδηγοῦσε ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάνης δὲν θὰ τὴν εἶχε ὑπογράψει ποτέ… Ἐμεῖς δὲν ξεχνοῦμε ὅτι χάσαμε μέσα ἀπὸ τὰ χέρια μας τὰ νησιά, τὰ πάτρια τουρκικὰ ἐδάφη». Ἀρκετὰ ἀποκαλυπτικὸς εἶναι καὶ ὁ Ἀχμὲτ Νταβούτογλου στὸ βιβλίο του «Τὸ Στρατηγικὸ Βάθος, ἡ διεθνὴς θέση τῆς Τουρκίας»: «Μία Τουρκία ποὺ ἔχει ἀποκλειστεῖ ἀπὸ τὸ Αἰγαῖο κι ἔχει περικυκλωθεῖ στὰ νότια ἀπὸ τὴ Ρωμαίικη Διοίκηση τῆς νότιας Κύπρου σημαίνει ὅτι τὰ περιθώριά της νὰ κάνει ἕνα ἄνοιγμα στὸν κόσμο ἔχουν περιοριστεῖ σημαντικὰ» (σελ 267).
.                   Θὰ πρέπει νὰ συναισθανθοῦμε καὶ νὰ πιστέψουμε στὶς δυνάμεις μας. Εἴμαστε, Ἑλλάδα καὶ Κύπρος, δύο κράτη μέλη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Συντονιζόμενοι μποροῦμε νὰ πετύχουμε πολλά. Ἔχουμε ἕνα τεράστιο τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ σκορπισμένο σ’ ὅλη τὴν ὑφήλιο, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ὀργανωθεῖ καὶ νὰ προωθήσει τὰ ἐθνικά μας δίκαια. Ἡ γεωγραφική μας θέση δὲν εἶναι κατώτερη, ἀπὸ γεωστρατηγικῆς πλευρᾶς, ἀπὸ τὴ θέση τῆς Τουρκίας. Μποροῦμε νὰ τὴ χρησιμοποιήσουμε στὸ ἔπακρο γιὰ προστασία τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων. Κι ἀκοῦμε μὲ λύπη, πὼς ἀνανεώθηκαν οἱ συμφωνίες μὲ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς γιὰ τὶς βάσεις στὴν Κρήτη κι ἀλλοῦ, χωρὶς σθεναρὲς ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση γιὰ τὴν ἄμυνα καὶ τὴν προστασία ἐθνικῶν συμφερόντων τῆς χώρας. Μακάρι νὰ ἔγιναν καὶ νὰ μὴν τὶς ξέρουμε.
.                   Ὁ Θουκυδίδης ἐπισημαίνει ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὅτι οἱ πόλεμοι δὲν ἐξελίσσονται πάντα, ὅπως ἦταν ἡ πρόβλεψη τῶν ἐμπνευστῶν τους. Ἀπρόοπτοι καὶ ἀστάθμητοι παράγοντες ἀναδεικνύουν ἀδυναμίες γιὰ τοὺς μεγάλους καὶ εὐκαιρίες γιὰ τοὺς μικρούς. Κι εἶναι παρήγορο καὶ ἐνθαρρυντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι, κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια, παρουσιάζονται τέτοιες εὐκαιρίες, ἐπιδιώκονται συμφωνίες καὶ συνάπτονται συμμαχίες μεταξὺ Ἑλλάδας, Κύπρου καὶ ἄλλων χωρῶν τῆς περιοχῆς (Ἰσραήλ, Αἰγύπτου, Λιβάνου κλπ). Εἶναι καλὲς καὶ ἐπωφελεῖς οἱ συμμαχίες αὐτές. Ὅμως ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ ἐπιδιωχθεῖ εἶναι κυρίως οἱ κοινοὶ προγραμματισμοὶ Κύπρου καὶ Ἑλλάδας. Μὲ τὶς ἄλλες χῶρες ὑπάρχει ὁ κίνδυνος, μὲ τὴν ἀλλαγὴ κυβέρνησης, νὰ ἀλλάξει καὶ ὁ τρόπος ἀντιμετώπισής μας. Εἶναι πολὺς καιρὸς ποὺ τὸ Ἰσραὴλ συνεργαζόταν πλήρως μὲ τὴν Τουρκία; Ὅταν στὴν Αἴγυπτο κυβερνοῦσε ὁ Μόρσι καὶ οἱ Ἀδελφοὶ Μουσουλμάνοι, εἴχαμε ἢ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε, ὁποιαδήποτε συμμαχία; Ἂν αὔριο ὁ Σίσσι τῆς Αἰγύπτου ἀνατραπεῖ; Ὅμως μὲ τὴν Ἑλλάδα τὰ πράγματα εἶναι διαφορετικά. Εἴμαστε Ἕλληνες, ἔχουμε τὴν ἴδια φύτρα, δὲν μποροῦν νὰ μᾶς χωρίσουν ἰδεολογίες, ἢ ἄλλες διαφορές. Θὰ πρέπει, λοιπόν, νὰ ἐπιδιώξουμε ἕνα νέο ἑνιαῖο ἀμυντικὸ δόγμα μὲ τὴν Ἑλλάδα. Δὲν εἴμαστε μακριά, ὅπως κάποτε ἀκούσαμε ἀπὸ πρωθυπουργικὰ χείλη.
.                   Μὰ καὶ στὸ διπλωματικὸ πεδίο μποροῦμε νὰ πετύχουμε πολλά, συνεργαζόμενοι. Θυμούμαστε πάντα, μὲ εὐγνωμοσύνη, τὴν ἀποφασιστικὴ κίνηση τῆς Ἑλλάδας γιὰ εἰσδοχὴ τῆς Κύπρου στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ἀξίωσε καὶ πέτυχε, ἐπισείοντας καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ veto, τὴν εἰσδοχὴ ὡς συνόλου καὶ ὄχι τῆς καθεμιᾶς ξεχωριστά, καὶ τῶν δέκα τότε ὑποψηφίων χωρῶν. Χωρὶς αὐτὴ τὴν κίνηση ἴσως νὰ μὴν εἰσερχόμασταν στὴν Εὐρώπη, μὲ τὸ θέμα τῆς κατοχῆς ἄλυτο.
.                   Ὕστερα θὰ πρέπει νὰ κατανοήσουμε ὅτι χωρὶς σταθερὴ γραμμὴ καὶ μὲ τὸ νὰ κάνουμε σημαῖες τὶς ἀπαιτήσεις τῶν Τούρκων, ποὺ ἀπορρίψαμε προηγουμένως, ἐπιδεικνύοντας, τάχα, καλὴ θέληση, δὲν ἐξυπηρετοῦμε τὸ ἐθνικὸ συμφέρον, οὔτε καὶ κατευνάζουμε τὸν κατακτητή. Πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια ζητούσαμε διεθνῆ διάσκεψη γιὰ τὸ Κυπριακὸ καὶ ἡ Τουρκία ἀντέτεινε πενταμερῆ (τρεῖς οἱ «ἐγγυήτριες» δυνάμεις ἡ Ἑλληνοκυπριακὴ καὶ ἡ Τουρκοκυπριακὴ κοινότητα). Ἐπιμέναμε ὅτι τουλάχιστον θά’ πρεπε νὰ ἀντιπροσωπεύεται καὶ ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία ὡς κράτος καθὼς καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Δὲν τὰ καταφέραμε καὶ συρθήκαμε στὴν πενταμερῆ ποὺ ἀπέτυχε. Τώρα μὲ τὴ στασιμότητα στὸ Κυπριακὸ φτάσαμε στὸ σημεῖο, νὰ ζητοῦμε ἐμεῖς ἐπιμόνως πενταμερῆ καὶ νὰ ἀρνεῖται ἡ Τουρκία. Πῆρε ὅ,τι ἤθελε, μετακίνησε τώρα τὸν ἐνδιάμεσο στόχο της. Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ τὴ Δ.Δ.Ο. Τὴ ζητοῦσαν ἐπίμονα οἱ Τοῦρκοι, ξέροντας ὅτι ὁδηγεῖ στὴν Τουρκοποίηση. Τώρα ποὺ μετακίνησαν τὸν στόχο τους ἀλλοῦ, τὴν κάναμε ἐμεῖς σημαία τοῦ ἀγώνα μας. Καὶ πάλιν ὅμως δὲν ἱκανοποιεῖται ὁ κατακτητής.
.                   Ἡ ἐντύπωση, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅτι οἱ συνομιλίες, οἱ ὁποιεσδήποτε συνομιλίες, κι ὅταν αὐτὲς ἁπλῶς γίνονται χωρὶς καμιὰν προοπτικὴ ἐπιτυχίας, ἀποτελοῦν ὀμπρέλα προστασίας ἀπὸ χειρότερες καταστάσεις, εἶναι πέρα γιὰ πέρα λανθασμένη. Δὲν συνομιλούσαμε, μήπως, ὅταν ξεκίνησε ἡ δεύτερη φάση τῆς εἰσβολῆς; Ἢ ὅταν ἀνακηρύχθηκε τὸ ψευδοκράτος; Ἢ ὅταν κατασκεύαζαν τὸν ἀγωγὸ ποὺ μεταφέρει νερὸ ἀπὸ τὴν Τουρκία; Ἢ ὅταν προωθοῦνταν στὰ Στροβίλια, στὴν περιοχὴ Ἀμμοχώστου; Κι ἀκόμα· σταμάτησαν καμιὰ φορὰ οἱ παραβιάσεις στὸν ἐναέριο χῶρο μας ἢ στὴν ΑΟΖ μας μὲ τὶς συνομιλίες; Δὲν θέλω νὰ πῶ πὼς δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐπιχειρηθεῖ διάσπαση τοῦ ἀδιεξόδου. Δὲν εἶναι ὅμως πανάκεια οἱ συνομιλίες. Οὔτε καὶ θὰ πρέπει νὰ ἐπιδιωχθεῖ ἡ ἐπανέναρξή τους μὲ κάθε θυσία καὶ μὲ νέες ὑποχωρήσεις. Κι ἀνησυχῶ φοβερὰ γιὰ τὴν αὐριανὴ συνάντηση τοῦ Προέδρου μὲ τὸν κατοχικὸ ἡγέτη καὶ τὸν Γκουντέρες. Θὰ ἀντέξει στὶς πιέσεις ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας; Δηλώναμε πρὶν λίγους μῆνες ὅτι ἂν ἡ Τουρκία δὲν ἀποσυρθεῖ ἀπὸ τὴν ΑΟΖ μας, δὲν θὰ ξεκινούσαμε συνομιλίες. Τελευταία αὐτὴ ἡ προϋπόθεση ἀποσιωπήθηκε. Συρόμαστε ἐκεῖ ποὺ θέλει ἡ Τουρκία, χωρὶς σταθερὸ στόχο καὶ σταθερὲς ἐπιδιώξεις. Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ξεχνοῦμε τόσο εὔκολα τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἐργάζεται ἡ Τουρκία καὶ πῶς προωθεῖ τὰ σχέδιά της, οὔτε καὶ νὰ μᾶς διαφεύγει ὁ τελικὸς στόχος της.
.                   Ὁ ἀείμνηστος Τάσος Παπαδόπουλος μοῦ εἶχε πεῖ, μὲ πικρία, κάποτε, πὼς ὅταν ἀνέλαβε τὴν Προεδρία τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ἐπεσκέφθη τὴν Ἀθήνα καὶ ζήτησε νὰ δεῖ τὰ ἀρχεῖα τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν γιὰ τὸ Κυπριακό. Πληροφορήθηκε μὲ ἔκπληξη καὶ ἀπογοήτευση ὅτι τέτοια ἀρχεῖα δὲν ὑπῆρχαν. Ἡ διαχείριση τοῦ Κυπριακοῦ ἀπὸ τὸν ἑκάστοτε Ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν ἦταν ἐρασιτεχνική. Φαντάζεστε τὴ μειονεκτικὴ θέση μας ἀπέναντι στοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι, ὅπως εἴδαμε, ἔχουν μία σταθερὴ διαχρονικὴ πολιτικὴ στὸ Κυπριακὸ καὶ τὰ ἄλλα ἐθνικά τους θέματα, τὴν ὁποία ὑλοποιοῦν, ὁποιαδήποτε Κυβέρνηση κι ἂν εἶναι στὴν ἀρχή. Σ’ ἐμᾶς συμβαίνουν ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα: Ὁ Γεώργιος Παπανδρέου ἀπέστειλε τὴ μεραρχία στὴν Κύπρο τὴν ὁποία ἀπέσυρε ἡ Χούντα. Ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ὑπέγραψε καὶ προώθησε μὲ τὴν Κυπριακὴ Κυβέρνηση τὸ δόγμα τοῦ Ἑνιαίου Ἀμυντικοῦ χώρου, ὁ Σημίτης τὸ κατήργησε ἐνῶ ὁ Γιῶργος Παπανδρέου, ὁ νεώτερος, δὲν θὰ κατάλαβε ὅτι εἴμαστε κι ἐμεῖς Ἕλληνες.
.                   Δὲν ὑπονοῶ ὅτι στὴν Κύπρο εἴμαστε σὲ καλύτερη θέση. Ἐμεῖς φτάσαμε σὲ σημεῖο νὰ ἔχουμε καταγγείλει τὸν Πρόεδρό μας στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη ὅτι ἐπηρέασε ἀνεπίτρεπτα τὴν κρίση τοῦ λαοῦ κατὰ τὸ δημοψήφισμα τοῦ 2004. Μία ἀνηλεὴς προπαγάνδα, ποὺ ἐκπορεύτηκε καὶ χρηματοδοτήθηκε καὶ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, εἶχε πείσει, πρὶν λίγα χρόνια, τὸν λαὸ ὅτι χρειαζόταν «πρόεδρος λύσης», ὅτι δηλ. ἐμεῖς δὲν θέλαμε μέχρι τότε λύση, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐκλεγεῖ, ὅπως θὰ θυμάστε, κάποιος ποὺ καταβαράθρωσε καὶ τὸ ἐθνικὸ θέμα καὶ τὴν οἰκονομία.
.                   Γιὰ νὰ ἔχει σοβαρὲς πιθανότητες ἐπιτυχίας ἡ προσπάθειά μας, γιὰ ἀποτροπὴ τῶν τουρκικῶν σχεδιασμῶν σὲ βάρος τῆς πατρίδας μας, ἀπαιτεῖται νὰ ἀναθεωρήσουμε τὶς ἀρχές μας, νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ἀξίες τῆς φυλῆς καὶ τῆς πίστης μας. Νὰ θυμηθοῦμε πὼς ὅταν ὁ Ἑλληνισμὸς ὑπέκυπτε σὲ ξένους κατακτητές, τοῦτο δὲν ὀφειλόταν μόνο, ἢ κυρίως, στὶς ὑπέρτερες δυνάμεις τοῦ ἐχθροῦ. Ὀφειλόταν πρωτίστως στὴν προηγούμενη ἀπομάκρυνση τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὶς διαχρονικὲς ἑλληνικὲς ἀξίες, ποὺ ἐνεργοῦσαν ὡς θώρακας προστασίας καὶ σωτηρίας. Πολὺ περισσότερο τώρα ποὺ οἱ δίνες μέσα στὰ σημερινὰ ρεύματα τῆς Ἱστορίας εἶναι φοβερὰ ἐπικίνδυνες, καὶ ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι ἀδύναμος οἰκονομικὰ καὶ ἑτερόφωτος πολιτιστικά, ὀφείλουμε νὰ κρατηθοῦμε σταθερὰ ἀπὸ τὶς ἀξίες μας.
.                   Θὰ πρέπει, ὡς ἐκ τούτου, νὰ ἐπιδείξουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ στὴν παρεχόμενη στοὺς νέους παιδεία μας. Ἀπὸ τὶς στάσεις ζωῆς καὶ ἀπὸ τὴν φιλοσοφία ζωῆς ποὺ θὰ μεταδώσει στοὺς μαθητὲς ἡ παιδεία καὶ ἀπὸ τὴν προσωπικότητα ποὺ θὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἀναπτύξουν, θὰ ἐξαρτηθεῖ σὲ μεγάλο βαθμὸ ἡ εὐαισθησία τους στὶς διάφορες κοινωνικὲς καὶ ἐθνικὲς προκλήσεις καὶ ἡ διάθεσή τους γιὰ ἀγώνα πρὸς καταξίωση τῆς ζωῆς καὶ ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδας.
.                   Παρόλο ποὺ ἔχουμε συναίσθηση τοῦ σημερινοῦ πολυπολιτισμικοῦ χαρακτήρα τῆς Κυπριακῆς καὶ Ἑλλαδικῆς κοινωνίας, οἱ ἐκπαιδευτικοί μας στόχοι πρέπει νὰ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένοι μὲ μία μακροπρόθεσμη πολιτικὴ ἐθνικῆς καὶ φυσικῆς ἐπιβίωσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν Κύπρο. Δὲν πρέπει ἡ διαπολιτισμικὴ ἀγωγὴ νὰ γίνει τὸ μέσον γιὰ κατάργηση, ἢ ὑποβάθμιση τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας μας. Θὰ σεβαστοῦμε τοὺς ἄλλους, τὰ χαρακτηριστικὰ καὶ τὸν πολιτισμό τους, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀλλοιώσουμε τὴν Ἱστορία μας, δὲν θὰ καταργήσουμε τὰ ἐθνικά μας σύμβολα, οὔτε καὶ θὰ ὑποβαθμίσουμε τὶς ἐθνικὲς ἐπετείους μας.
.                     Ἡ παιδεία μας θὰ πρέπει νὰ ἀντισταθεῖ στὶς προκλήσεις τῶν καιρῶν. Θὰ πρέπει στὴν Κύπρο νὰ ἐξακολουθήσει νὰ διατηρεῖ ἄσβεστη τὴ μνήμη τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν μας καὶ νὰ τονώνει τὸ ἐθνικὸ φρόνημα.
.                   Ἐπισκεπτόμενος τὰ σχολεῖα γιὰ ἁγιασμοὺς ἢ καὶ ὁμιλίες, ἀλλὰ καὶ συνομιλώντας μὲ πολλοὺς λειτουργούς τῆς παιδείας, ἀντελήφθηκα ὅτι, ἐδῶ καὶ χρόνια, ἐπιδιώκεται σταθερὰ ἡ ὑποβάθμιση τῆς ταυτότητας τοῦ κυρίαρχου τμήματος τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ἑλληνική, ἔναντι τῆς ταυτότητας τῶν ἄλλων μικρῶν ἐθνικῶν ὁμάδων ποὺ ὑπάρχουν στὴν Κύπρο. Εἶμαι γνώστης καὶ τοῦ τί γίνεται ἐδῶ. Ἐξ ἄλλου, ἀντιγράφουμε ὅλα τὰ κακά τοῦ Ἑλλαδικοῦ συστήματος.
.                   Ἡ καλλιέργεια καὶ ἡ ἀνάπτυξη τῆς οἰκείας ταυτότητας δὲν σημαίνει ἐθνικισμὸ οὔτε καὶ ἐθνικὸ ναρκισσισμό, οὔτε ἀσφαλῶς καὶ ὑποτίμηση τῶν ἄλλων. Σημαίνει καλλιέργεια τῶν ἀξιῶν τῆς παράδοσης, στέρεη γνώση τῆς Ἱστορίας καὶ γενικὰ αὐτογνωσία.
.           Μέσα στὰ πλαίσια τοῦ ἀγώνα μας θὰ πρέπει νὰ ἀπαιτήσουμε, ὕστερα, ἀγωνιστικὴ διάθεση ἐκ μέρους τῶν ἡγετῶν μας, διαφάνεια στὴ ζωὴ καὶ ἠθικὴ στὸν τρόπο συμπεριφορᾶς τους. Δὲν μπορεῖς μὲ σάπια ἡγεσία καὶ διεφθαρμένες συμπεριφορὲς νὰ ὀργανώσεις ἀποτελεσματικὰ καὶ νὰ φέρεις σὲ πέρας ἕναν ἀγώνα, ἀπὸ τὴν ἔκβαση τοῦ ὁποίου κρίνονται τὰ πάντα.
.                   Ἐθνικὴ ἐγρήγορση, ἠθικὴ ἀφύπνιση καὶ ἐπιστροφὴ στὶς ἀξίες μας εἶναι, λοιπόν, ἀπαραίτητα γιὰ τὴ διεξαγωγὴ τοῦ ἀγώνα γιὰ ἐθνικὴ ἐπιβίωση. Αὐτὴ ἡ ἐγρήγορση θὰ πρέπει νὰ μᾶς ὁδηγήσει καὶ στὴ λήψη κάποιων στοιχειωδῶν, τουλάχιστον, προστατευτικῶν μέτρων. Ἕνα κράτος ποὺ αὐτοπεριορίζεται σὲ παθητικὴ ἄμυνα, ποὺ ἐν μέσῳ πρωτόγνωρων ἐθνικῶν κινδύνων περιορίζει τὸν χρόνο τῆς στρατιωτικῆς θητείας καὶ ἐκμηδενίζει τὶς στρατιωτικὲς-ἀμυντικὲς δαπάνες του, εἶναι ἀδύνατο νὰ πειθαναγκάσει ἕναν ἐπιθετικὸ ἀντίπαλο σὲ παραίτηση ἀπὸ τοὺς στόχους καὶ τὶς ἐπιδιώξεις του.
.                   Εἶναι, ἀσφαλῶς ἀναγκαῖο καὶ τὸ ἠθικὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ, ποὺ πρέπει νὰ σφυρηλατηθεῖ στὶς πνευματικές, ἠθικὲς καὶ πολιτιστικές μας ἀξίες, ἀλλὰ εἶναι ἀπαραίτητη καὶ μία ἀμυντικὴ ὑποδομὴ στὴν ὁποία θὰ στηριχτεῖ αὐτὸ τὸ φρόνημα, γιὰ νὰ καταστεῖ ἀποτελεσματικὸ καὶ νὰ μεγαλουργήσει. Καὶ δὲν θὰ πρέπει νὰ τὰ ρίχνουμε ὅλα στὶς κυβερνήσεις. Θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι ὅλοι γιὰ ἀποκοπὴ μισθῶν καὶ στέρηση ἀνέσεων γιὰ ἐνίσχυση τῆς ἄμυνας.
.                   Ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτά, θὰ πρέπει νὰ πάρουμε τὴ μεγάλη ἀπόφαση τῆς ἀλλαγῆς πλεύσης γιὰ ἐπίλυση τοῦ προβλήματός μας. Γιὰ ὅσους δὲν ἐθελοτυφλοῦν κὰ δὲν πάσχουν ἀπὸ τὸ σύνδρομο τῆς αὐτοδικαίωσης, ἡ χάραξη μίας νέας ἐθνικῆς στρατηγικῆς γιὰ ἐπιδίωξη μίας νέας διαπραγματευτικῆς βάσης, εἶναι μονόδρομος.
.                   Σὲ κάθε καλόπιστο μελετητὴ τοῦ Κυπριακοῦ, εἶναι ἐμφανὲς ὅτι μία λύση Διζωνικῆς Δικοινοτικῆς Ὁμοσπονδίας (ΔΔΟ) ὁδηγεῖ στὴν κατάλυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ στὴ διαδοχή της ἀπὸ ἕνα κρατικὸ μόρφωμα, ἀνορθόδοξο, ἀντιδημοκρατικό, ρατσιστικὸ καὶ μὴ βιώσιμο. Μία τέτοια λύση πολὺ γρήγορα θὰ ὁδηγήσει στὴν Τουρκοποίηση..                   Νομίζω πὼς ἀπηχῶ καὶ τὶς ἀπόψεις τῆς πλειοψηφίας τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ ἂν πῶ ὅτι ἐκεῖνο ποὺ δὲν τολμήσαμε τὸ 1983, μὲ τὴν ἀνακήρυξη τοῦ ψευδοκράτους, καὶ τὸ 2004, μὲ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος, τὴν ἀπόσειση δηλ. ὅλων τῶν μονομερῶν ὑποχωρήσεων καὶ δεσμεύσεών μας, θὰ πρέπει νὰ τὸ τολμήσουμε τώρα. Καὶ νὰ ἐπανατοποθετήσουμε τὸ πρόβλημά μας στὶς σωστές του διαστάσεις. Τὸ Κυπριακὸ εἶναι πρόβλημα εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς. Θὰ πρέπει ἡ Τουρκία νὰ ἀναγκαστεῖ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Κύπρο, γιὰ νὰ ἀποκατασταθοῦν πλήρως τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.
.                   Οἱ κοινὲς προσπάθειες Ἑλλάδας καὶ Κύπρου ἀλλὰ καὶ τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τῶν Ἑλλήνων πρέπει νὰ ξεκινήσουν μὲ τὴν ἀταλάντευτη διεκδίκηση τῶν ὅσων ἀπολαμβάνουν οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι καὶ ὅλος ὁ ἐλεύθερος κόσμος, καὶ γιὰ τὸν λαό μας: Οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι δικαιοῦνται ἐλεύθερη διακίνηση σὲ ὅλες τὶς χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἐμεῖς γιατί νὰ μὴν μποροῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε κάτι τέτοιο στὴν πατρίδα μας; Οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι μποροῦν νὰ ἐγκαθίστανται ὅπου θέλουν στὴν Εὐρώπη. Γιατί ἐμεῖς νὰ μὴν μποροῦμε νὰ ἐπιστρέψουμε στὰ σπίτια μας; Οἱ ἄλλοι ἔχουν τὸ δικαίωμα ἀπόκτησης περιουσίας σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη. Ἐμεῖς γιατί νὰ μὴν μποροῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε τὶς δικές μας περιουσίες στὰ κατεχόμενα; Γιὰ τοὺς ἄλλους ἰσχύει: Ἕνας ἄνθρωπος, μία ψῆφος. Γιατί σ’ ἐμᾶς τὸ 18% νὰ ζητᾶ νὰ ἐπιβάλλεται στὸ 82%;
.                   Ὅσες φορὲς μιλῶ σὲ Ἑλλαδικὸ ἀκροατήριο, μετὰ τὶς εὐχαριστίες μου πρὸς τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ γιὰ τὴ διαχρονικὴ συμπαράστασή του (εἶναι ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε κυβερνῶντες ποὺ ἔχουμε παράπονα), συνηθίζω νὰ ἐξηγῶ καὶ γιατί θεωροῦμε αὐτονόητη τὴ συμπαράστασή του.
.                   Δὲν εἴμαστε, Ἕλληνες ἀδελφοί, ἀπομακρυσμένοι συγγενεῖς ποὺ ζητοῦμε τὴ συμπάθειά σας. Εἴμαστε Ἕλληνες ὅπως κι ἐσεῖς. Ἔχουμε τὴν ἴδια φύτρα, τὴν ἴδια καταγωγή. Ἀνδρωθήκαμε μὲ τὰ ἴδια ἰδανικά, λατρέψαμε τὴν Ἑλλάδα ὡς θεά. Μετροῦμε στὸν τόπο μας τόσα χρόνια Ἑλληνικῆς παρουσίας ὅσα κι οἱ Ἀθηναῖοι στὴν Ἀττικὴ κι οἱ Σπαρτιάτες στὴν Πελοπόννησο. Οὔτε καὶ ζητοῦμε οἰκονομικὴ βοήθεια, ὅπως οἱ Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς, γιὰ νὰ κρατήσουμε τὴ γλώσσα, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμά μας. Αὐτὰ τὰ κρατήσαμε μὲ θυσίες καὶ ποταμοὺς αἱμάτων, μέσα στοὺς αἰῶνες, ἀντιμετωπίζοντας ποικίλους κατακτητές. Ζητοῦμε τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἀντιμετώπιση τῶν κινδύνων γιὰ νὰ κρατηθοῦμε στὶς ρίζες μας, νὰ κρατήσουμε τὸν τόπο μας Ἑλληνικό. Γιατί, ἀλλοίμονο! Ἂν πέσει ἡ Κύπρος, θὰ ἀρχίσει τὸ ξήλωμα τῆς Ἑλλάδος. Θὰ ἔλθει ἡ σειρὰ τῆς Θράκης, τοῦ Αἰγαίου, τῆς Μακεδονίας.
.         Τελειώνοντας -νομίζω πὼς καταχράστηκα ἤδη τὸν χρόνο σας- θέλω νὰ πῶ πὼς ἂν μίλησα σὰν ἕνας κοσμικὸς ὁμιλητής, χωρὶς ἀναφορὰ στὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ βοήθειά του πρὸς τὸν λαό του, δὲν τὸ ἔκαμα γιατί ξεχνῶ τὸ ἱερατικὸ σχῆμα μου, οὔτε καὶ ἐκ λόγων ὀλιγοπιστίας. Εἶναι γιατί πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπο ὡς ἄβουλο ὄν. Τὸν δημιούργησε ἐλεύθερο, μὲ δυνατότητα ἐπιδίωξης καὶ πραγμάτωσης τῶν στόχων του. Ὀφείλουμε νὰ κάνουμε ὅ,τι περνᾶ ἀπὸ τὸ χέρι μας. Σ’ ὅ,τι ξεπερνᾶ τὶς δυνατότητές μας θὰ ἔλθει βοηθὸς ὁ Θεός. Θὰ πρέπει, λοιπόν, νὰ ἐπιδιώξουμε ὡς Ἑλληνισμὸς στὸ σύνολό του, τὰ δίκαιά μας. Καὶ νά ’μαστε σίγουροι ὅτι ὁ Θεὸς βοηθᾶ καὶ ἐνισχύει ἐκείνους ποὺ βοηθοῦν τὸν ἑαυτό τους. 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ