ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ

Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνα!

τοῦ ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀερἀκη

.           Ὡραῖο ἀκούγεται τὸ σύνθημα! Μὰ τὸ βαθύτερο καὶ ἱερώτερο νόημά του ἴσως νὰ μὴν τὸ ὑποψιαζώμαστε. Ἔχουμε ἀνάγκη τίς εἰκόνες; Νομίζω, ὄχι! Ἔχουμε ἀρκετές, καὶ στοὺς ναοὺς καὶ στὰ ξωκκλήσια καὶ στὰ σπίτια. Καὶ βέβαια κάθε χριστιανικὸ σπίτι ἔχει τὸ εἰκονοστάσι του. Καὶ τὸ πρέπον εἶναι στὸ κεντρικότερο μέρος τοῦ σπιτιοῦ, στὸ σαλόνι, νὰ δεσπόζει ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνα! Ναὶ, ἔτσι εἶναι. Μήπως ὄμως προτιμοῦμε τὶς ἄψυχες εἰκόνες [Σημ. «Χρ. Βιβλ.»: Οἱ ἅγιες Εἰκόνες ΔΕΝ εἶναι «ἄψυχες». Ἀλλιῶς καταλύεται ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου], καὶ δὲν θέλουμε τὶς ἔμψυχες; Κάθε σπίτι κάποτε, ἦταν γεμάτο ἀπό τὶς πιό ὡραῖες εἰκόνες. Καὶ ἡ πιό ὡραία εἰκόνα εἶναι τό παιδί..           Κάποτε τὰ σπίτια δὲν εἶχαν τηλεοπτικὴ εἰκόνα, δηλαδὴ τηλεόρασι. Δὲν εἶχαν ἠλεκτρονικὴ εἰκόνα, δηλαδὴ ἰντερνέτ. Δὲν εἶχαν ψηφιακὲς εἰκόνες, ἀπό κινητά. Εἶχαν ὄμως θεϊκὲς εἰκόνες. Εἶχαν παιδιά.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνα! Δὲν τὴν φτύνουμε τὴν εἰκόνα, δὲν τὴν μουτζώνουμε τὴν εἰκόνα, δὲν τὴ ρίχνουμε στὸν ὑπόνομο τὴν εἰκόνα. Τὴν ὡραία εἰκόνα, ποῦ λέγεται παιδί, τὴ σεβόμαστε. Δὲν κακοποιοῦμε τὸ παιδί. Τὸ ἀγαπᾶμε. Τὸ περιποιούμαστε. Τὸ φροντίζουμε.
.           Ρώτησα ἕνα ἀντρόγυνο:
—Πόσες εἰκόνες ἔχετε στὸ σπίτι;
—Πολλές! Σχεδὸν ὅλων τῶν ἁγίων, καὶ τῶν νεοφανῶν, πού τώρα τελευταῖα ἁγιοποιήθηκαν! Καλὰ δὲν κάνουμε;…Συνέχισα:
—Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ συνέχεια τοῦ ἐρωτήματός μου…
Πόσα παιδιὰ ἔχετε;—«Δύο», μοῦ ἀπαντοῦν. Καὶ ἔσπευσαν νὰ δικαιολογηθοῦν:
«Δὲν μποροῦμε, πάτερ μου! Δὲν θέλουμε ἄλλα παιδιά. Εἶναι ἄγχος τὰ παιδιά…».Θὰ ἀποκαλύψω κάτι.
Οἱ δικοί μου οἱ γονεῖς, τρεῖς εἰκόνες εἶχαν στὸν τοῖχο. Μὰ γέμισαν τὴ φτωχική τους παράγκα μὲ ἔμψυχες εἰκόνες, μὲ παιδιά.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνες. Κάθε σπίτι καὶ παιδιά, ἂν φυσικὰ χαρίση ὁ Θεὸς παιδιά.
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνες. Οἱ γονεῖς εἶναι οἱ καλλιτέχνες, οἱ ζωγράφοι, πού ζωγραφίζουν τὸ χαρακτῆρα τοῦ παιδιοῦ, καὶ παραμένει εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν κάποτε βάρβαροι ἔμπαιναν σὲ ὀρθόδοξα ἑλληνικὰ μοναστήρια, ἡ μανία τους ξέρετε ποῦ φαινόταν; Στό ὅτι μὲ τὶς ξιφολόγχες τους πήγαιναν στὶς εἰκόνες, τὶς τοιχογραφίες, τίς τρυποῦσαν καὶ ἔβγαζαν τὰ μάτια τῶν εἰκονιζομένων ἁγίων! Σήμερα γίνεται κάτι χειρότερο: Ἀνοίξαμε ἐμεῖς τὰ σπίτια στοὺς βαρβάρους! Μπῆκαν οἱ βάρβαροι, ὄχι πιά μὲ ξίφη, ἀλλά μὲ ἠλεκτρονικά σουβλιὰ καὶ βγάζουν τὰ μάτια ἀπὸ τὶς ὡραῖες εἰκόνες μας, ἀπὸ τὰ παιδιά…
.           Κάθε σπίτι καὶ εἰκόνες. Ἱερὲς εἰκόνες εἶναι τὰ παιδιά. Μὴ μᾶς κοροϊδεύουν: Ὅσες χάρτινες ἢ ξύλινες εἰκόνες κι ἂν προσκυνήσουμε, μόνο ἡ εἰκόνα τῶν παιδιῶν θὰ μᾶς σώση.
.           Ὦ Χριστέ μου! Νὰ γινόταν νὰ γέμιζαν ξανά τὰ σπίτια ἀπὸ τὶς πανέμορφες εἰκόνες τῶν παιδιῶν! 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ