ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ: ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΠΟΝΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

Ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα τῆς ­Ἱσπανίας γιὰ τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

.             Ἀγωνιώδη ἔκκληση τόσο πρὸς τὴν κεν­τρικὴ Κυβέρνηση τῆς Χώρας τους, ὅσο καὶ πρὸς τὰ ὄργανα ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς τῶν αὐτόνομων περιφερειῶν, ἀπευθύνει μία σειρὰ ἱσπανικῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων καὶ ἑνώσεων γιὰ τὶς κλασικὲς σπουδές, προκειμένου νὰ μὴν ἀπαλειφθεῖ ἀπὸ τὸ ἐγκύκλιο πρόγραμμα σπουδῶν στὴ δευ­τεροβάθμια ἱσπανικὴ ἐκπαίδευση ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν.
.             Γιὰ τὸν λόγο μάλιστα αὐτὸ συγκάλεσαν στὶς 25 Μαΐου σχετικὴ ἡμερίδα στὴ Μαδρίτη, ἀπευθύνοντας παράλληλα ἔκκληση καὶ πρὸς κάθε ἐνδιαφερόμενο φορέα στὴν Ἑλλάδα, προκειμένου νὰ συντονισθοῦν οἱ προσπάθειες στὴν ἐκστρατεία εὐαισθητοποιήσεως γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν.
.             Οἱ ὀργανωτὲς τῆς κινήσεως αὐτῆς, Ἱσπανοὶ ἑλληνιστές, ἐξέδωσαν κείμενο, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο «τὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἀποτελοῦν τὸ κλειδὶ γιὰ τὴ γνώση τοῦ παρελθόντος. Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ὑπῆρξε τὸ ὄργανο ἔκφρασης τῆς λογοτεχνίας ποὺ καθόρισε τὴ δική μας (ἐνν. ἱσπανική) λογοτεχνικὴ παραγωγή (…) ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἡ γλῶσσα στὴν ὁποία γράφηκαν πονήματα Φυσικῆς, Ἀστρονομίας, Μαθηματικῶν, Γεωμετρίας, Γεωγραφίας, Ἰατρικῆς, Φιλοσοφίας, Θεολογίας, Τέχνης, Ἱστορίας, Δικαίου, Πολιτικῆς Θεωρίας, Παιδαγωγικῆς κ.ο.κ. Τὸ ἀπέραντο τοῦτο σῶμα τῶν κλασικῶν κειμένων (…) ἀποτελεῖ τὴν ἄσβεστη πνευματικὴ κληρονομιὰ τῆς ἀνθρωπότητος. Ἡ μελέτη τους στὴ νεώτερη ἐποχὴ ἀπὸ τοὺς ἀνθρωπιστὲς ἔθεσε τὶς βάσεις γιὰ τὴ σύγχρονη κουλτούρα καὶ τὸν πολιτισμὸ καὶ εἶναι ἡ κοινὴ βάση γιὰ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες καὶ ὄχι ἀποκλειστικὴ περιουσία τῆς σύγχρονης Ἑλλάδας – καίτοι αὐτὴ ἔχει τὸ προνόμιο. Κάθε σύγχρονος ἐπιστημονικὸς κλάδος ποὺ θέλει νὰ ἐρευνήσει τὶς καταβολές του, μπορεῖ νὰ τὶς βρεῖ μέσα σὲ ἕνα ἑλληνικὸ κείμενο. Ὅταν θέλουμε νὰ διερευνήσουμε τὰ αἴτια τῆς σύνθεσης τοῦ σύγχρονου κόσμου, οἱ Ἕλληνες μᾶς παρέχουν πάντοτε τὸ κλειδὶ γι᾿ αὐτό. (…) Μία κακῶς ἐννοούμενη μοντερνικότητα (…) ἀποστερεῖ ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τὸ βασικὸ ἐργαλεῖο, ποὺ μαζὶ μὲ τὰ Λατινικά, τοὺς διευρύνει τὴ γνώση γιὰ τὸ παρελθὸν καὶ μία ἐπαγγελματικὴ κατάρτιση σὲ πολλὲς εἰδικότητες τῶν ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν, τῶν κοινωνικῶν ἐπιστημῶν καὶ τῆς καθαυτῆς ἐπιστήμης. (…) Τὰ Ἀρχαῖα εἶναι (…) μία γλῶσσα ποὺ διαπερνᾶ καὶ διατρέχει τὶς ἐπιστῆμες καὶ στὴν ὁποία ἔχουν γραφεῖ ὅλα ὅσα ἀφοροῦν τὸν ἄνθρωπο».
.             Κάθε σχολιασμὸς τοῦ μνημειώδους αὐ­τοῦ κειμένου καθίσταται, νομίζουμε, περιτ­τός. Ἀλλὰ ὅσο περισσότερο συμβαίνει νὰ βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τέτοια κείμενα, γραμμένα ἀπὸ ξένους, τόσο καὶ αὐξάνει ἡ δική μας θλίψη γιὰ τὴν περιφρόνηση αὐτοῦ τοῦ τεράστιου πνευματικοῦ κεφαλαίου ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, καὶ μάλιστα τοὺς φορεῖς τῆς ἐκπαιδευτικῆς μας πολιτικῆς. Ἂς σκεφθοῦμε, σὲ τί ἐπίπεδο νοητικῆς καὶ πνευματικῆς ἀναπτύξεως θὰ βρισκόταν ἡ νέα γενιὰ τῶν Ἑλλήνων, ἂν ἐτιμᾶτο ὅπως τῆς πρέπει ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στὰ σχολεῖα μας; 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ