ΕΛΑΦΙ ΚΛΑΙΕΙ ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΤΟΥ.

ΕΛΑΦΙ ΚΛΑΙΕΙ ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΤΟΥ.

    Ο  Ιερομάρτυς Αθηνογένης, επίσκοπος Σεβαστείας, ζούσε σ' ένα Μοναστήρι της Αρμενίας με δέκα υποτακτικούς του, στα χρόνια του Διοκλητιανού. Κοντά στο Μοναστήρι υπήρχε ένα δάσος, όπου ο Άγιος είχε βρει κάποτε ένα θηλυκό ελαφάκι πού τριγυρνούσε μόνο και πεινασμένο. Το πήρε μαζί του, το τάισε και το κράτησε κοντά του. Όταν αυτό μεγάλωσε αρκετά, ώστε να μπορεί να συντηρήσει μόνο του τον εαυτό του, το άφησε ελεύθερο. Την ελαφίνα αυτή την είχε ευλογήσει ο Άγιος, να μη γίνουν τα ελαφόπουλά της θηράματα των κυνηγών, αλλά κάθε χρόνο να φέρνει, κατά διαδοχή, κι αυτή και όλα τα ελάφια (όσα μέλλει να γεννήσει) ένα ελαφόπουλο στο Μοναστήρι του. 

    Το 311 μ.Χ. ένας φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Φιλόμαχος, έφθασε στην Σεβάστεια. Αφού σκότωσε πολλούς Χριστιανούς της περιοχής, ζήτησε από τον Αθηνογένη να θυσιάσει στα είδωλα. Όπως ήταν φυσικό, ό Ιερομάρτυς αρνήθηκε σθεναρά, κάτι πού έκανε έξαλλο τον Φιλόμαχο. Διέταξε τούς στρατιώτες του να συλλάβουν τον Άγιο και τους υποτακτικούς του και να τους θανατώσουν, αφού πρώτα τους βασανίσουν. Παρουσιάσθηκε τότε μπροστά στον Ιερομάρτυρα Αθηνογένη το αγαπημένο του ελάφι, τον πλησίασε με το κεφάλι κατεβασμένο καί του έγλυψε τα χέρια. Ύστερα σήκωσε τα μάτια του και, βλέποντας τον ευεργέτη του σε μεγάλη αγωνία, έχυσε καυτά δάκρυα. 

    Μετά από φοβερά βασανιστήρια, κατά την διάρκεια των οποίων άγγελος εξ ουρανού ενεθάρρυνε τους μάρτυρες, αποκεφαλίσθηκαν όλοι. 

    Η ελαφίνα, και μετά τον θάνατο του Αγίου, εξακολούθησε να εκτελεί το θέλημά του. Ένα παράδοξο καί χαριέστατο γεγονός ελάμβανε χώρα μέχρι την εποχή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.  Δηλαδή, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, κατά την επέτειο μνήμη τού Ιερομάρτυρος (16η Ιουλίου) και μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου, κατέφθανε μία ελαφίνα μ' ένα ελαφάκι της, εισερχόταν στον Ναό, αφιέρωνε αυτό στον Άγιο και έφευγε.

Πηγή: ΖΩΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. 
Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"

 ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ