Ο ΨΥΧΩΜΕΝΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ στὸν ΓΟΛΓΟΘΑ τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ Μητροπολίτης Γρεβενῶν, Αἰμιλιανὸς Λαζαρίδης -[1]

Ὁ Ψυχωμένος Ἱερομάρτυς
στὸν Γολγοθᾶ τῆς Μακεδονίας μας
Μητροπολίτης Γρεβενῶν,
Αἰμιλιανὸς Λαζαρίδης 

ὑπὸ Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας        

Ἔκδοσις Ἑνώσεως Πολυτέκνων Ἀθηνῶν
Ἀθῆναι 2019

Μέρος Α´, σελ. 6-13

.                 Σὲ ὅλη τὴν ἔνδοξη ἑλληνικὴ ἱστορία οἱ λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου κάθε βαθμίδος σφράγισαν τὶς σελίδες της μὲ τὸ ἡρωϊκό τους αἷμα. Τὰ ματωμένα ράσα μὲ τὸ ἀλύγιστο φρόνημά τους πρωτοστάτησαν στοὺς ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῶν ὑποδούλων ἀδελφῶν ἀγῶνες ἀναπτερώνοντας τὶς ἐλπίδες τῶν Ἑλλήνων καὶ πυργώνοντας τὰ ὄνειρά τους.
.                 Οἱ λεβεντόψυχοι ἱεράρχες, ἀρχιμανδρίτες, ἱερεῖς καὶ μοναχοὶ μὲ τὰ κηρύγματά τους στήριξαν ψυχές, παρηγόρησαν, ἔθρεψαν. Ἔδωσαν τὸ μεγάλο παράδειγμα τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ τῆς ἀνδρείας. Χωρὶς νὰ φείδονται κόπου, ἐθελοντικὰ τὶς πιὸ πολλὲς φορές, συντόνισαν τοὺς ἀγῶνες, ἔφθασαν στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυρὸς μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ πεθάνουν, ὅπως τόσοι ἄλλοι πρὶν ἀπὸ αὐτούς, καὶ πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὸ δένδρο τῆς λευτεριᾶς, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε ὅλοι ἐμεῖς τοὺς καρπούς του. Ἡ παρουσία τῶν ἱερωμένων στὰ μέτωπα τῶν τελευταίων ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος ἀγώνων ἐμψύχωνε τοὺς γενναίους ἀγωνιστές. Αὐτοὶ τοὺς ἐνέπνεαν μὲ τὸν πύρινο λόγο τους, τοὺς δυνάμωναν μὲ τὴν μετάδοση τῶν ἱερῶν μυστήριων, τοὺς εὐλογοῦσαν, τοὺς ἁγίαζαν, γλύκαιναν τοὺς πόνους τῶν πληγωμένων τους, συμμετεῖχαν στίς κακουχίες τους.
.                 Πολὺ μεγάλη μορφὴ στὸν Μακεδονικὸ ἀγῶνα, συντονιστὴς καὶ ὁμολογητὴς πίστεως, ὁ Μητροπολίτης Καστοριᾶς, Γερμανὸς Καραβαγγέλης, λάμπρυνε τὸ νοητὸ στερέωμα τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος. Τὴν ἴδια αἴγλη ἐξέπεμπε καὶ ὁ ἱερομάρτυς Μητροπολίτης Γρεβενῶν, Αἰμιλιανὸς Λαζαρίδης, ὁ προάγγελος τῆς λευτεριᾶς τῆς Μακεδονίας μας. Αὐτοὶ οἱ δύο σέρνουν τὸν ἡρωϊκὸ χορὸ πλήθους ἄλλων ἱερωμένων κάθε βαθμίδος ποὺ θυσίασαν τὴν ζωή τους γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία. Τέτοιοι μάρτυρες ὑπῆρξαν καὶ οἱ τρεῖς φονευθέντες ἱερεῖς στὰ Σέρβια, τοὺς ὁποίους ὁ στρατός μας κατὰ τὴν εἴσοδό του ἐκεῖ βρῆκε μέσα στὴν λάσπη τῶν δρόμων. Ἄλλο σφάγιο κατὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν Βουλγάρων στὴν Μακεδονία μας τὸ 1913 εἶναι ὁ Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως Γερμανὸς Σακελλαρίδης, ὁ ὁποῖος «ἀντέδρασε ἐῤῥωμένως καὶ ἡρωϊκῶς εἰς τὰ σχέδιά των περὶ καταλήψεως τῆς Μακεδονίας»
.                 Ἂς εἶναι εὐλογητὸς ὁ Θεὸς, ποὺ προικοδότησε τὸ Ἔθνος μας μὲ μιὰ Ἐκκλησία ζωντανή, ὀρθόδοξη, μητρικὴ καὶ πρόθυμη νὰ μοιράζεται μαζὶ μὲ τὰ παιδιά της τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες τους. Εἶναι ἡ ἴδια ποὺ ἀπὸ τὸ 1453 μέχρι τὸ 1821, θέριεψε στὰ στήθη τῶν ὑποδούλων τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα· εἶναι ἡ ἴδια ποὺ μὲ τὴν ἀκατάλυτη δύναμή της ἔστησε τρόπαια στὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα, στοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους, στὸν Πρῶτο καὶ Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στὸ Κυπριακὸ ἔπος τοῦ 1955-59 καὶ ποὺ μέχρι σήμερα στηρίζει τὸν λαὸ μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη. Εἶναι ἡ ἴδια ποὺ προμαχεῖ τῶν παραδόσεων τοῦ Ἔθνους μας, ποὺ μάχεται γιὰ τὴν ἰδιοπροσωπία μας, ἀντιστεκόμενη στὸν νεοβαρβαρισμό, στὴν ἀθεΐα, στὸν σκοταδισμό, στὴν ἐπιβολὴ ξενόφερτων ἠθῶν καὶ ἐθίμων, στὴν παραχάραξη τῆς ἱστορίας μας. Ἀναγνωρίζοντας τὶς προσπάθειές της τῆς ἀπονέμουμε τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ καὶ προβάλλουμε τὶς ἡρωϊκές της μορφὲς μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ μείνει γιὰ πάντα τροφὸς καὶ μητέρα τοῦ λαοῦ, ἀπροσμάχητη δύναμη καὶ ἀδιάψευστη ἀπαντοχή μας. Ἄλλωστε αὐτὴ δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρὰ ὁ ἴδιος ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς «παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας» καθὼς λέγει καὶ ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος.

Ἡ Μακεδονία εἶναι Ἑλληνική

.                 «Ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία»   διακηρύττει μὲ παρρησία ὁ γεωγράφος, ἱστορικὸς καὶ φιλόσοφος Στράβων. Ἡ Μακεδονία ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια εἶναι ἑλληνική. Τὸ μαρτυροῦν ἀναρίθμητα μνημεῖα μὲ ἑλληνικὲς ἐπιγραφές. Τὸ μαρτυροῦν τὰ ἑλληνικὰ ὀνόματα τῶν κατοίκων της, ὅπως Ἀλέξανδρος, Φίλιππος, Ὀλυμπιάδα. Τὸ μαρτυρεῖ ἡ συμμετοχὴ τῶν Μακεδόνων στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, ὅπου γίνονταν δεκτοὶ μόνον Ἕλληνες. Τὸ μαρτυρεῖ ἡ κοινὴ μὲ τοὺς ὑπολοίπους Ἕλληνες λατρεία τῶν θεῶν τοῦ Ὀλύμπου, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στὰ Θεσσαλικὰ σύνορα μὲ τὴν Μακεδονία. Τὸ μαρτυροῦν οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς Μακεδόνες ἀποδέκτες, τοὺς Θεσσαλονικεῖς καὶ τοὺς Φιλιππησίους, ποὺ εἶναι γραμμένες στὰ ἑλληνικά. «Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;».

.                 Στὸν χῶρο τῆς Μακεδονίας τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος μεγαλούργησε διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ ἑρμήνευσε μὲ τὴν λεπτότητα τοῦ πνεύματός του τὶς ὑψηλὲς διδασκαλίες τῶν φιλοσόφων του, τὶς ὁποῖες ἀπὸ ἐκεῖ διέδωσε καὶ μεταλαμπάδευσε σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὁ χῶρος τῆς Μακεδονίας εἶναι συνδεδεμένος ἄρρηκτα μὲ τὴν δράση τοῦ Φιλίππου καὶ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, οἱ ὁποῖοι κατόρθωσαν τὸ ἀκατόρθωτο ὑλοποιώντας τὸ μεγαλόπνοο σχέδιό τους γιὰ τὴν πολιτιστικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἑνότητα τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Βεργίνα, Δίον, Πέλλα, Ἀμφίπολις καὶ τόσα ἄλλα ἀπομεινάρια τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ μὲ τὶς ἑλληνικὲς ἐπιγραφὲς μαρτυροῦν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές.

.                 Στὴν Θεσσαλονίκη ἔδρασαν μεγάλες ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες τοῦ Βυζαντίου, ὅπως ὁ Συμεὼν καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοποι τῆς πόλεως, καὶ σὲ αὐτὴν γεννήθηκαν οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καὶ Μεθόδιος, οἱ ἱεραπόστολοι καὶ φωτιστὲς τῶν Σλάβων. Στὴν Καστοριὰ ἐντυπωσιάζουν οἱ ὑπέροχοι Βυζαντινοὶ Ναοὶ μὲ τὶς τοιχογραφίες τους, ὅπως καὶ στὶς Πρέσπες καὶ στὴν Ἀχρίδα, ὅπου τὰ ὀνόματα τῶν εἰκονιζομένων μορφῶν εἶναι γραμμένα στὴν ἑλληνίδα γραφή. Καὶ ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας μας «οἱ λίθοι κεκράξονται».

Ἡ ἐναντίον τῆς Μακεδονίας ἐπιβουλή

.             Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἐδέσποζε σὲ ὅλους ἡ ἐπίγνωση, ὅτι ἡ Μακεδονία ἦταν ὁ προμαχὼνας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ κυριαρχοῦσε ἡ συνείδηση τῆς ἀνεκτίμητης συμβολῆς τῶν Μακεδόνων στὴν ἐθνικὴ ὕπαρξη καὶ πολιτιστικὴ ἐξέλιξη τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνισμοῦ. Οἱ Μακεδόνες δὲν ἦταν ἁπλὰ εὐκαιριακοὶ σύμμαχοι τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, ἀλλὰ ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ ὅλου Ἑλληνισμοῦ. Ἐφρόντισαν νὰ τὸ διακηρύξουν αὐτὸ προσωπικῶς καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Βασιλεῖς τους.
.                Ἂν ἔλειπαν οἱ Μακεδόνες, νὰ ὑπερασπίζονται ὡς γνήσιοι Ἕλληνες διαρκῶς τὴν Ἑλλάδα ἐναντίον τῶν βαρβάρων, καὶ στὴν συνέχεια ὁ Μακεδόνας Μέγας Ἀλέξανδρος ἐπὶ κεφαλῆς ὅλων τῶν Ἑλλήνων, νὰ ἐξελληνίσει καὶ νὰ ἐκπολιτίσει μὲ τὴν μεγαλειώδη ἐκστρατεία του ὁλόκληρη σχεδὸν τὴν τότε γνωστὴ ἀνθρωπότητα, ὁ Ἑλληνικὸς πολιτισμὸς θὰ παρέμενε ἐκτεινόμενος στὰ ἀρχικά του στενώτατα ὅρια καί, ἴσως ὑπὸ τὴν πίεση συντριπτικὰ πολυπληθεστέρων βαρβάρων, τελικὰ νὰ ἐξέπνεε. Ἔτσι, οὔτε ὁ λαμπρὸς πολιτισμὸς τῆς ἑλληνιστικῆς περιόδου θὰ ἀναπτυσσόταν, οὔτε καὶ ὁ χριστιανισμός, τοῦ ὁποίου τὰ Εὐαγγέλια, πλὴν ἑνός, καὶ οἱ Ἐπιστολὲς τῶν Ἀποστόλων ἔχουν γραφεῖ, γιὰ νὰ κατανοοῦνται στὴν καθομιλουμένη τὴν ἐποχὴ ἐκείνη Ἑλληνική, οὔτε καὶ τὰ δόγματα ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἑλληνική τους παιδεία θὰ διαδίδονταν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη, ἀλλὰ θὰ παρέμενε αὐτὸς ὡς μία ἁπλῆ αἵρεσις λίγων πιστῶν σὲ μιὰ γωνιὰ τῆς Παλαιστίνης. Μὲ μία φράση: Ὁλόκληρος ὁ σημερινὸς πολιτισμὸς τῆς Δύσεως, μὲ τὶς ἑλληνικές του καταβολὲς καὶ τὴν χριστιανική του πνοὴ ὀφείλει αὐτὴ τὴν συγκρότησή του στὴν Μακεδονία καὶ τοὺς Μακεδόνες, ὡς τὸ πιὸ αὐθεντικὸ καὶ δυναμικὸ τμῆμα τοῦ ὅλου ἑλληνισμοῦ.
.             Τὸ λεγόμενο «Μακεδονικὸν ζήτημα» ἀνέκυψε κυριολεκτικὰ ἐκ τοῦ μηδενός, ἐναντίον κάθε ἱστορικῆς, γεωγραφικῆς καὶ ἐθνολογικῆς ἀληθείας, μόνο καὶ μόνο στὸ πλαίσιο ἀνόμων καὶ ἀνηθίκων ἐπεκτατικῶν ἐπιδιώξεων ἐξωβαλκανικῶν δυνάμεων, οἱ ὁποῖες, γιὰ τὴν πραγματοποίησή τους, βασιζόμενες στὴν δύναμη καὶ τὴν ἐπιρροή τους, ἐξέθρεψαν ὄνειρα καὶ δημιούργησαν ἀθεμελίωτες ἐπιθυμίες σὲ ἀνώριμες γειτονικὲς ἐθνικὲς ὁμάδες 

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ