Ὑπέρτιτλος: Θά ἔχουμε τόν Θεολόγο πού εἶναι ἅγιος στήν Κεχαριτωμένη

Τίτλος: ΓΙΑΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ ΛΑΡΙΣΗΣ

Ὑπότιτλος: Γνήσια ἀγάπη κτίζει τόν κόσμο

Γιατί τόσο σ’ ἀγάπησε ὁ λαός Γέροντα;

Ἕνας νεαρός κληρικός ἐπεσκέφθη τόν Μητροπολίτη Λαρίσης κυρό Θεολόγο, τό ἄκακο ἀρνίο, τόν ἅγιο Κληρικό, τόν γλυκύ πατέρα. Ἡ συνάντησις πραγματοποιήθηκε στό Ἐπισκοπεῖο Λαρίσης, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος εἶχε ἀνεγείρει πρίν ἀπό τήν βιαία ἐκθρόνισι καί ἐξορία. Ἀλλά τώρα ἐδῶ εἶναι «Ἐλεύθερος Πολιορκημένος». Μετά ἀπό ἀλλεπάλληλες δικαιώσεις ἀπό τό Συμβούλιο Ἐπικρατείας εἶναι κλεισμένος μέσα στό Ἐπισκοπεῖο του, χωρίς ἀποκατάστασι ἀπό τήν ἐπίσημο Ἐκκλησιαστική Ἀρχή. «Ἐλεύθερος Φυλακισμένος».

Ὁ ἐπισκέπτης κληρικός ἤξερε τήν ἀπάντησι, γιατί τόσο πολύ ὁ εὐσεβής λαός ἀγάπησε αὐτόν τόν Ἐπίσκοπο. Γιατί τόν ἀναγνώριζε γιά πραγματικά ἅγιο καί ἄμεμπτο Ἐπίσκοπο. Ὁ λαός ἔχει λεπτά αἰσθητήρια καί βλέπει, γνωρίζει, ἀντιλαμβάνεται. Ὁ πύρινος λαός ἀποτελεῖ τή δικογραφία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. 

Παρ’ ὅλη τήν γνώμη του, ἠθέλησε ὅμως νά διερευνήση αὐτή τή λαϊκή ἀγάπη στόν ἅγιο πού εἶχε μπροστά του. Νά τόν βυθομετρήση καί νά τόν ζυγίση.

Ὅτι ἄκουγε γιά τόν Ἐπίσκοπο Λαρίσης Θεολόγο, ἤθελε νά πληροφορηθῆ, ἐάν αὐτός εἶναι ἀνώτερος ἤ κατώτερος τῆς φήμης του. 

Τοῦ ὑπέβαλε λοιπόν ἕνα «τέστ ἁγιότητος», «διαγώνισμα ταπεινώσεως» καί «ἔκθεσι ἀγάπης».

-Πές τε μου, σᾶς παρακαλῶ σεβασμιώτατε. Πῶς, μέ ποιά μέθοδο καί ποῖο σύστημα ἐπιτύχατε, ὥστε νά σᾶς ἀγαπᾶ τόσο πολύ ὁ λαός;

-Διαποιμάνατε αὐτή τήν Ἱ. Μητρόπολι μόλις τέσσερα ἔτη. Τί συστήματα ἐφαρμόσατε, ὥστε νά τά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς οἱ νεώτεροι κληρικοί, γιά νά μᾶς ἀγαπᾶ ὁ λαός;

Μέ ἤρεμο λόγο καί γαλήνιο πρόσωπο ἔδωσε τήν ἀπάντησί του. Δέν φούντωσε ἀπό τόν ἔπαινο τοῦ νεαροῦ κληρικοῦ. Δέν ξαστέρωσε τό πρόσωπό του ἀπό χαρά. Ἀλλά μέ πολλή συστολή, καί μέ χαμηλωμένο βλέμμα ἀπεκρίθη.

-Ἄς εἶναι δοξασμένο τό Ὄνομα τοῦ Μεγάλου Κυρίου μας. Πολλή Χάρι προσφέρει στό λαό του. Ἀλλά ἐγώ δέν ἔκανα τίποτε ἄλλο παρά μόνο τό καθῆκον μου ὡς Ἐπίσκοπος. Τίποτε ἄλλο.

Οἱ πραγματικοί ἅγιοι ἔχουν ταπείνωσι καί κρύπτουν ὅλα τά χαρίσματά τους, ἀκόμη καί τήν ταπείνωσί τους. Μέ πολλή προσοχή, ὅπως οἱ ληστές καί οἱ ἀπατεῶνες ἀποκρύπτουν τά δικά τους ἔργα καί τίς ἐπιδόσεις.

Ὁ νεαρός ἐσιώπησε. Δέν εἶχε τί νά προσθέση. Ἀπελάμβανε τό πρόσωπο καί τήν μορφή ἑνός συγχρόνου ἁγίου. «Γεύσασθε καί ἴδετε». Γευθῆτε καί χαρεῖτε μέ τά μάτια σας:

«οἷόν τινα κόσμον δεύτερον, ἐν μικρῷ μέγαν, 

ἐπὶ τῆς γῆς ἵστησιν, ἄγγελον ἄλλον, 

προσκυνητὴν μικτὸν, ἐπόπτην τῆς ὁρατῆς κτίσεως, 

μύστην τῆς νοουμένης, 

βασιλέα τῶν ἐπὶ γῆς, βασιλευόμενον ἄνωθεν, 

ἐπίγειον καὶ οὐράνιον, πρόσκαιρον καὶ ἀθάνατον, 

ὁρατὸν καὶ νοούμενον, 

μέσον μεγέθους καὶ ταπεινότητος· τὸν αὐτὸν,»  ((Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος εἰς τὰ Θεοφάνεια, εἴτουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος)

(τέτοιον ἄνθρωπον, κόσμημα δεύτερον, μικρό καί μέγα, διαμένοντα στήν γῆ, ἄλλον ἄγγελον, προσκυνητήν μικτόν, ἑποπτεύοντα τήν ὁρατή κτίσι, ἀλλά καί βιοῦντα τά μυστήρια τοῦ οὐρανοῦ. Βασιλέα στή γῆ, βασιλευόμενο ἀπό τόν Οὐρανό. Ἐπίγειον καί οὐράνιον. Πρόσκαιρον καί ἀθάνατον, ὁρατόν καί διά τῆς νοήσεως προσεγγιζόμενον. Τό μέσον ἀνάμεσα στό ὕψος καί στήν ταπείνωσι).

Π. Ἐπιφάνιος: Μεγάλη εὐλογία νά ἔχετε ἕναν ἅγιο στό Μοναστήρι

Πολλά λέγονται γιά ἁγίους καί «ψευδο-αγίους» τά ἔσχατα χρόνια. Εὔκολα μεγαλοποιοῦμε τά πράγματα.

Πρέπει νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί στίς «ἁγιογραφήσεις» καί στίς «ἁγιοποιήσεις» διαφόρων ρασοφόρων. Νά ἐρωτοῦμε, νά ἐρευνοῦμε, νά ἀφήνουμε νά ὁμιλήση ὁ Θεός. Νά ρωτᾶμε ἄλλους ἐναρέτους κληρικούς πού ἔχουν πιό σαφῆ γνώσι τῶν προσώπων καί τῶν καταστάσεων. 

Ἡ μαρτυρία συγχρόνων Πατερικῶν μορφῶν εἶναι ἀληθής καί ἀξιόπιστος. Ἐκείνων πού πραγματικά εἶχαν τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας. Ὄχι τῆς διαφημήσεως καί τῆς προβολῆς μετριοτήτων. Ἰδού λοιπόν μία πραγματικά καθαρή καταγραφή τῆς ἁγιότητος τοῦ Λαρίσης Μητροπολίτου Θεολόγου.

Μᾶς μεταφέρει τό περιστατικό πνευματικό τέκνο τοῦ Γέροντος π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, πού ἦτο παρόν στήν ἀποκάλυψι.

Βρισκόμαστε στό ὑπέροχο κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας, στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τῆς Θεοτόκου Τροιζῆνος, τοῦ ὁποίου κτήτωρ καί καθοδηγητής ὑπῆρξε ὁ Γέρων Ἐπιφάνιος. Συγκαλεῖται σύναξις ἁπάσης τῆς ἀδελφότητος καί ὅλων τῶν πατέρων αὐτῆς. Ἡ μεγάλη μορφή τῆς Ἐκκλησίας, ὁ π. Ἐπιφάνιος, ἔθεσε τό ζήτημα στήν ἀδελφότητα.

-Ἀδελφοί μου καί πατέρες. Γνωρίζετε τούς διωγμούς καί τούς κατατρεγμούς πού ὑφίστανται οἱ δώδεκα ἐκθρονισθέντες Μητροπολίτες. Ἅπαντες εἶναι ἐπίλεκτοι διακονητές τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐπίσημος διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας τούς ἐκθρονίζει καί τούς κυνηγᾶ. Ἐμεῖς ἐδῶ στό μικρό μας Μοναστηράκι ἔχουμε πολλές εὐλογίες. Ἀναρωτιέμαι τί θά γίνουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι. Ἅπαντες ἔχουν τήν μέριμνα καί τήν φροντίδα τῶν πνευματικῶν τους τέκνων ἀλλά καί τῶν οἰκείων τους. Δέν ὑπάρχει ζήτημα περιθάλψεως.

-Ὅμως, ἐπιθυμῶ νά ἀναφερθῶ εἰδικά στόν Μητροπολίτη Λαρίσης τόν Θεολόγο, ἐπειδή τά πράγματα στήν Λάρισα εἶναι πολύ περίπλοκα καί δύσκολα. Ἐάν λοιπόν θελήση νά ἔλθη ὁ Θεολόγος νά μείνη κοντά μας, θά εἶναι μία μεγάλη εὐλογία. Θά ἔχουμε ἕναν ἅγιο, πραγματικά Ἐπίσκοπο κοντά μας. Καί αὐτή ἡ εὐλογία θά εἶναι μέχρι τέλους, ἐάν θεληση καί στό γῆρας νά δεχθῆ τήν δική μας ταπεινή διακονία.

Εἶπε καί ἄλλα ἀποκαλυπτικά γιά τόν Θεολόγο, καί οἱ πατέρες τοῦ Ἡσυχαστηρίου, συνεφώνησαν ἀπολύτως μέ τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο.

Σημειώνουμε πώς, δέν χρειάσθηκε νά φιλοξενηθῆ στό Μοναστήρι της Κεχαριτωμένης αὐτή ἡ σύγχρονη ἁγία μορφή, ἀλλά εὐλογεῖ καί ἐξαγιάζει τήν Λαρισσαϊκή καί Θεσσαλική γῆ ἀπό τό Μοναστήρι τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στό Στόμιο Λαρίσης.

Γνήσια καί ἐμπαθής ἀγάπη

Ζητᾶμε δείγματα ἀγάπης καί τά ἔχουμε κοντά μας. Ὅπως τό φῶς στά μάτια μας, τόν ἀέρα στά πνευμόνια μας. Τόν οὐρανό στήν ψυχή μας. 

 Ἔχουμε καί τούς ἁγίους μας τούς ζῶντες καί τούς κοιμηθέντας.

Βλέποντας γύρω μας γνωρίζουμε ὅτι: Μία ἀγάπη ψευδεπίγραφη θά γκρέμιζε τόν κόσμο (κακή καί ἐμπαθής), ἀλλά μία ἀγάπη γνήσια θά ἔκτιζε ὁλόκληρο τή γῆ (ἀγαθή).

Ἄς γνωρίζουμε πώς, «Αὐτοί π’ ἀγαπήσαμε φύγανε πρός τό μέλλον, ἀλλά καλύτερα αὐτοί πού ἐπιθυμήσαμε ἔρχονται ἀπ’ τό μέλλον» ( Διασκευή, Γ. Διλμπόη, Κοχλίδια).