25η Μαρτίου 1821 – Π. Γεώργιος Μεταλληνός: Έθνος Και Ορθοδοξία
Μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ διὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ζοῦν ἡ Ρωμανία καὶ ἡ ἑνότητά της.
Η ὑπερεθνικὴ ἑνότητά μας στὰ ὅρια τῆς «κατὰ Θεὸν πατρίδος», πραγματώνεται γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ μὲ τὴ συμμετοχὴ στὴν Εὐχαριστιακὴ σύναξη καὶ σύνολη τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας .
Ὁ λόγος τοῦ Σεβασμ. Εἰρηναίου «Ἐγὼ Σέρβος γεννήθηκα καὶ Ἕλληνας θὰ πεθάνω» δηλώνει, πάνω ἀπ᾿ ὅλα, τὴν ἁρμονικὴ καὶ ἰσόρροπη σύνδεση ἐθνικότητας καὶ
ὑπερεθνικότητας (ἢ ὑπερεθνότητας), μέσα στὴν ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ καὶ σχέση καὶ ὄχι ἁπλὰ στὶς «ὀρθοδοξολογίες» καὶ τὶς προτάσεις γιὰ «ὀρθόδοξα τόξα» τῶν ὀρθοδοξολογούντων καί, ἴσως, ἀγνοούντων παντάπασι τὴν Ὀρθοδοξία ὡς ζωὴ «ἐν Χριστῷ» καὶ ἐν «Ἁγίῳ Πνεύματι». Κάθε λόγος γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία εἶναι ἁπλὴ πολιτικὴ, χωρὶς το πατερικὸ φρόνημα καὶ ἐμπειρία, καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν πείθει τοὺς Ορθοδόξους.
Μέσα στὴν ἁγιοπνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Σέρβος, πράγματι, εἶναι Ἕλληνας καὶ ὁ Ἕλληνας Σέρβος, ἀλλὰ καὶ Ἀφρικανὸς καὶ Ἀσιάτης καὶ Ἀμερικανὸς καὶ Εὐρωπαῖος. Στὴν τραγῳδία τῆς τέως Γιουγκοσλαβίας ὁ Ἕλληνας Ὀρθόδοξος δὲν συμπάσχει μὲ τοὺς Σέρβους, διότι παραδοσιακὰ καὶ αὐτοὶ εἶναι ὀρθόδοξοι, ἀλλὰ διότι (καὶ ὅταν…) εἶναι «ἐν δικαίῳ», ἀγωνιζόμενοι γιὰ τὴν ἱστορικὴ ὕπαρξη καὶ συνέχειά τους.
Τὸ ἴδιο, δὲν συμπαριστάμεθα μόνο στοὺς Βορειοηπειρῶτες, ἐπειδὴ εἶναι Ἕλληνες, ἀλλὰ σ᾿ ὅλους τους Ἀλβανοὺς Ὀρθοδόξους, διότι ἀδικοῦνται. Ἡ ὀρθόδοξη συνείδηση εἶναι, ἐξ ἄλλου, ὑπὲρ τῶν μουσουλμάνων, ὅταν καὶ αὐτοὶ ἀδικοῦνται καὶ καταπιέζονται. Ἂν δὲν ἐνεργεῖ ἔτσι ἡ ὀρθόδοξη συνείδηση, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὀρθόδοξη. Γι᾿ αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ ὑπάρξουν ποτὲ συμπαγῆ καὶ μονοδιάστατα «ὀρθόδοξα τόξα», ὅπως τὰ θέλουν οἱ πολιτικοί, ἐνεργοῦντες κατὰ κανόνα μὲ κοσμικὸ πνεῦμα καὶ προϋποθέσεις.
Σὲ τελευταῖα ἀνάλυση, πρέπει νὰ γίνει κατανοητό, ὅτι δὲν ὑπάρχουν σήμερα «ὀρθόδοξοι λαοί» ἢ «ὀρθόδοξες κυβερνήσεις», ποὺ μποροῦν νὰ ἐνεργοῦν καθολικὰ «ὀρθοδόξως», ἀλλὰ μόνο ὀρθόδοξα πρόσωπα στοὺς λαοὺς καὶ ἴσως καὶ σὲ κυβερνήσεις, καὶ μόνο αὐτὰ μποροῦν νὰ ἐνεργήσουν ὀρθόδοξα. Ὅπως, ὅμως, ἡ χωρὶς ὀρθόδοξους προϋποθέσεις ὀρθοδοξολογία ἀποβαίνει ἐπιβλαβὴς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ ἴδιο καὶ ἡ θρησκειοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας, συμπορευόμενη σὲ μᾶς τοὺς νέο-ἕλληνες μὲ τὴν ἀρχαιοπληξία καὶ ἑλληνομανία, βοηθεῖ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ ἐθνικισμοῦ – ρατσισμοῦ, ὁδηγώντας στὴν ἀπορθοδοξοποίηση τοῦ λαοῦ μας.
Ὅπως, ὅμως, ἀποδεικνύουν τὰ πράγματα, δὲν ἐργάζονται μόνο οἱ ἀρχαιόπληκτοι ἐθνικιστὲς ἐναντίον τοῦ ἀληθινοῦ πατριωτισμοῦ – ἐθνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀθεράπευτα εὐρωπαϊστές. Ἐνῷ ὅλο τὸ 19ο καὶ 20ο αἰῶνα ἡ Εὐρώπη καλλιεργοῦσε τὴν ἐθνι(κιστι)κὴ ὑστερία στὰ Βαλκάνια, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἔχει εὔχρηστα προτεκτοράτα, σήμερα, μέσα στὴν προοπτική της Ἑνωμένης Εὐρώπης, χρησιμοποιώντας ὡς ὄργανα κάποιους κονδυλοφόρους τοῦ δημοσιογραφικοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐπιστημονικοῦ χώρου, ἐπιδιώκει νὰ ἀμβλύνει, ὥσπου νὰ τὸ νεκρώσει, τὸ ἐθνικο-πατριωτικὸ φρόνημα, ἐνῷ κύκλοι της ἐμμένουν πεισματικὰ στὸν ἐθνικισμὸ – ρατσισμό τους.
Εἶναι ἀνάγκη, συνεπῶς, νὰ συνειδητοποιήσουν καὶ οἱ Ἕλληνες «ἐθνικιστές», ὅτι μὲ τὴν τακτική τους συμπλέουν, τελικά, μὲ τὸν εὐρωπαϊκὸ ἐθνικισμὸ – ρατσισμό, δολοφονώντας τὸν αὐθεντικὸ πατριωτισμό, ποὺ θεμελιώνεται μόνο στὴν ἄδολη φιλανθρωπία τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Ἁγίων μας.
Παράλληλα, ὅμως, βλάπτουν καὶ τὴν ὑπερεθνικὴ ρωμαίικη ἑνότητα τοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ τὴν ὑποτίμηση τῆς Ὀρθοδοξίας ἢ τὴν «ἐθνικοποίησή» της, δηλαδὴ τὴ διαστρέβλωση τῆς κατ᾿ ἐξοχὴν ἑνοποιητικῆς μας δύναμης στοὺς δύσκολους καιρούς μας. Τελικὰ ὁ μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια «ἐθνικισμός» δὲν ἀποβαίνει ἀρνητικὴ δύναμη μόνο γιὰ τὴν πίστη καὶ παράδοσή μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ἴδιο τὸ Ἔθνος, τὸ ὁποῖο διατείνεται ὅτι θέλει νὰ προφυλάξει.
π. Γεώργιος Μεταλληνός
ΠΗΓΗ: ΚΛΙΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου