Η μεταστροφή μου από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Εκκλησία

Η μεταστροφή μου από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Εκκλησία

Του Νίκου Λ.

Σχεδόν κάθε εβδομάδα, με πολλή χαρά δεχόμαστε στην ΟΟΔΕ τηλεφωνήματα και επιστολές ανθρώπων που αντιλήφθηκαν την πλάνη τής εταιρίας Σκοπιά τών ΜτΙ (Μαρτύρων τού Ιεχωβά), και που ζητούν να κατηχηθούν στην Ορθόδοξη Εκκλησία τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ή ήδη έχουν γίνει Χριστιανοί αδελφοί μας. Κάποιοι απ' αυτούς μάλιστα, μοιράζονται μαζί μας την εμπειρία μεταστροφής τους, όπως η παρακάτω εμπειρία:

Είμαι ο Νίκος Λ. Γεννήθηκα μέσα σε μια πενταμελή οικογένεια ΜτΙ (μόνο ο πατέρας μου δεν

ήταν ΜτΙ και ο οποίος έκανε το καλό να με βαπτίσει ορθόδοξο), και γαλουχήθηκα με αυτή την πίστη, αφού ο πατέρας μου κατά τα άλλα ήταν αδιάφορος περί πίστεως.

Δύο χρονών ήξερα τα ονόματα των βιβλίων της Αγίας Γραφής απ' έξω. Αιτία η θεία μου η οποία μου διάβαζε ιστορίες από την Βίβλο και τα βιβλία και περιοδικά της οργάνωσης.

Βίωσα όμως σαν παιδί δύο αρνητικές καταστάσεις η μία κυρίως στο σχολείο από τα ‘δήθεν’ ορθόδοξα ελληνόπουλα που με έδειχναν με το δάχτυλο ‘να το Γιαχωβάκι’ και η άλλη από την καταπίεση λόγω των κανόνων της οργάνωσης.

Το κυριότερο και εκείνο που με έκανε να χάσω αυτήν την πίστη ήταν ένα κενό και η απουσία αγάπης που ένιωθα μέσα στην οικογένεια και μέσα στην οργάνωση. Έτσι γύρω στα 15 μου, έκανα την επανάστασή μου και έφυγα από τους ΜτΙ.

Κατέληξα άθεος, γιατί τον θεό που μου είχαν γνωρίσει, τον Ιεχωβά, αυτόν τον απόμακρο αυστηρό θεό δεν μπορούσα πια να τον πιστεύω και δεν ήξερα και κανέναν άλλον καλύτερο.

Έκτοτε "έκανα την ζωή μου" που λένε, είχα ξεκινήσει ήδη το κάπνισμα, διασκέδαση, ποτάκια και σχέσεις. Ό,τι μου απαγόρευε δηλαδή η οργάνωση των ΜτΙ.

Παρ' όλη αυτή την άσωτη ζωή, μέσα μου υπήρχε μια αγωνία, ένας πόθος να μάθω την αλήθεια, "από πού ήρθα και γιατί", και πού πηγαίνω…

Διάβαζα και ερευνούσα ό,τι μυστικιστικό έπεφτε στα χέρια μου. Έτσι προσελκύστηκα από έναν ινδουιστικό όμιλο που έλεγε πως κατείχε τα μυστικά για τους αναζητητές της αλήθειας… Ήμουν ήδη στα 26 μου…

Αλλά τίποτε δεν με γέμιζε …

Μετά από 3 χρόνια περίπου, ένα μεσημέρι, ενώ είχα απελπιστεί απ' όλα, παρακάλεσα το Χριστό, έπεσα στα γόνατα και προσευχήθηκα, και του είπα: "αν υπάρχεις κάνε κάτι!"

Τότε συνέβη κάτι συγκλονιστικό: Επί τρεις μέρες προσευχόμουν ζώντας μέσα σε μια παραδείσια χαρά…

Τότε βεβαιώθηκα ότι υπάρχεις! Και ότι είσαι χαρά! Χριστέ ο Θεός ημών.

Σε παρακάλεσα να μου στείλεις κάποιον να με διδάξει… Έτσι ύστερα από μια σειρά γεγονότων που εγώ χαρακτηρίζω μικρά θαύματα, εμφανίστηκε στη ζωή μου ο Αλέξανδρος, Ορθόδοξος θεολόγος που με αγάπησε, με κατήχησε, με δίδαξε την ζωή της Ορθοδοξίας και το κάνει μέχρι σήμερα…


Αναδημοσίευση από:
http://www.oodegr.com/paratir/empeiries/nikos_L_1.htm

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ