ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΡΟΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Γράφει ο κ. Γεώργιος Κρουσταλάκης: «Όταν επισκέφθηκα το 1987 τον πατέρα
Εφραίμ στα Κατουνάκια, μου μίλησε, μεταξύ άλλων, και για δύο περιπτώσεις νέων
ανθρώπων, που τον είχαν επισκεφθεί παλαιότερα. Και οι δύο ήταν «μπερδεμένες»
προσωπικότητες, όπως θα έλεγε ο όσιος Πορφύριος. Ήσαν νέοι άνθρωποι χωρίς
σαφή
πνευματικό προσανατολισμό. Και οι δύο παραδέρνανε μέσα σε ένα νεφέλωμα
θρησκευτικής σύγχυσης και εναγώνιας αναζήτησης.
Ο Γέροντας στην αφήγησή του αναλύει τις περιπτώσεις αυτές μεθοδικά,
συσχετίζοντας τες τελικά με τον παιδαγωγικό λόγο του «δασκάλου» του Ιωσήφ του
Ησυχαστή:
«Παλαιά είχε έρθει εδώ ένας νέος υψηλού αναστήματος.
«Τι θέλεις;» τον ερώτησα.
Λέει: «Θέλω τον τάδε».
«Εγώ είμαι», του είπα. «Τι θέλεις;»
«Πές μας» λέει, «Γέροντα, λόγον Θεού».
Του λέω:
«Δεν μου λες, εξομολογείσαι;».
«Όχι», μου απήντησε.
«Μεταλαμβάνεις;».
«Όχι».
«Πόσων ετών είσαι;».
«Εικοσιπέντε».
«Το όνομά σου;».
«Ιωάννης».
«Καλά, βρέ παιδί μου, τι σόι χριστιανός είσαι; Ούτε μεταλαμβάνεις, ούτε
εξομολογείσαι. Τι θέλεις λόγον από μένα;». Άνοιξε το στόμα του λοιπόν ένα
μέτρο. Ανέβαζε τον Βούδα στον ουρανό και κατέβαζε τον Χριστό κάτω στη γη.
Είχαμε ακούσει από τον Γέροντα για τέτοια περιστατικά. Αυτό λοιπόν με
βοήθησε πώς να σκεφθώ.
Ο νέος αυτός καθόταν εκεί. Ενδιάμεσα, εδώ, καθόταν ένα μικρό παιδάκι. Κι
εγώ καθόμουν εδώ. Λέω λοιπόν του μικρού: «Φύγε από κεί πέρα». «Έφυγε. Τον
πλησιάζω. Έβγαλε μια τέτοια αποφορά μια τέτοια «βρόμα». Πω, πω μου ‘ρθε να
ξεράσω».
«Φύγε από δω πέρα. Μόλυνες όλη την ατμόσφαιρα. Αυτό σου παρέδωσε ο Βούδας.
Να μην μπορούμε να σε πλησιάσουμε; Και άφησες το άρωμα, το Φως, την Αλήθεια, τη
χριστιανοσύνη και την ορθόδοξη πίστη για τον Βούδα; Φύγε γρήγορα από δω φύγε,
φύγε…».
Άλλη μια φορά ήρθαν δυό παιδάκια.
«Τι θέλετε;».
«Τον τάδε».
«Εγώ είμαι».
Λέει: «Γέροντα, να πούμε τον λογισμό μας».
«Καλά».
Ο ένας είπε τον λογισμό.
«Ε, του λέω, παιδί μου… Εξομολόγηση. Ως άνθρωποι όλοι αμαρτήσαμε. Αλλ’ η
εξομολόγηση το σβήνει και αρχίζει μια νέα ζωή».
Ήρθε ο δεύτερος. Λέει:
«Γέροντα, έβγαλα το Γυμνάσιο και μ’ έπιασε μια περιέργεια να διαβάσω για
τις θρησκείες όλου του κόσμου. Και τώρα ούτε κι εγώ ξέρω τι πιστεύω. Γι’ αυτό,
σ’ ερωτώ».
Το παιδί, καθότανε, τρόπον τινά, έως ογδόντα πόντους μακριά μου.
Ενθυμήθηκα, τον βουδιστή και εθαύμαζα πώς το παιδί δεν μυρίζει, δεν βρομάει.
Εθαύμαζα… Τέλος πάντων. Του λέω:
«Άκουσε, παιδί μου. Μια είναι η θρησκεία η αληθινή, η Ορθόδοξος Εκκλησία.
Όλες οι άλλες είναι τα εφευρήματα του διαβόλου. Τώρα εσύ να κάνεις μια γενική
εξομολόγηση, να τα βγάλεις όλα τα παράσιτα, τα ζιζάνια που πήρες από τις
διάφορες θρησκείες. Να μείνει μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία κι έτσι θα δείς τη
γαλήνη της ψυχής σου και θα βρείς την ισορροπία σου».
Δεν είπα πολλά. Τ΄ άκουσε το παιδί.
Λέει: «Θα κάνω, όπως μου λές».
Και σηκώθηκε, να μου βάλει μετάνοια, για να φύγει. Όταν πλησίασε και πήρε
το χέρι μου, ώχ, Παναγία μου. Όπως το φουγγάρο του βαποριού βγαίνει βού…ου…ου… έτσι από κεί βγήκαν διάφορες
βρώμες πικρό, ξινό, αλμυρό, δηλητηριώδες… όλες οι βρώμες. Οι θρησκείες που είχε
πιστέψει το παιδί, όλες επάνω στο πρόσωπο μου πέσανε.
«Πω, πω, λέω!» Εβγήκα έξω, για να
μην ξεράσω.
«Να, παιδάκι μου, αυτές είναι οι θρησκείες…».
Αλλ’ αυτά, τα αισθάνεται κανένας άλλος κατ’ άλλον τρόπον, κατά πνευματικόν
τρόπον, να πούμε, τα αισθάνεται αυτά. Να αυτές οι άλλες ιδέες…
Οι άγιοι Πατέρες λένε να μη διαβάζετε αιρετικά βιβλία, διότι η «βρόμα» θα
μείνει μέσα στην ψυχή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου