Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛ. ΒΟΪΝΕΣΚΟΥ

Υπάρχει το εξωτερικό φώς, το οποίο μας χαρίζει ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας δια του ηλίου. Υπάρχει όμως και ένα ασυγκρίτως λαμπρότερο και σπουδαιότερο φώς, το φως του Χριστού. Το πρώτο φως το βλέπουν όλοι οι άνθρωποι που έχουν υγιή σωματικά μάτια. Το δεύτερο φώς το βλέπουν και το εγκολπώνονται λίγοι άνθρωποι
που έχουν υγιή ψυχικά μάτια. Η παρουσία και η απουσία του φωτός του Χριστού στην ψυχή του ανθρώπου γίνεται πολλές φορές φανερή στα πρόσωπα των ανθρώπων. Έτσι υπάρχουν πρόσωπα λαμπερά, φωτεινά, ευγενικά και χαρούμενα, αλλά υπάρχουν και πρόσωπα σκυθρωπά και θλιμμένα, παγερά και σκληρά, σκοτεινά και αγριεμένα.   
Κάποτε στην Αθήνα καθόταν σε ένα παγκάκι ένας ώριμος κύριος, ο οποίος είδε να έρχεται προς το μέρος του μία μαθήτρια Γυμνασίου ή Λυκείου, η οποία κρατούσε την σάκα της και με σταθερό και αργό βήμα προχωρούσε χωρίς να γυρίζει το κεφάλι της δεξιά και αριστερά. Όταν πλησίασε περισσότερο πρόσεξε ο κύριος ότι το πρόσωπο της κοπέλας έλαμπε και ήταν πολύ χαρούμενη. Η κοπέλα αυτή δεν έβλεπε το εξωτερικό φώς αλλά, επειδή η ψυχή της ήταν καθαρή και γεμάτη από το φώς του Χριστού, είχε στο πρόσωπό της αυτή την θαυμαστή λάμψη και χαρά.
Είχα και εγώ μία αντίθετη εμπειρία στην Αθήνα, όταν ήμουν φοιτητής. Κάποια μέρα περπατούσα στην λεωφόρο Αλεξάνδρας και είδα δύο ώριμους άνδρες ντυμένους με λαμπρά ενδύματα να βγαίνουν από ένα πολύ ακριβό αυτοκίνητο. Όταν τους πλησίασα και είδα τα πρόσωπά τους ετρόμαξα και ετάχυνα το βήμα μου για να απομακρυνθώ όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Τα πρόσωπά τους ήταν τόσο σκοτεινά και αγριεμένα που προξενούσαν τον τρόμο. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν πολύ πλούσιοι και έβλεπαν το εξωτερικό φώς αλλά τα μάτια της ψυχής τους ήσαν τυφλά και αυτό αντικατοπτριζόταν στα πρόσωπά τους.
Θυμάμαι και μία πλουσιοκόρη των Πατρών, σπουδαγμένη και με πολλά χαρίσματα, στα μάτια της οποίας ήταν έκδηλη η θλίψη. Δυστυχώς η κοπέλα αυτή δεν είχε σχέση με τον Χριστό και με την αγία Ορθόδοξη εκκλησία του, αλλά είχε πάρει τον κατήφορο της αμαρτίας και για αυτό ζούσε την θλιβερή πραγματικότητα που γράφει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του: «θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχή ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακό» (Ρωμαίους β΄9).
Μία κυρία, η οποία έζησε αρκετά χρόνια χωρίς το φώς του Χριστού, όταν κάποια μέρα πήρε την σωτήρια απόφαση να εξομολογηθεί και να αρχίσει να ζει πνευματική ζωή, ομολόγησε πως είχε προσέξει, ότι τα μάτια των κοσμικών φίλων της ήσαν θολά και σκοτεινά, ενώ αντίθετα τα μάτια των ανθρώπων που ζουν με εξομολόγηση και με θεία κοινωνία είναι καθαρά και φωτεινά.
Αγαπητοί μου, ο Χριστός μάς εβεβαίωσε ότι αυτός είναι το φώς του κόσμου και ότι όποιος τον ακολουθεί δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι. Είναι πολύ λίγο να βλέπουμε με τα σωματικά μας μάτια μόνο το εξωτερικό φώς. Είναι ανάγκη να βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής μας το φώς του Χριστού, για να είναι και τα σωματικά μας μάτια φωτεινά και το πρόσωπό μας φωτεινό και η ζωή μας φωτεινή, ώστε  να χαιρόμαστε πραγματικά την ζωή μας, αλλά και να δοξάζεται το πανάγιο όνομα του Χριστού μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου