ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης-Εισόδια Της Θεοτόκου: Τα Παιδιά Στην Εκκλησία, Τα Παιδιά Στο Θεό 

Εορτή μεγάλη σήμερα, ἀγαπητοί μου, θεομητορικὴ ἑορτή. Ἑορτὴ δηλαδὴ πρὸς τιμὴν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία κατὰ τὴν πίστι μας πρέπει νὰ τιμᾶται. Καὶ τιμᾶται ἡ Παναγία μας.

Γιατὶ δὲν εἶνε ἁπλῶς μία γυναίκα, οὔτε ἁπλῶς μία ἁγία· εἶνε παραπάνω ἀπὸ προφῆτες, ἀπὸ πατριάρχες, ἀπὸ ἀποστόλους, ἀπὸ τὸν τίμιο Πρόδρομο, ἀπὸ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους, παραπάνω ἀπὸ κάθε λογικὸ κτίσμα. Μετὰ τὸ Χριστό, μετὰ τὴν ἁγία Τριάδα, ἔρχεται ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, τὸ ἐξοχώτερο καλλιτέχνημα καὶ τὸ καύχημα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

«Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν»! (Μέγ. ἀπόδ.). Μεγάλη εὐλάβεια πρέπει νὰ ἔχουμε στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο.
Σήμερα εἶνε τὰ Εἰσόδιά της. Τί θὰ πῇ «εἰσόδια»; Πρέπει νὰ τὸ ἐξηγήσουμε.

Κανείς, ἀγαπητοί μου, δὲ᾿ γεννήθηκε ἀπὸ βράχο. Μποροῦσε ὁ Θεός, νὰ δώσῃ ἐντολὴ νὰ γίνῃ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ βράχο. Μήπως ἀπὸ ἕνα βράχο δὲ᾿ βγαίνει ἕνα λουλούδι ἢ ἕνα δέντρο; Ἀλλ᾿ ἡ πανσοφία του ὥρισε, ὁ ἄνθρωπος νὰ γεννιέται ἀπὸ ἄντρα καὶ γυναῖκα, ἀπὸ τὴν ἕνωσί τους, ἀπὸ τὸν ἅγιο θεσμὸ τοῦ γάμου. Ὅπως λοιπὸν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γονεῖς, ἔτσι καὶ ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος. Οἱ δὲ γονεῖς της ποιοί ἦταν; Ὁ πατέρας ὠνομάζετο Ἰωακεὶμ καὶ ἡ μητέρα Ἄννα· αὐτοὶ ἦταν οἱ γονεῖς.

Εὐλαβέστατοι γονεῖς. Ἀλλὰ εχανε μιὰ θλῖψι. Ποιά; Ὅτι τὰ χρόνια περνοῦσαν, καὶ παιδιὰ δὲ᾿ γεννοῦσαν. Ἦταν λυπημένοι. Παρακαλοῦσαν τὸ Θεὸ νὰ τοὺς δώσῃ παιδί, καὶ ἔδιναν τὴν ὑπόσχεσι νὰ τοῦ τὸ ἀφιερώσουν. Καὶ ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή τους. Καὶ νά, ἡ Ἄννα ἔμεινε ἔγκυος! Ὕστερα ἀπὸ ἐννιὰ μῆνες γέννησε ἕνα χαριτωμένο κοριτσάκι, ποὺ τὸ ὠνόμασαν Μαρία. Ἕνα ὄνομα ποὺ ἔμελλε νὰ μείνῃ ἀθάνατο στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Τὴ Μαρία δὲν τὴν κράτησαν κοντά τους. Ὅταν ἔγινε τριῶν ἐτῶν, λέει ἡ παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὡδήγησαν στὸ ναὸ τῶν Ἰεροσολύμων κατὰ τὴν ὑπόσχεσί τους. Ἐκεῖ τὴν παρέλαβαν οἱ ἱερεῖς, ὁ δὲ ἀρχιερεὺς Ζαχαρίας τὴν ἔβαλε μέσα στὰ ἅγια τῶν ἁγίων, ὅπου μόνο ὁ ἀρχιερεὺς ἐπιτρεπόταν νὰ μπῇ μιὰ φορὰ τὸ χρόνο. Στὸ ναὸ ἡ Παναγία μας ἔμεινε δώδεκα χρόνια, καὶ ἐτρέφετο κατὰ ὑπερφυσικὸ τρόπο ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ.

Ὅταν ἡ κόρη ἔγινε δεκαπέντε ἐτῶν, οἱ ἱερεῖς τὴν παρέδωσαν στὸν μνήστορα Ἰωσήφ. Ἔτσι ἦρθε στὴ Ναζαρέτ, καὶ ἐκεῖ ἔγινε τὸ ἄλλο θαῦμα· «Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε» (Ἀκάθ. ὕμν.)· ὁ Γαβριὴλ τῆς ἀνήγγειλε, ὅτι θὰ γεννήσῃ ἄνευ σπορᾶς ἀνδρός, κατὰ τρόπο θεῖο καὶ ὑπερφυσικό, τὸν Σωτῆρα τῆς ἀνθρωπότητος, τὸν Βασιλέα τοῦ κόσμου, «οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος» (Σύμβ. πίστ.· Λουκ. 1,33).

Αὐτὸ εἶνε τὸ ἱστορικὸ καὶ ἡ σημασία τῶν Εἰσοδίων. Τί μᾶς διδάσκουν;

Τρία διδάγματα.

Πρῶτον. Είδαμε, ὅτι οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας δὲν εἶχαν παιδί, καὶ στενοχωροῦνταν καὶ παρακαλοῦσαν τὸ Θεό. Χάρηκαν δὲ πολὺ ὅταν ἡ Ἄννα ἔμεινε ἔγκυος, κι ἀκόμη περισσότερο ὅταν γέννησε τὸ μονάκριβο παιδί της. Ἐρωτῶ· συμβαίνει αὐτὸ σήμερα; Ἔ, μέχρι ἕνα ἢ τὸ πολὺ δύο παιδιά, ναί. Παραπάνω ὄχι. Δὲ᾿ θέλει σήμερα παιδιὰ ἡ γενεά μας. Φοβοῦνται μήπως ἡ σύζυγος μείνῃ ἔγκυος. Καὶ γιὰ νὰ μὴ μείνῃ, μεταχειρίζονται μέσα καὶ μεθόδους ποὺ δὲν λέγονται. Πέφτει ὁ ἄνθρωπος σὲ ἐπίπεδο κατώτερο καὶ τῶν ζῴων. Τρέμουν ἂν φυτρώσῃ στὰ σπλάχνα τῆς μάνας τὸ λουλούδι· γιατὶ τὸ ὡραιότερο λουλούδι εἶνε τὸ παιδί, τὸ ἄνθος τοῦ οὐρανοῦ· «ἄνθος ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί», δὲν ψάλλουμε γιὰ τὸ Παιδίον Ἰησοῦς; (καταβ. Χριστουγ.). Τώρα ὅμως, μόλις φυτρώσῃ τὸ ἄνθος, στενοχωριέται ὁ ἄντρας, στενοχωριέται ἡ γυναίκα· καὶ τρέχουν στοὺς γιατροὺς καὶ κάνουν ἔκτρωσι, δηλαδὴ τὸ σκοτώνουν! Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα. Ἂν σκοτώσῃς ἕνα μεγάλο, κάποια ἀφορμὴ μπορεῖ νὰ σοῦ ᾿δωσε. Τὸ μικρὸ αὐτὸ παιδί, ποὺ εἶνε μέσ᾿ στὰ σπλάχνα, τί κακὸ ἔκανε; Εἶνε ἡ πιὸ ἀθῴα ὕπαρξις. Γι᾿ αὐτό, ὅποιος σκοτώνει παιδί, λέει κάποιος Ῥῶσος φιλόσοφος, σκοτώνει τὸ Χριστό! Γυναῖκες, ἂν ἔχετε πέσει στὸ ἁμάρτημα αὐτὸ κ᾿ ἔχετε δολοφονήσει παιδιά, δὲ᾿ σᾶς ὠφελοῦν τίποτα οὔτε τὰ κεριὰ οὔτε οἱ λαμπάδες οὔτε τὰ πρόσφορα. Εἶνε ἀνάγκη ἀπόλυτη νὰ πᾶτε νὰ ἐξομολογηθῆτε, νὰ πῆτε τ᾿ ἁμαρτήματά σας, καὶ νὰ λάβετε συγχώρησι. Τὰ Εἰσόδια λοιπὸν μᾶς διδάσκουν, ὅτι τὰ ἀντρόγυνα πρέπει νὰ μὴ διαπράττουν τὸ μεγάλο αὐτὸ ἁμάρτημα, ποὺ λέγεται ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἀλλὰ νὰ φέρνουν στὸν κόσμο παιδιὰ ὅσα δώσῃ ὁ Θεός.

Τί ἄλλο μᾶς διδάσκουν τὰ Εἰσόδια. Τί ἔκαναν οἱ γονεῖς τῆς Παρθένου; Τὸ παιδάκι τους τὸ πῆγαν στὸ ναό. Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται καὶ σήμερα. Εἶσαι πατέρας; εἶσαι μάνα; Τὸ παιδάκι νὰ τὸ ὁδηγήσῃς στὴν Ἐκκλησία. Νὰ συνηθίσῃς τὸ χεράκι του νὰ κάνῃ τὸ σταυρό του. Νὰ τὸ συνηθίσῃς νὰ γονατίζῃ καὶ νὰ προσεύχεται. Ἡ γλῶσσα του νὰ μάθῃ νὰ προφέρῃ τὸ θεῖο ὄνομα. Οἱ πρῶτες λέξεις ποὺ θὰ μάθῃ νὰ εἶνε «Θεός», «Χριστός»· ὁ «μπαμπᾶς» καὶ ἡ «μαμά» καὶ ἡ «γιαγιά», αὐτὰ εἶνε δεύτερα. Καὶ τὴν Κυριακὴ ἡ μάνα νὰ σηκώνῃ τὰ παιδιὰ γιὰ τὴν ἐκκλησία. Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια ξυπνοῦσαν τὰ παιδιά, κ᾿ ἐκκλησιάζονταν· κι ἄκουγαν τὸ εὐαγγέλιο καὶ κοινωνοῦσαν τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Τώρα; Τίποτα! Κοιμοῦνται σὰν τὰ κτήνη. Καὶ στὴν ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει παιδὶ νὰ σηκώσῃ τὴ λαμπάδα. Γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται φροντίδα.

Τὸ πρῶτο λοιπόν· Γυναῖκες, μὴ διαπράττετε τὸ μεγάλο ἔγκλημα τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας, τοῦ φόνου τῶν παιδιῶν. Τὸ δεύτερο· Γονεῖς, ὁδηγῆστε τὰ παιδιά σας στὴν Ἐκκλησία. Καὶ τὸ τρίτο ποιό εἶνε; Ἂν τὸ πῶ, θὰ μ᾿ ἀκούσετε; Τὰ Εἰσόδια τῆς Παναγίας μᾶς διδάσκουν· ἀπὸ τὰ παιδιά, ποὺ θὰ γεννήσετε, ἕνα παιδὶ νὰ τὸ ἀφιερώσετε στὸ Θεό! Αὐτὸ εἶνε τὸ καλύτερο ἀφιέρωμα, αὐτὴ εἶνε ἡ μεγαλύτερη λαμπάδα. Οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας τὸ παιδί τους δὲν τὸ κράτησαν κοντά τους. Τὸ ἀφιέρωσαν στὸ Θεό. Τώρα ποιός ἀφιερώνει παιδὶ στὸ Θεό, νὰ γίνῃ παπᾶς, νὰ γίνῃ καλόγηρος; Ποιός δίνει ἕνα κορίτσι νὰ γίνῃ ἱεραπόστολος καὶ ν᾿ ἀφοσιωθῇ στὸ Θεό; ἢ νὰ γίνῃ νοσοκόμος ἢ δασκάλα καὶ καθηγήτρια γιὰ νὰ ὑπηρετήσῃ τὸ Θεό; Ἂν συμβῇ κάτι τέτοιο, γίνεται θρῆνος. Ἀλλ᾿ ἐσεῖς νὰ τὸ θεωρῆτε τιμὴ καὶ εὐλογία, νὰ δώσετε στὸ Θεὸ ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιά σας. Νὰ πῆτε· Τὸ παιδὶ αὐτὸ τὸ ἀφιερώνω, νὰ γίνῃ μιὰ μέρα ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου, κήρυκας τοῦ εὐαγγελίου, ἱεραπόστολος. Εἶνε μεγάλο πρᾶγμα μιὰ κόρη σας ν᾿ ἀγαπήσῃ ὄχι ἁπλῶς ἕναν ἄντρα, ἀλλ᾿ ἐκεῖνον ποὺ εἶνε ὁ ὡραῖος Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Νὰ εἶστε βέβαιοι, ὅτι πολλοὶ θὰ σᾶς μακαρίζουν.

Αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὰ διδάγματα τῆς ἁγίας αὐτῆς ἑορτῆς, ποὺ μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθῇ καὶ ὡς ἡμέρα ἑορτῆς τοῦ παιδιοῦ. Κάτι ἀρνηταὶ τῆς χριστιανικῆς πίστεως ―ἄθεο εἶνε τὸ κράτος― πήρανε γομμολάστιχα τοῦ διαβόλου καὶ σβήνουν τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἑορτές. Στὴ θέσι τους θεσπίζουν νέες ἑορτές. Κι ἀκοῦς· πότε ἔχουν ἑορτὴ τῆς μάνας, πότε ἔχουν ἑορτὴ τοῦ παιδιοῦ, πότε ἔχουν ἑορτὴ τούτου, πότε ἐκείνου. Ὅλο γιορτὲς εἶνε· καὶ χτυποῦν ἔτσι τὴ χριστιανικὴ πίστι. Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ποὺ τά ᾿χει ῥυθμίσει ὅλα σοφά, ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ Παναγία πῆγε στὸ ναὸ τριῶν ἐτῶν παιδάκι. Μπορεῖ λοιπὸν νὰ θεωρηθῇ καὶ ὡς ἑορτὴ τοῦ παιδιοῦ. Δυστυχῶς ὅμως, ἄθεοι καὶ ἄπιστοι ποὺ μᾶς κυβερνοῦν, θέλουν νὰ σβήσουν τὶς ὡραῖες αὐτὲς ἑορτές, μέσα στὶς ὁποῖες ἑορτάζονται ὅλα τὰ μεγάλα γεγονότα.

Γι᾿ αὐτό, γονεῖς, μὴν ἀμελήσετε. Παρακαλῶ ἀκοῦστε με. Τὰ παιδιά σας στὴν Ἐκκλησία, τὰ παιδιά σας στὸ Θεό! Δὲ᾿ μ᾿ ἀκοῦτε; Ἔννοια σας, οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ μετανοήσετε θὰ εἶστε σεῖς. Διότι ἂν παύσῃ νὰ καλλιεργῆται στὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους ἡ πίστι στὸ Θεό, ἡ κοινωνία θὰ γίνῃ ζούγκλα. Χωρὶς Θεό, ὅλα τὰ ἐγκλήματα ἐπιτρέπονται· καὶ κλοπὲς καὶ ἀτιμίες καὶ φόνοι καὶ κάθε κακό. Παιδιὰ ποὺ δὲν πιστεύουν, παιδιὰ ποὺ δὲν ἐκκλησιάζονται, παιδιὰ ποὺ δὲν ἐξομολογοῦνται, παιδιὰ ποὺ δὲν κοινωνοῦν, παιδιὰ ποὺ δὲν ἀκοῦνε τὸ Θεό, θὰ γίνουν ἐγκληματίες· θὰ γεμίσουν οἱ φυλακές. Κ᾿ ἐσεῖς θὰ πληρώσετε ἀκριβά, μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο, τὴν ἀδιαφορία αὐτὴ γιὰ τὰ παιδιά σας.
Τὰ παιδιὰ στὴν Ἐκκλησία! Μόνο ἔτσι ὑπάρχει ἐλπίδα νὰ δημιουργηθῇ ἕνας ἄλλος ὑγιέστερος κόσμος, μιὰ νέα πιὸ ἀνθρώπινη κοινωνία, μιὰ πατρίδα χριστιανική, ποὺ θὰ γίνῃ καὶ πάλι φῶς καὶ ὁδηγὸς τῆς ἀνθρωπότητος.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς ῾Aγίου Νικολάου Ἀμμοχωρίου – Φλωρίνης 21-11-1986)

Πηγή: augoustinos-kantiotis.gr

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ