ΠΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ; 

(Ἁγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο
Μοναχοῦ Γερασίμου, Μικραγιαννανίτου, 
Ἀκολουθίαι καὶ Βίος 
τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Νεκταρίου
Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, 
μετὰ Παρακλητικοῦ Κανόνος, Χαιρετισμῶν καὶ Ἐγκωμίων,
ἐπιμελείᾳ Ἀρχιμ. Συμεὼν Κούτσα (νῦν Μητροπολίτου Ν. Σμύρνης), 
ἔκδ. Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης, ἐν Ἀθήναις, χ.χ., σελ. 57.

ἠλ. στοιχ. «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»

.                Ὁ θεῖος Νεκτάριος ἀνεδείχθη ἀληθῶς ἄγγελος ἐν σώματι. Συνεχέσι γὰρ προσευχαῖς καὶ συντόνοις ἱεραῖς μελέταις ἐσχόλαζε. Καὶ ἐκάθηρε καὶ καθήγνισε τελείως ἑαυτὸν ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος καὶ πάσης ὑλικῆς κατὰ νοῦν ἐμφάσεως, γενόμενος ταμεῖον τῶν δωρεῶν καὶ χαρισμάτων τοῦ Παρακλήτου καὶ πλήρης θείων ἐλλάμψεων. Καὶ ἦν τοῖς πᾶσιν ὑπὲρ ἄγαν ποθητὸς καὶ αἰδέσιμος, ἕλκων πρὸς ἑαυτὸν πάντας ὡς μαγνῆτις τὸν σίδηρον. Οὕτω διήγαγε τὴν μακαρίαν ζωὴν ὁ θεῖος οὗτος Πατήρ, ἀναζωγραφήσας ἐν ἑαυτῷ τῶν πάλαι Ἁγίων τὰς ἀρετὰς καὶ χάριτας ἐν τοῖς δεινοῖς καὶ χαλεποῖς τούτοις καιροῖς. Ἀσθενήσας δὲ μικρόν, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τῇ θ´ Νοεμβρίου μηνός, ἐν ἔτει 1920, ἐν τῷ ἐν Ἀθήναις νοσηλευτηρίῳ, φέροντι τὴν κλῆσιν «Ἀρεταίειον», τὸ δὲ ἱερὸν αὐτοῦ σκῆνος μετηνέχθη ἐν Αἰγίνῃ καὶ ἐτάφη ἐν τῇ ἱερᾷ αὐτοῦ Μονῇ. Ὁ θεῖος Νεκτάριος, πρὸς τοῖς ἄλλοις ἐκ Θεοῦ χαρίσμασιν, εἴληφε καὶ τὸ δαψιλῶς θαυματουργεῖν ἐν εὐκαιρίαις καὶ θλίψεσι, τοῖς προσερχομένοις αὐτῷ. Πάμπολλὰ δέ ἐστι τὰ θαύματα, ἅτινα ἐνήργησε καὶ ἐνεργεῖ τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς μακράν, ἀσθενοῦντας θεραπεύων, δαίμονας διώκων, τοὺς ἐν κινδύνοις διασώζων, πολλοῖς δὲ καὶ φαινόμενος ὄψεσιν ἁγίαις καὶ πᾶσι παρέχων τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα, ὡς ἡ δέλτος τῆς κατ’ αὐτὸν ὁσίας ζωῆς διεξοδικῶς ἱστορεῖ.

«Πῶς ἀκολουθῶμεν τῷ Σωτῆρι Χριστῷ»
Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως,
Περὶ ἐπιμελείας ψυχῆς ἕνδεκα ὁμιλίαι,
ἔκδ. Δ´, Ἀθῆναι 1999, ἐκδ. «Ἀποστολικὴ Διακονία»,
σελ. 33-34

«Ἀποβαίνομεν ἄρα ἐλεύθεροι, ἐνωτιζόμενοι τοῦ κηρύγματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μένοντες ἐν αὐτῷ, αἴροντες τὸν σταυρὸν ἐπ᾽ ὦμον, καὶ ἀκολουθοῦντες αὐτῷ. Ἀπαρνούμεθα δὲ ἑαυτούς, ἀποτασσόμενοι τῷ νόμῳ τῆς σαρκὸς σὺν ταῖς πάθεσι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις, καὶ αἴρομεν τὸν σταυρόν, ὑπομένοντες ὑπὲρ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ πᾶσαν κακοπάθειαν. Κατάπαυσις δηλονότι τοῦ θελήματος τῆς σαρκός, ἐνέργεια τοῦ θελήματος τοῦ πνεύματος καὶ ὑποταγὴ τοῦ ἐλάσσονος τῷ κρείττονι, εἶνε ὁ τρόπος τοῦ νὰ διαμείνωμεν ἐλεύθεροι. Ἀνάγκη ἄρα ἀναπόδραστος νὰ ἀκολουθήσωμεν τῷ Κυρίῳ, διότι ἐὰν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς, ὄντως ἐλεύθεροι ἐσόμεθα. Ναί, ἀληθῶς μόνος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δύναται νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ, διότι οὗτός ἐστιν ἡ ἐλευθερία. “Ὁ δὲ Κύριος τὸ πνεῦμά ἐστιν. Οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία”, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (B´ Κορ. γ´ 17).
Τῷ Σωτῆρι Χριστῷ ἀκολουθοῦμεν, ἐὰν φυλάττωμεν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ ἀγαπῶμεν αὐτόν. Διότι αὐτὸς ὁ Σωτὴρ γνωρίζει ἡμῖν τοῦτο, λέγων “Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε” (Ἰω. ιδ´ 15) καὶ αὖθις “ἐάν τις ἀγαπᾷ με τὸν λόγον μου τηρήσει …ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐ τηρεῖ” (Ἰω. ιδ΄ 23,24).
Κατὰ ταῦτα τῷ Χριστῷ ἀκολουθοῦμεν συνταυτίζοντες τὴν θέλησιν ἡμῶν πρὸς τὴν θέλησιν Αὐτοῦ, οὕτως ὥστε ἐνεργοῦντες, νὰ ἐνεργῆται ἐν ἡμῖν οὐχὶ τὸ θέλημα τὸ ἡμέτερον, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ ζῶμεν δὲ οὐχὶ ἡμεῖς, ἀλλὰ νὰ ζῇ ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός, ὡς περὶ ἑαυτοῦ λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος “ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστὸς” (Γαλ. β´ 20)»

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ