Γέροντας Ευσέβιος Βίττης: Αγαπώ τον άλλο για τον άλλο και μόνο;

Σοφά λόγια μας λέει ο Γέροντας Ευσέβιος Βίττης, καταδεικνύοντας στην τυφλότητα μας, που αγαπούμε όχι τον συνάνθρωπο μας αυτόν καθέ αυτόν, αλλά τα πρόσκαιρα και μάταια αποκτήματα του.
Βγες από τον εαυτό σου και αναζήτησε τον άλλο! Να, ο δρόμος!
Αγαπώ τον άλλο; Αγαπώ τον άλλο για τον άλλο και μόνο; Ζητώ το δικό του καλό και μόνο;

Ξέρω έπειτα με κάθε λεπτομέρεια τι πρέπει γενικά να κάνω γι’ αυτόν. «Ο γαρ αγαπών τον έτερον νόμον πεπλήρωκε… η αγάπη τω πλησίον κακόν ουκ εργάζεται, πλήρωμα ουν νόμου η αγάπη» (Ρωμ. ιγ’ 8- 10).
Αυτή όμως η καθημερινή ταπεινή άσκηση της αγάπης οδηγεί σ’ ένα δεύτερο και υψηλότερο στάδιο.
Οι καθημερινοί θάνατοι του εγώ μου, της φιλαυτίας μου από και για την αγάπη με πράξεις αγάπης οδηγούν στην γέννηση ενός άλλου εγώ μέσα μου. Με οδηγούν σε μια, για να μεταχειρισθώ ένα πολύ ωραίο όρο σύγχρονου θεολόγου, θεϊκή «αλλότητα».
Γι’ αυτήν μας μιλάει ο απόστολος Παύλος: «Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δεν εν εμοί Χριστός, ο δε ζω εν σαρκί εν πίστει ζω τη του Υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλ. β’ 20).
Κάνοντας εγώ ό,τι μου λέει ο Χριστός πεθαίνω για τον εαυτό μου και ζει Εκείνος αντί για μένα.

Στην περίπτωση αυτή γίνεται «εμοί το ζην Χριστός» (Φιλιπ. α’ 21).
Φανερώνεται «η ζωή του Ιησού… εν τη θνητή σαρκί» μου (Β’ Κορ. δ’ 11).
Αλλά όταν πια φτάσει κανείς στο σημείο αυτό, έχει ανάψει μέσα του η φωτιά της θείας αγάπης που τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν μπορεί να σβήσει.
Καμιά δύναμη του κόσμου αυτού. Καμιά δύναμη του άλλου κόσμου.

Γέροντας Ευσέβιος Βίττης

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ