Περί εκλογής Αρχιερέων

Γράφει ο Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης στην Romfea.gr

---

Είναι γνωστό πώς έγινε η εκλογή τού αποστόλου Ματθία. Ο απόστολος Πέτρος πρότεινε στό λαό νά εκλέξουν δυό υποψηφίους, καί ο λαός εξέλεξε τόν Ιούστο καί τόν Ματθία.
Μετά από προσευχή (Πρ. 1:24), έριξαν κλήρο, καί εξέλεξαν τόν Ματθία (Πρ.1:26). Μερικοί, στηριζόμενοι σ' αυτό, λένε πώς έτσι, από τό λαό θά πρέπει εκλέγονται οι αρχιερείς.

Όμως, ποιός ήταν αυτός ο λαός, στόν οποίο ο απόστολος Πέτρος ανέθεσε τήν εκλογή; «Είχαν συγκεντρωθεί περίπου εκατόν είκοσι άτομα» (Πρ. 1:15). «Μαζί τους ήταν καί γυναίκες καθώς καί η Μαρία, μητέρα τού Ιησού καί τά αδέρφια Του» (Πρ. 1:14).
Θά ήταν σίγουρα καί οι εβδομήκοντα μαθητές (Λουκ. 10:1). Άρα ο Πέτρος ανέθεσε τήν εκλογή σέ μιά μικρή, γνωστή ομάδα πού ακολουθούσε τόν Κύριο.
Όλοι οι υποψήφιοι ήταν άξιοι, όπως επίσης άξιοι ήταν καί οι εκλέκτορες, άρα δέν υπήρχε κίνδυνος νά εκλεγεί κάποιος ανάξιος. Άν ο Πέτρος είχε μπροστά του ένα άγνωστο, ανώνυμο πλήθος, είναι αμφίβολο, άν θά έκανε μιά τέτοια «κίνηση».
Οι εκλογές αρχιερέων από τόν λαό, (καί από ποιόν λαό;), θά ήταν μιά πληγή γιά τήν Εκκλησία. Θά ανάγκαζαν τούς υποψηφίους νά κάνουν τήν προεκλογική τους εκστρατεία, κατά μίμηση τών πολιτικών, ξευτελίζοντας έτσι τήν Εκκλησία. Τό ίδιο θά γινόταν, άν οι αρχιερείς εκλέγονταν από τούς Ιερείς τών (εν χηρεία) Μητροπόλεων.
Οι υποψήφιοι θά έκαναν καί εδώ τήν προεκλογική τους εκστρατεία, τάζοντας «λαγούς μέ πετραχήλια». Οι Ιερείς θά χωρίζονταν σέ παρατάξεις, υποστηρίζοντας η κάθε μία τόν δικό της υποψήφιο.
Καί μετά; Ο Επίσκοπος πού θά κέρδιζε τίς εκλογές, θά είχε τήν ταπείνωση καί τήν αγάπη νά αγκαλιάσει τούς Ιερείς πού δέν τόν ψήφισαν ή θά τούς έβλεπε ως αντιπάλους, θέτοντάς τους στό περιθώριο; Πιθανότερο, τό δεύτερο...!

Ο Επίσκοποι χειροτονούν τόν Επίσκοπο, άρα αυτοί έχουν τό δικαίωμα νά επιλέξουν ποιόν θά χειροτονήσουν. Δέν είναι δηλαδή υποχρεωμένοι νά χειροτονήσουν τόν οποιονδήποτε, πού θά τούς υποδείξουν.
Ο Παύλος από μόνος του επέλεξε τόν Τίτο ως Επίσκοπο Κρήτης (Τίτ. 1:5) τό ίδιο έκανε καί μέ τόν Τιμόθεο από μόνος του τόν επέλεξε ως Επίσκοπο Εφέσσου (Β΄Τιμ. 1:6).
Όμως, αυτό δέν σημαίνει, πώς άν ο λαός πρότεινε στόν Παύλο κάποιον όντως ικανό, άξιο υποψήφιο, ο ταπεινόφρων Παύλος, θά καταφρονούσε τήν επιθυμία τού ποιμνίου του, καί θά «προωθούσε» τόν δικό του, επειδή καί μόνο ήταν δικός του...! Τέτοια πράγματα γιά τόν Παύλο ήταν αδιανόητα!
Είναι γνωστό πώς γίνονται σήμερα οι εκλογές αρχιερέων στήν Εκκλησία τού Χριστού. Έχεις (φεύ!) δόντι; Προάγεσαι.....!. Γι' αυτό πρίν ακόμα συνέλθει η Ιεραρχία, ήδη είναι γνωστός ο νέος Επίσκοπος.
Γίνονται κατά καιρούς συζητήσεις, ώστε νά αλλάξει ο τρόπος εκλογής τών αρχιερέων. Άν κάτι πρέπει νά αλλάξει, είναι η νοοτροπία, τό φρόνημα τών εκλεκτόρων, γιατί εδώ είναι τό πρόβλημα.
Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α΄, στό βιβλίο του «Τό δράμα ενός Αρχιεπισκόπου» (σελ.135), σημειώνει σοκαρισμένος έναν σχετικό διάλογο πού είχε περί τό 1940 μέ έναν Μητροπολίτη.
Γράφει: «Θά μού επιτραπή νά αναφέρω μίαν συνομιλίαν μου μέ κάποιον μακαρίτη τώρα (1975) Μητροπολίτην. Η συνομιλία αυτή πρέπει νά είχε γίνει περί τό 1940 μού είχεν όμως κάμει τόσην εντύπωσιν, ώστε τήν ενθυμούμαι σάν νά έγινε χθές (...). Συνεζήτουν, λοιπόν, μέ τόν μακαρίτην διά τήν ανάγκην νά εκλέγωνται ως επίσκοποι οι κληρικοί εκείνοι πού διέθετον πρό παντός ήθος, αλλά καί πραγματικήν μόρφωσιν καί αποδεδειγμένας ικανότητας καί είχαν εργασθεί ευεργετικώς υπέρ τής Εκκλησίας.(...). Μού είπε μέ τήν διακρίνουσαν αυτόν ελευθεροστομίαν τά εξής πού δέν μπορώ νά τά λησμονήσω: «Βρέ Ιερώνυμε, άκου νά σού πώ εμείς θά κάνουμε δεσποτάδες κατ' εικόνα καί καθ΄ ομοίωσιν δική μας. Θά είναι σάρξ εκ τής σαρκός μας καί οστούν εκ τών οστέων μας. Κατάλαβες;».
Ομολόγησε τήν απροθυμία τους νά εκλέγουν τούς αξίους! Όντως, ομολογία, σόκ! Γιατί άραγε; Η κακή (κοσμική) χρήση τού αρχιερατικού αξιώματος, μεταξύ τών άλλων, τούς «αφαίρεσε» καί τήν ικανότητα νά εκλέγουν τόν καλύτερο!
Καί ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος σχολίασε εν απελπισία: «Κατάλαβα τό «εκκλησιαστικό κατεστημένο»(...) μέ κάθε μέσον προσπαθούσε νά μή αφίση εις τάς τάξεις του, άν ήταν δυνατόν, ούτε καί εις τόν κλήρον, κανένα υγιές στοιχείον».
Αλήθεια, από τότε μέχρι σήμερα, έχει αλλάξει κάτι σ' αυτό τό ουσιώδες θέμα; Καί άν όχι, γιατί δέν έχει αλλάξει;
«Ο Θεός σού συγχωρεί όλες σου τίς αμαρτίες, εκτός από τίς χειροτονίες αναξίων Ιερέων», αποκάλυψε ο Απόστολος Πέτρος στόν Άγιο Αρχιερέα Λέοντα πάπα Ρώμης, γιατί οι ανάξιοι Ιερείς δίνουν μαχαιριές στό σώμα τής Εκκλησίας.
Καί άν οι χειροτονίες αναξίων Ιερέων είναι ασυγχώρητη αμαρτία, άς σκεφθούμε πόσο πιό ασυγχώρητη είναι η χειροτονία (εκλογή) αναξίων Μητροπολιτών. Γιατί οι μαχαιριές τους είναι βαθιές καί θανατηφόρες!
Ηθικοί αυτουργοί είναι, όσοι τούς δίνουν τά μαχαίρια....! Καί «πάντες γάρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται» (Ματ. 26: 52), είπε μέ νόημα Χριστός.
Στήν άλλη τη ζωή θά έχουμε (φαρμακερές ) εκπλήξεις. «Θεός ου μυκτηρίζεται» (Γαλ. 6:7).

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ