«ΗΓΕΡΘΗ, ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ». Πάσχα! Μετάβαση ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή.

«ΗΓΕΡΘΗ, ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ».

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
ἀρ. τ. 2153/15.04.17

ἠλ. στοιχειοθ. «Χριστ. Βιβλιογρ.»

 .            Οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, «λίαν πρωί», μὲ πόθο ἱερὸ κατευθύνθηκαν στὸν τάφο γιὰ νὰ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ διδασκάλου τους. Ἐκεῖ ὅμως τὶς περίμενε μεγάλη ἔκπληξη: «Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε» (Μάρκ. ιϛ´ [16] 6). Τὸ μήνυμα τοῦ Ἀγγέλου τὶς συγκλόνισε. Ὁ Κύριος, ὁ Διδάσκαλός τους δὲν εἶναι πλέον νεκρός, ἔχει ἀναστηθεῖ! Τὸ μυστήριο ἀδυνατοῦν αὐτὴ τὴν ὥρα νὰ τὸ συλλάβουν. Τί εἶχε συμβεῖ;
.            Μετὰ τὸ «τετέλεσται» ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ὁ Κύριος «κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα». Ἀπέθανε, ὅμως ὁ θάνατός του δὲν εἶναι τὸ τέλος. Ὁ Κύριος δὲν εἶναι ἕνας συνηθισμένος νεκρός. Μὲ τὸ τεθεωμένο σῶμα Του, ποὺ παρέμεινε ἄφθαρτο στὸν τάφο, καταργεῖ τὴν σωματικὴ φθορά. Μὲ τὴν τεθεωμένη ψυχή Του καταργεῖ καὶ καταλύει τὸ κράτος τοῦ Ἅδη.
.             Μέχρι τότε ὁ θάνατος ἦταν ὁ κλῆρος τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ἅδης βασίλευε στὸ ἀνθρώπινο γένος ἐξ αἰτίας τῆς παρακοῆς τοῦ πρώτου Ἀδάμ. Ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, καταλύει πλέον τὴν βασιλεία τοῦ Ἅδη, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ πέθανε καὶ κατῆλθε στὸν Ἅδη. «Βασιλεύει, ἀλλ᾽ οὐκ αἰωνίζει ᾍδης τοῦ γένους τῶν βροτῶν. Σὺ γὰρ τεθεὶς ἐν τάφῳ, κραταιέ, ζωαρχικῇ παλάμῃ τὰ τοῦ θανάτου κλεῖθρα διεσπάραξας», ψάλλουμε θριαμβευτικά. Δηλαδή, ὁ Ἅδης βασιλεύει στὸ ἀνθρώπινο γένος, ἐξ αἰτίας τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, ἀλλὰ δὲν εἶναι παντοτινὴ ἡ βασιλεία του, διότι, ὅταν Σύ, ὁ παντοδύναμος Κύριος, ἐτέθης σωματικῶς στὸν τάφο, τότε μὲ τὸ πανίσχυρο χέρι Σου, ποὺ ἔδωσε ζωὴ σὲ ὅλα τὰ ὄντα, συνέτριψες τὶς κλειδαριὲς τοῦ θανάτου.
.             Ὁ Κύριος δὲν εἶναι μόνο ὁ ἀπαράμιλλος θεῖος Διδάσκαλος, ποὺ χόρταινε τὶς ψυχὲς μὲ τὸν θεῖο Του λόγο. Δὲν εἶναι μόνο ὁ ἀναμάρτητος, ποὺ δίδασκε μὲ τὴν ἀνυπέρβλητη ἁγιότητά Του. Δὲν εἶναι μόνο ὁ Ἐσταυρωμένος, ποὺ ὑπέγραψε μὲ τὸ πανάγιο αἷμα Του τὴν διδασκαλία Του καὶ σφράγισε μὲ τὴν ἀτίμητη θυσία τοῦ Σταυροῦ τὴν ἀνεπανάληπτη ζωή Του. Εἶναι καὶ ὁ νικητὴς τοῦ θανάτου. Ἀναστήθηκε σωματικῶς. Καὶ ἔγινε πλέον ζωοδόχος ὁ Τάφος Του. Καὶ ὁ μέχρι πρότινος κλειστὸς οὐρανὸς τώρα πλέον ἀνοίγει, ὁ δρόμος πρὸς τὸν οὐρανὸ ἔγινε βατός.
.             Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τὴν ἐπιβεβαίωση καὶ τὸ ἐπιστέγασμα τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ καὶ σωτηριώδους ἔργου Του. Ὁ Χριστὸς εἶναι «σωτὴρ τοῦ κόσμου»· ὄχι μόνο διότι θυσιάστηκε στὸν Σταυρό, ἐξαλείφοντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ διότι «ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας». Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐγγύηση καὶ προάγγελος καὶ τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως.
.             Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τὸ Πάσχα μὲ μοναδικὴ λαμπρότητα: μὲ φωτοχυσία, μὲ δοξολογίες, μὲ ἀτελείωτα καὶ συνεχῶς ἐπαναλαμβανόμενα «Χριστὸς Ἀνέστη»! Πανηγυρίζει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Πανηγυρίζει αὐτὴ τὴν ἡμέρα τὴν ἀνάσταση ὅλων μας, τὴ νέκρωση τοῦ θανάτου, τὴ συντριβὴ τοῦ Ἅδη, τὴν ἔναρξη τῆς νέας ζωῆς: «Θανάτου ἐορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν, καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον, τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον» (Ὠδὴ ζ´ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως).
.             Πάσχα! Ἀνάσταση! Πέρασμα ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση στὴν ἐλπίδα, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴν ἁγιότητα. Πάσχα! Διάβαση ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς!…
.             Πάσχα! Μετάβαση ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή, ἀπὸ τὴν προσωρινότητα στὴν αἰωνιότητα, ἀπὸ τὸν πόνο στὴ δόξα.
.             Πάσχα! Ἡ ὄντως ζωὴ τῶν πιστῶν.
.             Χριστὸς Ἀνέστη!

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ