ΠΑΝΑΓΙΑ, ΒΡΟΝΤΗ ἡ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΤΑΠΛΗΤΤΟΥΣΑ (Χαρ. Μπούσιας)

 Παναγία, Βροντὴ ἡ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα

Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

 

Παναγία ἡ Νικοποιός

.              Ἡ Παναγία Παρθένος ὑπῆρξε ἀνέκαθεν γιὰ τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς ἡ ἑτοίμη προστασία, ἡ παραμυθία, τὸ καταφύγιο, ἡ χαρά, ἡ θεία πρὸς τὸν Υἱό της καὶ Θεό μας πρέσβειρα. Γιὰ ἐμᾶς, τὸ εὐλογημένο γένος τῶν Ἑλλήνων ὑπῆρξε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει ἡ «ἀκαταίσχυντος προστασία» ἡ «ὑπέρμαχος στρατηγός», ὁ «πύρινος στῦλος» ποὺ φώτισε καὶ φωτίζει, ποὺ ὁδήγησε καὶ ὁδηγεῖ ὅλο τὸ Ρωμαίϊκο γένος στὸ δρόμο τοῦ θριάμβου καὶ τῆς δόξης, στὸ δρόμο τῆς μέσα ἀπὸ περιπέτειες εἰρήνης καὶ προόδου, στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἡ Παναγία μας εἶναι αὐτὴ που συνοδοιπόρησε μαζί μας στὴ διαδρομὴ τῶν αἰώνων καὶ μᾶς προστάτεψε ἀπὸ τοὺς ἐπίβουλους ἐχθρούς μας. Εἶναι ἡ «βροντὴ ἡ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα», ἡ ἀστραπὴ καὶ ὁ κεραυνὸς ποὺ κατακεραυνώνει τοὺς ἐπιβούλους τῆς ἐλευθερίας καὶ ἀνεξαρτησίας μας, ὅλους αὐτοὺς ποὺ πολεμοῦν κάθε πιστὸ στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ μεγαλοδύναμου Υἱοῦ της.
.         Δὲν ἐκδικεῖται τοὺς ἐχθρούς μας ἡ Παναγία μας, ἀφοῦ εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἀγάπη. Ἡ δικαιοσύνη, ὅμως, τοῦ Υἱοῦ της ἐπιβάλλει τὴν παραδειγματική τους ταπείνωση, γιατὶ μὲ τὶς ἄνομες, τυραννικὲς καὶ πολεμικὲς τακτικές τους πολλὰ δεινὰ ἐπισώρευσαν καὶ ἐπισωρεύουν στὸ πιστὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα. Μὲ τὴ θεία της σκέπη ἡ Παναγία μας προστατεύει τὸ γένος μας, τὸ ταλαιπωρημένο ἀπὸ τὶς ἄγριες ἐπιθέσεις αὐτῶν ποὺ ἐπιζητοῦν τὰ τὸ ὑποδουλώσυν, νὰ τὸ ἐξαφανίσουν ἀπὸ προσώπου γῆς. Προστατεύει τὸ δίκαιο, προστατεύει τοὺς εἰρηνοποιούς, ἀφοῦ οὐδέποτε οἱ Ἕλληνες πολέμησαν μὲ ἐπεκτατικὲς βλέψεις. Ἔχοντας στὸ νοῦ τὴ ρήση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος «Ἰησοῦ ὀνόματι μάστιζε πολεμίους» οἱ Ἕλληνες προβάλλοντας τὸ Σταυρὸ τοῦ Υἱοῦ τῆς Παναγίας μας, τὸ σημεῖον τοῦ «ἐν τούτῳ νίκα» καὶ ζητῶντας τὴ μεσιτεία της συντηροῦσαν και συντηροῦν τὴν ἐλευθερία τους καὶ τὴν ἐδαφική τους ἀκεραιότητα.
.         Ὁλόκληρος ὁ ἱστὸς τῆς Ρωμηοσύνης, ἔχει ὑφανθεῖ γύρω ἀπὸ τὴν προστασία καὶ σκέπη τῆς Θεοτόκου. Γι’ αὐτὸ ὁ εὐσεβὴς λαός μας δείχνει ἰδιαίτερη εὐλάβεια στὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό μας, τὴν Κυρὰ τῶν Αγγέλων, καὶ ἡ εὐλάβεια αὐτὴ ἐκφράζεται μὲ τὴν αὐθόρμητη ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός της, «Παναγία μου», στὴν ὥρα τοῦ κινδύνου. Ἐκφράζεται ἐπίσης μὲ τὴν πλούσια καλλιεπῆ ὑμνολογία καὶ τὴν πλούσια εἰκονογραφία. Ἡ Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν εἶναι ἡ πιὸ προσφιλὴς Ἀκολουθία τῶν Ρωμηῶν ποὺ τὴν παρακολουθοῦν μικροὶ καὶ μεγάλοι μὲ κατάνυξη θυμίζοντάς μας τὴ σωτηρία ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Βασιλεύουσας τοῦ Βυζαντίου. Ὁ Ἑλληνικός Ὀρθόδοξος λαὸς βλέπει πάντοτε μὲ σεβασμὸ τὴ γαλήνια καὶ πονεμένη μορφὴ τῆς Παναγίας μας καὶ τὸ ὑπερύμνητο πρόσωπό Της βρίσκεται βαθύτατα ριζωμένο στὴν ἐθνικὴ καὶ πνευματική μας παράδοση. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὀνομάζουμε τὴν Παναγία μας «Νικοποιό», «Πολεμίστρα», «Ἐλευθερώτρια», «Ἁγία Σκέπη» καὶ «Πατριδοφιλοῦσα».
.         Ἡ τιμή ὅλων τῶν Ρωμηῶν πρὸς τὴν Θεοτόκο εἶναι πάντα συνυφασμένη μὲ τὴν ἐθνικὴ καὶ Ὀρθόδοξη ὕπαρξή μας. Σὲ αὐτὴν ἐκφράζουμε στὴ διαδρομὴ τοῦ χρόνου, στὶς δοκιμασίες καὶ στὶς πικρίες, στὴν ἀνελέητη προσφυγιά, στὴν αἱματηρὴ αἰχμαλωσία καὶ ὑποδούλωση, τὴν καρτερία καὶ τὴν ἐλπίδα.
.         Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ Παναγία τοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ ἔγινε ὕμνος, δύναμή μας καὶ ἀπαντοχή, ζωντανὴ καὶ ἐνεργὴ ελπίδα. Στὶς κρίσιμες ὧρες τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅταν ὡς ἔθνος περνούσαμε ἀπὸ τὴν τροχιὰ τῶν δακρύων, τῶν συμφορῶν καὶ τοῦ πόνου, στὴν Παναγία καταφεύγαμε. Αὐτὴ φώτιζε τὴ νύχτα τῆς ἀγρυπνίας μας καὶ τῆς προσδοκίας τῆς ἀπελευθερώσεως ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πικρῆς σκλαβιᾶς. Αὐτὴ μᾶς φωτίζει καὶ σήμερα νὰ πορευόμαστε σωστὰ στὸ δρόμο τῆς ἐλευθερίας καὶ μᾶς σκεπάζει ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἐχθρῶν ποὺ μᾶς περιβάλλει.
.         Στὴν ἐθνική μας ἱστορία ἡ Παναγία ἀπέβη δύναμη συνοχῆς τοῦ Γένους καὶ πηγὴ ἐμπνεύσεώς του σὲ ὅλους τοὺς ἐθνικοὺς ἀπελευθερωτικοὺς ἀγῶνες. Εἶναι ἡ «δύναμη δι’ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι», εἶναι ἡ «βροντὴ ἡ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα». Ἡ λατρεία μας, γράφει ὁ πεζογράφος Σπῦρος Μελᾶς, εἶναι ὑφασμένη μὲ αὐτὴ τὴν ἐθνική μας ὕπαρξη. Ἔτσι, ἀλλοίμονό μας ἂν λησμονήσουμε τὶς ἀπ’ αἰῶνος εὐεργεσίες της πρὸς τὸ γένος μας τὸ Ὀρθοδοξο, τὸ γένος τῶν Ρωμηῶν. Ἡ λησμονιὰ αὐτὴ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀπομάκρυνση τῆς χάριτός της καὶ τῆς σκέπης της, ποὺ μοιραία θὰ μᾶς φέρει στὰ πρόθυρα τῆς καταστροφῆς.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ