ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ... ΣΑΝ ΧΘΕΣ !!!

ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

τοῦ Νικολάου Βοϊνέσκου

Το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως είναι ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά δώρα του Αγίου Τριαδικού Θεού μας. Είναι φιλανθρωπότατο, θεραπευτικό και σωτήριο μυστήριο. Αυτό το μεγάλο δώρο έκανε ο Θεός και σε μένα τον αμαρτωλό από μικρή ηλικία. Για πρώτη φορά εξομολογήθηκα στα δώδεκα χρόνια μου στον μακαριστό  πατέρα Χριστόδουλο Παπαγιάννη. Ο πατήρ

Χριστόδουλος μου φέρθηκε με τόση αγάπη και κατανόηση, που ακόμη και σήμερα με ευγνωμοσύνη θυμάμαι. Αργότερα, όταν πήγα στις χριστιανικές ομάδες στην Χριστιανική εστία Πατρών, άρχισα να εξομολογούμαι στον μακαριστό πατέρα Χαρίτωνα Πνευματικάκη μέχρι τις αρχές Ιουλίου 1973, οπότε πήγε στην Κανάνγκα του Ζαΐρ, σήμερα Κογκό, για ιεραποστολή. Ομολογώ, ότι την αξία του π.Χαρίτωνος την κατάλαβα όταν έφυγε για την Αφρική.

Όταν έφυγε ο πατήρ Χαρίτων, σκεφτόμουν ποιόν πνευματικό πατέρα να διαλέξω. Με την χάρη του Χριστού διάλεξα τον μακαριστό πατέρα Γεώργιο Παπασταύρου, ο οποίος ήταν τότε προϊστάμενος στον ιερό ναό της αγίας Βαρβάρας Πατρών. Τον διάλεξα, διότι μου άρεσαν πολύ τα κηρύγματά του και διότι μία συγγενής μας, η οποία εξομολογείτο στον πατέρα Γεώργιο, μου έλεγε τα καλύτερα λόγια για αυτόν. Έτσι στις αρχές Αυγούστου 1973 πήγα στον ναό της αγίας Βαρβάρας Πατρών και εξομολογήθηκα για πρώτη φορά στον μακαριστό πατέρα Γεώργιο Παπασταύρου. Με την προτροπή του ξαναπήγα για δεύτερη φορά λίγες μέρες προ της μεγάλης εορτής της κοιμήσεως της Θεοτόκου. Από τότε με τη χάρη και το έλεος του Χριστού εξομολογούμην στον πατέρα Γεώργιο σαράντα χρόνια. Για αυτό τον θεωρώ ως τον μεγαλύτερο ευεργέτη της ζωής μου.

 Τελευταία φορά εξομολογήθηκα στον πατέρα Γεώργιο στις 4 Οκτωβρίου 2013. Σκεφτόμουν να πάω να εξομολογηθώ πάλι στα τέλη Νοεμβρίου. Όμως έπεσε και έσπασε το πόδι του. Χειρουργήθηκε και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο του Ρίου. Ήταν υπομονετικός και ευδιάθετος. Μετά από αυτό το γεγονός επικοινωνούσα συχνά τηλεφωνικά μαζί του και μερικές φορές τον επισκέφτηκα στο σπίτι του.

 Στις παρακάτω γραμμές προς τιμήν και μνήμη του πατρός Γεωργίου και προς πνευματική ωφέλεια των αναγνωστών  θα εξομολογηθώ λίγες σοφές συμβουλές του. Στις 21 Δεκεμβρίου 2013 είπα στον π.Γεώργιο: «Σαράντα χρόνια τώρα, σας χρωστάω πολλά». Εκείνος απάντησε: «Όλα τα χρωστάς στον Θεό. Εμείς είμαστε άθλιοι και τρισάθλιοι». Ακούγοντας αυτά τα λόγια συγκλονίστηκα και διδάχτηκα πολύ. Θεωρώ, ότι αυτά τα σοφά και ταπεινά λόγια είναι η παρακαταθήκη, δηλαδή ο πολυτιμότερος θησαυρός, που μου παρέδωσε ο εκλεκτός πνευματικός μου πατέρας.

 Άλλοτε μου είπε: «Ότι και αν επιτρέπει ο Θεός που μας πονάει και μας θλίβει, πρέπει πάντοτε  να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Δόξα τω  Θεώ, πάντων ένεκεν». Διότι ότι επιτρέπει ο Θεός, το επιτρέπει προς καταρτισμό μας και προς σωτηρία μας. Αυτά τα λόγια επανελάμβανε ο ίδιος πολλές φορές, ακόμα και όταν στις 25 Μαρτίου 2014 έπεσε και έσπασε το δεύτερο πόδι του.

Στις 20 Απριλίου 2015 του είπα με κάποιον δισταγμό, φοβούμενος ότι δεν θα του αρέσει και δεν θα το εγκρίνει αυτό που θα πω, ότι με κάλεσαν για πρώτη φορά να μιλήσω στην Χριστιανική εστία Πατρών στις 3 Μαΐου. Όμως εκείνος με την καρδιά του μου έδωσε την ευλογία του και τρεις σωτήριες συμβουλές. Πρώτον, μου είπε να θεωρώ ότι είμαι ο έσχατος δούλος του λόγου του Θεού, δεύτερον, να προσεύχομαι να ωφεληθούν μερικές εκλεκτές ψυχές και τρίτον, να έχω τη συναίσθηση, ότι το κήρυγμα είναι του Κυρίου και δεν είναι δικό μου.

Πολλές φορές με συμβούλευε να καλλιεργώ μέσα μου ταπεινό φρόνημα και μια φορά με είχε συμβουλέψει να προσεύχομαι στον Θεό να μου χαρίσει αληθινή ταπείνωση, ειλικρινή μετάνοια και δοξολογία.

Στις 5 Ιουνίου 2015 τον επισκεφθήκαμε και ανάμεσα στα άλλα σοφά και εποικοδομητικά που μας είπε, μου τόνισε και επανέλαβε δώδεκα φορές κάτι που σε πολλούς ανθρώπους έλεγε. Μου είπε: «Νίκο μου ξέρεις τι γράφει ο Θεός στην Αγία Γραφή; Ου μη σε ανώ, ουδ’ ου μη σε εγκαταλείπω. Δηλαδή δεν θα σε αφήσω και δεν θα σε εγκαταλείψω». Επειδή, όπως ανέφερα, μου είπε αυτά τα λόγια δώδεκα φορές, είπα στον εαυτό μου, ότι κάτι θέλει ο Θεός να με διδάξει με αυτό το γεγονός. Όταν δε στις 30 Αυγούστου πήγαμε να τον ξαναδούμε αφού πολλά μας είπε με εντυπωσιακή διαύγεια και καλή διάθεση, κάποια στιγμή με ρώτησε: «Νίκο μου, σε εγκατέλειψε ποτέ ο Θεός;». Όταν απάντησα, ποτέ πάτερ, εκείνος με απόλυτη βεβαιότητα συνέχισε: «Ε! Λοιπόν, μην ανησυχείς. Δεν θα σε εγκαταλείψει  ποτέ ο Θεός».

Στις 28 Οκτωβρίου ήλθε και λειτουργήθηκε στον ναό της αγίας Βαρβάρας. Ήταν χαρούμενος και σε πολύ καλή κατάσταση. Με πολλή εγκαρδιότητα χαιρέτησε παλαιούς γνωστούς ενορίτες και γύρισε δοξάζοντας τον Θεό στο σπίτι του. Την επομένη Κυριακή λειτουργήθηκε στο μητροπολιτικό ναό της Ευαγγελιστρίας. Δύο ημέρες μετά  ο Θεός επέτρεψε άλλη δοκιμασία. Έπεσε και έσπασε την ωμοπλάτη. Είχε πολύ δυνατούς πόνους, αλλά υπέμενε αγόγγυστα και δοξολογικά τους πόνους λέγοντας: «Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν» και θυμίζοντας στον εαυτό του το «ου μη σε ανώ, ουδ ου μη σε εγκαταλείπω».

Στις 18 Φεβρουαρίου 2016 ο π.Γεώργιος άκουσε από τον Λύχνο την ομιλία μου στο πνευματικό κέντρο της Αγίας Βαρβάρας και  μετά με πήρε τηλέφωνο λέγοντας μου πολλά πατρικά λόγια αγάπης και δίνοντάς μου μία ευχή που δεν είχα ακούσει άλλη φορά στη ζωή μου. Μου ευχήθηκε: «Ο Χριστός να σε χαριτώνει κατά πάντα». Αυτή την ευχή την επανέλαβε και λίγες μέρες αργότερα. Τον ευχαρίστησα με όλη μου την καρδιά και πάντα συγκινούμαι, όταν θυμάμαι αυτή την σπουδαία ευχή.

Στις 24 Φεβρουαρίου 2016 τον επισκεφθήκαμε για τελευταία φορά. Μας δέχθηκε με πολλή αγάπη. Καθόταν στο κρεβάτι του και συζητήσαμε αρκετή ώρα. Μας έδωσε σοφές συμβουλές και αφού πήραμε την ευχή του γυρίσαμε χαρούμενοι στο σπίτι μας. Από τότε, μέχρι την κοίμησή του, συζήτησα μερικές φορές μαζί του τηλεφωνικά.

Δύο χρόνια περίπου πριν κοιμηθεί μου είχε πει: «Νίκο μου, να προσεύχεσαι ο Θεός κάποια καλή ώρα να πάρει κοντά του την ψυχή μου». Αυτό φανερώνει, ότι είχε συναίσθηση πως σύντομα θα φύγει από αυτόν τον κόσμο και για αυτό ετοιμαζόταν προσευχόμενος και ζητώντας το έλεος του Θεού. Αυτή η καλή ώρα ήταν στις 6 το πρωί στις 28 Μαρτίου 2016.

Θα τελειώσω με δύο πολύ σημαντικά λόγια του. Κάποια φορά μου τόνισε: «Ποιος ξέρει σε τι δρόμο θα βρισκόμαστε, αν δεν μας φύλαγε ο Θεός;». Άλλη δε φορά παρατήρησε: «Αν προσέξουμε τη ζωή μας, θα δούμε ότι είναι μία σειρά από θαύματα». Πράγματι έτσι είναι. Ένα δε μεγάλο θαύμα του Θεού σε εμένα για το οποίο Τον ευγνωμονώ, Τον ευχαριστώ και Τον δοξάζω είναι το γεγονός που επί σαράντα ολόκληρα χρόνια μου χάρισε ως πνευματικό πατέρα τον μακαριστό π.Γεώργιο Παπασταύρου. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.