Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

Ὁ Ἅγιος Τρύφων ὁ Ἀνάργυρος - προστάτης τῶν γεωργῶν καὶ τῶν ἀμπελουργῶν

Ἐπιμέλεια: Χριστόδουλος Ἠλιάδης,
 φιλόλογος
Ὁ Ἅγιος Τρύφων γεννήθηκε στὴ Λάμψακο τῆς Φρυγίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ εὐσεβεῖς γο­νεῖς καὶ ἐξασκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ χηνοβοσκοῦ. Ἀπὸ πολὺ νωρὶς ξεκί­νησε νὰ μελετᾶ τὸν λόγο τοῦ Θε­οῦ καὶ νὰ ποθεῖ τὰ θεία καὶ οὐράνια ἀγαθά. Ἔτσι ὁ Θεὸς τὸν προίκισε μὲ θεία χαρίσματα καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δύναμη νὰ θε­ραπεύει διάφορες ἀσθένειες, καὶ μάλιστα νὰ καταπολεμᾶ καὶ νὰ νικᾶ καὶ τὰ ἴδια ἀκόμη τὰ δαι­μόνια. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται πε­ρίτρανα ἀπὸ τὸ θαῦμα ποὺ ἐπι­τέλεσε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ στὴν κόρη τοῦ εἰδωλολάτρη αὐτο­κράτορος Γορδιανοῦ (238-244 μ.Χ.), ἡ ὁποία βασανιζόταν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν δαίμονα. Γι' αὐτὸ τὸν λόγο ὁ Ἅγιος Τρύφων συγκαταλέγεται στὴ χορεία τῶν εἴκοσι Ἁγίων Ἀναργύρων καὶ ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μᾶς ἰαματικός. Μάλιστα μετὰ τὸ θαῦμα ἐμφανίστηκε ὁ δαίμονας μὲ τὴ μορφὴ μαύρου σκύλου καὶ παραδέχθηκε τὶς πονηρές του πράξεις. Τὸ θαῦμα ποὺ ἐπιτέλεσε ὁ Ἅγιος Τρύφων ἔγινε ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ πιστέψουν πολλοὶ εἰδω­λολάτρες στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ αὐτο­κράτορος Γορδιανοῦ, τὴν ἐξουσία κατέλα­βε ὁ Δέκιος (249-251 μ.Χ.), ἄνθρωπος σκληρός, ἀπάνθρωπος καὶ ἄπιστος, ποὺ προσπάθησε μὲ κάθε τρόπο νὰ καταδιώ­ξει καὶ νὰ ἐξοντώσει τοὺς χριστιανούς. Τίποτα ὅμως δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σταμα­τήσει τὸν Ἅγιο Τρύφωνα στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἔντονη δρα­στηριότητά του ἐνόχλησε τοὺς εἰδωλολά­τρες καὶ τὸν ἔπαρχο τῆς Ἀνατολῆς Ἀκυ­λίνο, ποὺ ἡ ἕδρα τοῦ ἦταν στὴν Νίκαια, καὶ ὁ ὁποῖος διέταξε τὴ σύλληψή του.
Ὁ Τρύφων παραδίδεται μόνος του στὸν ἔπαρχο καὶ ὁμολογεῖ μὲ παρρησία τὴν πίστη του στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὴ διάθεσή του νὰ μαρτυρήσει γι' Αὐτόν. Τό­τε ὁ ἅγιος ὑποβάλλεται σὲ....
βασανιστήρια. Τὸν κρεμοῦν πάνω σε ξύλο καὶ τὸν χτυποῦν μὲ σπαθιά. Προ­σπαθοῦν νὰ τὸν φοβίσουν καὶ μὲ δελεαστικὲς προτάσεις νὰ τὸν ἀνα­γκάσουν νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του καὶ νὰ προσφέρει θυσία στὰ εἴδω­λα. 

Ὁ ἅγιος ὅμως μένει σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος καὶ συνεχίζει καὶ μέσα ἀπὸ τὰ μαρτύρια νὰ κηρύττει σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα Χριστὸ ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό. Βλέποντας οἱ εἰδωλολάτρες τὴν ἐμμονή του στὴν πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἄρνησή του νὰ ἀσπασθεῖ τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων, τὸν ὑποβάλλουν σὲ νέα βασανιστήρια. Τὸν σέρνουν δεμένο, τὸν φυ­λακίζουν, τὸν καρφώνουν στὰ πόδια, τὸν δέρνουν μὲ ραβδιὰ καὶ τὸν κατακαίγουν μὲ λαμπάδες. Ὁ ἅγιος ἐξακολουθεῖ νὰ μένει στα­θερὸς καὶ ἀκλόνητος, ἀφοῦ ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἐγκατέλειψε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔστειλε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἕνα λαμπερὸ φωτοστέφανο ποὺ στάθηκε πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ μάρτυρος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔκανε πολλοὺς εἰδωλολάτρες νὰ φοβηθοῦν καὶ νὰ ὁμολογήσουν πίστη στὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό. 

Τότε ὁ ἔπαρχος Ἀκυλίνος ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν, ἀλλὰ πρὶν προλάβουν νὰ προ­βοῦν σὲ μία τέτοια ἐνέργεια, ὁ ἅγιος, ἀφοῦ προσευχήθηκε, παρέ­δωσε τὸ πνεῦμα του. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὑπολογίζεται ὅτι ἔλαβε χώ­ρα στὴ Νίκαια τὸ 250 μ.Χ. Εὐσεβεῖς χριστιανοὶ τῆς περιοχῆς τύλιξαν­ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου μέσα σὲ κα­θαρὸ σεντόνι καὶ ἐνῶ σκόπευαν νὰ τὸ ἐνταφιάσουν στὴ Νίκαια, ὁ ἅγιος πα­ρουσιάστηκε σὲ ὅραμα καὶ ζήτησε νὰ τὸν μεταφέρουν καὶ νὰ τὸν ἐνταφιάσουν στὴν πατρίδα τοῦ τὴ Λάμψακο, ὅπως καὶ ἔγινε.

Σὲ πολλὰ μοναστήρια τῆς πατρίδος μᾶς φυλάσσονται τεμάχια ἀπὸ τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν πηγὴ ἰαμάτων γιὰ ὅσους προστρέχουν μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια. Ὁ Ἅγιος Τρύφων εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλὴς στὸν ἀγροτικὸ πληθυσμό, ἀφοῦ θεω­ρεῖται ὁ προστάτης ἅγιος των ἀμπελουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν. Ἄλλωστε ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου τὸν Φεβρουάριο συμπίπτει μὲ τὴν περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἀρχίζει ἡ σημαντικότερη ἀμπελουργικὴ φροντίδα ποὺ εἶναι τὸ κλάδεμα. Γι' αὐτὸ τὸν λόγο οἱ ἀμπε­λουργοὶ δὲν ἐργάζονται τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του καὶ ραντίζουν τὰ ἀμπέλια τους μὲ τὸν ἁγιασμὸ ποὺ τελεῖται στοὺς ναούς, ἐνῶ στὸ Εὐχολόγιο τοῦ Δημητριέφσκυ ὑπάρχει καὶ ἡ «εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος εἰς ἄμπελον».
 
ΠΗΓΗ:  ΚΛΙΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου