ΕΝΑΣ ... ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ !!!

Ο φιλάγιος Μητροπολίτης Χαλκίδος κυρός Νικόλαος

Άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου στην Romfea.gr

---

Μιά μεγάλη καί ἁγιασμένη ἐκκλησιαστική μορφή, πού εὑρίσκεται ἔξω ἀπό τά Ἐκκλησιαστικά συστήματα ἐπικοινωνίας καί προβολῆς, εἶναι ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης, ὁ ὁποῖος στίς 19 Ἰανουαρίου συμπληρώνει 42 χρόνια ἀπό τῆς κοιμήσεώς του.

Ὡς γνωστόν ὁ μακαριστός Νικόλαος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 44 ἐτῶν

καί ὁ θάνατός του μετά ἀπό μιά ἄδικη και ἀντικανονική ἔξωσή του ἀπό τόν Μητροπολιτικό θρόνο τῆς Χαλκίδος ἐκίνησε τή συμπάθεια τοῦ λαοῦ καί ἐδημιούργησε μεγάλη αἴσθηση στούς ἐκκλησιαστικούς καί φιλομονάχους κύκλους τῆς Ἑλλάδος.

Ὅσοι τόν ἐγνώρισαν ἐπιβεβαιώνουν τήν ἁγιότητά του, ὄχι μόνο κατά τά χρόνια τῆς θυσιαστικῆς ἐπισκοπικῆς διακονίας του, ἀλλά καί πιό παλιά, ἀπό τά φοιτητικά του χρόνια καί μετά, στά πρῶτα ἱερατικά του στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων καί πρό τῆς ἐκλογῆς του ὡς Μητροπολίτου, εἰς τόν περίλαμπρο ἄμβωνα τοῦ Πανελληνίου Ἱεροῦ Ἱδρύματος τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου. Ἀπό ὅπου πέρασε ἄφησε ἀνεξίτηλα ἴχνη εὐλάβειας, προσφορᾶς καί ἀφοσιώσεως στό θεῖο ἔργο του.

Ὅλοι οἱ ἐκκλησιαστικοί σταθμοί τῆς ζωῆς του ἦταν σύντομοι, ἄφησαν ὅμως σφραγίδα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, γιατί ἦταν γνήσιοι καί θυσιαστικοί.

Στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος ἀπό τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Κύριλλο τόν Α΄ καί ἔμεινε ὡς Ἱεροκήρυξ τῆς Μητροπόλεως, ἀπό τίς 18 Ὀκτωβρίου τοῦ 1962 μέχρι τόν Αὔγουστο τοῦ 1964, ἀναγκασθείς νά μετατεθεῖ διά λόγους ὑγείας (ἰνώδης πλευρίτις).

Στό Ἱερό Ἵδρυμα τῆς Εὐαγγελιστρίας Τήνου διορίσθηκε ἀπό τόν Μητροπολίτη Σύρου, Τήνου Δωρόθεο Α΄ στίς 16 Μαρτίου τοῦ 1966 καί παρέμεινε μέχρι τίς 19 Νοεμβρίου τοῦ 1968, ὁπότε ἐξελέγη Μητροπολίτης Χαλκίδος εἰς διαδοχήν τοῦ ἐπίσης Τηνίου Μητροπολίτου καί θείου τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου τοῦ Α΄, ἀειμνήστου Γρηγορίου Πλειαθοῦ (+1971).

Ὅταν μετά τήν περιπέτεια τῆς ὑγείας του εἶχε φθάσει στήν Τῆνο γιά νά ἀναλάβει τήν θέση τοῦ Ἱεροκήρυκος τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος τῆς Εὐαγγελιστρίας, εἶχε γράψει στό ἡμερολόγιό του: «Ἤρθα νά ὑπηρετήσω τήν Παναγία γιά ὅλη μου τή ζωή».

Τά σχέδια ὅμως τοῦ Θεοῦ ἦταν διαφορετικά. Σέ νεαρή ἡλικία (38 ἐτῶν) καί παρά τήν πείσμονα ἄρνησή του ὑπέκυψε καί ἐξελέγη Μητροπολίτης Χαλκίδος παραμείνας μέχρι τόν Ἰούλιο τοῦ 1974, ὁπότε ἐκθρονίστηκε μέ τίς συντακτικές πράξεις τῆς δικτατορίας καί μέσα σέ ἕξι μῆνες, στίς 19 Ἰανουαρίου 1975, ἔφυγε πονεμένος καί ἀδικημένος.

Τήν περίοδο ἐκείνη «ἐξηγέρθη κλύδων μέγας» στήν Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό τό καπρίτσιο ἑνός καθηγητοῦ, πού δέν πρόλαβε νά ὑπουργοποιηθεῖ στήν πρώτη φάση τῆς δικτατορίας ἀπό τήν ἔντονη ἀντίδραση πρός τήν κυβέρνηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τοῦ Α΄.

Κατώρθωσε ὅμως στή δεύτερη φάση τῆς δικτατορίας νά γίνει ὑπουργός καί νά ζητήσει ἐκδίκηση.

Στό σχέδιό του ὑπῆρξαν πρόθυμοι συνεργάτες, «βαρυποινίτες» Ἱερωμένοι, τούς ὁποίους ἡ κάθαρση Ἱερωνύμου εἶχε ἀπομακρύνει ἀπό τά Ἱερά Θυσιαστήρια, ἀπό τούς ὁποίους ὅμως, παρά τήν «ὑψίστη» ὑπηρεσία τους, οὐδείς ἀποκαταστάθηκε.

Ὁ Νικόλαος ἦταν τό ἄκακο πρόβατον. Ἐδέχθη τήν ἐκθρόνισή του ὡς εὐλογία Θεοῦ καί ἐσχεδίαζε νά ἐγκαταβιώσει στό  Ἅγιον  Ὄρος, πλησίον τοῦ Ὁσίου Γέροντος Παϊσίου μέ τόν ὁποῖο διατηροῦσε ἱερούς πολυχρόνιους δεσμούς.

Τόν πρόλαβε ὅμως ἡ μεγάλη δοκιμασία τῆς ἀσθενείας του, ἡ ὁποία μέσα σέ ἕξ μῆνες, σέ ἡλικία 44 ἐτῶν, τόν ὁδήγησε στήν αἰωνιότητα. Καί «ἐκοιμήθη μετά τῶν πατέρων αὐτοῦ».

Ἡ κηδεία του ἔγινε πάνδημη στή Χαλκίδα. Σύμφωνα μέ τά δημοσιεύματα τοῦ Εὐβοϊκοῦ τύπου, συνεκέντρωσε 50.000 πιστούς.

Ὁ κλῆρος καί ὁ λαός τόν ἐθρήνησε μέ «κοπετόν μέγαν». Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία του στόν Ἱερό Ναό τοῦ ἁγίου Νικολάου Χαλκίδος ἐπισφραγίσθηκε μέ τήν βοή τοῦ λαοῦ: «Εἶναι ἅγιος». Ἡ ταφή του ἔγινε στήν Ἱερά Μονή τοῦ ἁγίου Νικολάου Βάθειας κατά τήν ἐπιθυμία του.

Στά χρόνια ἐκεῖνα τό ὄνομα, ἡ δοκιμασία καί ὁ πόνος τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου ἔγιναν θρῦλος, πού ἐδέσποζε στίς ψυχές τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει νά ξεχωρίζει τούς ἐκλεκτούς καί νά ἀνοίγει ἄλλους δρόμους ἀπέναντι στή βία τῆς ἐξουσίας.

Στή Χαλκίδα ἐπετέλεσε μεγάλο ἔργο μέσα σέ πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Κέρδισε μέ τήν ταπείνωση καί ἁπλότητα τίς ψυχές τῶν μικρῶν καί μεγάλων.

Παρ΄ ὅτι δέν ἦταν δημοσιοσχετίτης καί ἀπέφευγε τίς ἀνούσιες κοσμικές ἐκδηλώσεις, ἦταν πολύ ἐπικοινωνιακός καί σοῦ ἐκέρδιζε τήν ψυχή μέ τήν πρώτη ἐπικοινωνία.

Μέχρι σήμερα παρ΄ ὅτι πέρασαν 42 χρόνια καί ἐπακολούθησαν δύο καλοί Ἀρχιερεῖς Χαλκίδος, ὁ Χρυσόστομος ὁ Α΄ (Βέργης) καί ὁ Χρυσόστομος ὁ Β΄ (Τριανταφύλλου) καί σημερινός ἄξιος Μητροπολίτης, τό ὄνομα τοῦ Νικολάου καί ἡ φήμη του δέν ἔσβησαν, ἀλλά παραμένουν ὡς ὁρόσημο ζωῆς στίς ψυχές ὅσων τῶν ἐγνώρισαν στά ἀξέχαστα χρόνια τῆς ἁγιασμένης, ἐντυπωσιακῆς καί ἀγαθοεργοῦς ποιμαντορίας του.

Ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρός Χριστόδουλος ἔγραψε μεταξύ ἄλλων πολλῶν εὐφημιῶν καί τοῦτο τό χαρακτηριστικό γιά τήν προσφορά τοῦ Νικολάου: «Ὁ φιλόχριστος λαός τῆς Μητροπολιτικῆς του περιφέρειας καί ἐν γένει ὅσοι τόν ἐγνώρισαν καί ἰδιαιτέρως ἡ ἁγία νῆσος Τῆνος ἔχουν τοποθετήσει τόν ἐκλιπόντα Ἱεράρχη στό εἰκονοστάσι τῆς τιμῆς τῶν ἀνθρώπων μέ ἔκδηλη πνευματική ἀξία καί ἠθική ὥραιότητα.

Τό πέρασμά του ἀπό τήν Μητρόπολη Χαλκίδος μένει ἀνεξίτηλο καί ἀποτελεῖ ἀδιάσειστη μαρτυρία γιά τό ὅτι ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας μας γνωρίζει νά ἀποκαλύπτει καί νά τιμᾶ τόν γνήσιο ἐργάτη τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος». (Ἐπιστολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου πρός τόν Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικόλαο. 28 Φεβρ. 2001). [Βλ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου «Νικόλαος Σελέντης Μητροπολίτης Χαλκίδος, Λαμία 2011, σ. 288].     

Ὁ γνωστός ἀνά τό Πανελλήνιο Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους μακαριστός Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης ἔγραψε περί τοῦ Νικολάου: «Ὑπῆρξε ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, μοναχός ἐν τῇ καρδίᾳ του, ἀληθής Ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος. Ταπεινός, προσευχητικός, ἐλεήμων, ὑπομονετικός, πρᾶος, εἰρηνικός καί εἰρηνοποιός, ἁγνός, λειτουργικός, διδακτικός.

Πρῶτα ποιμήν καί μετά διοικητής. Πρωταρχικό του μέλημα ἦταν ἡ σωτηρία του καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ ποιμνίου του καί ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ μακαριστός Νικόλαος κατ΄ἐξοχήν ἦταν φιλάγιος. Ἔψαχνε καί ἀνεκάλυπτε τούς ἁγίους καί καλλιεργοῦσε μέ αὐτούς πνευματικούς δεσμούς πρός οἰκοδομήν καί σωτηρία του.

Ἀπό τήν νεανική του ἡλικία συνεδέθη μέ τόν Ἀρχιμ. Φιλόθεο Ζερβᾶκο, Ἡγούμενο τῆς Λογγοβάρδας Πάρου, ὁ ὁποῖος ἦταν καί ὁ πρῶτος πνευματικός του.

Πνευματικές σχέσεις διατηροῦσε ἀπό παιδί μέ ἅγιες Μοναχές τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κεχροβουνίου, οἱ ὁποῖες τόν κατηύθυναν στήν πνευματική καί ἀργότερα στή μοναχική ζωή.

Τήν μακαριστή Γερόντισσα Φανερωμένη Λαγουροῦ τήν ὀνόμαζε πνευματική του Μητέρα καί εἶχε μαζί της μακρά καί ἐνδιαφέρουσα ἀλληλογραφία, ἡ ὁποία ἀποπνέει τό ἄρωμα τῆς γνησίας ἀγάπης καί πνευματικότητας.

Ἀργότερα ὡς κληρικός ἐγνώρισε τόν  Ἅγιο Παῒσιο τόν Ἁγιορείτη, μέ τόν ὁποῖο διατηροῦσε συχνή ἀλληλογραφία γιά πνευματικά, προσωπικά του θέματα καί ποιμαντικά προβλήματα.

Τακτικά τόν ἐπεσκέπτετο στό  Ἅγιον  Ὄρος καί εἶχε μαζί του πολύωρες συζητήσεις. Ἐκεῖ ἐγνώρισε καί τόν Ρῶσο ἱερομόναχο παπᾶ-Τύχωνα, γιά τόν ὁποῖο ἔγραψε ἕνα μικρό χαριτωμένο βιβλιαράκι μέ τίτλο: «Ἕνα λουλούδι στό περιβόλι τῆς Παναγίας».

Πρό ἐτῶν σέ μιά ἐπίσκεψή μου στό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σουρωτῆς Χαλκιδικῆς, ὅπου ὁ τάφος τοῦ ἁγίου Παϊσίου, ἡ Ὁσιωτάτη Καθηγουμένη Φιλοθέη μοῦ ἐπεκάλυψε τήν ὕπαρξη μεγάλης ἀλληλογραφίας μεταξύ τοῦ Νικολάου καί τοῦ Ὁσίου Παϊσίου καί μέ προέτρεψε νά τήν ἀναζητήσω.

Γιά τόν σκοπό αὐτό παρεκάλεσα τόν ἐν Τήνῳ ἀδελφό τοῦ ἀειμνήστου Νικολάου, κ. Βασίλειο Σελέντη, νά ἐρευνήσει στό ἀρχεῖο καί στή βιβλιοθήκη τοῦ ἀδελφοῦ του, μή τυχόν καί ὑπάρχουν σκορπισμένες μέσα στά βιβλία οἱ ἐν λόγῳ ἐπιστολές.

Κατά τήν κοπιώδη ἔρευνα εὑρέθησαν μόνο δύο ἐπιστολές τοῦ Γέροντα Παϊσίου πρός τόν Νικόλαο, στίς ὁποῖες παρήχοντο πληροφορίες γιά Μοναχούς, πού ὁ Νικόλαος ἐσκέπτετο νά δεχθεῖ στήν Μητρόπολή του. Συνεχίζων τήν ἀναζήτηση ἐπληροφορήθηκα ἀπό ὑπεύθυνο πρόσωπο, ὅτι ὁ φάκελος αὐτῆς τῆς σπουδαίας ἀλληλογραφίας μετά τήν κοίμηση τοῦ Νικολάου περιῆλθε στά χέρια τοῦ Μητροπολίτου πρώην Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου.

Θά εἶναι εὐχής ἔργον ἡ συνοδεία τοῦ μακαριστοῦ Νικοδήμου νά δημοσιεύσει τίς ἐπιστολές αὐτές καί ἐκ παραλλήλου ἡ συνοδεία τοῦ Ἡσυχαστηρίου τῆς Σουρωτῆς νά δημοσιεύσει τίς ἐπιστολές τοῦ Νικολάου πρός τόν Ὅσιο Παΐσιο, ἐάν φυσικά διεσώθησαν καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά δοθεῖ στή δημοσιότητα τό σπουδαῖο αὐτό πνευματικό ὑλικό.

Δεσμούς πνευματικούς διατηροῦσε ἐπίσης μέ τόν Γέροντα τῆς Πάτμου Ἀρχιμ. Ἀμφιλόχιο Μακρῆ πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ὠνόμασε τόν Διάκονο Ἀμφιλόχιο Διακάκη.

Ὡς Μητροπολίτης Χαλκίδος συνεδέθη ψυχικά μέ τόν Γέροντα  Ἰάκωβο Τσαλίκη, τόν ὁποῖο βαθύτατα ἐσέβετο καί ἐκτιμοῦσε, διά τόν ὁποῖο ἔλεγε στούς Διακόνους μετά τήν ἐπίσκεψη στό Γραφεῖο του τοῦ ἁγίου Γέροντος μέ τήν Κάρα τοῦ Ὁσίου Δαβίδ: «Ὁ π. Ἰάκωβος εἶναι ἅγιος».

Στή Μονή Ἀγάθωνος τῆς Φθιώτιδος εἶχε ἀνακαλύψει τόν Γέροντα Βησσαρίωνα. Σέ μιά φωτογραφία, πού σώζεται ἀπό μιά ἐπίσκεψή του στή Μονή, ὁ Νικόλαος στέκεται δίπλα στόν ἅγιο Βησσαρίωνα μέ παιδική ἁπλότητα καί ταπείνωση.

Ὁ παπᾶ Δημήτρης Γκαγκαστάθης ἦταν οἰκεῖος του καί πολύ ἀγαπητός.

Εἶχε συγκεντρώσει ὑλικό μέ τά θαυμαστά περιστατικά τῆς ἁγίας ζωῆς του, τό ὁποῖο δυστυχῶς μετά τήν ἐκθρόνιση καί τήν δοκιμασία του χάθηκε.

Πολλές φορές ὁ Νικόλαος γονάτιζε μπροστά στόν ἁγιασμένο ἱερέα γιά νά ἐξομολογηθεῖ ἤ νά τοῦ διαβάσει κάποια εὐχή. Σ΄αὐτή τήν ἀνεπανάληπτη στιγμή ἡ περιέργεια μέ κατέστησε αὐτόπτη μάρτυρα.

Μιά ἀκόμα ἁγιασμένη ψυχή εὕρισκε φιλοξενία στήν Μητρόπολη Χαλκίδος. Ὁ Ἀναγνώστης Χρῖστος Κόκαλης, ὁ προσκυνητής τῶν Μονῶν καί τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων, μέ τήν αὐστηρή νηστεία καί τήν ἀδιάλειπτη προσευχή.

Εὐωδίαζε ἀπό ἁγιότητα καί παιδική ἀφέλεια. Ὁ Νικόλαος τόν θεωροῦσε ἅγιο τοῦ Θεοῦ, συνομιλοῦσε μαζί του, τόν ἔπαιρνε τό μεσημέρι στό σπίτι γιά τραπέζι καί τόν ἄκουγε μέ ὑπομονή νά τοῦ διηγεῖται τά ὁράματα καί τά θαύματα τοῦ ἀγαπημένου του ἁγίου Σεραφείμ Ἐπισκόπου Φαναρίου.

Δέν ἦταν μόνο οἱ προαναφερθέντες ἅγιοι, οἱ φίλοι καί ἀγαπητοί τοῦ Νικολάου. Ὑπῆρξαν καί ἄλλοι πολλοί, οἱ ὁποῖοι ἐκέρδησαν τήν καρδιά του, ἀπεκάλυψαν σ΄αὐτόν τήν ὡραιότητα τῆς ψυχῆς τους καί ἐγνώρισαν τόν ἀθέατο πλοῦτο τῆς ἁγιότητός του.

Στά ἅγια πρόσωπά τους ὁ Νικόλαος εὕρισκε «τό ζωντανό καί ἐναργές» Εὐαγγέλιο καί τό «κεκρυμμένον κάλλος» τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ σύντομη ζωή τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιερέως περιγράφεται μέ τίς κάτωθι λέξεις: Ἐνάρετος βίος, ἀκλινής πίστις, ἔργα ἀγαθά, θεολογική γλῶσσα, ἱεραποστολικός ζῆλος, λειτουργική ζωή, ἀδιάλειπτη προσευχή, διωγμός, ἀσθένεια, ὑπομονή σέ ὅλα, ὁσιακόν τέλος.

Ὅλα αὐτά στοιχειοθετοῦν τήν ἁγιότητα ἑνός προσώπου, ἐάν φυσικά συνηγορεῖ σέ αὐτό ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας.

Γιά τόν Νικόλαο ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς κηδείας του καί γιά 42 χρόνια ὁ λαός  τῆς Ἐκκλησίας συνεχῶς ὁμιλεῖ γιά τήν ἁγιότητα καί τά καλά του ἔργα.

Γι΄αὐτόν ἔχουν γραφεῖ βιβλία καί πολλές φορές ἔχουν ἐκφρασθεῖ Ἀρχιεπίσκοποι, Ἐπίσκοποι, Ἡγούμενοι, Ἱερεῖς, Μοναχοί, Καθηγηταί, πιστοί κάθε ἡλικίας, κοινωνικῆς τάξεως καί μορφώσεως.

Πέραν αὐτῶν εἶναι καί τά μετά θάνατον θαυμαστά καί παράδοξη, πού συνδέονται μέ τό πρόσωπό του καί μᾶς κάνουν νά στεκόμαστε μέ δέος καί ἔκσταση γιά ὅσα ἡ εὐμένεια τοῦ Θεοῦ ἔχει περί αὐτοῦ οἰκονομήσει.

Ὅσα γράφονται ἀποτελοῦν τήν καθαρή ἀλήθεια καί ἐπ΄οὐδενί ἀποσκοποῦν στήν προβολή τῆς ἁγιότητος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Νικολάου.

Θά ἦταν παραβίαση τῆς βουλήσεώς του, ἐάν καί τό ὄνομα τοῦ Χαλκίδος Νικολάου ἦταν στήν ἀναμονή τῆς λίστας τῶν πρός ἀναγνώρισιν νέων ἁγίων, ὅπως συμβαίνει στίς μέρες μας κατά κόρον.     

Τίς ἀρετές καί τά χαρίσματά του τά ἔκρυψε ἐπιμελῶς λέγων, ὅτι ἡ ζωή ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν πρέπει νά ἐνσωματώνεται στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως γράφει ὁ θεῖος Παῦλος: «ἀπεθάνετε γάρ, καὶ ἡ ζωὴ ὑμῶν κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ· ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ» (Κολ. 3,3).

Γιά τήν  Ἐκκλησία μας εἶναι ἕνας κρυμμένος θησαυρός, τόν ὁποῖο ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ θά ἀποκαλύψει, ὅταν θά χρειασθεῖ νά θρέψει καί νά πλουτίσει μ΄αὐτόν τήν πτωχεία τοῦ λαοῦ.

«Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά Ὑψίστου».

+ Ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος

* Οι φωτογραφίες που δίδονται εις την δημοσιότητα είναι από το βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. Νικολάου με τίτλο: «Νικόλαος Σελέντης (1931 - 1975) Μητροπολίτης Χαλκίδος» των εκδόσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος.

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ