• ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

  Ο μακαριστός παπα-Χαράλαμπος, μέλος της συνοδείας του οσίου Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού και

  προηγούμενος της Ι.Μ Διονυσίου του Αγίου Ορους, διηγείτο από την προσωπική του πείρα ως

  Πνευματικού, τα εξής:

  “Εξομολογώ κάποιο ανδρόγυνο από τη Θεσσαλονίκη. Εχουν τέτοια ακρίβεια, που τους εθαύμασα.

  Πρόκειται πραγματικά για μια «κατ’ οίκον εκκλησία».

  Εχουν τρία παιδιά. Μόλις φεύγουν τα παιδιά στο σχολείο και ο άνδρας για την δουλειά, η γυναίκα

  κάθεται μια δυο ώρες και λέει την Ευχή. Κατόπιν σηκώνεται, αρχίζει τις δουλειές του σπιτιού και εν τω

  μεταξύ η Ευχή, σαν μηχανή, δουλεύει ασταμάτητα, πότε με το στόμα και πότε με τον νου. Ο άνδρας,

  μόλις γυρίσει από τη δουλειά, αμέσως θ’ αλλάξει και θα πάει λίγη ώρα για προσευχή και μελέτη. Αυτήν

  την τάξη συνήθισαν και τα παιδιά τους.

  Μου έγραφε τις προάλλες η μάνα: «Τα παιδιά μας έμαθαν να λένε την Ευχή και στο σχολείο. Οταν

  γυρίζουν από το σχολείο, έχω τελειωμένες τις δουλειές και το φαγητό και κάθομαι ξανά στο

  προσευχητάρι. Τα παιδιά με περιέργεια με ρωτούν:

  -Τι κάνεις εκεί, μαμά;

  -Προσεύχομαι στον Χριστό για να μας φυλάει.

  -Μαμά, μπορούμε κι εμείς να προσευχόμαστε μαζί σου;

  -Βεβαίως, παιδιά μου. Ο Χριστός σας αγαπά και θέλει να μιλάτε μαζί Του.

  Ετσι λοιπόν κάναμε συνήθεια και το μεσημέρι προσευχόμαστε όλοι μαζί δεκαπέντε-είκοσι λεπτά και

  ύστερα τρώμε.

  Οταν το βράδυ γυρίσει και ο πατέρας τους, καθόμαστε όλοι μαζί. Αλλοτε διαβάζουμε μαζί βιβλία της

  Εκκλησίας, άλλοτε τους διηγούμαι ιστορίες.

  Κάποτε μας τυχαίνει κανένας ξένος και μας χαλά λίγο τη σειρά. Ωστόσο, οι πιο πολλοί μας έμαθαν και

  είτε έρχονται για ν’ ακούσουν καμιά ωφέλιμη κουβέντα είτε πάνε σε άλλους φίλους τους, που

  ταιριάζουν στα φρονήματα. Κάποιες φορές κανονίζουμε και μικρές οικογενειακές αγρυπνίες.

  Την Κυριακή όλοι οικογενειακώς θα εκκλησιασθούμε και θα κοινωνήσουμε. Με τη Χάρι του Κυρίου, και

  τα παιδιά μας προσαρμόσθηκαν και μας ακολουθούν χωρίς προβλήματα. Παρ’ όλο που οι φίλοι τους

  στο σχολείο δεν νηστεύουν, όμως ευτυχώς δεν παρασύρονται».

  Τελειώνοντας, γράφει αυτή η χαριτωμένη γυναίκα:

  «Κατ’ αυτόν τον τρόπο κυλά η ζωή μας. Αν και έχουμε πολλούς πειρασμούς από τον φθόνο του εχθρού,

  όμως αισθανόμαστε ότι στο σπίτι μας βασιλεύει ο Χριστός και είμαστε πολύ χαρούμενοι και

  ευτυχισμένοι». Και καταλήγει ο αγιασμένος Γέροντας Χαράλαμπος: «Να, τέκνον, ένα παράδειγμα από μέσα στον κόσμον, για να εννοήσεις ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Δίνει την χάριν Του παντού”. 
•  

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

   

  Από το βιβλίο: «Η «ευχή» μέσα στον κόσμο» του πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ.Αναγνωστοπούλ