Ο π. Παΐσιος και η πολιτική

Ισαάκ (†) (Αγιορείτης)
Βλέποντας τόν από Ανατολάς κίνδυνο γιά τήν Θράκη, μετέβη στήν Κομοτηνή γιά νά στηρίξη εκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ήθελε νά παραμείνη μαζί τους γιά ένα διάστημα γιά νά βοηθήση.

Στά θέματα τής Πατρίδος δέν ήθελε οι Χριστιανοί νά είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν πού έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους νά
επιζητούν νά βολευθούν οι ίδιοι καί νά μήν ενδιαφέρωνται γιά τήν Πατρίδα.
Ο καημός του καί η απορία του ήταν πώς οι υπεύθυνοι δέν αντιλαμβάνονται πού οδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε τήν σημερινή κατάσταση καί ανησυχούσε, αλλά δέν διέσπειρε τίς ανησυχίες του στόν κόσμο. Έλεγε: «Από τό κακό πού επικρατεί σήμερα θά βγεί μεγάλο καλό».
Λυπόταν γιά τήν πνευματική κατάπτωση τών πολιτών. Μιλούσε αυστηρά γι΄ αυτούς πού ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους. Λυπήθηκε γιά τήν αλλαγή τής γλώσσας καί είπε: «Η επόμενη γενεά θά φέρει Γερμανούς νά μάς μάθουν τήν γλώσσα μας, καί τά παιδιά μας θά μάς φτύνουν».
Έγραφε σέ επιστολή του: «Αυτοί πού κατάργησαν τά Αρχαία πάλι θά τά ξαναφέρουν». Δημοσίευσε ένα σύντομο κείμενο υποστηρίζοντας τόν αγνότατο πατριώτη καί ευλαβέστατο ήρωα Μακρυγιάννη από τίς εναντίον του άδικες καί ψευδείς κατηγορίες. Πέρα από τήν αποκατάσταση τής αληθείας, υπήρχε τότε, όπως καί σήμερα, επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου πρός μίμηση γιά τούς πολιτικούς ηγέτες, αλλά καί γιά υποβοήθηση τού λαού νά απόκτηση ορθά πολιτικά κριτήρια στήν επιλογή τών κυβερνητών τού Έθνους μας.
Διαβάστε εδώ: Άγιος Γέροντας Παϊσιος: Να έχετε φιλότιμο
Κάποιος Πρωθυπουργός, τού οποίου κατέκρινε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες γιά τό Έθνος καί τήν Εκκλησία, ζήτησε νά τόν συνάντηση στήν Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: «Άς έρθη, θά τού τά ψάλω καί μπροστά του». Είχε τό ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης νά υψώνη τήν φωνή του άφοβα μπροστά στούς ισχυρούς τής ημέρας.
Όταν κάποιος πρόεδρος τής Δημοκρατίας επισκέφθηκε τό Άγιον Όρος, ο Γέροντας συνέστησε στά μοναστήρια νά μήν τόν δεχθούν, γιατί είχε υπογράψει τόν νόμο περί τών αμβλώσεων.
Από Υπουργό πού θέλησε νά βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δέν δέχθηκε τίποτε, γιατί ανήκε σέ κόμμα πού είχε υπογράψει αντιχριστιανικούς νόμους. Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος τής ειρήνης καί τής ενότητος. Δέν ανήκε σέ κανένα κόμμα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόμματα καί πολιτικούς πού είχαν σχέση μέ τήν Μασωνία, γιά τήν αθεΐα τους καί τήν πολεμική τους πρός τήν Εκκλησία. Έλεγε: «Τί νά τό κάνω τό δεξί ή τό αριστερό χέρι, άν δέν κάνη σταυρό;», απορρίπτοντας έτσι τούς άθεους πολιτικούς ανεξάρτητα από τήν πολιτική τους τοποθέτηση. Κάποια κόμματα, γνωρίζοντας τήν επιρροή του στόν λαό, ζήτησαν νά τόν προσεταιρισθούν χάριν ψηφοθηρίας, αλλά ματαίως.
Τόν επισκέπτονταν πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές, υπουργοί, γερουσιαστές από τίς Η.Π.Α. καί ο βασιλιάς Κωνσταντίνος τού έστελνε κάρτες. Από κανέναν όμως δέν ζήτησε τίποτε γιά τόν εαυτό του ή γιά γνωστά του μοναστήρια. Μόνο ζητούσε νά ενεργούν γιά τό καλό τής Πατρίδος καί τής Εκκλησίας.
Ακόμη βοήθησε πολλούς κρατικούς υπαλλήλους μέ τίς συμβουλές του νά είναι τίμιοι καί ευσυνείδητοι στήν εργασία τους. Εκτιμούσε τούς καλούς παιδαγωγούς γιά τό ουσιαστικό έργο πού προσφέρουν, καί τούς ευλαβείς στρατιωτικούς, πού έχουν ιδανικά. Πολλούς νέους αναρχικούς τούς έπεισε νά υπηρετήσουν στρατιώτες. Γενικώς συμβούλευε όλους νά έχουν σεβασμό καί αγάπη πρός τήν Πατρίδα, νά ενεργούν γιά τό κοινό καλό ευσυνείδητα καί νά μήν παρασύρωνται από τό γενικό πνεύμα τής αδιαφορίας, τής ισοπεδώσεως τών πάντων, τού βολέματος καί τής καταχρήσεως. Κυρίως όμως ο Γέροντας βοήθησε τήν Πατρίδα αφανώς μέ τήν προσευχή του. Αυτό φαίνεται από τό τυπικό πού αναφέρθηκε, αλλά καί από τό ποίημα πού έστειλε στήν μητέρα του. Στό τέλος γράφει ότι γίνεται καλόγηρος, γιά νά προσεύχεται «καί γιά όλη τήν Πολιτεία».
Έδινε πρώτος τό παράδειγμα καί παρακινούσε, λέγοντας: «Νά κάνουμε προσευχή ο Θεός νά φωτίζη τούς υπευθύνους πού έχουν θέσεις μεγάλες στήν Πολιτεία, γιατί αυτοί μπορούν νά κάνουν μεγάλο καλό». Όταν υπήρχε ένταση στίς Ελληνοτουρκικές σχέσεις, έλεγε: «Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν. Άν μπορέσουμε νά τά διώξουμε» (μέ τήν προσευχή).
Σέ παρόμοια περίπτωση έκανε Θεία Λειτουργία στό Καλύβι του. Στούς Μακαρισμούς δέν έψαλλε ό,τι προέβλεπε τό τυπικό, αλλά από τόν κανόνα τού οσίου Νικολάου τού Κατασκεπηνού, γιατί ήταν κατάλληλο γιά τήν περίπτωση αυτή: «Αθέων Αγαρηνών τά βέλη σύντριψον Δέσποινα, καί πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων καί φυλάττων, ίνα πόθω σέ δοξάζωμεν».

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ