ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ, ΠΑΤΕΡ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ! (Λ. Νάνης)

Πόσο μᾶς λείπεις, παππούλη μας!

Γράφει ὁ Λυκ. Νάνης , Ἰατρός

.            Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν σου ἡ μητρόπολή σου ἦταν προμαχώνας τοῦ ἀντιοικουμενισμοῦ. Τὰ ἱερατικὰ συνέδρια, ποὺ γίνονταν τότε, καυτηρίαζαν καὶ στηλίτευαν τὸν οἰκουμενισμό, τὴν ἐκκοσμίκευση, τὴ νοθεία καὶ παραφθορὰ τοῦ λατρευτικοῦ Ἤθους καὶ ὄχι μόνο! Τὸ ἴδιο καὶ τὸ περιοδικὸ “Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας”. Δημοσίευε μνημειώδη ἀντιοικουμενιστικὰ κείμενα τοῦ μακαριστοῦ Μιλτιάδη Μπατιστάτου, τοῦ π.Δανιὴλ Ἀεράκη, τοῦ Νικολάου Σωτηρόπουλου, τοῦ Στέργιου Σάκκου καὶ ἄλλων  ποὺ “ἔσπαγαν κόκκαλα” κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο. Τὸ ἴδιο καὶ τὸ περιοδικὸ τῆς ἐκλεκτῆς σου ἀδελφότητας τοῦ “Σταυροῦ” (συνιστῶ τοὺς ἀγαπητοὺς φίλους ποὺ θὰ ἀναγνώσουν τὸ παρὸν νὰ προμηθευτοῦν τοὺς μνημειώδεις τόμους τοῦ θαυμάσιου αὐτοῦ περιοδικοῦ). Τὸ ἴδιο καὶ ὁ ἄμβωνας!
.               Στὴ “Χριστιανικὴ Σπίθα” τοῦ Ἰουλίου-Αὐγούστου 1991, ἀριθμὸς φύλλου 481 μὲ θέμα τὸν ἐπάρατο καὶ βλάσφημο μονοφυσιτισμό, ἀφοῦ ἐπεσήμαινες τὸν κίνδυνο ποὺ συνεπάγεται ὁ οἰκουμενισμὸς γιὰ τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα ζητοῦσες θεοφιλῶς καὶ μὲ ἐνεργοποιμένο τὸ αἴσθημα τῆς ποιμαντικῆς σου εὐθύνης τὴ διακοπὴ τῶν περιττῶν καὶ ἐπιζημίων διαλόγων μὲ τοὺς αἱρετικοὺς “χριστιανούς”. Τηλεγραφήματα, ἐπιστολές, ὑπομνήματα, παρεμβάσεις,εἰσηγήσεις στὴν Ἱεραρχία καὶ τὴ Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο γιὰ τὸ θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, μηνύσεις σὲ βάρος κακοδόξων ἐπισκόπων ὅπως π.χ. τοῦ Χαλκηδόνος Μελίτωνος, διατελέσαντος δεξιᾶς χειρὸς τοῦ κεκοιμημένου ἀποστάτη τῆς Ὀρθοδοξίας Ἀθηγαγόρα, πνευματικοῦ πατρὸς τοῦ νῦν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου καὶ ἐξωραϊστοῦ τοῦ δαιμονικοῦ καρναβάλου καὶ τοῦ Αὐστραλίας Στυλιανοῦ, ἀμφισβητήσαντος τὴν ἀναμαρτησία τοῦ Θεανθρώπου, ὁμολογιακή σου ὁμιλία στὸ Ἅγιον Ὄρος, ποὺ προκάλεσε τὴ δυσφορία τῶν παρισταμένων τότε ἐκπροσώπων τῆς Μονῆς Ἰβήρων καὶ τοῦ τότε πολιτικοῦ διοικητῆ τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ φυσικὰ ἡ ὁμολογιακὴ διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ Ἀθηναγόρα μαζὶ μὲ ἄλλους δύο ὁμόφρονες καὶ ὁμοτρόπους μητροπολίτες, ὅλα τὰ παραπάνω ἀποτελοῦν ἐλάχιστη ἀνάμνηση τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν σου ἀγώνων.
.              Μποροῦμε, ἄραγε, νὰ φαντασθοῦμε πῶς θὰ ἀντιδροῦσες ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει καὶ μελέτῃ καὶ ἐπεξεργασίᾳ, ἀπὸ τῆς πλευρᾶς του, τῶν φρικαλέων ἐτεροδιδασκαλιῶν, τῶν διατυπωθεισῶν ὑπὸ τῶν γνωστῶν καὶ μὴ ἐξαιρετέων μητροπολιτῶν ἄνευ ποιμνίου Περγάμου καὶ Προύσης οἱ ὁποῖοι δὲν ἐφείσθησαν οὐδὲ τοῦ δόγματος τῆς Ἁγίας Τριάδος μεταφέροντας στὴν ἀπρόσιτη περιοχὴ τῶν ἐνδοτριαδικῶν σχέσεων τὰ ἰδεοληπτικᾶ περὶ πρωτείου ληρήματα καὶ φαντασιοκοπήματά τους; Ἢ πῶς θὰ ἀντιδροῦσες γιὰ τὶς ἀσχημίες τοῦ Ἐλπιδοφόρου σὲ οὐνίτικο ναὸ τῆς Ἰταλίας;
.           Ἢ τίνι τρόπῳ θὰ στηλίτευες τὶς οἰκουμενιστικὲς ἀκροβασίες τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Ἀλβανίας Ἀναστασίου, καθὼς καὶ ἄλλων “προκαθημένων” Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ τοπικῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπως ἐπίσης καὶ τῶν γνωστῶν καὶ μὴ ἐξαιρετέων Μεσσηνίας, Ἀλεξανδρουπόλεως, Δημητριάδος καὶ Σύρου, εἰδικῶς τῶν δύο τελευταίων;
.                 Ἢ πῶς θὰ ξιφουλκοῦσες κατὰ τῆς δυσώνυμης “Ἀκαδημίας Δημητριάδος”, ποὺ ἀπεργάζεται ὑπούλως καὶ τεχνηέντως τὴν ἀποδόμηση τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου πατερικῆς θεολογίας καὶ τοῦ θεοπνεύστου  οἰκοδομήματος τῶν Θείων καὶ Ἱερῶν Κανόνων;
.               Ἢ πῶς θὰ στηλίτευες τὴ νόθευση τοῦ Ὀρθοδόξου Ἤθους καὶ τὸν ἐμπαιγμὸ τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων μὲ τὴν ταυτόχρονη τέλεση τοῦ γάμου καὶ τῆς βαπτίσεως τοῦ ἐξωγάμου τέκνου τοῦ ζεύγους; Καὶ μιᾶς καὶ περὶ Ὀρθοδόξου Ἤθους ὁ λόγος, ὅλοι θυμόμαστε τοὺς ἀνένδοτους ἀγῶνες σου ἐναντίον τοῦ γιανναρικοῦ νέο-νικολαϊτισμοῦ. Τί δὲ νὰ πεῖ κανεὶς καὶ γιὰ τὸ δριμὺ ἔλεγχο ποὺ ἄσκησες στοὺς “πανηγυρτζῆδες” ἐπισκόπους…
.      Σείεται ὁ τόπος μακαριστὲ δέσποτα ἐξ αἰτίας τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς συνακόλουθης προδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλὰ καὶ ἕνεκα τῆς ἐκκοσμικεύσεως. Ὁ οἰκουμενισμὸς καὶ μὲ “συνοδική βούλα”, πλέον, “νομιμοποιήθηκε” ἐκκλησιαστικά. Ὁ συγκρητισμὸς λυμαίνεται, πλέον, καὶ τὶς εὔπλαστες ψυχὲς τῶν Ἑλληνοπαίδων διὰ τοῦ μεταλλαγμένου καὶ ἐκτρωματικοῦ μορφώματος τῶν “νέων Θρησκευτικῶν” ὅπως ἐμπεριστατωμένως κατήγγειλε ἡ ΠΕΘ, μοναδικὸ ἀξιόπιστο  ὄργανο ἐκπροσωπήσεως τοῦ σώματος τῶν ἐν Ἑλλάδι θεολόγων. Τὸ Ὀρθόδοξο Ἦθος ὑπονομεύεται, ἡ πολυποίκιλη ἁμαρτία ἐξωραΐζεται, ὁ συσχηματισμὸς μὲ τὸ δαιμονοκρατούμενο κόσμο καὶ τὸ φρόνημά του ἔχει προσλάβει ἐπιδημικὲς διαστάσεις ἐντός τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργανισμοῦ!
.                 Πόσο ἐπίκαιρος εἶσαι μακαριστέ μας ἐπίσκοπε! ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΑΠΠΟΥΛΗ ΜΟΥ!

ΠΗΓΗ:   ΚΛΙΚ